ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อ็องรี เดอ ตูลูซ-โลแทร็ก"
Idioma-bot (คุย | ส่วนร่วม) ล โรบอต เพิ่ม: lt:Henri de Toulouse-Lautrec |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 62: | บรรทัด 62: | ||
[[หมวดหมู่:ชาวฝรั่งเศส|ตูลูส-โลแตร็ก]] |
[[หมวดหมู่:ชาวฝรั่งเศส|ตูลูส-โลแตร็ก]] |
||
[[หมวดหมู่:จิตรกรในคริสต์ศตวรรษที่ 19|ตูลูส-โลแตร็ก]] |
[[หมวดหมู่:จิตรกรในคริสต์ศตวรรษที่ 19|ตูลูส-โลแตร็ก]] |
||
[[หมวดหมู่:จิตรกรยุค |
[[หมวดหมู่:จิตรกรยุคอิมเพรสชันนิสม์สมัยหลัง|ตูลูส-โลแตร็ก]] |
||
[[หมวดหมู่:โปสเตอร์|ตูลูส-โลแตร็ก]] |
[[หมวดหมู่:โปสเตอร์|ตูลูส-โลแตร็ก]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 08:07, 17 กุมภาพันธ์ 2552
อองรี เดอ ตูลูส-โลแตร็ก (Henri de Toulouse-Lautrec) (24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2407 - 9 กันยายน พ.ศ. 2444) จิตรกร, ช่างพิมพ์, ช่างเขียนแบบ และอิลลัสเตรเตอร์ (Illustrator) สมัยโพสต์อิมเพรสชันนิสม์คนสำคัญของประเทศฝรั่งเศสในคริสต์ศตวรรษที่ 19 มีความเชี่ยวชาญทางการเขียนโปสเตอร์ของชีวิตผู้คนในบริเวณมงมาตร์ และผู้ชอบใช้ชีวิตในวงการของความฟุ้งเฟ้อและโรงละครในสมัยต้นคริสต์ศตวรรษ (fin de siècle) ของ ปารีส
ชีวิตเบื้องต้น
อองรี เดอ ตูลูส-โลแตร็กเกิดที่อัลบีในแคว้นมีดี-ปีเรเน เป็นลูกคนแรกของเคานต์อัลฟงส์และเคาน์เตสส์อาแดล เดอ ตูลูส-โลแตร็กซึ่งเป็นครอบครัวผู้ดีตกยาก เคานต์อัลฟงส์และเคานต์เทสอาแดลเป็นลูกพี่ลูกน้องกันและมิใช่เป็นรุ่นแรกของครอบครัวโลแตร็กที่แต่งงานกันเอง ซึ่งอาจจะเป็นสาเหตุที่อองรีมีโรคหลายโรคมาตั้งแต่กำเนิดและโรคที่ว่านี้อาจจะมีสาเหตุมาจากการแต่งงานระหว่างพี่น้องในสายเลือดเดียวกัน น้องชายของอองรีเกิดเมื่อปี ค.ศ. 1867 และเสียชีวิตปีต่อมา
เมื่ออายุ 13 และ 14 ปีกระดูกสะโพกของอองรีหักทั้งสองข้างและไม่หายดี แพทย์สมัยใหม่สันนิษฐานว่าสาเหตุที่ไม่ยอมหายคงเป็นเพราะความไม่ปกติทางกรรมพันธุ์ซึ่งอาจจะมาจากโรค “pycnodysostosis” หรือบางทีก็รู้จักกันในชื่อ “ซินโดรมตูลูส-โลแตร็ก” (Toulouse-Lautrec Syndrome)[1] หรืออาจจะเป็นความผิดปกติเกี่ยวกับโรคกระดูกต่าง ๆ[2] หรืออาจจะเป็นโรคกระดูกอ่อนและ praecox virilism ผสมกัน ตั้งแต่นั้นส่วนขาของอองรีหยุดเจริญเติบโต ฉะนั้นอองรีจึงสูงเพียง 1.54 เมตร หรือ 5 ฟุต 1 นิ้ว[3] แต่ร่างกายส่วนบนเติบโตตามปกติแต่เพียงขาเท่านั้นที่สั้นอย่างเด็ก นอกจากนั้นยังกล่าวกันว่าอองรีมีปัญหาของการเติบโตอย่างผิดปรกติของอวัยวะเพศ (Hypertrophy))[4]
เพราะความที่ไม่สามารถทำอะไรอย่างที่คนอื่น ๆ ทำกันได้ อองรีจึงหันความสนใจทั้งหมดมาทางศิลปะ และกลายมาเป็นเป็นจิตรกรคนสำคัญของสมัยโพสต์อิมเพรสชันนิสม์, อิลลัสเตรเตอร์แบบอาร์ตนูโว, และ lithographer อองรีบันทึกชีวิตแบบโบฮีเมีย (Bohemianism) ในปารีสในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ไว้มาก นอกจากนั้นยังเป็นนักเขียนภาพประกอบของนิตยสาร “Le Rire” ระหว่างกลางคริสต์ทศวรรษ 1890
ปารีส
