ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Clumsy (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 5,233 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Clumsy (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 5,233 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 25: บรรทัด 25:
| ผู้เสนอ = [[#การยกร่าง|ดูในบทความ]]
| ผู้เสนอ = [[#การยกร่าง|ดูในบทความ]]
| วาระที่หนึ่ง = ขั้นรับหลักการ ที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎรมีมติให้รับหลักการ (30 ตุลาคม 2545)<ref name = "Announcement-001">"ประกาศสภาผู้แทนราษฎร เรื่อง ตั้งคณะกรรมการวิสามัญพิจารณาต่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ...". (2545, 12 ธันวาคม 2545). ''ราชกิจจานุเบกษา,'' (เล่ม 119, ตอนที่ 100 ง). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <[http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/00117362.PDF ลิืงก์]>. เข้าถึงเมื่อ: 1 กุมภาพันธ์ 2554.</ref>
| วาระที่หนึ่ง = ขั้นรับหลักการ ที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎรมีมติให้รับหลักการ (30 ตุลาคม 2545)<ref name = "Announcement-001">"ประกาศสภาผู้แทนราษฎร เรื่อง ตั้งคณะกรรมการวิสามัญพิจารณาต่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ...". (2545, 12 ธันวาคม 2545). ''ราชกิจจานุเบกษา,'' (เล่ม 119, ตอนที่ 100 ง). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <[http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/00117362.PDF ลิืงก์]>. เข้าถึงเมื่อ: 1 กุมภาพันธ์ 2554.</ref>
| วาระที่สอง = ขั้นพิจารณาเรียงลำดับมาตรา ที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎรมีมติเห็นชอบในร่างพระราชบัญญัติ (26 มีนาคม 2546)<ref name = "Minutes-002">"บันทึกการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 21 ปีที่ 3 ครั้งที่ 15 (สมัยสามัญทั่วไป) วันพุธที่ 26 มีนาคม พุทธศักราช 2546 ณ ตึกรัฐสภา". (2545, 12 ธันวาคม 2545). ''ราชกิจจานุเบกษา,'' (เล่ม 119, ตอนที่ 100 ง). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <[http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/00122519.PDF ลิืงก์]>. เข้าถึงเมื่อ: 1 กุมภาพันธ์ 2554.</ref>
| วาระที่สอง =
| วาระที่สาม = ขั้นสุดท้าย ที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎรมีมติเห็นชอบในร่างพระราชบัญญัติ (26 มีนาคม 2546)<ref name = "Minutes-002"/>
| วาระที่สาม =
| สมุดปกขาว =
| สมุดปกขาว =
| ผู้ยกร่าง =
| ผู้ยกร่าง =
บรรทัด 39: บรรทัด 39:
{{wikisource|พระราชบัญญัติ คุ้มครองเด็ก พ.ศ. ๒๕๔๖}}
{{wikisource|พระราชบัญญัติ คุ้มครองเด็ก พ.ศ. ๒๕๔๖}}


