ภาษาซีรีแอก

ภาษาซีเรียค
ܠܫܢܐ ܣܘܪܝܝܐ leššānā Suryāyā
ออกเสียง	/surˈjɑjɑ/ (ตะวันออก), /surˈjɔjɔ/ (ตะวันตก)
ประเทศที่มีการพูด	อาร์เมเนีย, อาเซอร์ไบจาน, จอร์เจีย, อิหร่าน, อิรัก, เลบานอน, ปาเลสไตน์, อิสราเอล, ซีเรีย, ตุรกี, รัฐเกราลา, อินเดีย
จำนวนผู้พูด	1 500,000 คน  (ไม่พบวันที่)
ตระกูลภาษา	แอโฟรเอชีแอติก ภาษากลุ่มเซมิติก ภาษากลุ่มเซมิติกตะวันตก ภาษากลุ่มเซมิติกกลาง ภาษากลุ่มเซมิติกตะวันตกเฉียงเหนือ ภาษาอราเมอิก ภาษาอราเมอิกตะวันออก ภาษาซีเรียค
ระบบการเขียน	อักษรซีเรียค
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	อิรัก (บริเวณที่มีชาวอัสซีเรียเป็นชนส่วนใหญ่)
รหัสภาษา
ISO 639-2	syr
ISO 639-3	มีหลากหลาย: syr – ภาษาซีเรียค (ทั่วไป) syc – ภาษาซีเรียค (คลาสสิก) aii – ภาษาอราเมอิกใหม่อัสซีเรีย bhn – ภาษาอราเมอิกใหม่โบห์ตัน cld – ภาษาอราเมอิกใหม่คัลเดีย lhs – ภาษามลาโซ kqd – ภาษากอย ซันจัก ซูรัต syn – ภาษาเซนายา tru – ภาษาตูโรโย

เอกสารภาษาซีเรียคอายุราวพุทธศตวรรษที่ 16

ภาษาซีเรียค (ܣܘܪܝܝܐ Suryāyā)เป็นสำเนียงตะวันออกของภาษาอราเมอิก ใช้พูดใกลุ่มชาวคริสต์ ที่อยู่ระหว่างจักรวรรดิโรมันและเปอร์เซีย ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 1 –12 ปัจจุบันยังคงใช้ในทางศาสนา โดยผู้พูดภาษาอราเมอิกใหม่ในซีเรีย และใช้ในโบสถ์คริสต์ของชาวซีเรีย ในรัฐเกรละ ประเทศอินเดีย เป็นภาษาทางศาสนาในตะวันออกกลางในช่วงพุทธศตวรรษที่ 7 – 13 ความหมายอย่างกว้างหมายถึงภาษาอราเมอิกตะวันออกทั้งหมดที่ใช้ในหมู่ชาวคริสต์ ความหมายอย่างจำเพาะเจาะจงหมายถึงภาษาคลาสสิกของอีเดสซา ซึ่งเป็นภาษาทางศาสนาของชาวซีเรียคที่นับถือศาสนาคริสต์ และกลายเป็นสื่อในการเผยแพร่วัฒนธรรมและศาสนาคริสต์จากทางเหนือไปสู่มาลาบาร์ และจากทางตะวันออกไปถึงจีนเคยใช้เป็นภาษากลางระหว่างชาวอาหรับกับชาวเปอร์เซียก่อนจะถูกแทนที่ด้วยภาษาอาหรับเมื่อ พุทธศตวรรษที่ 13

การจัดจำแนก

ภาษาซีเรียคเป็นสมาชิกของตระกูลภาษาแอฟโฟร-เอเชียติก อยู่ในภาษากลุ่มเซมิติก สาขาเซมิติกตะวันตก และจัดอยู่ในกลุ่มของภาษาอราเมอิก เขียนด้วยอักษรซีเรียค

