จังหวัดชิงะ

จังหวัดชิงะ (ญี่ปุ่น: 滋賀県; โรมาจิ: Shiga-ken) เป็นจังหวัดในประเทศญี่ปุ่น ตั้งอยู่บริเวณภาคคันไซ มีเมืองหลวงอยู่ที่เมืองโอสึ มีขนาดพื้นที่ทั้งสิ้น 4,017.36 ตารางกิโลเมตร

ประวัติศาสตร์

ในสมัยก่อน ชิงะ เป็นที่รู้จักกันในชื่อ มณฑลโอมิ หรือโกชู ก่อนที่จะมีการใช้ระบบการบริหารราชการแบบแบ่งจังหวัดขึ้น มณฑลโอมิเป็นเพื่อนบ้านกับนะระ และเคียวโตะ เป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างญี่ปุ่นตะวันตกและตะวันออก ในช่วง ค.ศ. 667 ถึง ค.ศ.672 นั้น จักรพรรดิเทนจิทรงสร้างพระราชวังที่โอสึ จากนั้น ในปี ค.ศ.742 จักรพรรดิโชมุทรงสร้างพระราชวังที่ชิงะระกิ ในช่วงต้นของยุคเฮอัน พระภิกษุไชโชเติบโตขึ้นที่โอสึและได้สร้างวัดเอ็นเรียะคุ เป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนานิกายมหายานแบบเทนได และได้ปัจจุบันได้เป็นหนึ่งในมรดกโลกพร้อมกับสถานที่ทางประวัติศาสตร์อีกหลายแห่งในเคียวโตะ

ในยุคกลางนั้น มณฑลโอมิถูกปกครองจากตระกูลซะซะกิ ตามด้วยตระกูลรกกะกุ ตระกูลเคียวโงกุ และตระกูลอะไซ จากนั้นในทศวรรษ 1570 โอะดะ โนะบุนะงะได้เข้ายึดโอมิและสร้างปราสาทอะซุจิขึ้นที่ริมทะเลสาบบิวะฝั่งตะวันออกเมื่อปี ค.ศ. 1579 หลังจากนั้นมณฑลโอมิก็มีไดเมียวปกครองหลายคน และในสมัยนั้น ยังมีนินจาอยู่ที่แถบนี้มากด้วย

ในปี ค.ศ. 1600 อิชิดะ มิสึนะริ กำเนิดขึ้นที่ทางตะวันออกของนะงะฮะมะและได้สร้างปราสาทซะวะยะมะ เพื่อใช้ในการสงครามต้านทัพของโทะกุงะวะ อิเอะยะสุในจังหวัดกิฟุ หลังจากศึกในครั้งนั้น อิเอะยะสุได้ให้อี นะโอะมะสะ เป็นผู้ครองปราสาทซะวะยะมะคนใหม่ นะโอะมะสะปกครองแคว้นฮิโกะเนะ ซึ่งมีชื่อเสียงในยุคของอี นะโอะซุเกะ เมื่ออี นะโอะซุเกะได้เข้าไปรับใช้รัฐบาลโชกุนโทะกุงะวะ ก็ได้เป็นผู้ทำสนธิสัญญาทางการค้ากับประเทศตะวันตกและยุติการปิดประเทศญี่ปุ่นในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19

เมื่อมีการยกเลิกระบบศักดินาในญี่ปุ่น มณฑลโอมิก็ถูกแบ่งเป็น 8 จังหวัด หลังจากนั้นก็ถูกรวมเข้าเป็นจังหวัดเดียวเป็นจังหวัดชิงะเมื่อเดือนกันยายน ค.ศ. 1872

สภาพภูมิศาสตร์

ภาพถ่ายดาวเทียมของจังหวัดชิงะ

จังหวัดชิงะมีอาณาเขตติดกับจังหวัดฟุกุอิทางทิศเหนือ จังหวัดกิฟุทางทิศตะวันออก จังหวัดมิเอะทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ และจังหวัดเกียวโตทางทิศตะวันตก มีทะเลสาบบิวะตั้งอยู่ตอนกลางของจังหวัด มีภูเขาฮิระ และยอดเขาฮิเอทางทิศตะวันตก ภูเขาอิบุกิทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ภูเขาซุซุกะทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ทางทิศเหนือมีสภาพภูมิอากาศหนาวเย็นกว่าทางใต้ที่มีอากาศอบอุ่น

