ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อูโก ชาเบซ"
มังกรคาบแก้ว (คุย | ส่วนร่วม) ล เพิ่มหมวดหมู่:นักปฏิวัติแล้ว ด้วยฮอทแคต |
ล r2.7.2) (โรบอต เพิ่ม: als:Hugo Chávez |
||
| บรรทัด 43: | บรรทัด 43: | ||
{{Link GA|zh}} |
{{Link GA|zh}} |
||
[[als:Hugo Chávez]] |
|||
[[am:ሁጎ ቻቬዝ]] |
[[am:ሁጎ ቻቬዝ]] |
||
[[an:Hugo Chávez]] |
[[an:Hugo Chávez]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 03:00, 7 มีนาคม 2556
 | บทความนี้อยู่ระหว่างการแก้ไขอย่างหนัก เนื่องจากบุคคลที่เป็นหัวเรื่องเพิ่งเสียชีวิต ความเข้าใจเกี่ยวกับพฤติการณ์การเสียชีวิตและเหตุการณ์แวดล้อมอาจเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็วเมื่อข้อเท็จจริงปรากฏมากขึ้น รายงานข่าวในช่วงต้นอาจไม่น่าเชื่อถือ และการเปลี่ยนแปลงล่าสุดต่อบทความนี้อาจไม่สะท้อนถึงรายละเอียดปัจจุบัน |
อูโก ชาเบซ | |
|---|---|
 | |
| ประธานาธิบดีเวเนซุเอลาคนที่ 52 | |
| ดำรงตำแหน่ง 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1999 – 5 มีนาคม ค.ศ. 2013 | |
| รองประธานาธิบดี | Isaías Rodríguez (2000) Adina Bastidas (2000-2002) Diosdado Cabello (2002) José Rangel (2002-2007) Jorge Rodríguez (2007-2008) Ramón Carrizales (2008-2013) |
| ก่อนหน้า | ราฟาเอล กัลเดรา |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1954 ซาบาเนตา รัฐบารีนัส เวเนซุเอลา |
| เสียชีวิต | 5 มีนาคม ค.ศ. 2013 (58 ปี) การากัส เวเนซุเอลา |
| ศาสนา | คริสต์นิกายโรมันคาทอลิก |
| พรรคการเมือง | MVR (1997-2008) PSUV (2008-2013) |
| คู่สมรส | Nancy Colmenares (หย่า) Marisabel Rodríguez (หย่า) |
อูโก ราฟาเอล ชาเบซ ฟรีอัส (สเปน: Hugo Rafael Chávez Frías; 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1954 – 5 มีนาคม ค.ศ. 2013) เป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาตั้งแต่ปี 1999 กระทั่งถึงแก่อสัญกรรมในปี 2013 เขาเป็นอดีตผู้นำพรรคการเมืองขบวนการสาธารณรัฐที่ห้า (Fifth Republic Movement) นับแต่ก่อตั้งในปี 1997 ถึงปี 2007 เมื่อเขากลายเป็นผู้นำพรรคสหสังคมนิยมแห่งเวเนซุเอลา (PSUV) ตามข้อมูลของรัฐบาล เขามุ่งนำการปฏิรูปสังคมนิยมไปปฏิบัติในประเทศ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการสังคมชื่อ การปฏิวัติโบลิวาร์ ที่เห็นการใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ สภาประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม การโอนอุตสาหกรรมหลักหลายประเภทเป็นของรัฐ การเพิ่มเงินทุนด้านสาธารณสุขและการศึกษาของรัฐ และการลดความยากจนลงอย่างสำคัญ ตามอุดมการณ์ทางการเมืองโบลิวาร์นิยม (Bolivarianism) และ "สังคมนิยมแห่งศตวรรษที่ 21" ของเขาเอง[1]
