ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลุ่มภาษามอญ-เขมร"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Luckas-bot (คุย | ส่วนร่วม) ล โรบอต เพิ่ม: fi:Mon-khmer-kielet |
Luckas-bot (คุย | ส่วนร่วม) ล โรบอต เพิ่ม: mk:Мон-кмерски јазици |
||
บรรทัด 21: | บรรทัด 21: | ||
[[ja:モン・クメール語派]] |
[[ja:モン・クメール語派]] |
||
[[ko:몬크메르어파]] |
[[ko:몬크메르어파]] |
||
[[mk:Мон-кмерски јазици]] |
|||
[[ms:Bahasa Mon-Khmer]] |
[[ms:Bahasa Mon-Khmer]] |
||
[[nl:Mon-Khmertalen]] |
[[nl:Mon-Khmertalen]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 01:00, 20 พฤษภาคม 2553
ภาษากลุ่มมอญ-เขมร เป็นกลุ่มของภาษาพื้นเมืองในแถบอินโดจีน อยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกเช่นเดียวกับภาษากลุ่มมุนดาในอินเดีย การแบ่งกลุ่มย่อยของภาษาในกลุ่มนี้ ตามการแบ่งของ Diffloth ที่เขียนไว้ใน Encyclopedia Britannica เมื่อ พ.ศ. 2517 แบ่งได้ดังนี้
- กลุ่มตะวันออก ได้แก่ภาษาเขมรที่ใช้พูดในกัมพูชา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย และภาคใต้ของเวียดนาม ราว 15-22 ล้านคน ภาษากลุ่มเบียริกในภาคใต้ของกัมพูชา ภาษากลุ่มบะห์นาริก ในเวียดนาม กัมพูชาและลาว ภาษากลุ่มกะตูในลาวภาคกลาง ภาษากลุ่มเวียตติกในเวียดนาม (66-73 ล้านคน)
- กลุ่มเหนือ ได้แก่ภาษากาสีในรัฐเมฆาลัย อินเดีย ภาษากลุ่มปะหล่องในชายแดนจีน-พม่า และภาคเหนือของไทย ภาษากลุ่มขมุในลาวภาคเหนือ ภาษากลุ่มม้งในเวียดนามและจีน ภาษากลุ่มปยูในจีน
- กลุ่มใต้ ได้แก่ภาษากลุ่มมอญในพม่าและไทย ภาษากลุ่มอัสเลียนในภาคใต้ของไทยและมาเลเซีย (มีสามกลุ่มคือ จาฮาอิก ซีนอยติก และ เซเมลาอิก) ภาษากลุ่มนิโคบาร์ในหมู่เกาะนิโคบาร์
- กลุ่มที่จำแนกไม่ได้ ได้แก่ภาษากลุ่มบูกัน บูซินชัว เกเมียฮัวและกวนฮัวในจีน
อ้างอิง
- Shorto, Harry L. edited by Sidwell, Paul, Cooper, Doug and Bauer, Christian (2006). A Mon-Khmer comparative dictionary. Canberra: Australian National University. Pacific Linguistics. ISBN 0-85883-570-3