'''พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546''' เป็น[[กฎหมายไทย]] ประเภท[[พระราชบัญญัติ]] ร่างขึ้นโดยคณะรัฐมนตรีไทยในสมัย[[พันตำรวจโททักษิณ ชินวัตร]] และตราขึ้นโดย[[รัฐสภาไทย]]ในสมัย [[อุทัย พิมพ์ใจชน]] เป็น[[รายนามประธานรัฐสภาไทย|ประธานรัฐสภา]] โดย[[พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช]] [[พระมหากษัตริย์ไทย|พระมหากษัตริย์]] ทรงลง[[พระปรมาภิไธย]]เมื่อวันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2546 ประกาศใน[[ราชกิจจานุเบกษา]]เมื่อวันที่ [[2 ตุลาคม]] [[พ.ศ. 2546]] และมี[[ผลใช้บังคับ]]ในอีกหนึ่งร้อยแปดสิบวันถัดมา คือ วันที่ [[30 มีนาคม]] [[พ.ศ. 2547]] แทนที่ [[ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 132]] และ [[ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 294|ฉบับที่ 294]]
'''พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546''' เป็น[[กฎหมายไทย]] ประเภท[[พระราชบัญญัติ]] ร่างขึ้นโดยคณะรัฐมนตรีไทยในสมัย[[พันตำรวจโททักษิณ ชินวัตร]] และตราขึ้นโดย[[รัฐสภาไทย]]ในสมัย [[อุทัย พิมพ์ใจชน]] เป็น[[รายนามประธานรัฐสภาไทย|ประธานรัฐสภา]] โดย[[พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช]] [[พระมหากษัตริย์ไทย|พระมหากษัตริย์]] ทรงลง[[พระปรมาภิไธย]]เมื่อวันที่ 24 กันยายน 2546 ประกาศใน[[ราชกิจจานุเบกษา]]เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2546 และมี[[ผลใช้บังคับ]]ในอีกหนึ่งร้อยแปดสิบวันถัดมา คือ วันที่ 30 มีนาคม 2547 แทนที่ [[ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 132]] และ [[ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 294|ฉบับที่ 294]]


พระราชบัญญัตินี้มีหลักการสำคัญในการใช้ทรัพยากรทุกภาคส่วนเพื่อดูแล ปกป้อง คุ้มครอง[[เด็ก]] โดยได้มีการวางระบบการสงเคราะห์คุ้มครองสวัสดิภาพและส่งเสริมความประพฤติของนักเรียนนักศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้ปกครองเลี้ยงดูบุตรโดยไม่ขัดต่อประเพณีอันดีงาม เป็นเสมือนการสะท้อนให้ผู้ปกครองตระหนักถึงบทบาทหน้าที่ในการเลี้ยงดูเด็ก<ref name="asa">[http://www.vgcd.org/child_protect_act.htm พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546]. มูลนิธิอาสาพัฒนาเด็ก. สืบค้น 30-1-2554.</ref>
พระราชบัญญัตินี้มีหลักการสำคัญในการใช้ทรัพยากรทุกภาคส่วนเพื่อดูแล ปกป้อง คุ้มครอง[[เด็ก]] โดยได้มีการวางระบบการสงเคราะห์คุ้มครองสวัสดิภาพและส่งเสริมความประพฤติของนักเรียนนักศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้ปกครองเลี้ยงดูบุตรโดยไม่ขัดต่อประเพณีอันดีงาม เป็นเสมือนการสะท้อนให้ผู้ปกครองตระหนักถึงบทบาทหน้าที่ในการเลี้ยงดูเด็ก<ref name="asa">[http://www.vgcd.org/child_protect_act.htm พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546]. มูลนิธิอาสาพัฒนาเด็ก. สืบค้น 30-1-2554.</ref>
บรรทัด 47: บรรทัด 47:
<blockquote>"ผู้ปกครองต้องให้การอุปการะเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนและพัฒนาเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแลของตนตามสมควรแก่ขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมแห่งท้องถิ่น แต่ทั้งนี้ต้องไม่ต่ำกว่ามาตรฐานขั้นต่ำตามที่กำหนดในกฎกระทรวง และต้องคุ้มครองสวัสดิภาพเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแลของตนมิให้ตกอยู่ในภาวะอันน่าจะเกิดอันตรายแก่ร่างกายหรือจิตใจ"</blockquote>
<blockquote>"ผู้ปกครองต้องให้การอุปการะเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนและพัฒนาเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแลของตนตามสมควรแก่ขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมแห่งท้องถิ่น แต่ทั้งนี้ต้องไม่ต่ำกว่ามาตรฐานขั้นต่ำตามที่กำหนดในกฎกระทรวง และต้องคุ้มครองสวัสดิภาพเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแลของตนมิให้ตกอยู่ในภาวะอันน่าจะเกิดอันตรายแก่ร่างกายหรือจิตใจ"</blockquote>