ทะเลสาบบิวะ เป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น แบ่งออกเป็น 4 พื้นที่หลักๆคือ โคะโฮะกุ (湖北 ทะเลสาบตอนเหนือ) โคะเซ (湖西 ทะเลสาบตะวันตก) โคะโต (湖 ทะเลสาบตะวันออก) และ โคะนัน (湖南 ทะเลสาบทางใต้)

ในการสำรวจเมื่อวันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 2008 พื้นที่ร้อยละ 37 ถูกกำหนดให้เป็นอุทยานแห่งชาติ (อัตราส่วนที่สูงที่สุดของทุกจังหวัดในญี่ปุ่น)

การปกครอง

เมืองใหญ่

แผนที่จังหวัดชิงะ

จังหวัดชิงะมีเมืองใหญ่อยู่ 13 เมือง ดังนี้

• ฮิงะชิโอมิ
• ฮิโคะเนะ
• โคกะ
• โคะนัน

• คุซะสึ
• ไมบะระ
• โมะริยะมะ

• นะงะฮะมะ
• โอสึ (เมืองหลวง)
• โอมิฮะจิมัน

• ริตโต
• ทะคะชิมะ
• ยะสุ

เมืองเล็ก

นอกจากนี้ ยังมีเมืองเล็กๆในแต่ละอำเภอดังนี้

• อำเภอเอะจิ
  • ไอโช
• อำเภอกะโม
  • ฮิโนะ
  • เรียวโอ

• อำเภออินุกะมิ
  • โคระ
  • ทะงะ
  • โทะโยะซะโตะ

เศรษฐกิจ

จังหวัดชิงะมีพื้นที่ 1 ใน 6 เป็นพื้นที่เกษตรกรรม โดยมีการปลูกข้าวกว่าร้อยละ 90 ของพื้นที่การเกษตรและเป็นสินค้าหลัก นาข้าวมีขนาดค่อนข้างเล็กและสร้างรายได้ค่อนข้างน้อย ชาวนาส่วนใหญ่มักจะอาศัยรายได้จากแหล่งอื่น ทางตะวันออกของจังหวัดชิงะมีชื่อเสียงในเรื่องของปราสาทต่างๆและทางตะวันออกเฉียงใต้ของจังหวัดเป็นแหล่งปลูกชาเขียวที่มีชื่อเสียง ส่วนทะเลสาบบิวะนั้นก็เป็นแหล่งประมงที่สำคัญของจังหวัด

ในยุคกลาง โดยเฉพาะยุคเอะโดะนั้น ประชาชนชาวจังหวัดชิงะมีอาชีพค้าขายเป็นหลัก และพ่อค้าโอมิ (近江商人 โอมิโชนิน) ก็มีชื่อเสียงอย่างมาก บริษัทใหญ่หลายๆบริษัทอย่าง นิปปงไลฟ์ อิโตะชุ มะรุเบะนิ ทะกะชิมะยะ วาโกล์ และยันมาร์ก็ถูกก่อตั้งขึ้นโดยชาวชิงะ

เมื่อเข้าสู่ช่วงทศวรรษที่ 1960 จังหวัดชิงะเริ่มพัฒนาเป็นพื้นที่อุตสาหกรรม มีโรงงานขนาดใหญ่ตั้งอยู่มากมาย เช่น ไอบีเอ็มเจแปน แคนอน ยันมาร์ดีเซล มิตสึบิชิ และโทเรย์ จนเติบโตขึ้นมาเป็นอุตสาหกรรมที่ทำรายได้เป็นอันดับสองของชิงะที่ตัวเลข 44.8 เปอร์เซ็นต์ ส่วนอุตสาหกรรมดั้งเดิมอย่างสิ่งทอ เครื่องปั้น ยา และพัดก็ยังมีการผลิตจากจังหวัดนี้อยู่เช่นกัน

