ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พรแห่งมนุษย์"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:15, 22 มีนาคม 2557

ในจินตนิยายชุด ปกรณัมชุดมิดเดิลเอิร์ธ ของ เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน พรแห่งมนุษย์ (อังกฤษ: Gift of Men) คือ ความตาย ซึ่งเป็นพรจากผู้สร้างมนุษย์นั่นคือเทพอิลูวาทาร์พระผู้เป็นหนึ่ง ซึ่งต้องการให้ชะตากรรมของมนุษย์ไม่ถูกผูกกับชะตากรรมของอาร์ดา และอิสระที่จะไปในที่ ๆ อยู่นอกเหนือขอบเขตของโลก ในที่ซึ่งไม่เคยมีเทพวาลาองค์ใดเคยไป ต่างจากเอลฟ์ซึ่งเป็นอมตะ ไม่ป่วย ไม่แก่ มีชะตากรรมผูกพันกับชะตาของโลกเฉกเช่นเหล่าเทพวาลา หลายครั้งที่มนุษย์มีความอิจฉาในความเป็นอมตะ และมีความกลัวต่อความตาย

การหลบเลี่ยงพรแห่งมนุษย์

มีอย่างน้อยสองตัวละครใน เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ ซึ่งได้หลบเลี่ยงพรแห่งมนุษย์ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี ซึ่งสุดท้ายก็กลายเป็น สิ่งมีชีวิตประหลาด นั่นคือ วิชคิงแห่งอังก์มาร์ รวมทั้งเหล่านาซกูล และสมีโกลซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายฮอบบิท เหล่านาซกูลเป็นอมตะด้วยแหวนทั้งเก้าแห่งมนุษย์แต่ก็ถูกทำให้กลายเป็น ภูตแหวน และต้องคอยรับใช้เซารอน ส่วนสมีโกลนั้นถูกเอกธำมรงค์ครอบงำ ทำให้มีอายุขัยยืนยาวนานกว่าปกติ ผ่านไปนานปีจึงกลายจากสิ่งมีชีวิตคล้ายฮอบบิทเป็นสิ่งมีชีวิตประหลาดเรียกว่ากอลลัม

ชาวนูเมนอร์ ซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์หนึ่งของมนุษย์ หลายครั้งหลายคราวในอดีตกาลเหล่าบรรพบุรุษชาวนูเมนอร์ได้ทำการต่อสู้กับจอมมารมอร์กอธและเหล่าสมุน และเคยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับเอลฟ์ หลังจากที่ชาววาลินอร์ได้เปิดศึกมหาสงครามแห่งยุค (War of Wrath) ซึ่งเป็นช่วงปลายยุคที่หนึ่งแห่งอาร์ดาและคว้าชัยไว้ได้ เหล่าเทพวาลาจึงประทานแผ่นดินซึ่งเป็นทวีปนูเมนอร์ (ในยุคที่สอง) และยังประทานพรให้ชาวนูเมนอร์มีอายุยืนยาวกว่าคนทั่วไปสามเท่าและมีอิสระที่จะตายเมื่อต้องการก่อนที่จะแก่ตัวลงและต้องทนทุกข์ทรมานกับความชรา ดังจะเห็นตัวอย่างได้จากกษัตริย์เอเลสซาร์ ซึ่งเลือกที่จะตายและจากไปอย่างสงบก่อนที่จะหมดอายุขัย

ความกลัวต่อความตายก่อตัวขึ้นในยุคหลัง ๆ บนแผ่นดินนูเมนอร์ เนื่องจากเหล่ากษัตริย์นูเมนอร์เริ่มมีความรู้สึกว่าอายุขัยที่ยืนยาวกว่าคนปกตินั้นไม่เพียงพอ ความรู้สึกเหล่านี้สั่งสมจนถึงขีดสุดในยุคสมัยของกษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์นูเมนอร์คือ Ar-Pharazôn ซึ่งได้สร้างกองเรือขนาดใหญ่เพื่อจะไปยึดเอาแผ่นดินวาลินอร์ (Valinor) จากเหล่าเทพมาเป็นของตน ด้วยความเชื่อผิด ๆ ว่าดินแดนนี้คือที่บรรจุความลับแห่งการเป็นอมตะไว้ แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับตรงกันข้าม เพราะเหล่าเทพวาลาร์ได้ลงโทษทำให้แผ่นดินดูเมนอร์จมกลับลงไปในทะเลดังเดิม

อ้างอิง

เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน, เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์
เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน, ตำนานแห่งซิลมาริล