== การยกร่างพระราชบัญญัติ ==
== การยกร่าง ==


=== ชั้นสภาผู้แทนราษฎร ===
=== การเสนอร่างพระราชบัญญัติ ===


==== วาระที่หนึ่ง ขั้นรับหลักการ ====
⚫
ในปลาย พ.ศ. 2545 มีการเสนอร่างพระราชบัญญัติเกี่ยวกับการคุ้มครองสวัสดิภาพของเด็กถึงแปดฉบับ ต่อสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 21 ของประเทศไทย คือ<ref name = "Announcement-001"/>

⚫
ในปลาย พ.ศ. 2545 มี[[การเสนอร่างพระราชบัญญัติ]]เกี่ยวกับการคุ้มครองสวัสดิภาพของเด็กถึงแปดฉบับ ต่อสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 21 ของประเทศไทย คือ<ref name = "Announcement-001"/>


# คณะรัฐมนตรีเสนอ หนึ่งฉบับ คือ "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..."
# คณะรัฐมนตรีเสนอ หนึ่งฉบับ คือ "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..."
บรรทัด 63: บรรทัด 65:
## "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." - สลิลทิพย์ ชัยสดมภ์ เสนอ
## "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." - สลิลทิพย์ ชัยสดมภ์ เสนอ


โดยในการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ปีที่ 2 ครั้งที่ 24 (สมัยสามัญนิติบัญญัติ) วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2545 ที่ประชุมมีมติให้รับหลักการของร่างพระราชบัญญัติทั้งแปด หลักการ คือ ให้มีกฎหมายคุ้มครองเด็ก<ref name = "Announcement-001"/> นอกจากนี้ ที่ประชุมยังให้ตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญขึ้นพิจารณาร่างพระราชบัญญัติทั้งแปดรวมกัน ประกอบกรรมาธิการทั้งสิ้นสามสิบห้าคน ตาม[[รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจัีกรไทย พุทธศักราช 2540]] มาตรา 190 และให้แปรญัตติร่างพระราชบัญญัติทั้งแปดภายในเจ็ดวัน<ref name = "Minutes-001">"บันทึกการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 21 ปีที่ 2 ครั้งที่ 24 (สมัยสามัญนิติบัญญัติ) วันพุธที่ 30 ตุลาคม พุทธศักราช 2545 ณ ตึกรัฐสภา". (2545, 12 ธันวาคม 2545). ''ราชกิจจานุเบกษา,'' (เล่ม 119, ตอนที่ 100 ง). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <[http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/00117412.PDF ลิืงก์]>. เข้าถึงเมื่อ: 1 กุมภาพันธ์ 2554.</ref>
โดยในการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ปีที่ 2 ครั้งที่ 24 (สมัยสามัญนิติบัญญัติ) วันที่ 30 ตุลาคม 2545 ที่ประชุมมีมติให้[[รับหลักการ]]ของร่างพระราชบัญญัติทั้งแปด หลักการ คือ ให้มีกฎหมายคุ้มครองเด็ก<ref name = "Announcement-001"/> นอกจากนี้ ที่ประชุมยังให้ตั้ง[[คณะกรรมาธิการ]]วิสามัญขึ้นพิจารณาร่างพระราชบัญญัติทั้งแปดรวมกัน ประกอบกรรมาธิการทั้งสิ้นสามสิบห้าคน ตาม[[รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจัีกรไทย พุทธศักราช 2540]] มาตรา 190 และให้[[แปรญัตติ]]ร่างพระราชบัญญัติทั้งแปดภายในเจ็ดวัน<ref name = "Minutes-001">"บันทึกการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 21 ปีที่ 2 ครั้งที่ 24 (สมัยสามัญนิติบัญญัติ) วันพุธที่ 30 ตุลาคม พุทธศักราช 2545 ณ ตึกรัฐสภา". (2545, 12 ธันวาคม 2545). ''ราชกิจจานุเบกษา,'' (เล่ม 119, ตอนที่ 100 ง). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <[http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/00117412.PDF ลิืงก์]>. เข้าถึงเมื่อ: 1 กุมภาพันธ์ 2554.</ref>

