ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อัครบิดร"
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 3: | บรรทัด 3: | ||
==ประวัติ== |
==ประวัติ== |
||
[[ไฟล์:Bartolomew I.jpg|150px|thumb|right|'''สกลอัครบิดร บาร์โธโลมิวที่ 1''' ประมุขเขตอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลองค์ปัจจุบัน]] |
[[ไฟล์:Bartolomew I.jpg|150px|thumb|right|'''สกลอัครบิดร บาร์โธโลมิวที่ 1''' ประมุขเขตอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลองค์ปัจจุบัน]] |
||
หลังการสังคายนาแห่งไนซีนในปี [[ค.ศ. 325]] ได้มีการแบ่งเขตการปกครองภายใน[[คริสตจักร]]ออกเป็น 3 เขต ได้แก่ [[เขตอัครบิดร]][[กรุงโรม]] [[เขตอัครบิดร]][[อเล็กซานเดรีย]] และ[[เขตอัครบิดร]][[แอนติออก]] (Antioch) แต่ละเขตมีอัครบิดรเป็นประมุข โดยถือเอาอัครบิดรแห่งกรุงโรมเป็น[[สมเด็จพระสันตะปาปา]] เป็นประมุขสูงสุดในคริสตจักรสากล ต่อมามีการสังคายนาแห่งแคลสิโดเนียกำหนดให้มีเขตอัครบิดร[[กรุงเยรูซาเล็ม]] และเขตอัครบิดร[[กรุงคอนสแตนติโนเปิล]] แยกออกมาจากเขตอัครบิดรเมืองแอนติออก ทำให้ได้เขตอัครบิดร 5 เขต และมีอัครบิดร 5 คนในคริสตจักร โดยอัครบิดรแห่งโรมยังคงเป็นประมุขสูงสุดใน[[คริสตจักรสากล]] (Ecumenical church) และอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลเป็นรอง แต่ถือว่าเป็นใหญ่สุดในคริสตจักรตะวันออกซึ่งใช้ภาษากรีก ทำให้ในทางปฏิบัติอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโน |
หลังการสังคายนาแห่งไนซีนในปี [[ค.ศ. 325]] ได้มีการแบ่งเขตการปกครองภายใน[[คริสตจักร]]ออกเป็น 3 เขต ได้แก่ [[เขตอัครบิดร]][[กรุงโรม]] [[เขตอัครบิดร]][[อเล็กซานเดรีย]] และ[[เขตอัครบิดร]][[แอนติออก]] (Antioch) แต่ละเขตมีอัครบิดรเป็นประมุข โดยถือเอาอัครบิดรแห่งกรุงโรมเป็น[[สมเด็จพระสันตะปาปา]] เป็นประมุขสูงสุดในคริสตจักรสากล ต่อมามีการสังคายนาแห่งแคลสิโดเนียกำหนดให้มีเขตอัครบิดร[[กรุงเยรูซาเล็ม]] และเขตอัครบิดร[[กรุงคอนสแตนติโนเปิล]] แยกออกมาจากเขตอัครบิดรเมืองแอนติออก ทำให้ได้เขตอัครบิดร 5 เขต และมีอัครบิดร 5 คนในคริสตจักร โดยอัครบิดรแห่งโรมยังคงเป็นประมุขสูงสุดใน[[คริสตจักรสากล]] (Ecumenical church) และอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลเป็นรอง แต่ถือว่าเป็นใหญ่สุดในคริสตจักรตะวันออกซึ่งใช้ภาษากรีก ทำให้ในทางปฏิบัติอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลมีอิทธิพลมากกว่า<ref name="แก่นปรัชญายุคกลาง">กีรติ บุญเจือ, ''แก่นปรัชญายุคกลาง'', จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 164</ref> |
||