การแพร่กระจายทางภูมิศาสตร์

เริ่มแรกภาษาซีเรียคเป็นสำเนียงของภาษาอราเมอิกท้องถิ่น ในเมโสโปเตเมียภาคเหนือ ก่อนที่ภาษาอาหรับจะเข้ามาเป็นภาษหลักในภูมิภาคนี้ ภาษาซีเรียคเคยเป็นภาษาหลักของชาวคริสต์ในตะวันออกกลาง เอเชียกลางและรัฐเกรละ ปัจจุบันมีผู้ใช้เป็นภาษาแรกในชุมชนเล็กๆในซีเรีย เลบานอน ตุรกี อิรัก อิหร่าน ปาเลสไตน์ อิสราเอล อาร์เมเนีย จอร์เจียและอาเซอร์ไบจาน

ประวัติ

ประวัติของภาษาซีเรียคแบ่งได้เป็นสามยุคกว้างๆคือ

• ภาษาซีเรียคโบราณ เป็นภาษาของราชอาณาจักรออสโรเอเน
• ภาษาซีเรียคยุคกลาง Syriac (ܟܬܒܢܝܐ Kṯāḇānāyâ: ภาษาซีเรียควรรณคดี) แบ่งได้อีกเป็น
  • ภาษาซีเรียคยุคกลางตะวันตก เป็นภาษาทางศาสนาและวรรณคดีของชาวคริสต์นิกายซีเรียคและมาโรไนต์
  • ภาษาซีเรียคยุคกลางตะวันออกเป็นภาษาทางศาสนาและวรรณคดีของชาวคริสต์นิกายคัลเดียและอัสซีเรีย
• ภาษาซีเรียคสมัยใหม่ เป็นภาษาอราเมอิกตะวันออกสมัยใหม่ แบ่งได้เป็น
  • ภาษาซีเรียคตะวันตกสมัยใหม่ ได้แก่ ภาษาตูโรโย และภาษามลาโซ
  • ภาษาซีเรียคตะวันออกสมัยใหม่ เช่น ภาษาอราเมอิกใหม่อัสซีเรีย ภาษาอราเมอิกใหม่คัลเดีย เป็นต้น

จุดกำเนิด

ภาษาซีเรียคเริ่มจากเป็นสำเนียงที่ไม่มีการเขียนของภาษาอราเมอิกโบราณในเมโสโปเตเมียเหนือ หลักฐานอย่างแรกของสำเนียงนี้คืออิทธิพลต่อภาษาอราเมอิกจักรวรรดิในพุทธศตวรรษที่ 10 หลังจากการรุกรานซีเรียและเมโสโปเตเมียของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช ภาษาซีเรียคและภาษาอราเมอิกสำเนียงอื่นๆกลายเป็นภาษาเขียนเพื่อต่อต้านการทำให้เป็นกรีก ใน พ.ศ. 411 ราชอาณาจักรออสโรเอเนที่พบในเอเดสซาใช้ภาษาซีเรียคเป็นภาษาราชการ

ภาษาซีเรียควรรณคดี

ในพุทธศตวรรษที่ 8 โบสต์คริสต์ในเอเดสซาเริ่มใช้ภาษาซีเรียคในทางศาสนา มีการแปลไบเบิลเป็นภาษาซีเรียค (ܦܫܝܛܬܐ Pšîṭtâ) และมีการเขียนกวีนิพนธ์ด้วยภาษาซีเรียคมากมาย ตัวอย่างเช่น Ṭûḇayhôn l'aylên daḏkên b-lebbhôn: d-hennôn neḥzôn l'allāhâ.(ลมหายใจบริสุทธิ์ในหัวใจ สำหรับพวกเขาที่จะได้เห็นพระเจ้า)

ใน พ.ศ. 1032 ชาวคริสต์ที่พูดภาษาซีเรียคจำนวนมากอพยพจากจักรวรรดิโรมันไปยังเปอร์เซียเพื่อหลีกหนีการกลั่นแกล้งและความเป็นปฏิปักษ์ของชาวคริสต์ที่พูดภาษากรีก การเพิ่มขึ้นของนิกายในเปอร์เซียที่เรียกว่าเนสโตเรียโดยชาวตะวันตก ทำให้ภาษาซีเรียคถูกแบ่งเป็นสองส่วนคือสำเนียงตะวันตกและตะวันออกโดยมีความแตกต่างกันทั้งด้านระบบเสียง ระบบการเขียนและคำศัพท์ด้วยบางส่วน