==== วาระที่สอง ขั้นพิจารณาเรียงลำดับมาตรา และวาระที่สาม ขั้นสุดท้าย ====

แม้ว่าที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎรให้แปรญัตติร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวภายในวันที่ 6 พฤศจิกายน 2545 แต่มีการปิดประชุมรัฐสภาสมัยสามัญนิติบัญญัติก่อนในช่วงขึ้นปีใหม่ ต่อมา เมื่อคณะกรรมาธิการรวมร่างพระราชบัญญัติทั้งแปดฉบับเข้าเป็นร่างฉบับเดียวกัน ให้ชื่อว่า "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." แล้ว สภาผู้แทนราษฎรจึงให้นำขึ้นพิจารณาใหม่ในการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ปีที่ 3 ครั้งที่ 15 วันที่ 26 มีนาคม 2546 โดยที่ประชุมพิจารณาชื่อร่าง คำปรารภ แล้วเรียงมาตราตามลำดับจนจบร่าง เป็นวาระที่สอง เสร็จแล้ว ที่ประชุมมีมติให้เสนอร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวต่อวุฒิสภา เป็นวาระที่สาม สิ้นสุดกระบวนการในชั้นสภาผู้แทนราษฎร<ref name = "Minutes-002"/>

=== ชั้นวุฒิสภา ===


== เหตุผลของพระราชบัญญัติ ==
== เหตุผลของพระราชบัญญัติ ==

รุ่นแก้ไขเมื่อ 19:17, 1 กุมภาพันธ์ 2554

พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546
ข้อมูลทั่วไป
ผู้ตรารัฐสภาไทย
ผู้ลงนามพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
วันลงนาม24 กันยายน 2546
ผู้ลงนามรับรองทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี
วันประกาศ2 ตุลาคม 2546
(ราชกิจจานุเบกษา: เล่ม 120/ตอนที่ 95 ก/หน้า 1/2 ตุลาคม 2546)
วันเริ่มใช้30 มีนาคม 2547
(เมื่อพ้นหนึ่งร้อยแปดสิบวันนับแต่วันประกาศ)[1]
ท้องที่ใช้ทั่วประเทศไทย
ผู้รักษาการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม[2]
การร่าง
ชื่อร่างดูในบทความ
ผู้เสนอดูในบทความ
คำสำคัญ
การคุ้มครองเด็ก
วิกิซอร์ซ มีงานต้นฉบับเกี่ยวกับ:

พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 เป็นกฎหมายไทย ประเภทพระราชบัญญัติ ร่างขึ้นโดยคณะรัฐมนตรีไทยในสมัยพันตำรวจโททักษิณ ชินวัตร และตราขึ้นโดยรัฐสภาไทยในสมัย อุทัย พิมพ์ใจชน เป็นประธานรัฐสภา โดยพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช พระมหากษัตริย์ ทรงลงพระปรมาภิไธยเมื่อวันที่ 24 กันยายน 2546 ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2546 และมีผลใช้บังคับในอีกหนึ่งร้อยแปดสิบวันถัดมา คือ วันที่ 30 มีนาคม 2547 แทนที่ ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 132 และ ฉบับที่ 294

พระราชบัญญัตินี้มีหลักการสำคัญในการใช้ทรัพยากรทุกภาคส่วนเพื่อดูแล ปกป้อง คุ้มครองเด็ก โดยได้มีการวางระบบการสงเคราะห์คุ้มครองสวัสดิภาพและส่งเสริมความประพฤติของนักเรียนนักศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้ปกครองเลี้ยงดูบุตรโดยไม่ขัดต่อประเพณีอันดีงาม เป็นเสมือนการสะท้อนให้ผู้ปกครองตระหนักถึงบทบาทหน้าที่ในการเลี้ยงดูเด็ก[3]

หัวใจของกฎหมายนี้อยู่ที่มาตรา 23 ซึ่งบัญญัติว่า[3]

