บริเทนส์กอตแทเลินต์

บริเทนส์กอตแทเลินต์
Britain's Got Talent
ประเภท	ประกวดความสามารถ
สร้างโดย	ไซมอน โคเวลล์ และ ซายโค ทีวี
เสนอโดย	แอนต์ แอนด์ เดค (บริเทนส์กอตมอร์แทเลินต์: สตีเฟน มัลเฮิร์น)
ประเทศแหล่งกำเนิด	สหราชอาณาจักร
จำนวนซีรีส์	3
จำนวนตอน	38
การผลิต
ผู้อำนวยการสร้าง	ซายโค ทีวี โดย ทอล์กแบ็กเธมส์
ความยาวตอน	1 ชั่วโมง-1 ชั่วโมง 30 นาที
ออกอากาศ
เครือข่าย	ไอทีวี
ออกอากาศ	9 มิถุนายน พ.ศ. 2550 – ปัจจุบัน

บริเทนส์กอตแทเลินต์ (อังกฤษ: Britain's Got Talent) เป็นรายการโทรทัศน์ในสหราชอาณาจักร ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ไอทีวี และเป็นส่วนหนึ่งของรายการโทรทัศน์ชุดกอตแทเลินต์ ที่จะค้นหาผู้ที่มีความสามารถทางด้านการแสดง ร้องเพลง ตลก รวมทั้งความสามารถอื่นๆ โดยไม่จำกัดอายุ นำเสนอรายการโดย แอนต์ แอนด์ เดค ซึ่งเป็นพิธีกรที่มีชื่อเสียงในอังกฤษ

ซึ่งผู้ชนะจากการลงคะแนนโดยผู้ชม จะได้รับรางวัล 100,000 ปอนด์สเตอร์ลิง และได้รับโอกาสแสดงต่อหน้าพระพักตร์ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 และพระบรมวงศานุวงศ์ ในส่วนคณะกรรมการตัดสิน ประกอบด้วย ไซมอน โคเวลล์ อแมนดา โฮลเดน และ ปิแอร์ส มอร์แกน

ซีรีส์ชุดแรกของรายการนี้ เริ่มเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน - 17 มิถุนายน พ.ศ. 2550 ซึ่งมีผู้ชนะคือ พอล พอตส์ ส่วนผู้ชนะของซีรีส์ที่สอง ซึ่งออกอากาศเมื่อวันที่ 12 เมษายน - 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2551 คือ จอร์จ แซมป์สัน และซีรีส์ที่สาม เริ่มออกอากาศเมื่อวันที่ 11 เมษายน - 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2552 มีผู้ชนะคือ กลุ่มนักเต้น ไดเวอร์ซิตี

ซึ่งในซีรีส์ที่สามนี้เอง ที่ทำให้ทั่วโลกให้ความสนใจ จากหนึ่งในผู้เข้าประกวดชื่อ ซูเซิน บอยล์ ที่ในช่วงแรก ก่อนการแสดงความสามารถ ทั้งผู้ชมในโถงประกวด และคณะกรรมการตัดสิน แสดงความกังขาเชิงลบต่อเธอว่า ไม่น่าจะสามารถผ่านเข้ารอบได้ แต่เมื่อเธอเปล่งเสียงร้อง ในเพลง ไอดรีมด์อะดรีม (อังกฤษ: I dreamed a dream) เพลงจากละครเวทีเรื่อง เลมีเซราบล์ (ฝรั่งเศส: Les Misérables) เสียงร้องของเธอ และเรื่องราวชีวิตของเธอ ทำให้เธอโด่งดังเพียงข้ามคืน แม้จะได้เพียงตำแหน่งรองชนะเลิศก็ตาม