สถาปัตยกรรมฟื้นฟูไบแซนไทน์
(เปลี่ยนทางจาก Neo-Byzantine)
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
สถาปัตยกรรมฟื้นฟูไบแซนไทน์ (อังกฤษ: Byzantine Revival หรือ Neo-Byzantine) เป็นการเคลื่อนไหวของสถาปัตยกรรมฟื้นฟู ที่โดยมากพบเห็นได้ในอาคารเกี่ยวกับศาสนา สถาบัน และอาคารสาธารณะ โดยมีส่วนประกอบของสถาปัตยกรรมไบแซนไทน์รวมถึงสถาปัตยกรรมตะวันออกและอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์ที่ย้อนกลับไปได้ในยุคศตวรรษที่ 5 ถึง 11 เป็นที่โดดเด่นในคอนสแตนติโนเปิล (ปัจจุบันคือ อิสตันบูล) และเอกซาร์ชาเตแห่งราเวนนา
สถาปัตยกรรมฟื้นฟูไบแซนไทน์เกิดขึ้นในคริสต์ทศวรรษ 1840 ในยุโรปตะวันตกและมีจุดสูงสุดในช่วงท้ายของหนึ่งในสี่ของคริสต์ศตวรรษที่ 19 ในจักรวรรดิรัสเซียและต่อมาในบัลแกเรีย โรงเรียนทางด้านสถาปัตยกรรมฟื้นฟูไบแซนไทน์มีความเคลื่อนไหวในยูโกสลาเวียระหว่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและสงครามโลกครั้งที่สอง