"ผู้ปกครองต้องให้การอุปการะเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนและพัฒนาเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแลของตนตามสมควรแก่ขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมแห่งท้องถิ่น แต่ทั้งนี้ต้องไม่ต่ำกว่ามาตรฐานขั้นต่ำตามที่กำหนดในกฎกระทรวง และต้องคุ้มครองสวัสดิภาพเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแลของตนมิให้ตกอยู่ในภาวะอันน่าจะเกิดอันตรายแก่ร่างกายหรือจิตใจ"

การยกร่าง

ชั้นสภาผู้แทนราษฎร

วาระที่หนึ่ง ขั้นรับหลักการ

ในปลาย พ.ศ. 2545 มีการเสนอร่างพระราชบัญญัติเกี่ยวกับการคุ้มครองสวัสดิภาพของเด็กถึงแปดฉบับ ต่อสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 21 ของประเทศไทย คือ[4]

  1. คณะรัฐมนตรีเสนอ หนึ่งฉบับ คือ "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..."
  2. สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเสนอ เจ็ดฉบับ
    1. "ร่างพระราชบัญญัติสงเคราะห์และคุ้มครองสวัสดิภาพเด็กและเยาวชน พ.ศ. ..." - นิภา พริ้งศุลกะ และคณะ เสนอ
    2. "ร่างพระราชบัญญัติสงเคราะห์และคุ้มครองสวัสดิภาพเด็ก เยาวชน และครอบครัว พ.ศ. ..." - ปวีณา หงสกุล เสนอ
    3. "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." - ประสิทธิ์ ชัยวิรัตนะ และศรคม ฦๅชา เสนอ
    4. "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." - กัญจนา ศิลปอาชา และจณิสตา ลิ่วเฉลิมวงศ์ เสนอ
    5. "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." - อำนวย คลังผา และคณะ เสนอ
    6. "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." - พฤติชัย ดำรงรัตน์ เสนอ
    7. "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." - สลิลทิพย์ ชัยสดมภ์ เสนอ

โดยในการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ปีที่ 2 ครั้งที่ 24 (สมัยสามัญนิติบัญญัติ) วันที่ 30 ตุลาคม 2545 ที่ประชุมมีมติให้รับหลักการของร่างพระราชบัญญัติทั้งแปด หลักการ คือ ให้มีกฎหมายคุ้มครองเด็ก[4] นอกจากนี้ ที่ประชุมยังให้ตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญขึ้นพิจารณาร่างพระราชบัญญัติทั้งแปดรวมกัน ประกอบกรรมาธิการทั้งสิ้นสามสิบห้าคน ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจัีกรไทย พุทธศักราช 2540 มาตรา 190 และให้แปรญัตติร่างพระราชบัญญัติทั้งแปดภายในเจ็ดวัน[5]

วาระที่สอง ขั้นพิจารณาเรียงลำดับมาตรา และวาระที่สาม ขั้นสุดท้าย

แม้ว่าที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎรให้แปรญัตติร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวภายในวันที่ 6 พฤศจิกายน 2545 แต่มีการปิดประชุมรัฐสภาสมัยสามัญนิติบัญญัติก่อนในช่วงขึ้นปีใหม่ ต่อมา เมื่อคณะกรรมาธิการรวมร่างพระราชบัญญัติทั้งแปดฉบับเข้าเป็นร่างฉบับเดียวกัน ให้ชื่อว่า "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. ..." แล้ว สภาผู้แทนราษฎรจึงให้นำขึ้นพิจารณาใหม่ในการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ปีที่ 3 ครั้งที่ 15 วันที่ 26 มีนาคม 2546 โดยที่ประชุมพิจารณาชื่อร่าง คำปรารภ แล้วเรียงมาตราตามลำดับจนจบร่าง เป็นวาระที่สอง เสร็จแล้ว ที่ประชุมมีมติให้เสนอร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวต่อวุฒิสภา เป็นวาระที่สาม สิ้นสุดกระบวนการในชั้นสภาผู้แทนราษฎร[6]

