ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จาง ชุนหฺวา"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 13: | บรรทัด 13: | ||
จางชุนหัว หรือ เตียวชุนหัว (Zhang Chunhua, 張春華) (ค.ศ.189 - 247) คือภรรยาของสุมาอี้ที่ให้กำเนิดสุมาสูและสุมาเจียว ซึ่งต่อมาภายหลังเมื่อสุมาเอี๋ยนตั้งตนเป็นฮ่องเต้ได้ยกย่องนางจางชุนหัว ซึ่งมีศักดิ์เป็นย่า ว่าพระราชินีจาง ทั้งนี้ประวัติของจางชุนหัวได้รับการบันทึกอยู่ในสมุดจดหมายเหตุประวัติศาสตร์จิ้นซู บททีว่าด้วยพระราชวงศ์ฝ่ายใน ความว่า |
จางชุนหัว หรือ เตียวชุนหัว (Zhang Chunhua, 張春華) (ค.ศ.189 - 247) คือภรรยาของสุมาอี้ที่ให้กำเนิดสุมาสูและสุมาเจียว ซึ่งต่อมาภายหลังเมื่อสุมาเอี๋ยนตั้งตนเป็นฮ่องเต้ได้ยกย่องนางจางชุนหัว ซึ่งมีศักดิ์เป็นย่า ว่าพระราชินีจาง ทั้งนี้ประวัติของจางชุนหัวได้รับการบันทึกอยู่ในสมุดจดหมายเหตุประวัติศาสตร์จิ้นซู บททีว่าด้วยพระราชวงศ์ฝ่ายใน ความว่า |
||
พระราชินีจาง พระนามว่า ชุนหัว เป็นผู้มีจริยธรรม ความรู้และสติปัญญามาก เป็นมารดาของสุมาสู สุมาเจียว เมื่อครั้งที่สุมาอี้คิดหลบเลี่ยงการเข้ารับราชการกับโจโฉนั้น สุมาอี้แกล้งนอนป่วยอยู่ที่บ้าน วันหนึ่งสุมาอี้นำตำรามาผึ่งแดดไว้แล้วเข้าไปแกล้งนอนซมอยู่ในบ้าน |
พระราชินีจาง พระนามว่า ชุนหัว เป็นผู้มีจริยธรรม ความรู้และสติปัญญามาก เป็นมารดาของสุมาสู สุมาเจียว เมื่อครั้งที่สุมาอี้คิดหลบเลี่ยงการเข้ารับราชการกับโจโฉนั้น สุมาอี้แกล้งนอนป่วยอยู่ที่บ้าน วันหนึ่งสุมาอี้นำตำรามาผึ่งแดดไว้แล้วเข้าไปแกล้งนอนซมอยู่ในบ้าน |
||
ทันใดนั้นมีฝนตกหนัก สุมาอี้จึงกระโดดลุกออกจากเตียงและรีบวิ่งไปเก็บตำราเข้ามาหลบฝน |
|||
เผอิญมีสาวใช้นางหนึ่งมาเห็นเข้า นางจึงคิดว่า[[สุมาอี้]]หายป่วยแล้ว และได้นำความไปแจ้งให้กับจางชุนหัว นางจางชุนหัวรู้ดีว่าสามีแกล้งป่วย แต่ก็ด้วยความกลัวว่าสาวใช้จะนำเรื่องนี้ออกไปแพร่งพราย นางจึงชิงสังหารสาวใช้คนนั้น และรับอาสาดูแลงานทุกอย่างภายในบ้านด้วยตนเอง สร้างความประทับใจให้กับ[[สุมาอี้]]เป็นอันมาก แต่ความรักที่ไม่ใช่รักแท้ย่อมไม่ยั่งยืน [[สุมาอี้]]เมื่อขึ้นเป็นใหญ่ ไปหลงนางป๋อฮูหยิน ภรรยาน้อยมากกว่า นางจางชุนหัวจึงไม่ค่อยมีโอกาสได้พบหน้า[[สุมาอี้]]นัก |