ภาษาซีเรียคยุคกลางตะวันตกเป็นภาษาราชการของนิกายซีเรียคออร์ทอดอกซ์ นิกายซีเรียนคาทอลิก นิกายมาโรไนต์ นิกายมาลันการาซีเรียนออร์ทอดอกซ์ นิกายมาร์ โทมา และนิกายซีโร-มาลันการาคาทอลิก

ภาษาซีเรียคยุคกลางตะวันออกเป็นภาษาทางศาสนาของนิกายอัสซีเรียแห่งตะวันออก (รวมนิกายคัลเดียนซีเรียนด้วย) นิกายคัลเดียนคาทอลิก และนิกายซีโร-มาลาบาร์

ตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 12 เป็นต้นมา ภาษาอาหรับเข้ามาเป็นภาษาสำหรับการติดต่อสื่อสารแทนภาษาซีเรียค การรุกรานของมองโกลในพุทธศตวรรษที่ 18 ทำให้ผู้พูดภาษานี้ลดลงอย่างรวดเร็ว มีการฟื้นฟูภาษาซีเรียคโดยออกหนังสือพิมพ์เป็นภาษาซีเรียควรรณคดี (ܟܬܒܢܝܐ Kthābānāyā) แปลหนังสือจากภาษาอาหรับและภาษาของชาวตะวันตกเป็นภาษาซีเรียค ส่วนภาษาซีเรียคในรัฐเกรละถูกแทนที่ด้วยภาษามาลายาลัม

ภาษาซีเรียคสมัยใหม่

ภาษาซีเรียคคลาสสิกผสมกับสำเนียงตะวันออกอื่นๆของภาษาอราเมอิกที่ไม่มีการเขียนซึ่งใช้พูดตลอดภาคเหนือของเมโสโปเตเมีย ภาษาซีเรียคสมัยใหม่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของภาษาซีเรียคคลาสสิกและมีความหลากหลายจนทำให้การติดต่อระหว่างผู้พูดภาษาซีเรียคสมัยใหม่ต่างสำเนียงกันเข้าใจกันได้ยาก

ภาษาหลักของภาษาซีเรียคตะวันตกสมัยใหม่ได้แก่ภาษาตูโรโยซึ่งเป็นสำเนียงภูเขาของตูร์ อับดินในตุรกีตะวันออก ภาษาที่ใกล้เคียงแต่เป็นอีกภาษาหนึ่งต่างหากและคาดว่าเป็นภาษาตายไปแล้วคือภาษามลาโซ

ภาษาซีเรียคตะวันออกสมัยใหม่มีลักษณะใกล้เคียงกับสำเนียงยิวของภาษาอราเมอิกตะวันออก ภาษาในกลุ่มนี้แพร่กระจายจากบริเวณทะเลสาบอูร์เมียในโมซุล มีความหลากหลายมาก ภาษาอราเมอิกใหม่อัสซีเรียและภาษาอราเมอิกใหม่คัลเดียเป็นภาษาหลักของชาวคริสต์ เนื่องจากความขัดแย้งในบริเวณนี้ในช่วง 200 ปีที่ผ่านมา ทำให้ผู้พูดภาษานี้มีการแพร่กระจายไป ทางใต้ไปซีเรียและอิรัก ทางเหนือไปจอร์เจีย อาร์เมเนียและอาเซอร์ไบจาน รวมทั้งบริเวณอื่นๆของโลก

ไวยากรณ์

คำในภาษาซีเรียคสร้างจากรากศัพท์พยัญชนะสามตัวเช่นเดียวกับภาษากลุ่มเซมิติกอื่นๆ ตัวอย่างเช่น ܫܩܠ, ŠQL, แสดงความหมายพื้นฐานของการนำไป และสามารถสร้างคำจากรากศัพท์นี้ได้เป็น

