ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ซิมโฟนีหมายเลข 7 (เบทโฮเฟิน)"
ล cleanup |
ล replaceViaLink: คอมมอนส์-หมวดหมู่ |
||
บรรทัด 25: | บรรทัด 25: | ||
==แหล่งข้อมูลอื่น== |
==แหล่งข้อมูลอื่น== |
||
{{ |
{{คอมมอนส์-หมวดหมู่|Symphony No. 7 (Beethoven)}} |
||
*{{IMSLP2|id=Symphony No.7, Op.92 (Beethoven, Ludwig van)|cname=Symphony No. 7}} |
*{{IMSLP2|id=Symphony No.7, Op.92 (Beethoven, Ludwig van)|cname=Symphony No. 7}} |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 16:54, 23 กันยายน 2555
ซิมโฟนีหมายเลข 7 ในบันไดเสียง เอ เมเจอร์ (อังกฤษ: Symphony No. 7 in A major, Op. 92) ผลงานประพันธ์ของลุดวิจ ฟาน เบโทเฟินในปี ค.ศ. 1811 แล้วเสร็จเมื่อปี ค.ศ. 1812
เบโทเฟนประพันธ์ซิมโฟนีบทนี้ในขณะสุขภาพไม่ดี อยู่ระหว่างการพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูร่างกายที่สปาในเมืองทีปลีซ บริเวณชายแดนระหว่างแคว้นโบฮีเมียกับแคว้นซัคเซิน ในขณะนั้นยุโรปอยู่ท่ามกลางสงคราม โดยฝรั่งเศสกำลังยึดครองกรุงเวียนนาอยู่
ซิมโฟนีบทนี้มีความยาวประมาณ 37 นาที แบ่งออกเป็น 4 มูฟเมนต์
- I. Poco sostenuto – Vivace
- II. Allegretto
- III. Presto – Assai meno presto (trio)
- IV. Allegro con brio
เบโทเฟนเป็นผู้อำนวยเพลงรอบปฐมทัศน์ด้วยตัวเองที่เวียนนา เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ. 1813 [1] ในการแสดงรอบพิเศษเพื่อการกุศล หารายได้ช่วยเหลือทหารผ่านศึกที่ได้รับบาดเจ็บจากการรบที่ฮานู แคว้นเฮสส์ ระหว่างแนวร่วมราชอาณาจักรบาวาเรียและจักรวรรดิออสเตรีย กับจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 1 นำโดยนโปเลียน โบนาปาร์ต
หลังการแสดงครั้งนั้น ผลงานได้รับคำชื่นชมว่าเป็นหนึ่งในผลงานที่ดีที่สุดของเบโทเฟน [2] โดยเฉพาะมูฟเมนต์ที่สอง "Allegretto" ที่มีจังหวะเร่งเร้า มีผู้เปรียบเปรยว่าเป็นเหมือนการประกาศชัยชนะของดยุกแห่งเวลลิงตันที่มีต่อโจเซฟ โบนาปาร์ต (พี่ชายของนโปเลียน) [1] และนิยมนำกลับมาแสดงซ้ำอยู่เสมอ [3]
อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 สุรพงษ์ บุนนาค. ดนตรีแห่งชีวิต. กรุงเทพ : สารคดี, พิมพ์ครั้งที่ 5 พ.ศ. 2549. 655 หน้า. หน้า หน้าที่. ISBN 974-484-175-3
- ↑ http://adambrain.wordpress.com/2010/09/06/the-sonata-form-within-the-allegretto-from-beethoven%E2%80%99s-seventh-symphony/
- ↑ http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=5481664