ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แพทริเซียน"
ล ใส่ลิงก์ข้ามภาษาด้วยบอต |
ล r2.7.3) (โรบอต เพิ่ม: ml:പട്രീഷ്യൻ |
||
บรรทัด 45: | บรรทัด 45: | ||
[[lt:Patricijai]] |
[[lt:Patricijai]] |
||
[[lv:Patriciāts]] |
[[lv:Patriciāts]] |
||
[[ml:പട്രീഷ്യൻ]] |
|||
[[nl:Patriciër]] |
[[nl:Patriciër]] |
||
[[no:Patrisier]] |
[[no:Patrisier]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 01:24, 3 กุมภาพันธ์ 2556
คำว่า แพทริเซียน (ละติน: patricius, [πατρίκιος, patrikios] ข้อผิดพลาด: {{Lang-xx}}: ข้อความมีมาร์กอัปตัวเอียง (ช่วยเหลือ), อังกฤษ: patrician) เดิมหมายถึงกลุ่มครอบครัวอภิชนในโรมโบราณ รวมทั้งสมาชิกทั้งตามธรรมชาติและที่รับมาเป็นบุตรบุญธรรม ในจักรวรรดิโรมันตอนปลาย ชนชั้นแพทริเซียนยังขยายรวมไปถึงข้าราชการสภาสูง และหลังการล่มสลายของจักรวรรดิตะวันตก ยังคงเป็นบรรดาศักดิ์อันทรงเกียรติในจักรวรรดิไบแซนไทน์ ชนชั้นแพทริเซียนในยุคกลางนิยามอย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่งว่าเป็นกลุ่มครอบครัวชาวเมืองอภิชนในสาธารณรัฐอิตาลียุคกลางทั้งหลาย เช่น เวนิสและเจนัว และภายหลัง "แพทริเซียน" เป็นคำที่กำกวมใช้กับผู้ดีและชนชั้นกระฎุมพีอภิชนในหลายประเทศ
ศัพทมูลวิทยา
คำว่า "แพทริเซียน" มีรากศัพท์จากคำภาษาละติน patricius (พหูพจน์ patricii) ซึ่งมาจากคำว่า patrēs พหูพจน์ของคำภาษาละติน pater (บิดา)[1] Pater เป็นหนึ่งในคำที่ใช้กับสมาชิกดั้งเดิมของวุฒิสภาโรมัน คำดังกล่าวสืบลงมาเป็นคำว่า "แพทริเซียน" ในภาษาอังกฤษ จากภาษาอังกฤษยุคกลาง patricion ซึ่งมาจากภาษาฝรั่งเศสโบราณ patrician ในภาษาอังกฤษสมัยใหม่ คำว่า แพทริเซียน โดยทั่วไปใช้แสดงถึงสมาชิกชนชั้นสูง มักมีความหมายโดยนัยถึงความมั่งคั่งสืบสายโลหิต อภิชนนิยม และสำนึกความเชื่อว่าผู้มั่งคั่งควรช่วยเหลือผู้ด้อยกว่า
กำเนิด
ตามข้อมูลของลิวี ชาย 100 คนแรกที่ได้รับแต่งตั้งเป็นวุฒิสมาชิกโดยโรมูลัสถูกเอ่ยถึงว่า "บิดา" (patres) และผู้สืบสายโลหิตของชายเหล่านี้กลายมาเป็นชนชั้นแพทริเซียน[2] แพทริเซียนแตกต่างจากเพลเบียนเพราะมีอิทธิพลทางการเมืองกว้างขวางกว่า อย่างน้อยก็ในยุคสาธารณรัฐ ตอนกลางและตอนปลายของสาธารณรัฐ อิทธิพลของแพทริเซียนค่อย ๆ ถูกริบ และชนชั้นอื่นที่มิใช่แพทริเซียน (คือ เพลเบียน) ได้รับสิทธิเท่าเทียมกันในหลายสาขา และโควตาข้าราชการ รวมถึงกงสุลหนึ่งในสอง ถูกสงวนไว้เฉพาะแก่เพลเบียน
อ้างอิง
- ↑ Kenny Zeng, 2007, A History Of Ancient and Early Rome
- ↑ Livy, Ab urbe condita, 1:8