ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สนธิสัญญาเบอร์ลิน (ค.ศ. 1878)"
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 39: | บรรทัด 39: | ||
{{รายการอ้างอิง}} |
{{รายการอ้างอิง}} |
||
{{มหาอำนาจในการเมือง}} |
|||
[[หมวดหมู่:พ.ศ. 2421]] |
[[หมวดหมู่:พ.ศ. 2421]] |
||
[[หมวดหมู่:สนธิสัญญาในคริสต์ศตวรรษที่ 19]] |
[[หมวดหมู่:สนธิสัญญาในคริสต์ศตวรรษที่ 19]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 21:47, 28 สิงหาคม 2557
| สนธิสัญญาระหว่างบริเตนใหญ่ ออสเตรีย-ฮังการี ฝรั่งเศส เยอรมนี อิตาลี รัสเซียและตุรกี สำหรับการชำระสะสางการงานตะวันออก | |
|---|---|
 ยุโรปตะวันออกเฉียงใต้หลังการประชุมใหญ่เบอร์ลิน | |
| บริบท | การประชุมใหญ่เบอร์ลิน หลังสงครามรัสเซีย–ตุรกี (1877–78) |
| วันลงนาม | 13 กรกฎาคม ค.ศ. 1878 |
| ที่ลงนาม | เบอร์ลิน จักรวรรดิเยอรมัน |
| ภาคี | |
สนธสัญญาเบอร์ลิน เป็นบัญญัติสุดท้ายแห่งการประชุมใหญ่เบอร์ลิน (13 มิถุนายน – 13 กรกฎาคม ค.ศ. 1878) ซึ่งสหราชอาณาจักร ออสเตรีย-ฮังการี ฝรั่งเศส อิตาลี รัสเซียและจักรวรรดิออตโตมันภายใต้สุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 2 ทบทวนสนธิสัญญาซันเสตฟาโนซึ่งลงนามเมื่อวันที่ 3 มีนาคม ปีเดียวกัน[1] ภาระสำคัญที่สุดของการประชุมใหญ่นี้คือ ตัดสินชะตาของราชรัฐบัลแกเรียซึ่งสถาปนาขึ้นในสนธิสัญญาซันสเตฟาโน[2] แม้บัลแกเรียเองจะไม่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมประชุมเพราะการยืนกรานของรัสเซีย[2][3] ในขณะนั้น บัลแกเรียยังไม่มีอยู่บนแผนที่โลก จึงไม่อยู่ในบังคับของกฎหมายระหว่างประเทศ เช่นเดียวกับชาวบัลแกเรีย การกีดกันนี้เคยมีขึ้นแล้วในการประชุมมหาอำนาจคอนสแตนติโนเปิล ซึ่งจัดขึ้นเมื่อหนึ่งปีก่อน โดยบัลแกเรียไม่ได้เข้าร่วมเช่นกัน
สนธิสัญญาดังกล่าวรับรองเอกราชของราชรัฐเอกราชโดยพฤตินัยโรมาเนีย เซอร์เบียและมอนเตเนโกร ร่วมกับอัตตาณัติของบัลแกเรีย แม้บัลแกเรียจะทำหน้าที่เป็นเอกราชโดยพฤตินัยและถูกแบ่งเป็นสามส่วน คือ ราชรัฐบัลแกเรีย จังหวัดปกครองตนเองรูเมเลียตะวันออก และมาซิโดเนีย ซึ่งคืนให้แก่ออตโตมัน[4] ฉะนั้นจึงทำลายแผนการของรัสเซียสำหรับ "เกรทเทอร์บัลแกเรีย" เอกราชที่นิยมรัสเซีย สนธิสัญญาซันสเตฟาโนได้สร้างรัฐบัลแกเรีย ซึ่งเป็นสิ่งที่บริเตนใหญ่และออสเตรีย-ฮังการีเกรงมากที่สุด[5]
อ้างอิง
- ↑ Hertslet, Edward (1891), "Treaty between Great Britain, Austria-Hungary, France, Germany, Italy, Russia, and Turkey, for the Settlement of the Affairs of the East, signed at Berlin, 13th July 1878", The Map of Europe by Treaty; which have taken place since the general peace of 1814. With numerous maps and notes, vol. IV (1875–1891) (First ed.), London: Her Majesty's Stationery Office, pp. 2759–98, สืบค้นเมื่อ 2013-01-02
- ↑ 2.0 2.1 Krasner, Stephen D. (1999). Sovereignty: Organized Hypocrisy. Princeton University Press. p. 165. ISBN 0-691-00711-X.
- ↑
Bourchier, James David (1911). . ใน Chisholm, Hugh (บ.ก.). สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.
- ↑ Jelavich, Barbara (2004). Russia and the Formation of the Romanian National State, 1821–1878. Cambridge University Press. p. 286. ISBN 0-521-52251-X.
- ↑ Crampton, R. J. (2005). A Concise History of Bulgaria. Cambridge University Press. p. 84. ISBN 0-521-85085-1.