ชั้นวุฒิสภา

เหตุผลของพระราชบัญญัติ

เหตุผล (statement of grounds) ของพระราชบัญญัตินี้

"...โดยที่ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 132 ลงวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2515 และประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 294 ลงวันที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2515 ใช้บังคับมาเป็นเวลานาน สาระสำคัญและรายละเอียดเกี่ยวกับวิธีการสงเคราะห์ คุ้มครองสวัสดิภาพ และส่งเสริมความประพฤติเด็ก ไม่เหมาะสมกับสภาพสังคมปัจจุบัน สมควรกำหนดขั้นตอนและปรับปรุงวิธีการปฏิบัติต่อเด็กให้เหมาะสมยิ่งขึ้น เพื่อให้เด็กได้รับการอุปการะเลี้ยงดู อบรมสั่งสอน และมีพัฒนาการที่เหมาะสม อันเป็นการส่งเสริมความมั่นคงของสถาบันครอบครัว รวมทั้งป้องกันมิให้เด็กถูกทารุณกรรม ตกเป็นเครื่องมือในการแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบ หรือถูกเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรม และสมควรปรับปรุงวิธีการส่งเสริมความร่วมมือในการคุ้มครองเด็กระหว่างหน่วยงานของรัฐและเอกชนให้เหมาะสมยิ่งขึ้น เพื่อให้สอดคล้องกับรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ และอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตตินี้"

แนวคิด

เด็กมีสิทธิขั้นพื้นฐานที่สำคัญ 4 ประการ คือ สิทธิที่จะมีชีวิตอยู่รอด สิทธิที่ได้รับการพัฒนารอบด้าน สิทธิที่จะได้รับการปกป้องคุ้มครอง และสิทธิการมีส่วนรวม อันเป็นหลักการที่ได้รับรองโดยอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็กแห่งองค์การสหประชาชาติ ซึ่งประเทศไทยได้บังคับใช้อนุสัญญาเมื่อวันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2535 ดังนั้น สังคมทุกภาคส่วนจะต้องดำเนินการรับรองและปกป้องสิทธิเด็กตามอนุสัญญาดังกล่าว นอกจากนี้ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 ยังได้บัญญัติรับรองและคุ้มครองสิทธิเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การทารุณกรรมเด็กหรือการปฏิบัติอันไม่เป็นธรรม[7]

ในอดีตที่ผ่านมา กฎหมายและกลไกของรัฐยังด้อยประสิทธิภาพ เนื่องจากขาดพลังจากภาคประชาสังคมในการตอบสนองปัญหาความต้องการและความจำเป็น ทั้งปัญหาการทารุณกรรมเด็กโดยภาคครัวเรือนและภาคสังคมได้ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น จึงต้องมีการแก้ไขกฎหมายเพื่อสร้างกลไกระหว่างภาครัฐและประชาสังคมให้ประสานกัน รัฐสภาจึงได้ตรา "พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546" ขึ้นใช้บังคับเป็นเครื่องมือและกลไกในการปกป้องคุ้มครองสิทธิเด็กที่ถูกทารุณกรรม[7]

"เด็ก" ที่ได้รับการคุ้มครอง

พระราชบัญญัติดังกล่าวคุ้มครองเด็ก คือ บุคคลที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีบริบูรณ์ แต่ไม่รวมถึงผู้ที่สมรส โดยมีการจดทะเบียนสมรสชอบด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์แล้ว แต่ไม่นับรวมการสมรสโดยพฤตินัย

เด็กในกระบวนการสงเคราะห์ คุ้มครองสวัสดิภาพหรือส่งเสริมความประพฤติตามพระราชบัญญัตินี้ จะต้องมีอายุไม่ครบ 18 ปีบริบูรณ์ แต่หากเข้าสู่กระบวนการนี้แล้ว แม้จะอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์แล้ว ก็ถือว่าบุคคลนั้นยังมีสิทธิได้รับการคุ้มครองสวัสดิภาพหรือส่งเสริมความประพฤติต่อไป[7]