เขาเกิดในครอบครัวชนชั้นกรรมกรในซาบาเนตา รัฐบารีนัส ต่อมาเป็นนายทหารอาชีพ และหลังไม่พอใจกับระบบการเมืองเวเนซุเอลา เขาได้ก่อตั้งขบวนการปฏิวัติโบลิวาร์-200 (MBR-200) ขึ้นในต้นทศวรรษ 1980 เพื่อดำเนินการโค่นล้มรัฐบาล ชาเบซนำ MBR-200 ในรัฐประหารที่ล้มเหลวต่อรัฐบาลพรรคกิจประชาธิปไตยของรัฐบาลคาร์ลอส อันเดรส เปเรสในปี 1992 ซึ่งเขาถูกจำคุก เมื่อได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำในอีกสองปีให้หลัง เขาก่อตั้งพรรคการเมืองขบวนการสาธารณรัฐที่ห้าซึ่งมีอุดมการณ์สังคมประชาธิปไตย และได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาในปี 1998 ภายหลัง เขาริเริ่มรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ซึ่งเพิ่มสิทธิแก่กลุ่มที่ถูกเบียดขับ และเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของรัฐบาลเวเนซุเอลา และได้รับเลือกตั้งอีกสมัยในปี 2000 ระหว่างดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสมัยที่สอง เขาริเริ่มระบบภารกิจโบลิวาร์ (Bolivarian Mission) สภาชุมชน (Communal Council) และสหกรณ์ที่มีกรรมกรเป็นผู้จัดการ เช่นเดียวกับโครงการปฏิรูปที่เดิน ขณะที่ยังโอนอุตสาหกรรมสำคัญหลายประเภทเป็นของรัฐ วันที่ 7 ตุลาคม 2012 ชาเบซชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีเป็นสมัยที่สี่ และได้ดำรงตำแหน่งอีกสมัยเป็นเวลาหกปี[2]
ชาเบซอธิบายนโยบายของตนว่า ต่อต้านจักรวรรดินิยม และเขาเป็นนักวิจารณ์เสรีนิยมใหม่และทุนนิยมปล่อยให้ทำไป โดยทั่วไป ชาเบซเป็นปรปักษ์สำคัญของนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกา เขาวางตนเป็นพันธมิตรอย่างเข้มแข็งกับรัฐบาลคอมมิวนิสต์ของฟีเดล และราอูลต่อมา ในคิวบา และรัฐบาลสังคมนิยมของเอโบ โมราเลสในโบลิเวีย ราฟาเอล กอร์เรอาในเอกวาดอร์ และเดเนียล ออเตกาในนิคารากัว การดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขาถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งของ "คลื่นสีชมพู" สังคมนิยมที่กวาดไปทั่วละตินอเมริกา เขาสันบสนุนความร่วมมือละตินอเมริกาและแคริบเบียน และเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดตั้งสหภาพประชาชาติอเมริกาใต้ พันธมิตรโบลิวาร์เพื่อทวีปอเมริกา ธนาคารใต้ (Bank of the South) ที่ครอบคลุมทั่วทั้งภูมิภาค และเครือข่ายโทรทัศน์ภูมิภาคเทเลซู (TeleSur) ชาเบซเป็นบุคคลซึ่งเป็นที่ถกเถียงและมีความเห็นแตกแยกมากทั้งในและต่างประเทศ
วันที่ 30 มิถุนายน 2011 ชาเบซแถลงว่าเขากำลังฟื้นตัวจากการผ่าตัดเพื่อนำเนื้องอกฝีที่มีเซลล์มะเร็งออก[3] เขาต้องเข้ารับการผ่าตัดครั้งที่สองในเดือนธันวาคม 2012[4] เขามีกำหนดสาบานตนเข้ารับตำแหน่งเมื่อวันที่ 10 มกราคม 2013 แต่รัฐสภาเวเนซุเอลาตกลงเลื่อนพิธีเข้ารับตำแหน่งเพื่อให้เขามีเวลาฟื้นตัวและกลับจากการเดินทางเพื่อไปรักษาพยาบาลเป็นครั้งที่สามที่คิวบา[5] ชาเบซถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2013 ด้วยวัย 58 ปี[6][7]
อ้างอิง
- ↑ Ian James (4 October 2012). "Venezuela vote puts 'Chavismo' to critical test". Yahoo. สืบค้นเมื่อ 2 February 2013.
- ↑ "Venezuela's Chávez re-elected to extend socialist rule". Reuters. สืบค้นเมื่อ 8 October 2012.
- ↑ "President Chávez's address to the Nation".
- ↑ Virginia Lopez in Caracas. "Hugo Chávez names successor after confirming need for cancer surgery". Guardian. สืบค้นเมื่อ 2013-02-02.
- ↑ [1][ลิงก์เสีย]
- ↑ Castillo, Mariano (5 March 2013). "Venezuelan leader Hugo Chávez dies". CNN. สืบค้นเมื่อ 5 March 2013.
- ↑ Cawthorne, Andrew (5 March 2013). "Venezuela's Hugo Chávez dies from cancer: VP". Reuters. สืบค้นเมื่อ 5 March 2013.