ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คุยกับผู้ใช้:สุขพินทุ"
เนื้อหาเดิม เพิ่มขนาด |
เนื้อหาเดิม เพิ่มความชัดเจนใจความสำคัญ |
||
บรรทัด 50: | บรรทัด 50: | ||
|- |
|- |
||
| style="padding: 0.25em 0.5em;" width="60px" | [[ภาพ:Stop2.png|50px]] |
| style="padding: 0.25em 0.5em;" width="60px" | [[ภาพ:Stop2.png|50px]] |
||
| <big>''' |
| <big>'''<font color="red"><font face="DilleniaUPC" size="6" style="color:red"><b>คำเตือนครั้งสุดท้าย ! โปรดแสดงความเห็นของท่านด้วยอาการมีสติรับผิดชอบ</b></font></font>'''</big><br /><font face="DilleniaUPC" size="5" style="color:black"><b>หากคุณก่อกวนอีกครั้ง คุณจะถูกบล็อกจากการแก้ไขทันที กรุณาใช้หน้า[[วิกิพีเดีย:ทดลองเขียน|ทดลองเขียน]]</b></font> |
||
|} |
|} |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:38, 4 สิงหาคม 2557
• THAI WIKI SCRUPLE •
|
ยั่วยุ
จริง ๆ ผมว่าจะปล่อยเลยตามเลยแล้วนะครับ (คนอื่น ๆ ก็คงเห็นด้วยหากคุณกลับตัวกลับใจ) ทว่า คุณกลับยังทำตัวกร่าง วอนหาเรื่องแบบนี้ ก็อย่าคิดว่าคุณจะได้รับอภัยง่าย ๆ ครับ ไม่มีใครอยากให้คนแบบคุณมาป้วนเปี้ยนอยู่แล้ว --Horus | พูดคุย 16:20, 11 สิงหาคม 2556 (ICT)
วิกิพีเดียยังมีช่องโหว่อยู่มาก จริงๆแล้วไม่มีใครร้ายใครผิด เพียงแต่เราเห็นช่องโหว่เท่านั้น บินสูงมองเห็นต่ำครับ (บิน)ต่ำสิครับจึงมองเห็นสูง
182.53.122.87 18:53, 11 สิงหาคม 2556 (ICT)
มีข้อวินิจฉัยที่ไม่น่าฟังเกิดขึ้นมาก น่าสลดทีเดียว เหยี่ยวจ้องจับหนูนา ชักชวนม้าให้มากินข้าวเปลือกเป็นเพื่อน คิดว่าอุปมาฯนี้ จะไม่ชวนพวกท่านเขเก
ข้าพเจ้าสังเกตว่า สุขพินทุนั้นชี้แจงด้วยการแทนตนว่าข้าพเจ้า และพูด(เขียน)ครับด้วยบ้างบางครั้ง อาจนับว่าไม่เสียหาย แต่ว่าประเด็นต่อการพัฒนานั้น ก็เหมือนเท้าที่ถูกมองว่าต่ำ แต่ไปไหนมาไหนได้นั้นก็ต้องอาศัยเท้าก้าวย่างไป ตรงนี้จับประเด็นให้ดี ทุกท่านต่างเขียนบทความไว้มากแล้ว ไม่มีใครตรวจทานอ่านช่วยนั่นมันกลุ้ม และแก้กลุ้มได้ลำบากด้วย เพราะตรวจเองนั้นมันก็ไม่ใคร่พบเหมือนกับที่อ่านอย่างเป็นคนที่สนใจมาค้น ที่นี้ข้าพเจ้าก็ว่า ถ้าคนมาค้นมาอ่านท่านก็จะถูกเรียกถูกเชิญเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ดียิ่งนัก ดั่งกับจะได้สวรรค์อยู่ตรงหน้านี้แล้ว แต่ถ้ามาเขียนนั้นท่านต้องระวังที่จะต้องโดนขยี้ดั่งแมลงที่มากวนใจ มันต้องโดน
ข้าพเจ้าว่า มาฆ่ากันแบบนี้ไม่น่ารู้เห็น ถึงเห็นแล้ว ก็ไม่อยากจะบอกว่ามีที่ไหน ข้าพเจ้าก็คงจะถูกว่าอยู่ด้วย ว่า ไม่บอกแนวทาง มาระลึกนึกรู้ได้ที่หลัง แล้วเอามาพูด
Hospital Office (พูดคุย) 21:52, 11 สิงหาคม 2556 (ICT)
ความน่าเคลือบแคลงของพระสงฆ์ เรื่องการอวาณิช มนุษย์ สัตว์ อาวุธ ยาพิษ ยาเสพติด
อาตมาเป็นผู้ถือคุณธรรม ผู้ถือคุณธรรมย่อมเสมอกันโดยไม่มีชนชั้นวรรณะ อาตมาออกจากประเวณี อาศัยอารามอันเป็นที่สงบ เป็นผู้สละข้าทาสบริวารแล้วมุ่งต่อสมณธรรม ฯลฯ
ก็แล้วแต่โยมเถอะ เพราะอาตมาจะไปเลือกไปบอกอย่างโน้นอย่างนี้ไม่ได้ ฯลฯ
