ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คาบสมุทรไซนาย"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 23:50, 17 เมษายน 2565

29°30′N 33°50′E / 29.500°N 33.833°E / 29.500; 33.833

คาบสมุทรไซนาย เรียกสั้น ๆ ว่า ไซนาย (อังกฤษ: Sinai, /ˈsaɪnaɪ/ sy-ny; อาหรับ: سِينَاء; อาหรับแบบอียิปต์: سينا; คอปติก: Ⲥⲓⲛⲁ) เป็นคาบสมุทรในประเทศอียิปต์ และเป็นบริเวณเดียวของประเทศที่อยู่ในทวีปเอเชีย ทางเหนือติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียนส่วนทางใต้ติดกับทะเลแดง และเป็นสะพานแผ่นดินระหว่างทวีปเอเชียกับแอฟริกา ไซนายกินพื้นที่ประมาณ 60,000 ตารางกิโลเมตร (23,000 ตารางไมล์) (ร้อยละ 6 ของพื้นที่ประเทศอียิปต์ทั้งหมด) และมีประชากรประมาณ 600,000 คน^[1]

ในสมัยคลาสสิก บริเวณนี้มีชื่อเรียกว่าอาระเบียเพเทรีย ในสมัยใหม่ คาบสมุทรได้ชื่อไซนายจากสมมติฐานว่าภูเขาที่อยู่ใกล้อารามของนักบุญแคเธอรีนคือภูเขาซีนายตามพระคัมภีร์^[2] ภูเขาซีนายเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญทางศาสนามากที่สุดในศาสนาอับราฮัม

อ้างอิง

↑ January 2018 population data gives the North and South governorates' population at approximately 560,000 (per "اPop. Estimates by Governorate 1/1/2018". www.capmas.gov.eg. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 November 2018.). In 1997 these two governorates accounted for 97% of the peninsula's population.Greenwood, Ned (1997). The Sinai: A Physical Geography. University of Texas Press. pp. 5. ISBN 978-0-292-72799-1. Over 94 percent of the area and probably 97 percent of the population are found in the large governorates, leaving less than 6 percent of the area and 3 percent of the population attached to As Suways (Suez), Al Ismailiyah (Ismailia),and Bur Said (Port Said) governorates.
↑ Vaux, Roland de (1978). The Early History of Israel. Darton, Longman & Todd. p. 429. ISBN 978-0-232-51242-7. The name 'Sinai peninsula' is modern. It is derived from the Christian tradition, according to which Sinai was located in the south of the peninsula. This Christian tradition goes back to the fourth century, to the time when the Spanish pilgrim Egeria (or Etheria) visited Sinai in A.D. 383. From this time onwards, Christians grouped all the Old Testament memories round the Jebel Musa.

อ่านเพิ่ม

Gardner, Ann. "At Home in South Sinai". Nomadic Peoples 2000. Vol. 4, Iss. 2; pp. 48–67. Detailed account of Bedouin women
H. J. L. Beadnell (May 1926). "Central Sinai". Geographical Journal. 67 (5): 385–398. doi:10.2307/1782203. JSTOR 1782203.
C. W. Wilson (1873). "Recent Surveys in Sinai and Palestine". Journal of the Royal Geographical Society of London. 43: 206–240. doi:10.2307/1798627. JSTOR 1798627.
Jacobs, Jessica (2006). "Tourist Places and Negotiating Modernity: European Women and Romance Tourism in the Sinai". ใน Minca, Claudio; Oakes, Tim (บ.ก.). Travels in Paradox: Remapping Tourism. Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-2876-5. สืบค้นเมื่อ 7 January 2010.
Teague, Matthew; Moyer, Matt (March 2009). "The Sinai's Separate Peace". National Geographic Magazine. Washington, D.C.: National Geographic Society. 215 (3): 99–121. ISSN 0027-9358. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 December 2009. สืบค้นเมื่อ 7 January 2010.
Jarvis, C.S.,Yesterday and To-day in Sinai (Edinburgh/London: W. Blackwood & Sons, 1931).
New terrorist challenges in the Sinai peninsula, prominent jihadists organisations, Strategic Impact (52), issue: 3 / 2014, pp. 39–47

แหล่งข้อมูลอื่น

บทความเกี่ยวกับภูมิศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[population-1] January 2018 population data gives the North and South governorates' population at approximately 560,000 (per "اPop. Estimates by Governorate 1/1/2018". www.capmas.gov.eg. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 November 2018.). In 1997 these two governorates accounted for 97% of the peninsula's population.Greenwood, Ned (1997). The Sinai: A Physical Geography. University of Texas Press. pp. 5. ISBN 978-0-292-72799-1. Over 94 percent of the area and probably 97 percent of the population are found in the large governorates, leaving less than 6 percent of the area and 3 percent of the population attached to As Suways (Suez), Al Ismailiyah (Ismailia),and Bur Said (Port Said) governorates.

