ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เรือโฮเวอร์คราฟต์"
ล r2.7.2+) (โรบอต: แก้ไขจาก ro:Navă pe pernă de aer ไปเป็น ro:Pernopter |
|||
บรรทัด 102: | บรรทัด 102: | ||
[[el:Αερόστρωμνο]] |
[[el:Αερόστρωμνο]] |
||
[[en:Hovercraft]] |
[[en:Hovercraft]] |
||
⚫ | |||
[[eo:Aeroglita boato]] |
[[eo:Aeroglita boato]] |
||
⚫ | |||
[[eu:Aerolabaingailu]] |
[[eu:Aerolabaingailu]] |
||
[[fa:هواناو]] |
[[fa:هواناو]] |
||
⚫ | |||
[[fr:Aéroglisseur]] |
[[fr:Aéroglisseur]] |
||
[[fy:Luchtkessenreau]] |
[[fy:Luchtkessenreau]] |
||
[[gd:Bàta-foluaimein]] |
[[gd:Bàta-foluaimein]] |
||
[[gl:Aeroescorregador]] |
[[gl:Aeroescorregador]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[id:Kapal bantalan udara]] |
[[id:Kapal bantalan udara]] |
||
[[it:Hovercraft]] |
[[it:Hovercraft]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[mzn:هاورکرافت]] |
[[mzn:هاورکرافت]] |
||
⚫ | |||
[[nl:Hovercraft]] |
[[nl:Hovercraft]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[no:Luftputefartøy]] |
[[no:Luftputefartøy]] |
||
⚫ | |||
[[pl:Poduszkowiec]] |
[[pl:Poduszkowiec]] |
||
⚫ | |||
[[pt:Hovercraft]] |
[[pt:Hovercraft]] |
||
[[ro: |
[[ro:Pernopter]] |
||
[[ru:Судно на воздушной подушке]] |
[[ru:Судно на воздушной подушке]] |
||
[[simple:Hovercraft]] |
[[simple:Hovercraft]] |
||
บรรทัด 128: | บรรทัด 129: | ||
[[sl:Hoverkraft]] |
[[sl:Hoverkraft]] |
||
[[sr:Лебдјелица]] |
[[sr:Лебдјелица]] |
||
⚫ | |||
[[sv:Svävare]] |
[[sv:Svävare]] |
||
[[ta:காற்றுமெத்தை உந்து]] |
[[ta:காற்றுமெத்தை உந்து]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:03, 18 กุมภาพันธ์ 2556
เรือโฮเวอร์คราฟต์ (อังกฤษ: Hovercraft) เป็นงานฝีมือที่มีความสามารถในการเดินทางไปทั่วน้ำ โคลนหรือน้ำแข็งและพื้นผิวอื่น ๆ ทั้งที่ความเร็วและเมื่อเคลื่อนที่ เรือโฮเวอร์คราฟต์ เป็นเรือไฮบริดที่ดำเนินการโดยนักบินเป็นเครื่องบินมากกว่ากัปตันเรือทางทะเล
พวกเขาทำงานโดยการสร้างเบาะของอากาศความดันสูงระหว่างเรือของเรือและพื้นผิวด้านล่าง โดยปกติเบาะนี้จะบรรจุอยู่ภายใน "กระโปรง" ที่ยืดหยุ่น พวกเขามักจะเลื่อนระดับความสูงอยู่ระหว่าง 200 มิลลิเมตร และ 600 มิลลิเมตร อยู่เหนือผิวน้ำใด ๆ และการใช้งานเกินกว่า 20 นอตและสามารถล้างไล่ระดับสีได้ถึง 20 องศาเซลเซียส
การออกแบบครั้งแรกสำหรับเรือโฮเวอร์คราฟต์ การประดิษฐ์ที่ได้มาจากอังกฤษในคริสต์ทศวรรษที่ 1950 ถึง 1960 พวกเขาใช้ในขณะนี้ทั่วโลกในฐานะผู้เชี่ยวชาญในการลำเลียงบรรเทาภัยพิบัติ, ชายฝั่ง, การใช้งานทหารและการสำรวจเช่นเดียวกับการกีฬาหรือการให้บริการผู้โดยสาร รุ่นที่มีขนาดใหญ่มากได้รับการใช้ในการขนส่งหลายร้อยคนและยานพาหนะข้ามขณะที่คนอื่นช่องแคบอังกฤษมีการใช้งานทางทหารที่ใช้ขนส่งถัง, ทหารและอุปกรณ์ขนาดใหญ่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นมิตรและภูมิประเทศ
การออกแบบ
เรือโฮเวอร์คราฟต์ สามารถขับเคลื่อนด้วยหนึ่งหรือมากกว่าเครื่องยนต์ เรือลำเล็ก เช่น SR.N6 มักจะมีหนึ่งเครื่องยนต์ที่มีการแยกเครื่องยนต์ผ่านระบบเกียร์ บนยานพาหนะที่มีเครื่องยนต์หลายอย่าง หนึ่งโดยปกติเครื่องยนต์พัดลม หรือใบพัด ซึ่งมีหน้าที่ในการยกยานพาหนะโดยแรงดันอากาศสูงภายใต้บังคับเรือ ลมนิรภัยพองตัว "กระโปรง" ภายใต้ยานพาหนะ, ทำให้มันโผล่ขึ้นเหนือพื้นผิว เครื่องยนต์เพิ่มเติมให้แรงผลักดันในเพื่อขับเคลื่อนเรือ บางโฮเวอร์คราฟต์ ใช้ท่อเพื่อให้เครื่องยนต์ทำงานทั้งโดยอำนวยบางส่วนของอากาศเพื่อกระโปรง ส่วนที่เหลือของอากาศที่ผ่านออกมาจากหลังที่จะผลักดันไปข้างหน้าเรือ
