ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มวยไท่เก๊กตระกูลอู่"
Surachai59 (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Surachai59 (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 9: | บรรทัด 9: | ||
เนื่องจากในอดีตอาจาย์ผู้สอนมวยไทเก็กตระกูลอู่ได้รับศิษย์ค่อนข้างน้อย วิทยายุทธ์ชนิดนี้จึงเผยแพร่ในวงจำกัด สำหรับในประเทศไทยมีการเชิญอาจารย์จากสาธารณรัฐประชาชนจีนมาฝึกสอนที่สวนลุมพินี |
เนื่องจากในอดีตอาจาย์ผู้สอนมวยไทเก็กตระกูลอู่ได้รับศิษย์ค่อนข้างน้อย วิทยายุทธ์ชนิดนี้จึงเผยแพร่ในวงจำกัด สำหรับในประเทศไทยมีการเชิญอาจารย์จากสาธารณรัฐประชาชนจีนมาฝึกสอนที่สวนลุมพินี |
||
== อ้างอิง == |
|||
{{รายการอ้างอิง}} |
|||
{{เริ่มอ้างอิง}} |
{{เริ่มอ้างอิง}} |
||
คณิต ครฑหงษ์(2527).มวยไทเก๊ก.สำนักพิมพ์สุขภาพใจ,กรุงเทพฯ |
1. คณิต ครฑหงษ์(2527).มวยไทเก๊ก.สำนักพิมพ์สุขภาพใจ,กรุงเทพฯ |
||
หลี่ เว่ย หมิง (ไม่ปรากฎปีที่พิมพ์).ประวัติมวยไทเก็กสกุลอู่.ชมรมมวยไทเก็กสกุลอู่แห่งประเทศไทย,กรุงเทพฯ |
2. หลี่ เว่ย หมิง (ไม่ปรากฎปีที่พิมพ์).ประวัติมวยไทเก็กสกุลอู่.ชมรมมวยไทเก็กสกุลอู่แห่งประเทศไทย ,กรุงเทพฯ |
||
{{จบอ้างอิง}} |
|||
==แหล่งข้อมูลอื่น== |
==แหล่งข้อมูลอื่น== |
||
*[http://www.wuhaotaichi.in.th/ สมาคมมวยไทเก็กตระกูลอู่แห่งประเทศไทย] |
*[http://www.wuhaotaichi.in.th/ สมาคมมวยไทเก็กตระกูลอู่แห่งประเทศไทย] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:16, 3 มีนาคม 2553
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
มวยไท้เก็กตระกูลอู่ (มวยไท้เก็กตระกูลเฮ่อก็เรียก) เป็นมวยไท่เก๊กสายตระกูลหนึ่งซึ่งสถาปนาขึ้นโดย ปรมาจารย์อู่อวี่เซียง (ค.ศ. 1870-1942)
มวยไท้เก็กสกุลอู่มีลักษณะเด่นคือ เคลื่อนไหวเป็นวงแคบ เน้นการใช้อี่(จิตชักนำร่างกาย) ทุกส่วนเคลื่อนไหวต่อเนื่องดุจน้ำไหล ภายนอกเหมือนเรียบง่ายแต่แฝงความละเอียดอ่อนไว้ภายใน หลักเบื้องต้นที่สำคัญได้แก่ คอ,ศีรษะและกระดูกสันหลังตั้งตรง(โดยเฉพาะหลังส่วนล่าง(lower back)) เท้าข้างหนึ่งว่างข้างหนึ่งเต็ม(หยิน-หยาง) เท้าที่เต็มจะรับน้ำหนักทั้งหมดของร่างกายแต่ไม่เกร็งจนขาตาย ส่วนเท้าที่ว่างต้องเบาคล่องแต่ถูกอี่ควบคุม เท้าที่เต็มและว่างนี้จะต้องพร้อมสลับความเต็มและว่างในทันที ข้อศอกไม่ยกขึ้น หัวไหล่ผ่อนคลายอย่างเป็นธรรมชาติ รวมทั้งให้ความสำคัญกับการเคลื่อนไหวภายใน นอกจากนี้ยังมีหลักการอันละเอียดอ่อนอีกมากมาย แต่ในเบื้องต้นผู้ฝึกใหม่จะได้รับการสอนให้จมน้ำหนักของร่างกายลงล่างและรวมจิต(focus)ให้เป็นทิศทางเดียว ฝึกท่ายืนให้ต้นขาแข็งแรงยืนได้มั่นคงแล้วจึงฝึกการก้าวเท้า และฝึกท่ามวยและเทคนิค13ประการตามลำดับ เมื่อฝึกท่ามวยได้ดีแล้วจึงฝึกการผลักมือ(ทุ่ยโส่ว) เเละฝึกการต่อสู้อิสระทั้งการบุกและการป้องกัน
อย่างไรก็ดีในปัจจุบันผู้ฝึกมวยบางส่วน(โดยเฉพาะผู้สูงอายุ)จะเน้นจุดประสงค์ด้านสุขภาพมากกว่าการต่อสู้จริง ดังนั้นอาจารย์ผู้สอนอาจให้ผู้ฝึกบางคนฝึกลัดขั้นตอนไปที่การฝึกกำลังภายในเร็วขึ้น และอนุโลมให้ผู้ที่ขาและหัวเข่าไม่แข็งแรงใช้ท่ายืนเเละท่าก้าวเท้าแบบประยุกต์ตามความเหมาะสม
เนื่องจากในอดีตอาจาย์ผู้สอนมวยไทเก็กตระกูลอู่ได้รับศิษย์ค่อนข้างน้อย วิทยายุทธ์ชนิดนี้จึงเผยแพร่ในวงจำกัด สำหรับในประเทศไทยมีการเชิญอาจารย์จากสาธารณรัฐประชาชนจีนมาฝึกสอนที่สวนลุมพินี
อ้างอิง
1. คณิต ครฑหงษ์(2527).มวยไทเก๊ก.สำนักพิมพ์สุขภาพใจ,กรุงเทพฯ 2. หลี่ เว่ย หมิง (ไม่ปรากฎปีที่พิมพ์).ประวัติมวยไทเก็กสกุลอู่.ชมรมมวยไทเก็กสกุลอู่แห่งประเทศไทย ,กรุงเทพฯ