ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ปลาค้าวดำ"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ล บริการเปลี่ยนหมวดหมู่อัตโนมัติด้วยบอต |
||
บรรทัด 41: | บรรทัด 41: | ||
[[หมวดหมู่:วงศ์ปลาเนื้ออ่อน]] |
[[หมวดหมู่:วงศ์ปลาเนื้ออ่อน]] |
||
[[หมวดหมู่:ปลาไทย]] |
[[หมวดหมู่:ปลาที่พบในประเทศไทย]] |
||
[[หมวดหมู่:ปลาน้ำจืด]] |
[[หมวดหมู่:ปลาน้ำจืด]] |
||
[[หมวดหมู่:ปลาที่พบในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา]] |
[[หมวดหมู่:ปลาที่พบในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:28, 24 ธันวาคม 2553
เค้าดำ | |
---|---|
สถานะการอนุรักษ์ | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
อาณาจักร: | Animalia |
ไฟลัม: | Chordata |
ชั้น: | Actinopterygii |
อันดับ: | Siluriformes |
วงศ์: | Siluridae |
สกุล: | Wallago |
สปีชีส์: | W. micropogon |
ชื่อทวินาม | |
Wallago micropogon (Ng, 2004) | |
ชื่อพ้อง | |
|
ปลาเค้าดำ (อังกฤษ: Black Sheatfish) ปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Wallago micropogon อยู่ในวงศ์ปลาเนื้ออ่อน (Siluridae) จัดเป็นปลาที่อยู่ในอันดับปลาหนัง (Siluriformes)
มีรูปร่างลำตัวยาวแต่ค่อนข้างป้อม ลำตัวที่อยู่ค่อนไปทางหางมีลักษณะแบนข้างมาก พื้นลำตัวสีเทาถึงดำสนิท ส่วนหัวมีขนาดใหญ่และแบน ปากกว้าง ภายในมีฟันซี่เล็ก ๆ อยู่ในขากรรไกรทั้ง 2 ข้าง มีหนวด 2 คู่ โดยคู่ที่อยู่มุมปากมีลักษณะเรียวยาว ส่วนคู่ที่ใต้คางจะสั้นและเล็กมาก มีครีบทั้งหมด 7 ครีบ ครีบก้นใหญ่และยาวจรดครีบหาง ขอบปลายหางด้านบนจะใหญ่กว่าด้านล่าง ส่วนท้องป่องออก ส่วนหลังยกสูงขึ้นกว่าปลาเค้าขาว (W. attu) ซึ่งเป็นปลาที่มีความใกล้เคียงกัน เพราะจัดอยู่ในสกุลเดียวกัน
มีขนาดลำตัวยาวได้ถึง 1 เมตร น้ำหนักกว่า 50 กิโลกรัม โดยสถิติที่ใหญ่ที่สุดพบที่ปากน้ำโพ จังหวัดนครสวรรค์
พฤติกรรมตามปกติ มักจะซุกตัวอยู่นิ่ง ๆ ใต้น้ำ เป็นปลาที่สายตาไม่ดี จึงใช้หนวดในการนำทางและหาอาหาร พบตามแม่น้ำสายใหญ่ ๆ ทั้งภาคกลางและภาคอีสานรวมทั้งภาคใต้ของประเทศไทย เช่น แม่น้ำเจ้าพระยาและสาขา, แม่น้ำโขงและสาขา, แม่น้ำตาปีรวมทั้งที่ทะเลสาบสงขลาด้วย เป็นต้น
ปลาเค้าดำ มีสถานภาพในปัจจุบันใกล้สูญพันธุ์อีกชนิดหนึ่งในธรรมชาติ แต่สามารถเพาะขยายพันธุ์ได้โดยสถานีประมงน้ำจืดจังหวัดสุราษฎร์ธานี ในปี พ.ศ. 2534 โดยได้มีการปล่อยลูกปลาที่เพาะได้กลับคืนถิ่นธรรมชาติ[1]
ปลาเค้าดำ เป็นปลาไทยอีกชนิดหนึ่งที่นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม แต่ว่าเป็นปลาที่มีนิสัยดุร้าย ก้าวร้าว หวงถิ่น และกินปลาขนาดเล็กตัวอื่นเป็นอาหาร จึงมักเลี้ยงตัวเดียวเดี่ยว ๆ
มีชื่อเรียกอื่น ๆ อีก เช่น อีทุก หรือ ทุก ในภาษาอีสาน โดยเรียกตามสีลำตัวที่มีสีดำสนิท เหมือนกับคนสวมชุดไว้ทุกข์