[Vaux1978-2] Vaux, Roland de (1978). The Early History of Israel. Darton, Longman & Todd. p. 429. ISBN 978-0-232-51242-7. The name 'Sinai peninsula' is modern. It is derived from the Christian tradition, according to which Sinai was located in the south of the peninsula. This Christian tradition goes back to the fourth century, to the time when the Spanish pilgrim Egeria (or Etheria) visited Sinai in A.D. 383. From this time onwards, Christians grouped all the Old Testament memories round the Jebel Musa.

[1]

[2]

@@ บรรทัด 1: / บรรทัด 1: @@
-{{สั้นมาก}}
-[[ไฟล์:Sinai Peninsula from Southeastern Mediterranean panorama STS040-152-180.jpg|thumb|ภาพถ่ายดาวเทียมของคาบสมุทรไซนาย]]
-'''คาบสมุทรไซนาย''' ({{lang-en|Sinai Peninsula}}) เป็นแผ่นดินรูปสามเหลี่ยมที่มียอดแหลมอยู่ทางทิศใต้ ซึ่งเป็นที่ตั้งของเมืองท่าตากอากาศชาร์เมลเชค (Sharm el Sheikh) บนริมฝั่ง[[ทะเลแดง]] ส่วนด้านทิศเหนือติดกับ[[ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน]]  เป็นทางแผ่นดินที่พาดผ่านจาก[[แอฟริกา]]สู่[[เอเชียตะวันตกเฉียงใต้]] มีเนื้อที่ราว 60,000 ตารางกิโลเมตร ปัจจุบันอยู่ในเขตพื้นที่ของ[[ประเทศอียิปต์]]
 {{Coord|29|30|N|33|50|E|dim:200km|display=title}}
+[[File:Sinai Peninsula - en.svg|thumb|[[Terrain cartography|แผนที่ระดับความสูง]]ของคาบสมุทรไซนาย|250px]]
+'''คาบสมุทรไซนาย''' เรียกสั้น ๆ ว่า '''ไซนาย''' ({{lang-en|Sinai}}, {{IPAc-en|ˈ|s|aɪ|n|aɪ}} {{respell|SY|ny}}; {{Lang-ar|سِينَاء}}; {{Lang-arz|سينا}}; {{lang-cop|Ⲥⲓⲛⲁ}}) เป็น[[คาบสมุทร]]ใน[[ประเทศอียิปต์]] และเป็นบริเวณเดียวของประเทศที่อยู่ในทวีปเอเชีย ทางเหนือติดกับ[[ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน]]ส่วนทางใต้ติดกับ[[ทะเลแดง]] และเป็น[[สะพานแผ่นดิน]]ระหว่างทวีปเอเชียกับแอฟริกา ไซนายกินพื้นที่ประมาณ {{convert|60000|km2|abbr=off}} (ร้อยละ 6 ของพื้นที่ประเทศอียิปต์ทั้งหมด) และมีประชากรประมาณ 600,000 คน<ref name=population>January 2018 population data gives the North and South governorates' population at approximately 560,000 (per {{cite web |title=اPop. Estimates by Governorate 1/1/2018 |url=https://www.capmas.gov.eg/Pages/StaticPages.aspx?page_id=5035 |website=www.capmas.gov.eg |archive-url=https://web.archive.org/web/20181102023819/https://www.capmas.gov.eg/Pages/StaticPages.aspx?page_id=5035# |archive-date=2 November 2018 |url-status=live }}). In 1997 these two governorates accounted for 97% of the peninsula's population.{{cite book|last=Greenwood|first=Ned|title=The Sinai: A Physical Geography|url=https://archive.org/details/sinaiphysicalgeo0000gree|url-access=registration|year=1997|publisher=University of Texas Press|isbn=978-0-292-72799-1|pages=[https://archive.org/details/sinaiphysicalgeo0000gree/page/5 5]|quote=Over 94 percent of the area and probably 97 percent of the population are found in the large governorates, leaving less than 6 percent of the area and 3 percent of the population attached to As Suways (Suez), Al Ismailiyah (Ismailia),and Bur Said (Port Said) governorates.}}</ref>
