ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระวรสารนักบุญมาระโก"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
SieBot (คุย | ส่วนร่วม)
TXiKiBoT (คุย | ส่วนร่วม)
โรบอต เพิ่ม: yo:Ihinrere Marku
บรรทัด 111: บรรทัด 111:
[[uk:Євангеліє від Марка]]
[[uk:Євангеліє від Марка]]
[[vi:Phúc âm Mark]]
[[vi:Phúc âm Mark]]
[[yo:Ihinrere Marku]]
[[zh:馬可福音]]
[[zh:馬可福音]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 03:03, 16 กุมภาพันธ์ 2553

พระวรสารนักบุญมาระโก หรือ พระวรสารนักบุญมาร์ค (อังกฤษ: Gospel of Mark) เป็นเอกสารในชุด พระวรสาร ของพระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาใหม่

เป็นหนึ่งในสี่ของ “พระวรสารกฏบัตร” และเป็นพระวรสารหนึ่งในสามของ “พระวรสารสหทรรศ

เขียนโดยผู้ไม่บอกนาม [1] แต่เชื่อกันทั่วไปว่าเขียนโดย นักบุญมาร์คอีแวนเจลลิส ซึ่งเป็นบุตรชายของมารี[2] (ที่ไม่ใช่พระแม่มารีย์) และเป็นลูกพี่ลูกน้องกับบารนาบัส [3] นักบุญมาร์คอีแวนเจลลิสได้ร่วมเดินทางกับเปาโลและบารนาบัสในการเดินทาง เพื่อประกาศข่าวประเสริฐครั้งแรก เปาโลกล่าวถึงนักบุญมาร์คอีแวนเจลลิสในฐานะของเพื่อนในกรุงโรมและยกย่องการรับใช้ของเขาเป็นอย่างสูง เชื่อกันว่า ในสี่ของ “พระวรสารกฏบัตรพระวรสารนักบุญมาระโก ถูกเขียนขึ้นเป็นพระวรสารแรก ในช่วงก่อนสงครามกลางเมืองในกรุงโรม เพราะฉะนั้นพระธรรมเล่มนี้น่าจะถูกเขียนในราวค.ศ.55

คริสตจักรในยุคแรกมีความเห็นตรงกันว่า เนื้อหาในพระธรรมเล่มนี้ถอดแบบมาจากคำสอนของเปโตร โดยเน้นที่การบันทึกข้อเท็จจริงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากลีลาการเขียนแสดงถึงการเขียนขึ้นอย่างเร่งรีบ ไม่ถูกผ่านการขัดเกลาให้สละสลวย ทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่า หลายเหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทันที การกระทำต่างๆที่ได้บันทึกไว้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ซึ่งสังเกตได้จากคำว่า "ในทันใดนั้น" ถูกใช้มากกว่า 40 ครั้ง แม้ว่า พระวรสารนักบุญมาระโก จะมีความยาวน้อยที่สุดในบรรดาพระวรสารทั้งสี่เล่ม แต่ในบางเหตุการณ์กลับถูกบันทึกไว้โดยละเอียด นอกจากนี้ ยังมีบางบทที่ได้อธิบายถึงขนบธรรมเนียมของชาวยิวไว้ด้วย เพื่อให้ผู้อ่านชาวโรมันจะเข้าใจได้

วัตถุประสงค์ของ พระวรสารนักบุญมาระโก มีอยู่ 4 ประการ โดยประการแรกสำคัญที่สุดคือ นักบุญมาร์คอีแวนเจลลิสต้องการให้ผู้อ่านทราบว่า พระกิตติคุณคืออะไร นั่นคือการที่พระเยซูสิ้นพระชนม์เพื่อไถ่บาปของเรา ถูกฝังไว้แล้วเป็นขึ้นมาอีกครั้ง ดังนั้นนักบุญมาร์คอีแวนเจลลิสจึงให้ความสำคัญของเรื่องราวตั้งแต่การสิ้นพระชนม์ จนถึงการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูมากกว่าเรื่องอื่น พระธรรมเล่มนี้มีทั้งหมด 16 บท ใน 10 บทแรก บันทึกเรื่องราวตั้งแต่พระเยซูรับบัพติศมา จนถึงเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม ซึ่งเป็นระยะเวลาประมาณ 3 ปี ในขณะที่อีก 6 บทที่เหลือ เป็นการบันทึกเรื่องราวช่วงสุดท้ายของชีวิตพระเยซู ซึ่งเป็นระยะเวลาเพียงแค่สัปดาห์เดียว แสดงให้เห็นว่านักบุญมาร์คอีแวนเจลลิสต้องการเน้นว่า พระกิตติคุณคือหัวใจของพระธรรมเล่มนี้

ประการที่สองที่นักบุญมาร์คอีแวนเจลลิสต้องการกล่าวคือ แม้ว่าพระเยซูเป็นพระบุตรของพระเจ้า แต่พระเยซูทรงเป็นมนุษย์ พระองค์มีความรู้สึกเหน็ดเหนื่อย หิวโหย อ่อนล้า ฯลฯ เหมือนกับมนุษย์ พระเยซูจึงทรงเป็นแบบอย่างในการตอบสนองต่อความรู้สึกต่างๆ ดังนั้นในฐานะของคริสเตียน ทุกคนควรเรียนรู้จากพระองค์และตอบสนองด้วยท่าทีอย่างเดียวกัน

ประการที่สาม นักบุญมาร์คอีแวนเจลลิสเขียนเพื่อหนุนใจคริสเตียนที่ถูกกดขี่ข่มเหง เมื่อพระเยซูทรงยืนหยัดในขณะที่ถูกต่อต้าน จะเป็นกำลังใจให้กับคริสเตียนที่อยู่ในภาวะเดียวกันได้

ประการสุดท้าย นักบุญมาร์คอีแวนเจลลิสต้องการให้ผู้อ่านทราบถึงฤทธิ์อำนาจของพระเยซู ซึ่งมีชัยชนะเหนือผี โรคร้าย และความตายได้

พระวรสารนักบุญมาร์ค ใช้ “มาระโก” หรือ “มก” ในการอ้างอิง

โครงร่าง

1. บทนำเรื่อง 1:1 - 13

2. การปรนนิบัติของพระเยซู 1:14 - 9:1

3. การจำแลงพระกายและไปเยรูซาเล็ม 9:2 - 10:52

4. สัปดาห์สุดท้ายของพระเยซู 11:1 - 15:47

5. การคืนพระชนม์ของพระเยซู 16:1 - 20


อ้างอิง

Thai Holy Bible, Thailand Bible Society, 1998

Walter A. Elwell, The Pocket Bible Handbook, Harold Shaw Publisher, 1997

  1. Stephen L Harris, Understanding the Bible. Palo Alto: Mayfield. 1985.
  2. กิจการของอัครทูต 12:12
  3. โคโลสี 4:10

ดูเพิ่ม