• ܫܩܠ — šqal: "เขานำไป (perfect tense) "
• ܢܫܩܘܠ — nešqûl: "เขานำไป (ปัจจุบัน"
• ܫܩܠ — šaqel: "เขาถูกยกขึ้น"
• ܐܫܩܠ — ašqel: "เขาจัดออก"
• ܫܩܠܐ — šqālâ: "การนำไป, ภาระ, พยางค์"
• ܫܩܠܐ — šeqlē: "ภาษี"
• ܫܩܠܘܬܐ — šaqlûṯā: "สัตว์สำหรับบรรทุก"
• ܫܘܩܠ — šûqālâ: "ความจองหอง"

นาม

คำนามส่วนใหญ่มาจากรากศัพท์พยัญชนะสามตัว นามมีสองเพศคือบุรุษและสตรี แบ่งตามจำนวนเป็นเอกพจน์และพหูพจน์ ส่วนน้อยที่เป็นทวิพจน์ สถานะทางไวยากรณ์ของนามมีสามแบบเช่นเดียวกับภาษาอื่นในกลุ่มเดียวกันคือ

• สถานะสัมบูรณ์เป็นรูปแบบพื้นฐานของนาม เช่น — ܫܩܠܝܢ, šeqlîn, "ภาษี".
• สถานะเน้น แสดงนามชี้เฉพาะ แบบเดียวกับนามที่ใช้กบคำนำหน้านาม the ในภาษาอังกฤษ เช่น — ܫܩܠܐ, šeqlē, "ภาษี".
• โครงสร้างผูกประโยค เป็นนามที่สัมพันธ์กับอีกคำนามหนึ่ง เช่น — ܫܩܠܝ, šeqlay, "ภาษีของ.."

ระหว่างพัฒนาการของภาษาซีเรียคคลาสสิก สถานะเน้นกลายเป็นโครงสร้างทั่วไปของนาม สถานะสัมบูรณ์และสถานะโครงสร้างถูกใช้ในรูปวลีต่างๆ เช่น ܒܪ ܐܢܫܐ, bar nāšâ, "ผู้ชาย", ตรงตัว "ลูกชายของผู้ชาย")

ภาษาซีเรียคโบราณและยุคคลาสสิกตอนต้น คำนามแสดงความเป็นเจ้าของส่วนใหญ่สร้างด้วยสถานะโครงสร้าง เช่น ܫܩܠܝ ܡܠܟܘܬܐ, šeqlay malkûṯâ, หมายถึง "ภาษีของราชอาณาจักร" ต่อมาสถานะโครงสร้างถูกแทนที่ด้วยอนุภาคแสดงความสัมพันธ์ ܕ, d- ทำให้วลีเดิมข้างต้นเปลี่ยนเป็น ܫܩܠܐ ܕܡܠܟܘܬܐ, šeqlē d-malkûṯâ, ซึ่งนามทั้งสองคำอยู่ในสถานะเน้น นอกจากนั้น อาจใช้วิธีเติมปัจจัยก่อนประธาน เป็น ܫܩܠܝܗ ܕܡܠܟܘܬܐ, šeqlêh d-malkûṯâ นามทั้งสองคำยังอยู่ในสถานะเน้นเช่นเดิม แต่นามคำแรกมีปัจจัยเพิ่มเข้ามาและถอดความตามตัวอักษรได้เป็น ภาษีของหล่อน, อาณาจักรเหล่านั้น

คำคุณศัพท์

คำคุณศัพท์มีเพศเช่นเดียวกับนามที่ขยาย จะอยู่ในสถานะสัมบูรณ์เมื่อเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ แต่อาจจะเปลี่ยนไปเมื่อแสดงลักษณะไปตามลักษณะของนาม เช่น, ܒܝܫܝܢ ܫܩܠܐ, bîšîn šeqlē, หมายถึง "ภาษีเป็นสิ่งชั่วร้าย", ในขณะที่ ܫܩܠܐ ܒܝܫܐ, šeqlē ḇîšē, หมายถึง "ภาษีชั่วร้าย"