อาตมาประกาศสันติภาพ มุ่งหมายบำเพ็ญและดำรงตนอยู่ในสันติธรรม ฯลฯ
อาตมาประกาศหลักเมตาธรรม ระลึกถึงคุณแห่งพระกรุณาของพระพุทธเจ้าอันเป็นไปในความไม่เบียดเบียฬเป็นที่ตั้ง ฯลฯ
ก็อาตมาพูดถึงการเจริญสติ ไม่ให้มัวเมาแม้ในรสอาหาร ตลอดจนการเสพสุขจากรูป ,เสียง เป็นต้น อาตมาไม่ปรารถนาเลยที่จะให้สังคมถูกมอมเมาและเต็มไปด้วยยาเสพติด ฯลฯ
* การที่ต้องเคลือบแคลงอยู่เสมอ ต่อนักบวชที่มีความสามารถปลอมความคิดปลอมวิธีเอามาลวงคน และตรวจดูพิเคราะห์ไปแบบซื่อ ๆ ก็ให้เห็นแน่ชัดว่า ในข้อดี ๆ นั้น ที่น่าเห็นด้วยนั้น ก็แน่แต่เป็นเครื่องปลุกปั่นให้จิตใจเราลำเอียงและกระทำผิดต่อไป พระสงฆ์ที่ตั้งตนได้แล้วที่ดำเนินหน้าที่อยู่ในสังคม พูดลำเอียง ลำเอียงอย่างไรนั้นก็ให้เห็นได้ตลอด เพราะพระสงฆ์เหล่านั้นก็อ้างผิด ที่ว่าจะเลือกรับอาหารไม่ได้นั้นไม่เป็นความจริงเลย เพราะที่แท้พระพุทธเจ้านั้นกำหนดให้เลือกได้ และต้องเลือกและต้องคัดสรรอย่างมาก ดังที่พบได้ทั่วในพระไตรปิฎก ข้าพเจ้าเคลือบแคลงข้อวินิจฉัยบ้า ๆ และไม่ตรงเช่นนี้ ข้าพเจ้าขอถามและแสดงออกมาบ้าง เพื่อว่าจะไม่มีคำตอบก็ช่าง แต่ว่าข้อเลวร้ายแบบนี้ข้าพเจ้าจะไม่ยอมเอามาทะนุถนอมไว้เด็ดขาด เพราะคำพูดก็ไม่ตรงแล้ว ๆ จะพัฒนาไปได้แบบไหน ก็คนเหล่านี้เป็นเอกเทศในตนแล้ว ก็ตั้งตนเป็นต้นทางเป็นเป็นต้นเรื่องในวัฏฏะวนแห่งห่วงโซ่ในแต่ละเรื่อง แต่ว่าในข้อการค้าสัตว์นั้นเหมือนกับว่ามันให้ค้าได้อยู่ เพราะในข้อนั้นมันมักประกาศว่าแล้วแต่ผู้ใดจะดำเนินการอย่างไรก็กระทำไป อาตมาจะไปกำหนดอย่างนั้นอย่างนี้ อาตมาจะเลือกไม่ได้ (ขัดแย้งกับพระศาสดาไปอย่างนั้น ทั้งที่แท้นั้น พระศาสดากำหนดไว้เป็นการอนุญาตแล้ว ว่าให้เลือกได้ หรือจะสมาทานเป็นมั่นคงก็ได้ )
ข้าพเจ้าขอให้ตอบในข้อนี้ด้วยบ้าง เพราะว่าข้าพเจ้าไม่รู้จะถามไว้ในที่ใดแล้วจริง ๆ
--182.53.153.87 10:16, 26 กันยายน 2556 (ICT)
เข้าใจว่าเป็นคำถามแบบนี้ได้เหมือนกัน ถ้าพูดแบบเอาสรุป สำเร็จ ไม่สำเร็จ คือ
คุณคิดว่า " การรับประทานเนื้อสัตว์" กับ "การฆ่าสัตว์เพื่อนำเนื้อสัตว์มารับประทาน" อย่างไรผิดศีลผิดธรรมมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
- ข้าพเจ้าขอนำเสนอสองความคิดที่ไม่ทั่วไป ซื่อสัตย์ และลึกล้ำตามตรง คือในนัยที่ฟังดูสุจริตและชอบใจในสิ่งที่ถูก (ข้าพเจ้านำมาจาก กูรู)
- คำตอบที่ 1
การกินนั่นบาปจ๊ะ เพราะจิตเสวย(เสวยก็คือเสพหรือกินดื่มนั่นแหละ)อารมณ์ ก็จะถือว่าไม่มีนิพิทา ซึ่งหมายถึงนิพพานอารมณ์ การฆ่านั้นถ้าวิเคราะห์ตามคุณวิเศษอันว่าด้วยความหมายของศัพท์ การฆ่านั้นเป็นอริยะทางอธิคำศัพท์มากกว่า เพราะชาวพุทธไม่ว่าที่ใดก็จะใช้การฆ่า(กิเลส สมุทเฉทประหาร)เป็นทางพ้นทุกข์
— จากกูรู-th
- ในข้อเรื่องเดียวกัน
- คำตอบที่ 2
ผมต้องถามว่า เราจ้างคนฆ่าผิดไหม ทั้งที่เราไม่ได้ฆ่าเอง แค่เราให้เงินเขาแล้วบอกให้เขาฆ่าแทนเราเท่านั้นเอง ถ้าคนจ้างวานฆ่าไม่ผิด งั้นคนกินเนื้อสัตว์ก็ไม่บาปหรอกครับ
— จากกูรู-th
ถามว่าใครบาปมากในทางปฏิบัติ บาปมากหนอ บุญก็มากหนอ โอ้ อนิจา !--User:สุขพินทุ (พูดคุย) 10:47, 26 กันยายน 2556 (ICT)