การใช้
ในเชิงพาณิชย์
ผู้ผลิตเครื่องบินชาวอังกฤษ Saunders-Roe พัฒนาเป็นครั้งแรกโฮเวอร์คราฟ์แบบคนแบก-ทางปฏิบัติ, SR.N1 ซึ่งออกโปรแกรมทดสอบหลายแห่งในปี ค.ศ. 1959-1961 (สาธิตสาธารณะครั้งแรกในปี ค.ศ.1959) รวมทั้งการทดสอบข้ามช่องทางทำงานในกรกฎาคม ค.ศ. 1959 ขับโดย ปีเตอร์ ("ชิพเปอร์") แลมบ์ นักบินทดสอบอดีตสมาชิกทหารเรือและหัวหน้านักบินทดสอบซอนเดอส์ยอง คริสโต ค็อกเคอเรลล์ อยู่บนเรือ และการบินที่เกิดขึ้นในวันครบรอบ 50 ปีของตรงกันข้ามทางอากาศแรกของหลุยส์ เบอร์รอต[1]
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
พลเรือนที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
การทหาร
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
นันทนาการ / กีฬา
ชุดขนาดเล็กที่ผลิตในเชิงพาณิชย์หรือแผนการสร้างโฮเวอร์คราฟ์เพิ่มขึ้นจะถูกนำมาใช้เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ เช่น การแข่งรถ และการประมงแล่นในทะเลสาบน้ำจืด และแม่น้ำพื้นที่เป็นแอ่งน้ำบริเวณปากแม่น้ำ และน้ำทะเลชายฝั่งฝั่ง[2]
ชมรมล่องเรือโฮเวอร์คราฟ์ [3]จะทุ่มเทเพื่อการส่งเสริมสนับสนุนและพัฒนางานอย่างปลอดภัยและน้ำใจของโฮเวอร์คราฟ์แล่นด้านสันทนาการ เป็นระเบียบในการฝึกอบรมทางการเลื่อนเหตุการณ์และมีระดับโลกเครื่องมือการออกแบบโฮเวอร์คราฟ์แนะนำในการดำเนินงานความปลอดภัย, ส่วนลดสมาชิกและประกันเรือ แต่ก็มีสโมสรบอร์ดที่ใช้งานและให้ข้อมูลของสมาชิก
ชมรมโฮเวอร์คราฟ์ แห่งบริเตนใหญ่ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1966 เป็นประจำภายในประเทศและจัดกิจกรรมการแข่งขันชายฝั่งโฮเวอร์คราฟ์ในสถานที่ต่าง ๆ ทั่วสหราชอาณาจักร[4]
ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2010 ชมรมโฮเวอร์คราฟ์ แห่งบริเตนใหญ่เป็นเจ้าภาพในงานการประชันโฮเวอร์คราฟ์โลก ในTowcester Racecourse[5] การประชันโฮเวอร์คราฟ์โลก ดำเนินภายใต้การอุปถัมภ์ของสหพันธ์โฮเวอร์คราฟ์โลก[6] เหตุการณ์ที่คล้ายกันมีขึ้นในยุโรปและสหรัฐอเมริกา[7][8]
อ้างอิง
- หมายเหตุ
- ↑ Lefeaux, John (2001). Whatever Happened to the Hovercraft?. Pentland Books. ISBN 1-85821-850-0.
- ↑ "Welcome to the Hovercruiser Web site". hovercruiser.org.uk. 2008. สืบค้นเมื่อ 24 October 2009.
- ↑ "Hovercraft Cruising Club UK !".
- ↑ "Hovercraft Club of Great Britain". สืบค้นเมื่อ 24 October 2009.
- ↑ "World Hovercraft Championships". 2010.
- ↑ "World Hovercraft Federation". 2011.
- ↑ "European Hovercraft Federation". 2011.
- ↑ "Hoverclub of America". 2011.
- บรรณานุกรม
- "The Rohr Aerotrain Tracked Air-Cushioned Vehicle (TACV)". SHONNER Studios. สืบค้นเมื่อ 24 October 2009.
{{cite web}}
: แหล่งข้อมูลอื่นใน
(help) Web page on tracked air cushion vehicle research in the U.S.|publisher=
- Volpe, John (December 1969). Popular Science: 51.
{{cite journal}}
:|chapter=
ถูกละเว้น (help);|title=
ไม่มีหรือว่างเปล่า (help) Article on tracked air cushion vehicle research in the U.S.
แหล่งข้อมูลอื่น
- Commemorative projects at Somerleyton in Suffolk, England, birthplace of the Hovercraft, including the Hovercraft Column
- เรือโฮเวอร์คราฟต์ ที่เว็บไซต์ Curlie
- "The Future of Hovercraft"
- The world's only dedicated Hovercraft Museum at Lee-on-Solent, near Gosport, Portsmouth, U.K.
- 1965 film of the Denny D2 hoverbus from the Scottish Screen Archive, National Library of Scotland