@@ บรรทัด 3: / บรรทัด 3: @@
 == การหลบเลี่ยงพรแห่งมนุษย์ ==
-มีอย่างน้อยสองตัวละครใน [[เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์]] ซึ่งได้หลบเลี่ยงพรแห่งมนุษย์ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี โดยได้กลายเป็น "สัตว์ประหลาด" นั่นคือ [[วิชคิงแห่งอังก์มาร์]] รวมทั้งเหล่า[[นาซกูล]] และ[[สมีโกล]]ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตคล้าย[[ฮอบบิท]] เหล่านาซกูลเป็นอมตะด้วย[[แหวนแห่งมนุษย์|แหวนทั้งเก้าแห่งมนุษย์]]แต่ก็ถูกทำให้กลายเป็น '''ภูตแหวน''' และต้องคอยรับใช้[[เซารอน]] ส่วนสมีโกลนั้นถูก[[เอกธำมรงค์]]ครอบงำ ผ่านไปนานปีจึงกลายจากสิ่งมีชีวิตคล้ายฮอบบิทเป็นสิ่งมีชีวิตประหลาดเรียกว่า[[กอลลัม]]
+มีอย่างน้อยสองตัวละครใน [[เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์]] ซึ่งได้หลบเลี่ยงพรแห่งมนุษย์ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี ซึ่งสุดท้ายก็กลายเป็น '''สิ่งมีชีวิตประหลาด''' นั่นคือ [[วิชคิงแห่งอังก์มาร์]] รวมทั้งเหล่า[[นาซกูล]] และ[[สมีโกล]]ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตคล้าย[[ฮอบบิท]] เหล่านาซกูลเป็นอมตะด้วย[[แหวนแห่งมนุษย์|แหวนทั้งเก้าแห่งมนุษย์]]แต่ก็ถูกทำให้กลายเป็น '''ภูตแหวน''' และต้องคอยรับใช้[[เซารอน]] ส่วนสมีโกลนั้นถูก[[เอกธำมรงค์]]ครอบงำ ทำให้มีอายุขัยยืนยาวนานกว่าปกติ ผ่านไปนานปีจึงกลายจากสิ่งมีชีวิตคล้ายฮอบบิทเป็นสิ่งมีชีวิตประหลาดเรียกว่า[[กอลลัม]]
-[[ชาวนูเมนอร์]] ซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์หนึ่งของมนุษย์ ครั้งหนึ่งเหล่าบรรพบุรุษชาวนูเมนอร์ได้ทำการต่อสู้กับจอมมาร[[มอร์กอธ]]และเหล่าสมุนในมหาสงครามแห่งยุค ([[:en:war_of_wrath|War of Wrath]]) ซึ่งเป็นช่วงปลาย[[ยุคที่หนึ่งแห่งอาร์ดา]] เหล่าเทพวาลาจึงประทานพรให้ชาวนูเมนอร์มีอายุยืนยาวกว่าคนทั่วไปสามเท่าและมีอิสระที่จะตายเมื่อต้องการก่อนที่จะแก่ตัวลงและต้องทนทุกข์ทรมานกับความชรา ดังจะเห็นตัวอย่างได้จากกษัตริย์[[อารากอร์น|เอเลสซาร์]] ซึ่งเลือกที่จะตายและจากไปอย่างสงบก่อนที่จะหมดอายุขัย
+[[ชาวนูเมนอร์]] ซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์หนึ่งของมนุษย์ หลายครั้งหลายคราวในอดีตกาลเหล่าบรรพบุรุษชาวนูเมนอร์ได้ทำการต่อสู้กับจอมมาร[[มอร์กอธ]]และเหล่าสมุน และเคยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับเอลฟ์ หลังจากที่ชาววาลินอร์ได้เปิดศึกมหาสงครามแห่งยุค ([[:en:war_of_wrath|War of Wrath]]) ซึ่งเป็นช่วงปลาย[[ยุคที่หนึ่งแห่งอาร์ดา]]และคว้าชัยไว้ได้ เหล่าเทพวาลาจึงประทานแผ่นดินซึ่งเป็นทวีปนูเมนอร์ (ในยุคที่สอง) และยังประทานพรให้ชาวนูเมนอร์มีอายุยืนยาวกว่าคนทั่วไปสามเท่าและมีอิสระที่จะตายเมื่อต้องการก่อนที่จะแก่ตัวลงและต้องทนทุกข์ทรมานกับความชรา ดังจะเห็นตัวอย่างได้จากกษัตริย์[[อารากอร์น|เอเลสซาร์]] ซึ่งเลือกที่จะตายและจากไปอย่างสงบก่อนที่จะหมดอายุขัย
 ความกลัวต่อความตายก่อตัวขึ้นในยุคหลัง ๆ บนแผ่นดินนูเมนอร์ เนื่องจากเหล่ากษัตริย์นูเมนอร์เริ่มมีความรู้สึกว่าอายุขัยที่ยืนยาวกว่าคนปกตินั้นไม่เพียงพอ ความรู้สึกเหล่านี้สั่งสมจนถึงขีดสุดในยุคสมัยของกษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์นูเมนอร์คือ [[:en:Ar-Pharazôn|Ar-Pharazôn]] ซึ่งได้สร้างกองเรือขนาดใหญ่เพื่อจะไปยึดเอาแผ่นดิน[[วาลินอร์]] ([[:en:Valinor|Valinor]]) จากเหล่าเทพมาเป็นของตน ด้วยความเชื่อผิด ๆ ว่าดินแดนนี้คือที่บรรจุความลับแห่งการเป็นอมตะไว้ แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับตรงกันข้าม เพราะเหล่าเทพวาลาร์ได้ลงโทษทำให้แผ่นดินดูเมนอร์จมกลับลงไปในทะเลดังเดิม