EF-111A เรเวน
| EF-111A เรเวน | |
|---|---|
 เครื่องบินสงครามอิเล็กทรอนิกส์ EF-111A | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
| ประเภท | เครื่องบินสงครามอิเล็กทรอนิกส์ |
| บริษัทผู้ผลิต | General Dynamics แปลงสภาพโดย Grumman |
| สถานะ | ปลดประจำการ |
| ผู้ใช้งานหลัก | กองทัพอากาศสหรัฐ |
| จำนวนที่ผลิต | 42 ลำ |
| ประวัติ | |
| เริ่มใช้งาน | 1983 |
| เที่ยวบินแรก | 10 มีนาคม 1977 |
| ปลดประจำการ | พฤษภาคม 1998 |
| พัฒนาจาก | F-111 อาร์ดวาร์ก |
เจเนรัลไดนามิกส์–กรัมแมน EF-111A เรเวน (General Dynamics–Grumman EF-111A Raven) เป็นเครื่องบินสงครามอิเล็กทรอนิกส์ความเร็วเหนือเสียงของกองทัพอากาศสหรัฐ ประจำการระหว่างปี 1983–1998
ความเป็นมา
[แก้]โครงการ EF-111A เกิดขึ้นจากความจำเป็นของกองทัพอากาศสหรัฐในช่วงทศวรรษ 1970 ที่ต้องการเครื่องบินสงครามอิเล็กทรอนิกส์ (EW) เพื่อแทนที่เครื่องบิน EB-66 และ EB-57 ที่เริ่มล้าสมัย กองทัพเลือกใช้โครงสร้างของเครื่องบิน F-111 อาร์ดวาร์ก ซึ่งมีสมรรถนะสูงและรัศมีปฏิบัติการไกล มาปรับปรุงติดตั้งระบบสงครามอิเล็กทรอนิกส์ที่ทันสมัย โครงการนี้ลงนามสัญญาในปี 1974 เครื่องต้นแบบบินครั้งแรกเมื่อปี 1977[1]
EF-111A เริ่มเข้าประจำการในปี 1983 ในฝูงบินสงครามอิเล็กทรอนิกส์ที่ 390 รัฐไอดาโฮ ตามด้วยที่ 42 สหราชอาณาจักร และที่ 429 รัฐนิวเม็กซิโก
ขีดความสามารถ
[แก้]EF-111A ใช้โครงสร้างของ F-111A อาร์ดวาร์ก ซึ่งมีความเร็วสูงและพิสัยบินไกล ทำให้ EF-111A สามารถคุ้มกันฝูงบินโจมตีลึกเข้าไปในดินแดนข้าศึก ระบบหลักที่ติดตั้งคือ AN/ALQ-99E ซึ่งพัฒนาโดยกรัมแมน ทำหน้าที่ก่อกวนและตัดรอนระบบเรดาร์ของฝ่ายตรงข้าม ทั้งในด้านการตรวจจับ การนำวิถี และการควบคุมการยิง ส่งผลให้ระบบป้องกันภัยทางอากาศของข้าศึกไม่สามารถทำงานเต็มประสิทธิภาพ[1]
EF-111A ยังมีความสามารถในการปฏิบัติการร่วมกับเครื่องบินโจมตีและขับไล่ของกองทัพอากาศและกองทัพเรือสหรัฐ จุดแข็งสำคัญคือความเร็วสูงสุดเกินมัค 2 และการบินระดับต่ำด้วย Terrain-Following Radar ที่ถูกออกแบบมาเพื่อช่วยให้อากาศยานบินในระดับต่ำมาก ทำให้เครื่องสามารถเข้าสู่พื้นที่เป้าหมายโดยไม่ถูกตรวจจับง่าย[2] ในสงครามอ่าวเปอร์เซีย EF-111A แสดงบทบาทเด่นในการปกป้องฝูงบินพันธมิตรจากระบบ SA-2 และ SA-3 ของอิรัก โดยไม่มีการสูญเสียเครื่องใดจากการยิงของข้าศึก[3]
อย่างไรก็ตาม การที่มันไม่มีอาวุธป้องกันตัวสักอย่าง แถมมีโครงสร้างขนาดใหญ่และมีระบบซับซ้อน ทำให้มีค่าใช้จ่ายด้านการซ่อมบำรุงสูงมาก เมื่อเทียบกับเครื่องบินสงครามอิเล็กทรอนิกส์รุ่นใหม่อย่าง EA-6B พราวเลอร์ ที่มีต้นทุนการปฏิบัติการต่ำกว่า อีกทั้งระบบป้องกันภัยทางอากาศของคู่ขัดแย้งก็มีความทันสมัยขึ้น ส่งผลให้ทางกองทัพตัดสินใจปลดประจำการ EF-111A ในปี 1998 หลังใช้งานมาเพียง 15 ปี
ข้อมูลจำเพาะ
[แก้]
- ลูกเรือ: 2 นาย (1 นักบินและ 1นายทหารฝ่ายสงครามอิเล็กทรอนิกส์)
- ความยาว: 22.4 เมตร
- ความกว้างช่วงปีก: 19.2 เมตร (เมื่อกางปีก) / 10.3 เมตร (เมื่อหุบปีก)
- ความสูง: 6.1 เมตร
- พื้นที่ปีก: 48.8 ตร.ม. (เมื่อกางปีก)
- น้ำหนักตัวเปล่า: 24,400 กิโลกรัม
- น้ำหนักบรรทุกปกติ: 36,100 กิโลกรัม
- น้ำหนักสูงสุดในการขึ้นบิน: 45,360 กิโลกรัม
- เครื่องยนต์: เทอร์โบแฟน Pratt & Whitney TF30-P-109 จำนวน 2 หน่วย
- แรงขับ (ไม่สันดาปท้าย): หน่วยละ 12,000 ปอนด์ (53.4 กิโลนิวตัน)
- แรงขับ (สันดาปท้าย): หน่วยละ 19,600 ปอนด์ (87.2 กิโลนิวตัน)
- ความเร็วสูงสุด: มัค 2.2 (ประมาณ 2,350 กม/ชม.) เมื่อบินระดับสูงมาก
- รัศมีปฏิบัติการ: 3,220 กิโลเมตร (1,740 ไมล์ทะเล)
- พิสัยบินไกลสุด: 6,110 กิโลเมตร (3,300 ไมล์ทะเล)
- เพดานบิน: 45,000 ฟุต (13,715 เมตร)
- อัตราไต่: 11,000 ฟุต/นาที (55.88 เมตร/วินาที)
- อุปกรณ์สำคัญ
- AN/ALQ-99E ระบบรบกวนสัญญาณเชิงยุทธวิธี
- AN/APQ-160 เรดาร์ติดตามภูมิประเทศ
- AN/ALR-62 อุปกรณ์รับสัญญาณเรดาร์และแจ้งเดือน พร้อมปล่อยชาฟและพลุแฟลร์