ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เครื่องหมายการออกเสียงอักษรอาหรับ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Remove wrong interwiki (please check) |
ล โรบอต เพิ่ม: kk:Харакат |
||
บรรทัด 36: | บรรทัด 36: | ||
[[ja:シャクル]] |
[[ja:シャクル]] |
||
[[kk:Харакат]] |
|||
[[ru:Огласовки в арабском письме]] |
[[ru:Огласовки в арабском письме]] |
||
[[sk:Arabské diakritické znamienka]] |
[[sk:Arabské diakritické znamienka]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:13, 22 มกราคม 2556
เครื่องหมายการออกเสียง ในภาษาอาหรับเรียกว่า ฮะเราะกาต (ḥarakāt, حركة แปลตรงตัว “ความเคลื่อนไหว”) เป็นเครื่องหมายที่ใช้แสดงเสียงสระในภาษาอาหรับ คำว่าฮารากัตในที่นี้หมายถึงการเคลื่อนไหวในอากาศเมื่อมีการออกเสียงสระ ในภาษาฮีบรูคำว่าสระและความเคลื่อนไหวใช้คำเดียวกันเช่นกันคือ tnuá
รายชื่อเครื่องหมายในอักษรอาหรับ
เครื่องหมายการออกเสียงที่สำคัญได้แก่
- ฟัตฮะฮ์ (fatḥah) เป็นเส้นเฉียงบนตัวอักษร แสดงเสียงอะ คำว่า ฟัตฮะฮ์ (فتحة) เองหมายถึงการเปิดออก ซึ่งหมายถึงการเปิดออกของริมฝีปากเพื่อออกเสียงนี้ ตัวอย่าง เช่น
دَ อ่านว่า “ดะ” เมื่อตามด้วยอลิฟ ا จะแทนเสียงอา เช่น دَا อ่านว่า “ดา”
- กัสเราะฮ์ (kasrah) รูปร่างเหมือนฟัตฮะฮ์ แต่เขียนไว้ข้างล่าง แสดงเสียงอิ เช่น دِ อ่านว่า “ดิ” ถ้าตามด้วยยาอ์ ﻱ แทนเสียงอี เช่น دِي อ่านว่า “ดี”
- ฎ็อมมะฮ์ (ḍammah) เป็นเส้นโค้งขมวดเป็นปม อยู่เหนืออักษร แสดงเสียงอุ เช่น دُ อ่านว่า “ดุ” ถ้าตามด้วยวาว و แทนเสียงอู เช่น دُو อ่านว่า “ดู”
- ตันวีน (tanwīn) ـً ـٍ ـٌ ใช้กำหนดการลงท้ายทางไวยากรณ์ด้วย /อัน/ /อิน/ และ /อุน/ ในภาษาอาหรับโบราณมักใช้เชื่อมกับอลิฟ แต่ไม่ค่อยใช้ในภาษาสมัยใหม่
- ซุกูน (sukūn) เป็นวงกลมเขียนบนตัวอักษรเพื่อแสดงว่าอักษรนั้นเป็นตัวสะกด และใช้แสดงเสียงสระประสม เช่น อยู่เหนือยาอ์แสดงเสียงสระไอ อยู่เหนือวาวแสดงเสียงสระเอา
- ชัดดะฮ์ (šaddah) เป็นเครื่องหมายคล้าย "w" เมื่อเขียนบนอักษรแสดงว่าให้ออกเสียงอักษรเป็นสองตัวเช่น: دّ [dd]
- อักษร ﻱ (yāʼ) (มีจุดสองจุดข้างล่าง) เมื่ออยู่ท้ายคำแทนเสียงอี
- ฮัมซะฮ์ (hamzah) แสดงเสียง /อ/ ใช้บนอลิฟเมื่ออยู่ต้นคำ โดยใช้ร่วมกับฟัตฮะฮ์ กัสเราะฮ์ หรือฎ็อมมะฮ์ เมื่อเสียง /อ/ อยู่กลางคำใช้อลิฟเมื่อเป็นเสียงอะเท่านั้น ถ้าเป็นอิหรืออุใช้ฮัมซะฮ์บนยาอ์หรือวาว เช่น أَخ ([ʡax] พี่ชาย), ِإِسْرَائِيل ([ʡisrāỷīl] อิสราเอล), أُمْ ([ʡumm] แม่), نَشْأت ([našảt] จุดเริ่มต้น), ِإِسْرَائِيل ([ʡisrāỷīl] อิสราเอล - มีพยางค์ [ỷīl]), ِرَؤُوف ([raw̉ūf] กรุณา) การใช้ฮัมซะฮ์ในภาษาอาหรับต่างจากภาษาฮีบรูที่ใช้อลิฟแทนเสียง /อ/ เสมอไม่ว่าอยู่ส่วนใดของคำ
- มัดดะฮ์ (maddah) เป็นเส้นโค้งเขียนบนอลิฟเพื่อแสดงเสียงอา แทนการเขียนอลิฟสองครั้ง: ﺁ
- ภาษาในทวีปแอฟริกาบางภาษาเช่นภาษาฮัวซา เพิ่มจุดขนาดใหญ่ใต้อักษรเมื่อต้องการแสดงเสียงเอ
แหล่งข้อมูลอื่น
อักษรอาหรับ | ||||||
ﺍ | ﺏ | ﺕ | ﺙ | ﺝ | ﺡ | ﺥ |
ﺩ | ﺫ | ﺭ | ﺯ | ﺱ | ﺵ | ﺹ |
ﺽ | ﻁ | ﻅ | ﻉ | ﻍ | ﻑ | ﻕ |
ﻙ | ﻝ | ﻡ | ﻥ | ه | ﻭ | ﻱ |
ประวัติอักษรอาหรับ เครื่องหมายการออกเสียง ฟัตฮะฮ์ · กัสเราะฮ์ · ء ·ฎ็อมมะฮ์ เลขอาหรับ |