สิ่งที่ผู้ปกครองควรปฏิบัติ

ข้อปฏิบัติ[3] ข้อห้าม[8]
  1. เลี้ยงดูเด็กโดยไม่ขัดต่อธรรมเนียมปฏิบัติ ศีลธรรมและเป็นที่ยอมรับในสังคม
  2. เด็กต้องได้รับการจดทะเบียนเกิด มีผู้ปกครองตามกฎหมาย และเรียนหนังสือภาคบังคับ
  3. เด็กต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย และมีส่วนร่วมในกิจกรรมของสังคมชุมชน
  4. เด็กต้องได้รับการเลี้ยงดูให้มีสุขภาพกายและจิตดี และเรียนรู้ด้านจริยธรรม
  5. ผู้ดูแลเด็กต้องมีศักยภาพในการดูแลสุขภาพ ป้องกันโรค ตลอดจนส่งเสริมให้เด็กมีการเรียนรู้และการเข้าสังคม
  1. ทอดทิ้งเด็กไว้ในที่ใดที่หนึ่ง หรือบุคคลรับจ้างเลี้ยงเด็ก โดยมีเจตนาจะไม่รับคืน
  2. ละทิ้งเด็กไว้โดยไม่มีการป้องกัน ดูแล หรือได้รับการเลี้ยงดูอย่างเหมาะสม
  3. ละเลยไม่ให้สิ่งที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต สุขภาพ หรือการรักษาพยาบาลแก่เด็ก จนอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพกายและจิต
  4. ปฏิบัติต่อเด็กในทางที่ขัดขวางการเจริญเติบโตหรือพัฒนาการของเด็ก
  5. เลี้ยงดูเด็กโดยมิชอบ
  6. ทำการทารุณกรรมต่อร่างกายหรือจิตใจของเด็ก
  7. บังคับหรือส่งเสริมให้เด็กมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมหรือเสี่ยงที่จะมีพฤติกรรมไม่เหมาะสม
  8. โฆษณาหรือเผยแพร่เพื่อรับเด็กหรือยกเด็กให้แก่บุคคลอื่นที่ไม่ใช่ญาติ
  9. ใช้เด็กเป็นเครื่องมือขอทานหรือแสวงหาผลประโยชน์โดยมิชอบ
  10. ใช้เด็กกระทำการเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ทางการค้า โดยขัดขวางพัฒนาการของเด็ก
  11. ยินยอมให้เด็กเล่นการพนัน หรือเข้าไปในสถานที่เล่นพนัน สถานค้าประเวณี หรือสถานที่ที่ห้ามมิให้เด็กเข้า
  12. แสดงหรือกระทำการลามกอนาจาร
  13. จำหน่าย แลกเปลี่ยน หรือให้สุราหรือบุหรี่แก่เด็ก

กรณีการห้ามเด็กออกจากบ้านหลัง 22.00 น.

กฎการห้ามเด็กออกจากบ้านหลัง 22.00 น. เป็นแนวคิดของพลตำรวจตรีอำนวย นิ่มมะโน รองผู้บัญชาการตำรวจนครบาล[9] หวังลดสถิติอาชญากรรมในสังคม ที่มีเด็กและเยาวชนจำนวนไม่น้อยเป็นผู้ก่อ โดยมีพื้นที่ที่ถูกจับตาเป็นอันดับต้น ๆ คือ สถานบันเทิง และร้านเกม อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ มาตรการของเจ้าหน้าที่ตำรวจคือ หากพบเด็กอยู่ในสถานที่ที่ไม่เหมาะสม จะสอบถามเหตุผลก่อน หากไม่มีเหตุผลอันสมควร จะนำตัวไปยังโรงพัก เพื่อทำประวัติ ก่อนเรียกผู้ปกครองมารับกลับบ้าน[9]