เผอิญมีสาวใช้นางหนึ่งมาเห็นเข้า นางจึงคิดว่า[[สุมาอี้]]หายป่วยแล้ว และได้นำความไปแจ้งให้กับจางชุนหัว นางจางชุนหัวรู้ดีว่าสามีแกล้งป่วย แต่ก็ด้วยความกลัวว่าสาวใช้จะนำเรื่องนี้ออกไปแพร่งพราย นางจึงชิงสังหารสาวใช้คนนั้น |
||
และรับอาสาดูแลงานทุกอย่างภายในบ้านด้วยตนเอง สร้างความประทับใจให้กับ[[สุมาอี้]]เป็นอันมาก แต่ความรักที่ไม่ใช่รักแท้ย่อมไม่ยั่งยืน [[สุมาอี้]]เมื่อขึ้นเป็นใหญ่ ไปหลงนางป๋อฮูหยิน ภรรยาน้อยมากกว่า นางจางชุนหัวจึงไม่ค่อยมีโอกาสได้พบหน้า[[สุมาอี้]]นัก |
|||
วันหนึ่งสุมาอี้ป่วย นางจางชุนหัวจึงเข้าไปเยี่ยม ปรากฏว่า[[สุมาอี้]]ได้กล่าวคำผรุสวาทต่อหน้านางว่า "ของเก่าของแก่ หน้าตาหน้าเกลียด มารบกวนกันทำไม !?" จางชุนหัวได้ยินคำดังนั้น จึงน้อยใจ คิดจะฆ่าตัวตายด้วยการอดอาหาร พอ[[สุมาสู]] [[สุมาเจียว]] รู้ว่าแม่ไม่ยอมกินข้าว มาอ้อนวอนเท่าใดก็ไม่เป็นผล [[สุมาสู]] [[สุมาเจียวจึง]]ไปขอร้องพ่อ ให้มาขอโทษแม่ [[สุมาอี้]]จึงยอมใจอ่อนมาขอโทษนาง |
วันหนึ่งสุมาอี้ป่วย นางจางชุนหัวจึงเข้าไปเยี่ยม ปรากฏว่า[[สุมาอี้]]ได้กล่าวคำผรุสวาทต่อหน้านางว่า "ของเก่าของแก่ หน้าตาหน้าเกลียด มารบกวนกันทำไม !?" จางชุนหัวได้ยินคำดังนั้น จึงน้อยใจ คิดจะฆ่าตัวตายด้วยการอดอาหาร พอ[[สุมาสู]] [[สุมาเจียว]] รู้ว่าแม่ไม่ยอมกินข้าว มาอ้อนวอนเท่าใดก็ไม่เป็นผล [[สุมาสู]] [[สุมาเจียวจึง]]ไปขอร้องพ่อ ให้มาขอโทษแม่ [[สุมาอี้]]จึงยอมใจอ่อนมาขอโทษนาง |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:16, 28 ธันวาคม 2556
| จาง ชุนหฺวา | |||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 張春華 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวย่อ | 张春华 | ||||||||
| |||||||||
จาง ชุนหัว (อังกฤษ: Zhang Chunhua,189-247) เป็นภรรยาของขุนศึกและที่ปรึกษาคนสำคัญของ วุยก๊ก คือ สุมาอี้ และเป็นมารดาของ สุมาสู และ สุมาเจียว และเป็นพระอัยยิกาของ จักรพรรดิจิ้นหวู่ตี้
จาง ชุนหัว เกิดเมื่อปี ค.ศ. 189 แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าประวัติของนางมีค่อนข้างน้อย