อองรี เดอ ตูลูส-โลแตร็กเป็นที่รู้จักกันว่าเป็น “หัวใจของมงมาตร์” (The soul of Montmartre) ซึ่งเป็นบริเวณที่อองรีและศิลปินอื่นอาศัยอยู่ อองรีชอบเขียนภาพชีวิตที่มูแลงรูช (Moulin Rouge) ซึ่งเป็นคาบาเรต์ที่สร้างเมื่อ ค.ศ. 1889; ชีวิตในมงมาตร์และในคาบาเรต์อื่น ๆ ในปารีส; ชีวิตในโรงละคร และ โดยเฉพาะในซ่องโสเภณีที่อองรีชอบไป และกล่าวกันว่าไปติดซิฟิลิสมาจาก โรซา ลารูชผู้ทำงานในซ่อง อองรีอาศัยอยู่กับผู้หญิงเหล่านี้เป็นเวลานานจนมีความสนิทสนมและเป็นที่ไว้วางใจจนสามารถเข้าสังเกตในสิ่งที่เป็นส่วนตัวต่าง ๆ ได้ อองรีนำประสบการณ์ที่เห็นนี้มาวาดและเขียนในฉากเลสเบี้ยน และอื่นของมงมาตร์และมูแลงรูช ในบรรดาภาพที่เขียนอองรีเขียนภาพอีแวต กีลแบร์ (Yvette Guilbert), หลุยส์ เวเบ (Louise Weber) ผู้รู้จักกันบนเวทีในนาม “ลากูลู” หรือคนตะกละ ผู้เป็นผู้เริ่มการเต้นรำแบบ “แคน-แคน”, และนักเต้นรำ เจน อาวริล (Jane Avril) ส่วนซูซาน วาลาดง (Suzanne Valadon) อองรีสอนวาดภาพให้กับ ซูซาน อาจจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่งของอองรี
อองรีป็นโรคติดสุราเรื้อรังเกือบตลอดชีวิต และในที่สุดก็ถูกส่งไปโรงพยาบาลสำหรับผู้เป็นโรคเรื้อรังไม่นานก่อนที่จะเสียชีวิต และในที่สุดก็ตายด้วยโรคพิษสุราเรื้อรังและซิฟิลิสที่บ้านของครอบครัวที่มาลโรเม (Malromé) เมื่ออายุได้เกือบ 37 ปี ร่างของอองรีถูกฝังไว้ไม่ไกลจากบ้านเกิด กล่าวกันว่าคำสุดท้ายก่อนตายของอองรี คือ “Le vieux con” (เจ้าโง่!)[5]
อองรีใช้เวลาทั้งหมดกว่า 20 ปีในการสร้างงานศิลปะ เขียนภาพบนผ้าใบทั้งหมด 737 ภาพ, ภาพสีน้ำ 275 ภาพ, ภาพพิมพ์และโพสเตอร์ 363 ภาพ, ภาพวาด 5,084 ภาพ, และงานเขียนภาพลามกอีก 300 ภาพ, งานเซรามิก งานกระจกสี และงานอื่นที่สูญไป[1] หลังจากที่อองรีเสียชีวิตไปแล้ว เคาน์เตสอาเดล ผู้เป็นแม่และ มอริซ โจยังท์ผู้ซึ้อขายงานศิลปะก็ช่วยกันเผยแพร่งานเขียนของอองรี นอกจากนั้นเคาน์เตสอาแดลก็ยังอุทิศเงินสร้างพิพิธภัณฑ์ที่อัลบีที่บ้านเกิดของอองรีเพื่อใช้เป็นที่ตั้งแสดงผลงาน
ประวัติชีวิตของอองรีสร้างเป็นภาพยนตร์สองเรื่อง:
- “Moulin Rouge” (ค.ศ. 1952) สร้างโดยจอห์น ยูสตัน โดยมีโฮเซ เฟร์เรร์แสดงเป็นอองรี
- “Lautrec” (ค.ศ. 1998) กำกับโดยโรเจอร์ พลานชอง[6]
- “Moulin Rouge” (ค.ศ. 2001) โดยมีจอห์น เลกุยซาโมแสดงเป็นอองรี
อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 Angier, Natalie (June 6, 1995). "What Ailed Toulouse-Lautrec? Scientists Zero In on a Key Gene". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2007-12-08.
- ↑ "Noble figure". The Guardian. November 20, 2004. สืบค้นเมื่อ 2007-12-08.
- ↑ "Why Lautrec was a giant". The Times. December 10, 2006. สืบค้นเมื่อ 2007-12-08.
{{cite web}}
: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=
(help) - ↑ Ayto, John, and Crofton, Ian, Brewer's Dictionary of Modern Phrase & Fable, page 747. Excerpted from Google Book Search. [1]
- ↑ "Toulouse Lautrec: The Full Story". Channel 4. สืบค้นเมื่อ 2007-12-08.
- ↑ www.imdb.com
ดูเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น
- เว็บไซต์ของอองรี เดอ ตูลูส-โลแตร็ก (อังกฤษ)
- เว็บไซต์ของอองรี เดอ ตูลูส-โลแตร็ก (อังกฤษ)
สมุดภาพ
-
“มูแลงรูช” “ลากูลู” - (ค.ศ. 1891)
-
“สันโดษ” (Alone)'
-
“ทูตอารีสตีด บรูออง” (Ambassadeurs: Aristide Bruant)
-
“ที่มูแลงรูช”
-
“ที่มูแลงรูช: ผู้หญิงสองคนวอลทซ์”
-
“ห้องน้ำ”
-
“เพื่อนผู้หญิงสองคน” (The Two Girlfriends)
-
“ผู้หญิงกึ่งเปลือยมองจากข้างหลังที่ซ่องที่ถนนมูแลง” (Two Half-Naked Women Seen from behind in the Rue des Moulins Brothel)
-
“อีแวต กีลแบร์ทักทายกับผู้ชม” (Yvette Guilbert Greeting the Audience)
-
“เม แบลฟอร์ร้องเพลง” (May Belfort (singing Daddy Wouldn't Buy Me a Bow-wow)