ประชากร

ประชากรของจังหวัดชิงะอาศัยอยู่กันหนาแน่นที่ริมฝั่งทะเลสาบบิวะทางตอนใต้ โดยมีเมืองโอสึเป็นเมืองหลวง ส่วนเมืองทางตะวันออกอย่างคุซะสึและโมะริยะมะก็ยังอยู่ในระยะที่เดินทางสัญจรไปกลับเคียวโตะได้สะดวก ส่วนฝั่งตะวันตกและทิศเหนือของทะเลสาบนั้นเป็นพื้นที่ชนบท มีรีสอร์ทและหาดทรายสีขาวอยู่มากมาย

ในช่วงปีหลังๆนี้ ชาวบราซิลได้เข้ามาตั้งถิ่นฐานและทำงานในโรงงานหลายแห่งในจังหวัดชิงะ นับเป็นประชากรที่มีอัตราส่วนสูงที่สุดในกลุ่มชาวต่างประเทศ คือ ร้อยละ 36 จากการสำรวจเมื่อเดือนธันวาคม ค.ศ. 2010

วัฒนธรรม

ทางตอนเหนือของเมืองนะงะฮะมะ มีเมืองเล็กชื่อ เมืองบิวะ เป็นสถานที่ตั้งของโรงละครหุ่นบุนระกุที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่นเช่นเดียวกับที่โอซะกะ

นอกจากจะมีพิพิธภัณฑ์แหลายแห่งแล้ว บริเวณเมืองโคกะ ก็มีบ้านนินจาที่ปัจจุบันรักษาเอาไว้ให้นักท่องเที่ยวได้เข้าชม

อาหาร

ชาวชิงะรับประทานปลาจากทะเลสาบบิวะมาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว อาหารที่มีชื่อเสียงของจังหวัดชิงะคือซูชิปลาไนหมัก (鮒寿司 ) เป็นซูชิแบบดั้งเดิมที่มีกลิ่นฉุน นอกจากนี้ ชิงะยังขึ้นชื่อในเรื่องของเนื้อโอมิ โดยย่านฮิโกะเนะเคยมีเนื้อที่ถูกนำไปเป็นอาหารบำรุงสุขภาพของโชกุน

นอกจากนี้ ทางตอนเหนือของชิงะก็ชื่อเสียงในเรื่องสึเกะโมะโนะจากรากพืช เมืองนะงะฮะมะก็ขึ้นชื่อเรื่องของบะหมี่โซเมงใส่ปลาแมกเคอเรลย่าง และฮิโกะเนะก็มีบะหมี่จัมปงที่มีชื่อเสียง

การศึกษา

จังหวัดชิงะ มีมหาวิทยาลัยช้นนำอยู่หลายแห่งด้วยกัน ดังนี้

• มหาวิทยาลัยชิงะ (ฮิโกะเนะและโอสึ)
• มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์ชิงะ (โอสึ)
• มหาวิทยาลัยจังหวัดชิงะ (ฮิโกะเนะ)
• มหาวิทยาลัยศิลปะและการออกแบบเซอัน (โอสึ)
• มหาวิทยาลัยเซเซน (ฮิโกะเนะ)
• สถาบันชีววิทยาและเทคโนโลยีชีวภาพนะงะฮะมะ (นะงะฮะมะ)
• มหาวิทยาลัยบิวะโกะกะคุอิน (ฮิงะชิโอมิ)
• วิทยาลัยกีฬาบิวะโกะเซเก
• มหาวิทยาลัยริสึเมกัง (เคียวโตะและคุซะสึ)
• มหาวิทยาลัยริวโกะกุ (เคียวโตะและโอสึ)
• วิทยาลัยชิงะ (โอสึ)
• วิทยาลัยชิงะบุงเกียว (นะงะฮะมะ)