จาง ชุนหัว เกิดที่มณฑลเหอหนาน พ่อของเธอ จางวาง รับราชการวุยก๊ก แม่ของเขาเป็นตระกูลต่ำต้อยแซ่ "จาง" ในวัยเด็ก เธอเป็นคนที่อารมณ์ดี ขยัน และฉลาด
จางชุนหัว หรือ เตียวชุนหัว (Zhang Chunhua, 張春華) (ค.ศ.189 - 247) คือภรรยาของสุมาอี้ที่ให้กำเนิดสุมาสูและสุมาเจียว ซึ่งต่อมาภายหลังเมื่อสุมาเอี๋ยนตั้งตนเป็นฮ่องเต้ได้ยกย่องนางจางชุนหัว ซึ่งมีศักดิ์เป็นย่า ว่าพระราชินีจาง ทั้งนี้ประวัติของจางชุนหัวได้รับการบันทึกอยู่ในสมุดจดหมายเหตุประวัติศาสตร์จิ้นซู บททีว่าด้วยพระราชวงศ์ฝ่ายใน ความว่า
พระราชินีจาง พระนามว่า ชุนหัว เป็นผู้มีจริยธรรม ความรู้และสติปัญญามาก เป็นมารดาของสุมาสู สุมาเจียว เมื่อครั้งที่สุมาอี้คิดหลบเลี่ยงการเข้ารับราชการกับโจโฉนั้น สุมาอี้แกล้งนอนป่วยอยู่ที่บ้าน วันหนึ่งสุมาอี้นำตำรามาผึ่งแดดไว้แล้วเข้าไปแกล้งนอนซมอยู่ในบ้าน
ทันใดนั้นมีฝนตกหนัก สุมาอี้จึงกระโดดลุกออกจากเตียงและรีบวิ่งไปเก็บตำราเข้ามาหลบฝน
เผอิญมีสาวใช้นางหนึ่งมาเห็นเข้า นางจึงคิดว่าสุมาอี้หายป่วยแล้ว และได้นำความไปแจ้งให้กับจางชุนหัว นางจางชุนหัวรู้ดีว่าสามีแกล้งป่วย แต่ก็ด้วยความกลัวว่าสาวใช้จะนำเรื่องนี้ออกไปแพร่งพราย นางจึงชิงสังหารสาวใช้คนนั้น
และรับอาสาดูแลงานทุกอย่างภายในบ้านด้วยตนเอง สร้างความประทับใจให้กับสุมาอี้เป็นอันมาก แต่ความรักที่ไม่ใช่รักแท้ย่อมไม่ยั่งยืน สุมาอี้เมื่อขึ้นเป็นใหญ่ ไปหลงนางป๋อฮูหยิน ภรรยาน้อยมากกว่า นางจางชุนหัวจึงไม่ค่อยมีโอกาสได้พบหน้าสุมาอี้นัก
วันหนึ่งสุมาอี้ป่วย นางจางชุนหัวจึงเข้าไปเยี่ยม ปรากฏว่าสุมาอี้ได้กล่าวคำผรุสวาทต่อหน้านางว่า "ของเก่าของแก่ หน้าตาหน้าเกลียด มารบกวนกันทำไม !?" จางชุนหัวได้ยินคำดังนั้น จึงน้อยใจ คิดจะฆ่าตัวตายด้วยการอดอาหาร พอสุมาสู สุมาเจียว รู้ว่าแม่ไม่ยอมกินข้าว มาอ้อนวอนเท่าใดก็ไม่เป็นผล สุมาสู สุมาเจียวจึงไปขอร้องพ่อ ให้มาขอโทษแม่ สุมาอี้จึงยอมใจอ่อนมาขอโทษนาง
แต่สุมาอี้ ก็คือสุมาอี้ จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์เพียงเมื่อเดินพ้นออกมาจากห้องของจางชุนหัว เขาก็กล่าวขึ้นว่า "ของเก่าของแก่จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ช่าง ข้าแค่ไม่อยากให้ลูกชายของข้าเสียใจ ก็แค่นั้น"
จาง ชุนหัว ถึงแก่อสัญกรรมเมื่อปี ค.ศ. 247 ขณะอายุได้ 58 ปี