ตูโปเลฟ ตู-16

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ตู-16
บทบาทเครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์
ชาติกำเนิด สหภาพโซเวียต
บริษัทผู้ผลิตตูโปเลฟ
บินครั้งแรก24 เมษายน พ.ศ. 2495
เริ่มใช้พ.ศ. 2497
ปลดประจำการพ.ศ. 2536 (โซเวียตและรัสเซีย)
สถานะประจำการในชื่อเซียน เอช-6
ผู้ใช้งานหลักกองทัพอากาศโซเวียต
กองทัพอากาศอียิปต์
กองทัพอากาศอินโดนีเซีย
กองทัพอากาศอิรัก
จำนวนที่ผลิต1,059 ลำ[1]
แบบอื่นตูโปเลฟ ตู-104
ตูโปเลฟ ตู-124
เซียน เอช-6

ตูโปเลฟ ตู-16 (อังกฤษ: Tupolev Tu-16 Badger) (นาโต้ใช้ชื่อรหัสว่าแบดเจอร์)[2] เป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดไอพ่นสองเครื่องยนต์ที่ใช้โดยสหภาพโซเวียต มันได้บินมากว่า 50 ปีโดยใช้ชื่อเซียน เอช-6 ที่ยังคงประจำการอยู่ในกองทัพอากาศจีน กองทัพอากาศสหรัฐฯ ใช้ชื่อรหัสว่าไทป์ 39[3]

รายละเอียด ตู-16[แก้]

  • ผู้สร้าง (โรงงานสร้างอากาศยานแห่งสหภาพโซเวียต) ปัจจุบันคือบริษัทตูโปเลฟ
  • ประเภท เจ๊ตทิ้งระเบิดขนาดกลางและตรวจการณ์ทางทะเล เจ้าหน้าที่ 9 นาย
  • เครื่องยนต์ เทอร์โบเจ๊ต มิคูลิน เอเอ็ม-3 เอ็ม ให้แรงขับเครื่องละ 9,511 กิโลกรัม 2 เครื่อง
  • กางปีก 33.5 เมตร
  • ยาว 36.5 เมตร
  • สูง 10.8 เมตร
  • พื้นที่ปีก 169 ตารางเมตร
  • น้ำหนักเปล่า 40,000 กิโลกรัม
  • น้ำหนักวิ่งขึ้นปกติ 68,000 กิโลกรัม
  • น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 77,000 กิโลกรัม
  • อัตราเร็วขั้นสูง 0.9 มัค ที่ระยะ 11,000 เมตร
  • เพดานบินใช้งาน 13,000 เมตร
  • พิสัยบินเมื่อบรรทุกลูกระเบิดเต็มที่ 4,800 กิโลเมตร
  • พิสัยบินเมื่อบรรทุกเชื้อเพลิงเต็มที่ 7,300 กิโลเมตร
  • อาวุธ ปืนใหญ่อากาศ เอ็นอาร์-23 ขนาด 23 มม. แท่นคู่จำนวน 3 ป้อม บนลำตัว ใต้ลำตัว ท้ายลำตัว และ 1 กระบอกบริเวณส่วนหัว
    • อาวุธปล่อยกากาศสู่พื้น เอเอส-1 เคนเนล ที่ใต้ปีกข้างละนัด
    • อาวุธปล่อยปราบเรือรบ เอเอส-5 เคลท 2 นัด
    • สามารถบรรทุกลูกระเบิดในลำตัวเป็นน้ำหนัก 9,000 กิโลกรัม

[4]

อ้างอิง[แก้]

  1. "VectorSite". The Tupolev Tu-16 "Badger". สืบค้นเมื่อ 2007-01-12.
  2. http://www.designation-systems.net/non-us/soviet.html#_Listings_Bombers
  3. http://www.designation-systems.net/non-us/soviet.html#_DOD_Type
  4. อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522