ข้ามไปเนื้อหา

ถนนสายประธานใหญ่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Grand Trunk Road)
ถนนสายประธานใหญ่
อุตตราปัถ, ซาดาเกอาฌัม, ชะฮ์ ระเฮอะซัม, บาดชาฮีซาดัก, ลองวอล์ก
Kos Minar 798.jpg
ข้อมูลของเส้นทาง
ความยาว3,655 กิโลเมตร[1] (2,271 ไมล์)
สถานะใช้งานได้
มีขึ้นเมื่อ322 ปีก่อนคริสต์กาบเป็นอย่างน้อย–ปัจจุบัน
ทางแยกที่สำคัญ
ปลายทางทิศตะวันออกเตกนาฝ ประเทศบังกลาเทศ
ปลายทางทิศตะวันตกคาบูล ประเทศอัฟกานิสถาน
ตำแหน่งที่ตั้ง
เมืองสำคัญค็อกซ์บาซาร์, จิตตะโกง, เฝนี, ธากา, ราชศาหี, โกลกาตา, พาราณสี, กานปุระ, อาครา, อาลีครห์, เดลี, โสนีปาต, ปานีปาต, กรนาล, อัมพล, ลุธิยานา, ชลันธร, อมฤตสระ, ละฮอร์, คุชรันวลา, ราวัลปินดี, เปศวาร์, ชลาลาบาด, คาบูล

ถนนสายประธานใหญ่ (อังกฤษ: Grand Trunk Road) หรือชื่อในอดีต อุตตราปัถ (Uttarapath), ซาราเกอาซัม (Sarak-e-Azam), ชะห์ ระเหอาซัม (Shah Rah-e-Azam), บาดชาฮีซารัก (Badshahi Sarak) และ เลิงวอล์ก (Long Walk) เป็นหนึ่งในถนนสายสำคัญที่เก่าแก่ที่สุดของทวีปเอเชีย มีอยู่มานานกว่า 2,500 ปี[2] เชื่อมต่อเอเชียกลางและอนุทวีปอินเดียเข้าด้วยกัน ด้วยความยาวประมาณ 3,655 กิโลเมตร (2,271 ไมล์)[1] จากเตกนาฝในประเทศบังกลาเทศติดกับพรมแดนพม่า[3][4] ไปสิ้นสุดที่คาบูล ประเทศอัฟกานิสถาน ผ่านเมืองจิตตะโกง และ ธากา (บังกลาเทศ), โกลกาตา, กานปุระ, อาครา, อาลีครห์, เดลี, อมฤตสระ (อินเดีย) และ ละฮอร์, ราวัลปินดี, เปศวาร์ (ปากีสถาน)[5][6]

ถนนสายประธานเส้นนี้สร้างขึ้นบนถนนสายโบราณอุตตราปัถของเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อ 300 ปีก่อนคริสต์กาล[7] ซึ่งเดิมทีเชื่อมต่อปากแม่น้ำคงคาไปยังตอนเหนือของอินเดีย ต่อมามีการปรับปรุงเส้นทางใหม่ในสมัยของเศร ศาหะ สุรี จนไปถึงโสนารคาว และ โรถัส[7][8] มีการสร้างใหม่จนถึงอัฟกานิสถานในสมัยของมะห์มูด ชะห์ ดูร์รานี[9][7] และมีการบูรณะครั้งใหญ่ระหว่างปี 1833 ถึง 1860 โดยเจ้าอาณานิคมจักรวรรดิอังกฤษ[10]

ตลอดระยะเวลาหลายศตวรรษ ถนนสายประธานเส้นนี้มีบทบาทเป็นเส้นทางการค้าที่สำคัญของภูมิภาค มีส่วนช่วยตั้งแต่การเดินทางจนถึงไปรษณีย์ ปัจจุบันยังคงใช้งานเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางถนนในอนุทวีปอินเดีย ซึ่งมีการขยายขนาดถนนและเชื่อมต่อเข้าเป็นส่วนหนึ่งของระบบทางหลวงของแต่ละประเทศที่ตัดผ่าน[11]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 The Atlantic: "India's Grand Trunk Road"
  2. UNESCO, Caravanserais along the Grand Trunk Road in Pakistan
  3. Steel, Tim (1 January 2015). "A road to empires". Dhaka Tribune. สืบค้นเมื่อ 2016-07-19.
  4. Jhimli Mukherjee Pandey (15 September 2015). "Cuisine along G T Road". The Times of India. Calcutta. สืบค้นเมื่อ 2016-07-19.
  5. Khanna, Parag. "How to Redraw the World Map". The New York Times. ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2016-07-19.
  6. "Sites along the Uttarapath, Badshahi Sadak, Sadak-e-Azam, Grand Trunk Road". UNESCO World Heritage Centre (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-12-26.
  7. 7.0 7.1 7.2 Vadime Elisseeff, p. 159-162, The Silk Roads: Highways of Culture and Commerce
  8. Farooqui Salma Ahmed, p. 234, A Comprehensive History of Medieval India: From Twelfth to the Mid-Eighteenth Century
  9. K. M. Sarkar (1927). The Grand Trunk Road in the Punjab: 1849-1886. Atlantic Publishers & Distri. pp. 2–. GGKEY:GQWKH1K79D6.
  10. David Arnold (historian); Science, technology, and medicine in colonial India (New Cambr hist India v.III.5) Cambridge University Press, 2000, 234 pages p. 106
  11. Singh, Raghubir (1995). The Grand Trunk Road: A Passage Through India (First ed.). Aperture Books. ISBN 9780893816445.