กริยา

ส่วนใหญ่อยุ่ในรูปรากศัพท์พยัญชนะสามตัว คำกริยาแต่ละคำแสดงบุคคล เพศ (ยกเว้นบุรุษที่ 1 ) จำนวน กาลและสันธาน ภาษาซีเรียคมีสองกาลคือกาลสัมบูรณ์และกาลไม่สัมบูรณ์ ซึ่งเทียบเคียงได้กับอนาคตและอดีต กาลปัจจุบันใช้อนุภาคตามด้วยสรรพนามประธาน คำสันธานรวมอยู่กับคำกริยาเช่นเดียวกับภาษากลุ่มเซมิติกอื่นๆ ซึ่งจะทำให้ความหมายของกริยาเปลี่ยนไป สันธานตัวแรกคือ สถานะพื้นฐานหรือรูปแบบPə`al (แสดงความหมายจริงๆของคำ) สถานะเน้นหรือรูปแบบ Pa``el, แสดงความหมายที่เน้นหนัก สถานะอย่างกว้างหรือรุปแบบ Ap̄`el, แสดงความหมายที่เป็นเหตุผล สถานะเหล่านี้เป็นคู่ขนานกับสันธานถูกกระทำ Eṯpə`el, Eṯpa``al และ Ettap̄`al ตามลำดับนอกจากนี้มีสันธานไม่ปกติ เช่น the Šap̄`el and Eštap̄`al, เพื่อให้ความหมายที่กว้างขึ้น

อ้างอิง

• Journal of Sacred Literature, New Series [Series 4] vol. 2 (1863) pp. 75-87, The Syriac Language and Literature
• Beyer, Klaus (1986). The Aramaic language: its distribution and subdivisions. Göttingen: Vandenhoeck und Ruprecht. ISBN 3-525-53573-2.
• Brock, Sebastian (2006). An Introduction to Syriac Studies. Piscataway, NJ: Gorgias Press. ISBN 1-59333-349-8.
• Brockelmann, Carl (1895). Lexicon Syriacum. Berlin: Reuther & Reichard; Edinburgh: T. & T. Clark.
• Healey, John F (1980). First studies in Syriac. University of Birmingham/Sheffield Academic Press. ISBN 0-7044-0390-0.
• Maclean, Arthur John (2003). Grammar of the dialects of vernacular Syriac: as spoken by the Eastern Syrians of Kurdistan, north-west Persia, and the Plain of Mosul: with notices of the vernacular of the Jews of Azerbaijan and of Zakhu near Mosul. Gorgias Press. ISBN 1-59333-018-9.
• Nöldeke, Theodor and Julius Euting (1880) Kurzgefasste syrische Grammatik. Leipzig: T.O. Weigel. [translated to English as Compendious Syriac Grammar, by James A. Crichton. London: Williams & Norgate 1904. 2003 edition: ISBN 1-57506-050-7].
• Payne Smith, Jessie (Ed.) (1903). A compendious Syriac dictionary founded upon the Thesaurus Syriacus of Robert Payne Smith. Oxford University Press, reprinted in 1998 by Eisenbraums. ISBN 1-57506-032-9.
• Robinson, Theodore Henry (1915). Paradigms and exercises in Syriac grammar. Oxford University Press. ISBN 0-19-926129-6.

• อักษรซีเรียค

แหล่งข้อมูลอื่น

• Beth Mardutho — The Syriac Institute
• Hugoye: Journal of Syriac Studies
• Payne Smith's Compendious Syriac Dictionary
• Bar Hebraeus Verlag (catalogue of Syriac books)
• Gorgias Press (catalogue of Syriac books)
• Ethnologue report on Syriac
• Learn Assyrian Aramaic — an introduction to the Syriac language in its eastern version
• Suryoyo Online — Online Journal of Syrian Orthodox Church, Syriac Studies and Aramaeans
• Introduction To The Syriac-Aramaic Language — an introduction and resources from a popular Maronite website
• Syriac-English-French Online Dictionary — poor general coverage