ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ระเบียบวิธีเกษียณ"
ล r2.6.4) (โรบอต เพิ่ม: ar, ca, de, es, eu, fr, he, it, ja, ko, pl, pt, ro, ru, sh, tr |
ล r2.6.4) (โรบอต แก้ไข: ar:طريقة الاستنفاد |
||
| บรรทัด 12: | บรรทัด 12: | ||
{{โครงคณิตศาสตร์}} |
{{โครงคณิตศาสตร์}} |
||
[[ar:طريقة |
[[ar:طريقة الاستنفاد]] |
||
[[ca:Mètode d'exhaustió]] |
[[ca:Mètode d'exhaustió]] |
||
[[de:Exhaustionsmethode]] |
[[de:Exhaustionsmethode]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:26, 14 ตุลาคม 2554
ระเบียบวิธีเกษียณ (อังกฤษ: method of exhaustion; methodus exaustionibus, หรือ méthode des anciens) คือระเบียบวิธีที่ใช้ในการหาพื้นที่ของรูปร่างหนึ่งๆ โดยแบ่งพื้นที่ภายในออกเป็นอนุกรมของรูปหลายเหลี่ยมเล็กๆ หลายๆ รูปซึ่งมีพื้นที่รวมเข้าใกล้พื้นที่ของรูปใหญ่ที่บรรจุรูปเล็กเหล่านั้นเอาไว้ ถ้าเราสามารถสร้างอนุกรมของรูปได้อย่างถูกต้อง ความแตกต่างของพื้นที่ระหว่างรูปหลายเหลี่ยมรูปที่ n กับรูปภาพที่เป็นโจทย์ก็จะน้อยมากเมื่อ n มีจำนวนใหญ่มากๆ แนวคิดนี้มีกำเนิดจาก แอนติฟอน (Antiphon) แม้จะยังไม่ชัดเจนว่าเขาเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร[1] ทฤษฎีนี้ถูกพิสูจน์และรับรองโดย เอนโดซุสแห่งคไนดัส มีการนำชื่อนี้มาใช้เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1647 โดย Grégoire de Saint-Vincent ในงานเขียนเรื่อง Opus geometricum quadraturae circuli et sectionum coni
อ้างอิง
 | บทความคณิตศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |