ภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลี
한국어 ฮันกุกอ, 조선어 โชซอนอ
ประเทศที่มีการพูด	เกาหลีเหนือ, เกาหลีใต้, ตะวันออกเฉียงเหนือของจีนและ ญี่ปุ่น
จำนวนผู้พูด	80 ล้าน  (ไม่พบวันที่)
ตระกูลภาษา	ไม่มีการจัด อาจจะเป็นภาษาตระกูลอัลไตอิก หรือ ภาษาเอกเทศ
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	เกาหลีเหนือ และ เกาหลีใต้
ผู้วางระเบียบ	สถาบันภาษาเกาหลีแห่งชาติ
รหัสภาษา
ISO 639-1	ko
ISO 639-2	kor
ISO 639-3	kor

ภาษาเกาหลี (한국어/조선어, ดูในส่วนชื่อ) เป็นภาษาที่ส่วนใหญ่พูดใน ประเทศเกาหลีใต้ และ ประเทศเกาหลีเหนือ ซึ่งใช้เป็นภาษาราชการ และมีคนชนเผ่าเกาหลีที่อาศัยอยู่ในสาธารณรัฐประชาชนจีนพูดโดยทั่วไป(ในจังหวัดเหยียนเปียน มณฑลจื๋อหลิน ซึ่งมีพรมแดนติดกับเกาหลี) ทั่วโลกมีคนพูดภาษาเกาหลี 78 ล้านคน รวมถึงกลุ่มคนในอดีตสหภาพโซเวียต สหรัฐอเมริกา แคนาดา บราซิล ญี่ปุ่น และเมื่อเร็วๆ นี้ก็มีผู้พูดใน ฟิลิปปินส์ ด้วย การจัดตระกูลของภาษาเกาหลีไม่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป แต่คนส่วนมากมักจะถือเป็นภาษาเอกเทศ นักภาษาศาสตร์บางคนได้จัดกลุ่มให้อยู่ใน ภาษาตระกูลอัลไตอิกด้วย ทั้งนี้เนื่องจากภาษาเกาหลีมีวจีวิภาคแบบภาษาคำติดต่อ ส่วนวากยสัมพันธ์หรือโครงสร้างประโยคนั้น เป็นแบบประธาน-กรรม-กริยา (SOV)

อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล ใช้แทนเสียงของแต่ละพยางค์ นอกจากนี้ใช้ยังตัวอักขระแบบจีนเรียกว่าอักษรฮันจา ในการเขียนด้วย ในขณะที่คำศัพท์ที่ใช้กันส่วนใหญ่เป็นคำภาษาเกาหลีแท้ โดยที่มีคำศัพท์มากกว่า 50% มาจากภาษาจีนทั้งทางตรงและทางอ้อม

เกี่ยวกับชื่อ

ชื่อเรียกคำว่า "ภาษาเกาหลี" ในเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้มีความแตกต่างกัน ในเกาหลีเหนือ ชาวเกาหลีเหนือส่วนใหญ่มักเรียกว่า โชซอนมัล (조선말) หรือหากเป็นทางการขึ้นจะเรียกว่า โชซอนอ (조선어).

ในเกาหลีใต้ ประชาชนส่วนใหญ่เรียกภาษาของตนว่า ฮันกุกมัล (한국말) หรือ ฮันกุกอ (한국어) หรือ กุกอ (국어) บางครั้งอาจเรียกในแบบภาษาชาวบ้านว่า อูรีมัล (แปลว่า "ภาษาของเรา"; มาจากคำว่า 우리말 (เขียนติดกันในเกาหลีใต้),หรือ 우리 말 (เขียนแยกกันในเกาหลีเหนือ))

สำเนียงท้องถิ่น

สำเนียงท้องถิ่นภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลีมีสำเนียงท้องถิ่นมากมาย ภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีใต้คือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้ในพื้นที่บริเวณกรุงโซล และภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีเหนือคือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้บริเวณกรุงเปียงยาง สำเนียงท้องถิ่นโดยทั่วไปจะมีความคล้ายคลึงกัน ยกเว้นสำเนียงท้องถิ่นบนเกาะเชจูที่มีความแตกต่างค่อนข้างมาก ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างสำเนียงท้องถิ่นแต่ละแห่งคือ การเน้นเสียง (stress) สำเนียงท้องถิ่นของกรุงโซลจะเน้นเสียงน้อยมาก และไม่ค่อยมีความสูงต่ำในการเปล่งเสียง ในทางกลับกัน สำเนียงท้องถิ่นของ คยองซัง มีความสูงต่ำของการออกเสียงอย่างมากจนคล้ายกับภาษาทางยุโรป อย่างไรก็ตามเราสามารถจำแนกสำเนียงท้องถิ่นของภาษาเกาหลีออกเป็นภูมิภาคต่างๆได้ดังตาราง โดยพิจารณาจากขอบเขตของภูเขาและทะเล**

สำเนียงทางการ	บริเวณที่ใช้
โซล	โซล อินชอน เกียงกี (เกาหลีใต้) และ แคซอง (เกาหลีเหนือ)
เปียงยาง	เปียงยาง ชากัง (เกาหลีเหนือ)
สำเนียงท้องถิ่น	บริเวณที่ใช้
ชุงชอง	แตจอน ชุงชอง (เกาหลีใต้)
กังวอน	กังวอน (เกาหลีใต้)/ กังวอน (เกาหลีเหนือ)
คยองซัง	บูซาน, แทกู, อุลซาน, เขตคยองซัง (เกาหลีใต้)
ฮัมกยึง	ราซึน, เขตฮัมกยึง, รยังกัง (เกาหลีเหนือ)
ฮวังแฮ	เขตฮังแฮ (เกาหลีเหนือ)
เชจู	เกาะเชจู/จังหวัดเชจู (เกาหลีใต้)
จอลลา	กวางจู, เขตจอลลา (เกาหลีใต้)

อักษรเกาหลี

ดูบทความหลักที่ อักษรฮันกึล

พยัญชนะเกาหลี 14 ตัว

อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล โดยผิวเผินแล้ว อักษรฮันกึลคล้ายกับอักษรรูปภาพเหมือนอักษรจีน แต่จริงๆ แล้ว อักษรฮันกึลอยู่ในระบบอักษรแทนเสียง (ตัวพยัญชนะเป็นอักษรรูปภาพเลียนแบบอวัยวะการออกเสียงในขณะที่ออกเสียงนั้นๆ สระเป็นอักษรรูปภาพใช้แนวคิดเชิงปรัชญา เกี่ยวกับ ท้องฟ้า พื้นดิน และมนุษย์)คือประกอบด้วยพยัญชนะและสระ ซึ่งมีทั้งหมด 24 ตัว ประกอบด้วย

• พยัญชนะ 14 ตัว คือ ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ และ ㅎ
• สระ 10 ตัว คือ ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡและ ㅣ

พยัญชนะและสระดังกล่าวเรียกว่า พยัญชนะเดี่ยว และสระเดี่ยว ตามลำดับ นอกจากนี้ยังมีส่วนที่เรียกว่าพยัญชนะซ้ำ และสระประสมด้วย คือ

• พยัญชนะซ้ำ 5 ตัว ได้แก่ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ และ ㅉ
• สระประสม 11 ตัว ได้แก่ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅘ ㅙ ㅝ ㅞ และ ㅢ

อักษรเกาหลีมีลำดับการเขียนคล้ายอักษรจีน คือ ลากจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา นอกจากนี้การเขียนพยางค์หนึ่งๆ จะเริ่มเขียนจากพยัญชนะต้น ไปสระ และตัวสะกดตามลำดับ

การเทียบเสียง

ในภาษาเกาหลี ได้มีการกำหนดระบบในการถอดภาษาเกาหลีด้วยอักษรโรมัน ไว้ โดยเป็นที่นิยมมาก 2 ระบบ คือ ระบบกระทรวงวัฒนธรรมเกาหลี 2000 ระบบที่ใช้อย่างเป็นทางการในประเทศเกาหลีใต้ปัจจุบัน และ ระบบแมกคูน-ไรซ์ชาวเออร์ ใช้ในประเทศเกาหลีเหนืออย่างเป็นทางการในปัจจุบัน และเคยใช้ในเกาหลีใต้อย่างเป็นทางการในช่วง พ.ศ. 2527-2543

สำหรับในภาษาไทยนั้น เนื่องจากยังไม่มีการเทียบเสียงภาษาเกาหลีกับภาษาไทยอย่างเป็นทางการ ข้อมูลการเทียบเสียงต่อไปนี้จึงเป็นเพียงการเทียบเสียงเบื้องต้น ซึ่งอาจจะไม่ถูกต้องมากนัก พยัญชนะทุกตัวในภาษาเกาหลีมีเสียงแตกต่างกัน แต่พบว่าบางครั้งการได้ยินของคนไทยไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างได้เหมือนคนเกาหลี เช่น คำว่า 자 กับ 차 เป็นต้น

พยัญชนะ

		ฐานริมฝีปาก	ฐานปุ่มเหงือก	ฐานหลังปุ่มเหงือก	ฐานเพดานอ่อน	ฐานเส้นเสียง
เสียงกักและ เสียงกึ่งเสียดแทรก	สิถิลเบา	ㅂ /p/ ป	ㄷ /t/ ต	ㅈ /t͡ɕ/ จ	ㄱ /k/ ก	ㅇ /ʔ/ อ (ตัวต้น)
	สิถิลหนัก	ㅃ /p͈/ ป*	ㄸ /t͈/ ต*	ㅉ /t͡ɕ͈/ จ*	ㄲ /k͈/ ก*
	ธนิต	ㅍ /pʰ/ พ	ㅌ /tʰ/ ท	ㅊ /t͡ɕʰ/ ช	ㅋ /kʰ/ ค
เสียงเสียดแทรก	เบา		ㅅ /s/ ซ			ㅎ /h/ ฮ
	หนัก		ㅆ /s͈/ ซ*
เสียงนาสิก		ㅁ /m/ ม	ㄴ /n/ น		ㅇ /ŋ/ ง (ตัวสะกด)
เสียงข้างลิ้น			ㄹ /l/ ล

พยัญชนะบางตัวเช่น ㅂㅈㄱ เมื่ออยู่หน้าคำ (พยางค์แรกของคำ) จะออกเสียงเป็น พ, ช, ค ตามลำดับ หากไม่ได้อยู่ในพยางค์แรกจะอ่านเป็น บ, จ, ก เป็นต้น พยัญชนะที่กำกับดอกจันไว้หมายถึงพยัญชนะเสียงหนัก

ตัวอย่างคำศัพท์

หน่วยเสียง	ตัวอย่าง	ทับศัพท์	คำแปล
ㅂ /p/	발 [pal]	bal	เท้า
ㅃ /p͈/	빨다 [p͈alda]	ppalda	ซักผ้า
ㅍ /pʰ/	팔 [pʰal]	pal	แขน
ㅁ /m/	말 [mal]	mal	ม้า
ㄷ /t/	달 [tal]	dal	พระจันทร์
ㄸ /t͈/	딸 [t͈al]	ttal	ลูกสาว
ㅌ /tʰ/	타다 [tʰada]	tada	ขี่
ㄴ /n/	날 [nal]	nal	วัน
ㅈ /ʨ/	잘 [ʨal]	jal	บ่อน้ำ
ㅉ /ʨ͈/	짜다 [ʨ͈ada]	jjada	คั้น
ㅊ /ʨʰ/	차다 [ʨʰada]	chada	เตะ
ㄱ /k/	가다 [kada]	gada	ไป
ㄲ /k͈/	깔다 [k͈alda]	kkalda	กระจาย
ㅋ /kʰ/	칼 [kʰal]	kal	มีด
ㅇ /ŋ/	방 [paŋ]	bang	ห้อง
ㅅ /s/	살 [sal]	sal	เนื้อหนัง
ㅆ /s͈/	쌀 [s͈al]	ssal	ข้าวสาร
ㄹ /l/	바람 [paɾam]	baram	ลม
ㅎ /h/	하다 [hada]	hada	ทำ

สระ

สระเกาหลีพื้นฐาน

	ฐาน						+อี
ฐาน	ㅏ /a/ อา	ㅓ /ʌ/ ออ	ㅗ /o/ โอ	ㅜ /u/ อู	ㅡ /ɯ/ อือ	ㅣ /i/ อี	ㅐ /ɛ/ แอ	ㅔ /e/ เอ	ㅚ /ø/ เออ	ㅟ /wi/ วี	ㅢ /ɰi/ งึย (อึย)
ย+	ㅑ /ja/ ยา	ㅕ /jʌ/ ยอ	ㅛ /jo/ โย	ㅠ /ju/ ยู			ㅒ /jɛ/ แย	ㅖ /je/ เย
ว+	ㅘ /wa/ วา	ㅝ /wʌ/ วอ					ㅙ /wɛ/ แว	ㅞ /we/ เว

• /ʌ/ ออกเสียงอยู่ระหว่าง "ออ" กับ "เออ" บางตำราก็ใช้ /ə/ "เออ" ไปเลย
• /ø/ ออกเสียงอยู่ระหว่าง "เอ" กับ "เออ"

สระเกาหลีไม่เหมือนภาษาไทยซึ่งมีเสียงสั้นเสียงยาวแยกกัน เช่น สระอิ หรือ สระอี จะรวมเป็นสระเดียว คือ /i/ แต่จะเป็นเสียงสั้นหรือเสียงยาวนั้นขึ้นอยู่กับการเน้นเสียง แม้คำที่เขียนเหมือนกันแต่อ่านด้วยเสียงที่ต่างกัน ความหมายก็อาจเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ดังตัวอย่างต่อไปนี้

สระเสียงสั้น		สระเสียงยาว
/i/ อิ	시장 (sijang [ɕiˈʥaŋ], ความหิว)	/iː/ อี	시장 (sijang [ˈɕiːʥaŋ], ตลาด)
/e/ เอะ	베개 (begae [peˈɡɛ], หมอน)	/eː/ เอ	베다 (beda [ˈpeːda], ตัด)
/ɛ/ แอะ	태양 (taeyang [tʰɛˈjaŋ], พระอาทิตย์)	/ɛː/ แอ	태도 (taedo, [ˈtʰɛːdo], ความคิดเห็น)
/a/ อะ	말 (mal [ˈmal], ม้า)	/aː/ อา	말 (mal [ˈmaːl], คำ, ภาษา)
/o/ โอะ	보리 (bori [poˈɾi], ข้าวบาร์เล่ย์)	/oː/ โอ	보수 (bosu [ˈpoːsu], เงินเดือน)
/u/ อุ	구리 (guri [kuˈɾi], ทองแดง)	/uː/ อู	수박 (subak [ˈsuːbak], แตงโม)
/ʌ/ เอาะ	벌 (beol [ˈpʌl], การลงโทษ)	/əː/ เออ	벌 (beol [ˈpəːl], ผึ้ง)
/ɯ/ อึ	어른 (eoreun [ˈəːɾɯn], ผู้อาวุโส)	/ɯː/ อือ	음식 (eumsik [ˈɯːmɕik], อาหาร)

^ ชาวเกาหลีส่วนใหญ่ออกเสียง /ʌː/ "ออ" (เสียงยาว) เป็น /əː/ "เออ"

ตัวสะกด

แม้พยัญชนะเกาหลีจะมีหลายตัว และแต่ละตัวเสียงแตกต่างกัน แต่เมื่อนำมาใช้เป็นตัวสะกดแล้ว จะมีทั้งหมด 7 แม่เท่านั้น ดังตาราง จะเห็นว่าคล้ายคลึงกับภาษาไทย โดยที่ต่างออกไปคือ เสียง "ล" เมื่อนำไปเป็นตัวสะกดแล้วจะไม่ใช่เสียง "น" นอกจากนี้อาจพบตัวสะกดแบบที่มีพยัญชนะสะกดสองตัว เช่น 여덟, 앉다 ฯลฯ ตัวสะกดลักษณะนี้จะเลือกออกเสียงเฉพาะตัวใดตัวหนึ่งเท่านั้น และอีกตัวจะไม่ออกเสียง เช่น 여덟 อ่านว่า /ยอ-ดอล/ ไม่ใช่ /ยอ-ดอบ/ การที่จะทราบว่าตัวสะกดคู่จะออกเสียงพยัญชนะตัวใด แสดงดังตาราง อย่างไรก็ตามมีตัวสะกดคู่บางส่วนที่ออกเสียงไม่แน่นอนขึ้นกับคำ คือ ㄺ และ ㄼ

ตัวสะกด	พยัญชนะ	ตัวอย่าง
กง	ㅇ	성 = /ซอง/
กน	ㄴ ㄵ ㄶ	원 = /วอน/
กม	ㅁ ㄻ	남 = /นัม/
กก	ㄱ ㄲ ㅋ ㄳ	밖 = /ผัก/
กด	ㄷ ㅅ ㅆ ㅈ ㅉ ㅊ ㅌ ㅎ	이것 = /อี-กอด/
กบ	ㅂ ㅍ ㅄ ㄿ	십 = /ฉิบ/, 없 = /ออบ/
กล	ㄹ ㄽ ㄾ ㅀ	팔 = /พัล/
ไม่แน่นอน	ㄺ ㄼ	여덟 = /ยอ-ดอล/

การอ่านโยงเสียง

ในพยางค์หนึ่งๆ กรณีที่พยัญชนะต้นเป็นตัวอีอึง (ㅇ) เสียงของมันอาจไม่ใช่เสียง "อ" แต่จะเป็นเสียงของตัวสะกดในพยางค์ก่อนหน้าแทน เช่น

• 직업 อ่านว่า /지겁/ (ชี-กอบ) ไม่ใช่ /직-업/ (ชิก-ออบ)
• 당신은 อ่านว่า /당시는/ (ทัง-ชี-นึน) ไม่ใช่ /당-신-은/ (ทัง-ชิน-อึน)

กฎการอ่านแบบกลมกลืนเสียง*

ในพยางค์ใดที่ลงท้ายด้วยตัวสะกดและพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปที่ติดกัน

เสียงของตัวสะกดจะเปลี่ยนเพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน โดยจำแนกไว้เป็นกฎต่างๆดังต่อไปนี้

1. พยางค์ใดลงท้ายด้วยตัวสะกดในแม่ /ㄱ/, /ㄷ/, /ㅂ/ และพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปเป็นเสียงนาสิก เสียงตัวสะกดจะเปลี่ยนเป็น /ㅇ/,/ㄴ/,/ㅁ/ ตามลำดับ เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

ตัวอย่างเช่น

집는다 -> /짐는다/ เขียนว่า "ชิบนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ชิมนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

받는다 -> /반는다/ เขียนว่า "พัดนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "พันนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

속는다 -> /송는다/ เขียนว่า "ซ๊กนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ซงนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

ที่คุ้นเคยกันดีได้แก่ ไวยากรณ์ลงท้ายประโยคอย่างสุภาพ "~습니다" ถึงแม้ว่าจะเขียนเป็น ซึ่บนิดา แต่เพื่อให้เป็นไปตามเหตุผลดังที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว เราก็จะอ่านว่า ซึมนิดา

ตัวอย่างประโยคหรือวลีที่มักพบ

ประโยคเกาหลี	คำอ่านไทย	คำแปล
안녕하세요.	อัน-นยอง-ฮา-เซ-โย	สวัสดี
감사합니다./고맙습니다.	คัม-ซา-ฮัม-นิ-ดะ / โค-มับ-ซึม-นิ-ดะ	ขอบคุณ
사랑해.	ซา-รัง-แฮ	ฉันรักคุณ
실례지만.	ชิล-รเย-จี-มัน	ขอประทานโทษครับ
안녕히 주무세요.	อัน-นยอง-ฮี๊ จู-มู-เซ-โย	ราตรีสวัสดิ์
반갑습니다.	พัน-กั๊บ-ซึม-นี-ดา	ยินดีที่ได้รู้จัก
죄송합니다. 저먼저갑니다	ชเว-ซง-ฮัม-นี-ดา. ชอ-มอน-จอ-กัม-นี-ดา.	ขอโทษครับ ผมไปก่อนนะครับ

ไวยากรณ์

การวางคำในประโยคภาษาเกาหลีมีลักษณะใกล้เคียงกับการเรียงในภาษาญี่ปุ่นและภาษาตุรกีรวมไปถึงภาษาในประเทศอินเดีย โดยเรียงลำดับคำในประโยคเป็น "ประธาน-กรรม-กริยา" ซึ่งแตกต่างกับประโยคในภาษาไทยที่เป็น "ประธาน-กริยา-กรรม" เช่นประโยค "ฉันกินข้าว" ในภาษาไทย จะเขียนลำดับเป็น "ฉันข้าวกิน" ในภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลีมีคำช่วยเพื่อบอกหน้าที่ของคำต่างๆ ในประโยค เช่น เป็นคำช่วยที่ใช้วางหลังสถานที่เพื่อระบุตำแหน่ง และ หรือ เป็นคำช่วยที่วางหลังคำเพื่อระบุว่าคำนั้นเป็นประธานของประโยค เป็นต้น นอกจากนี้ภาษาเกาหลียังมีการผันรูปกริยาหลายรูปแบบเพื่อเปลี่ยนแปลงกาลเทศะ เช่น ระดับความสุภาพและความเป็นทางการของประโยค สภาพกาลของประโยคว่าเป็นอดีต อนาคต หรือปัจจุบัน

อ้างอิง

• Sohn, H.-M. (1999). The Korean Language. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-36943-5.
• Song, J.J. (2005). The Korean Language: Structure, Use and Context. London: Routledge. ISBN 0-415-32802-0.

ดูเพิ่ม

• การถอดภาษาเกาหลีด้วยอักษรโรมัน

แหล่งข้อมูลอื่น

• ชมรมภาษาเกาหลี ที่ exteen
• กระทู้สอนเกาหลีที่ Popcornfor2
• Sri-siam.com
• ดิกชันนารี เกาหลี-อังกฤษ จากยาฮู!
• ดิกชันนารี เกาหลี-อังกฤษ จาก zkorean