+ในสมัยคลาสสิก บริเวณนี้มีชื่อเรียกว่า[[อาระเบียเพเทรีย]] ในสมัยใหม่ คาบสมุทรได้ชื่อไซนายจากสมมติฐานว่าภูเขาที่อยู่ใกล้[[อารามของนักบุญแคเธอรีน]]คือ[[ภูเขาซีนาย (พระคัมภีร์)|ภูเขาซีนายตามพระคัมภีร์]]<ref name=Vaux1978>{{cite book|author-link=Roland de Vaux|last=Vaux|first=Roland de|title=The Early History of Israel|year=1978|publisher=Darton, Longman & Todd|isbn=978-0-232-51242-7|page=429|quote=The name 'Sinai peninsula' is modern. It is derived from the Christian tradition, according to which Sinai was located in the south of the peninsula. This Christian tradition goes back to the fourth century, to the time when the Spanish pilgrim [[Egeria (pilgrim)|Egeria (or Etheria)]] visited Sinai in A.D. 383. From this time onwards, Christians grouped all the Old Testament memories round the Jebel Musa.|url=https://books.google.com/books?id=QpZtAAAAMAAJ}}</ref> [[ภูเขาซีนาย]]เป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญทางศาสนามากที่สุดใน[[ศาสนาอับราฮัม]]
+==อ้างอิง==
+{{reflist}}
+==อ่านเพิ่ม==
+* Gardner, Ann. "At Home in South Sinai". ''Nomadic Peoples'' 2000. Vol. 4, Iss. 2; pp.&nbsp;48–67. Detailed account of Bedouin women
+* {{cite journal|title=Central Sinai|author=H. J. L. Beadnell|journal=Geographical Journal|volume=67|issue=5|date=May 1926|pages=385–398|doi=10.2307/1782203|jstor=1782203}}
+* {{cite journal|title=Recent Surveys in Sinai and Palestine|author=C. W. Wilson|journal=[[Journal of the Royal Geographical Society of London]]|volume=43|year=1873|pages=206–240|doi=10.2307/1798627|jstor=1798627|url=https://zenodo.org/record/1449376}}
+* {{cite book|chapter-url=https://books.google.com/books?id=vRrJvNXGF9cC&q=%22Tourist%20Places%20and%20Negotiating%20Modernity%3A%20European%20Women%20and%20Romance%20Tourism%20in%20the%20Sinai%22&pg=PA125|access-date=7 January 2010|chapter=Tourist Places and Negotiating Modernity: European Women and Romance Tourism in the Sinai|first=Jessica|last=Jacobs|title=Travels in Paradox: Remapping Tourism|editor1-first=Claudio|editor1-last=Minca|editor2-first=Tim|editor2-last=Oakes|year=2006|publisher=[[Rowman & Littlefield]]|isbn=978-0-7425-2876-5|url-access=registration|url=https://archive.org/details/travelsinparadox0000unse}}
+* {{cite journal|last1=Teague|first1=Matthew|last2=Moyer|first2=Matt|date=March 2009|title=The Sinai's Separate Peace|journal=[[National Geographic Magazine]]|publisher=[[National Geographic Society]]|location=[[Washington, D.C.]]|volume=215|issue=3|pages=99–121|url=http://ngm.nationalgeographic.com/2009/03/sinai/teague-text|access-date=7 January 2010|issn=0027-9358|archive-date=11 December 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20091211233851/http://ngm.nationalgeographic.com/2009/03/sinai/teague-text|url-status=dead}}
+* [[Claude Scudamore Jarvis|Jarvis, C.S.]],''Yesterday and To-day in Sinai'' (Edinburgh/London: W. Blackwood & Sons, 1931).
+* [http://cssas.unap.ro/en/pdf_periodicals/si52.swf New terrorist challenges in the Sinai peninsula, prominent jihadists organisations], Strategic Impact (52), issue: 3 / 2014, pp.&nbsp;39–47
+==แหล่งข้อมูลอื่น==
+{{Commons}}
+{{Wikivoyage}}
+{{Authority control}}
 {{โครงภูมิศาสตร์}}
 [[หมวดหมู่:คาบสมุทร|ซ]]
 [[หมวดหมู่:คลองสุเอซ]]
+[[หมวดหมู่:เอเชียตะวันตก]]

ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน
นานาชาติ	VIAF
ประจำชาติ	สเปน ฝรั่งเศส BnF data เยอรมนี อิสราเอล สหรัฐ สวีเดน ญี่ปุ่น เช็กเกีย นครรัฐวาติกัน
อื่น ๆ	NARA IdRef