ต่อมาเขตอัครบิดรแอนติออกยังถูกแบ่งออกเป็น 3 เขตตามภาษาพิธีกรรม คือ อัครบิดรเมลไคต์ (Melkite) เขตอัครบิดรมาโรไนต์ (Maroniite) และเขตอัครบิดรซีเรียน เขตอัครบิดรกรุงโรมก็แบ่งเป็นอีก 3 เขตพิเศษ คือ เขตอัครบิดรเวนิซ เขตอัครบิดรลิสบอน และเขตอัครบิดรกัว<ref name="พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน">ราชบัณฑิตยสถาน, ''พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน'', ราชบัณฑิตยสถาน, 2548, หน้า 375-6</ref> |
ต่อมาเขตอัครบิดรแอนติออกยังถูกแบ่งออกเป็น 3 เขตตามภาษาพิธีกรรม คือ อัครบิดรเมลไคต์ (Melkite) เขตอัครบิดรมาโรไนต์ (Maroniite) และเขตอัครบิดรซีเรียน เขตอัครบิดรกรุงโรมก็แบ่งเป็นอีก 3 เขตพิเศษ คือ เขตอัครบิดรเวนิซ เขตอัครบิดรลิสบอน และเขตอัครบิดรกัว<ref name="พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน">ราชบัณฑิตยสถาน, ''พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน'', ราชบัณฑิตยสถาน, 2548, หน้า 375-6</ref> |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 13:24, 25 มีนาคม 2555
อัครบิดร (อังกฤษ: patriarch) เป็นตำแหน่งทางการปกครองภายในคริสต์ศาสนาบางนิกาย โดยเฉพาะในนิกายออร์โธด็อกซ์ และโรมันคาทอลิก
ประวัติ
หลังการสังคายนาแห่งไนซีนในปี ค.ศ. 325 ได้มีการแบ่งเขตการปกครองภายในคริสตจักรออกเป็น 3 เขต ได้แก่ เขตอัครบิดรกรุงโรม เขตอัครบิดรอเล็กซานเดรีย และเขตอัครบิดรแอนติออก (Antioch) แต่ละเขตมีอัครบิดรเป็นประมุข โดยถือเอาอัครบิดรแห่งกรุงโรมเป็นสมเด็จพระสันตะปาปา เป็นประมุขสูงสุดในคริสตจักรสากล ต่อมามีการสังคายนาแห่งแคลสิโดเนียกำหนดให้มีเขตอัครบิดรกรุงเยรูซาเล็ม และเขตอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิล แยกออกมาจากเขตอัครบิดรเมืองแอนติออก ทำให้ได้เขตอัครบิดร 5 เขต และมีอัครบิดร 5 คนในคริสตจักร โดยอัครบิดรแห่งโรมยังคงเป็นประมุขสูงสุดในคริสตจักรสากล (Ecumenical church) และอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลเป็นรอง แต่ถือว่าเป็นใหญ่สุดในคริสตจักรตะวันออกซึ่งใช้ภาษากรีก ทำให้ในทางปฏิบัติอัครบิดรกรุงคอนสแตนติโนเปิลมีอิทธิพลมากกว่า[1]
ต่อมาเขตอัครบิดรแอนติออกยังถูกแบ่งออกเป็น 3 เขตตามภาษาพิธีกรรม คือ อัครบิดรเมลไคต์ (Melkite) เขตอัครบิดรมาโรไนต์ (Maroniite) และเขตอัครบิดรซีเรียน เขตอัครบิดรกรุงโรมก็แบ่งเป็นอีก 3 เขตพิเศษ คือ เขตอัครบิดรเวนิซ เขตอัครบิดรลิสบอน และเขตอัครบิดรกัว[2]
เมื่อคริสตจักรแบ่งออกเป็น 2 นิกาย คือฝ่ายตะวันตกกลายเป็นนิกายโรมันคาทอลิก ส่วนฝ่ายตะวันออกเป็นนิกายออร์โธด็อกซ์ เมื่อนิกายออร์ทอดอกซ์แพร่หลายไปยังท้องที่อื่นในภูมิภาคตะวันออก จึงเกิดเขตอัครบิดรต่างๆ มากขึ้น เช่น อาร์เมเนีย รัสเซีย เซอร์เบีย โรมาเนีย เป็นต้น โดยให้เกียรติอัครบิดรแห่งคอนสแตนติโนเปิลเป็นประธาน แต่ไม่ถือว่าเป็นประมุขสูงสุด