มาตรการดังกล่าวได้รับการตอบรับทั้งสนับสนุนและคัดค้าน โดยมีสื่อบางแห่งเรียกว่า "เคอร์ฟิวเด็ก" สำหรับฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยนั้น เห็นว่าอาจเป็นอันตรายต่อเด็ก เช่น อาจถูกตำรวจใช้ไปช่องทางรีดไถ หรือมีคนอ้างตัวเป็นเจ้าหน้าที่ทำอันตรายต่อเด็ก ด้านนักวิชาการและองค์การสิทธิมนุษยชนเห็นว่าอาจละเมิดสิทธิและเสรีภาพของเด็ก บางคนยืนยันว่าตำรวจไม่มีอำนาจออกคำสั่งเช่นนี้ เพราะไม่มีกฎหมายบัญญัติ ซึ่งอาจทำให้เจ้าหน้าที่เป็นผู้ต้องหาฐานใช้อำนาจหน้าที่โดยมิชอบเสียเอง[10]

ด้านตัวแทนตำรวจนครบาล กล่าวว่า ตำรวจมีแนวคิดควบคุมโต๊ะสนุกเกอร์ ร้านอินเทอร์เน็ต ร้านเกม และสถานบันเทิง ซึ่งจะดำเนินการในกรณีที่พบเด็กในสถานที่ดังกล่าวโดยไม่มีผู้ปกครองมาด้วยเท่านั้น[11]

ด้านสวนดุสิตโพลออกมาเปิดเผยความคิดเห็นของประชาชนกรณีดังกล่าวว่า มีประชาชนเห็นว่าสามารถแก้ปัญหาอาชญากรรมที่เกิดจากเด็กและเยาวชนได้มากถึงร้อยละ 62.87 ร้อยละ 67.41 คิดว่ารัฐบาลมีสิทธิควบคุมความประพฤติของเยาวชนของประเทศ ร้อยละ 68.15 เห็นว่ามาตรการดังกล่าวเป็นการคุ้มครองเด็ก และร้อยละ 65.91 เห็นด้วยกับมาตรการดังกล่าว ส่วนร้อยละ 52.27 เห็นว่ากระทบต่อสิทธิขั้นพื้นฐานของเด็ก[12]

เชิงอรรถ

  1. ↑ พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 มาตรา 2

    "พระราชบัญญัตินี้ ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดหนึ่งร้อยแปดสิบวันนับแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป"
  2. ↑ พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 มาตรา 6 วรรคหนึ่ง

    "ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้..."
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546. มูลนิธิอาสาพัฒนาเด็ก. สืบค้น 30-1-2554.
  4. ↑ 4.0 4.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Announcement-001
  5. ↑ "บันทึกการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 21 ปีที่ 2 ครั้งที่ 24 (สมัยสามัญนิติบัญญัติ) วันพุธที่ 30 ตุลาคม พุทธศักราช 2545 ณ ตึกรัฐสภา". (2545, 12 ธันวาคม 2545). ราชกิจจานุเบกษา, (เล่ม 119, ตอนที่ 100 ง). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: <ลิืงก์>. เข้าถึงเมื่อ: 1 กุมภาพันธ์ 2554.
  6. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Minutes-002
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 สคช.จังหวัดพิจิตร. พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546. สืบค้น 30-1-2554.
  8. ↑ พระราชบัญญัติ คุ้มครองเด็ก พ.ศ. ๒๕๔๖ มาตรา 25 และ 26
  9. ↑ 9.0 9.1 เจาะประเด็น: กฎเหล็ก..เคอร์ฟิวเด็ก 18 ปี. (17 มกราคม 2554). สืบค้น 30-1-2554.
  10. ↑ เคอร์ฟิวเด็กคือดาบ 2 คม. (18 มกราคม 2554). สืบค้น 30-1-2554.
  11. ↑ ตำรวจย้ำเคอร์ฟิวเด็กแค่ 4 จุดร้านเน็ต-เกม-โต๊ะสนุก-สถานบันเทิง. (27 มกราคม 2554). สืบค้น 30-1-2554.
  12. ↑ ดุสิตโพลชี้คนชอบเคอร์ฟิวเด็ก. โพสต์ทูเดย์. (16 มกราคม 2554). สืบค้น 30-1-2554.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก_พ.ศ._2546&oldid=3036590"