ไม่ฝักใจทางเพศ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ไม่ฝักใจทางเพศ (อังกฤษ: Asexuality หรือ nonsexuality)[1][2][3] คือการขาดความสนใจทางเพศ ไม่ให้ความสนใจต่อกิจกรรมทางเพศ[4][5][6] อาจถือได้ว่าหย่อนรสนิยมทางเพศ หรือเป็นหนึ่งในสี่ของเพศ ได้แก่ รักต่างเพศ รักร่วมเพศ และรักร่วมสองเพศ[7][8][9] จากการศึกษาในปี ค.ศ. 2004 พบผู้ไม่ฝักใจทางเพศ 1%[7][10]

การไม่ฝักใจทางเพศเป็นการขาดกิจกรรมทางเพศและการอยู่เป็นโสด (celibacy) [11] ซึ่งเป็นพฤติกรรมและแรงกระตุ้นทั่วไปที่เกิดจากปัจจัยอย่างเช่น ความสนใจส่วนบุคคล หรือ ความเชื่อทางศาสนา[12] รสนิยมทางเพศนั้นแตกต่างจากพฤติกรรมทางเพศ ที่เชื่อว่าเป็นสิ่งถาวร[13] ผู้ไม่ฝักใจทางเพศบางคนหมั้นหมาย ทั้ง ๆ ที่ตนขาดความต้องการทางเพศและสนใจทางเพศ ด้วยเหตุผลหลากหลายประการ อย่างเช่น ต้องการความรักกับคู่ร่วมชีวิตหรือต้องการมีบุตร[6]

การยอมรับในเรื่องไม่ฝักใจทางเพศนั้นและการศึกษาวิจัยด้านนี้ยังค่อนข้างใหม่[4][6][8][14] มีการศึกษาทั้งมุมมองด้านสังคมและจิตวิทยา ที่เพิ่งเริ่มพัฒนา[6] ขณะที่นักวิจัยยืนยันว่าการไม่ฝักใจทางเพศนั้นเป็นรสนิยมทางเพศ แต่ก็มีนักวิจัยที่ไม่เห็นด้วยเช่นกัน[8][9]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Asexual". thefreedictionary.com. สืบค้นเมื่อ 3 December 2011. 
  2. ↑ "Nonsexual". thefreedictionary.com. สืบค้นเมื่อ 3 December 2011. 
  3. ↑ Harris, Lynn (26 May 2005). "Asexual and proud!". Salon. สืบค้นเมื่อ 3 December 2011. 
  4. ↑ 4.0 4.1 Bogaert, Anthony F. (2006). "Toward a conceptual understanding of asexuality". Review of General Psychology 10 (3) 241–250. Retrieved 31 August 2007.
  5. ↑ Kelly, Gary F. (2004). "Chapter 12". Sexuality Today: The Human Perspective (7 ed.). McGraw-Hill. p. 401. ISBN 9780072558357  Asexuality is a condition characterized by a low interest in sex. 
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Prause, Nicole; Cynthia A. Graham (August 2004). "Asexuality: Classification and Characterization" (PDF). Archives of Sexual Behavior 36 (3): 341–356. PMID 17345167. doi:10.1007/s10508-006-9142-3. Archived from the original on 27 September 2007. สืบค้นเมื่อ 31 August 2007. 
  7. ↑ 7.0 7.1 Bogaert, Anthony F. (2004). "Asexuality: prevalence and associated factors in a national probability sample". Journal of Sex Research 41 (3): 279–87. PMID 15497056. doi:10.1080/00224490409552235. 
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Melby, Todd (November 2005). "Asexuality gets more attention, but is it a sexual orientation?". Contemporary Sexuality 39 (11): 1, 4–5. ISSN 1094-5725. Archived from the original on 29 Jun 2012. สืบค้นเมื่อ 20 November 2011  The journal currently does not have a website 
  9. ↑ 9.0 9.1 Marshall Cavendish, ed. (2010). "Asexuality". Sex and Society 2. Marshall Cavendish. pp. 82–83. ISBN 978-0-7614-7906-2. สืบค้นเมื่อ 27 July 2013. 
  10. ↑ "Study: One in 100 adults asexual". CNN. 15 October 2004. Archived from the original on 27 October 2007. สืบค้นเมื่อ 11 November 2007. 
  11. ↑ DePaulo, Bella (26 September 2011). "ASEXUALS: Who Are They and Why Are They Important?". Psychology Today. สืบค้นเมื่อ 13 December 2011. 
  12. ↑ The American Heritage Dictionary of the English Language (3d ed. 1992), entries for celibacy and thence abstinence
  13. ↑ "Sexual orientation, homosexuality and bisexuality". American Psychological Association. สืบค้นเมื่อ March 30, 2013. 
  14. ↑ "Overview". The Asexual Visibility and Education Network (AVEN). 2008. สืบค้นเมื่อ 14 October 2011. 
ดึงข้อมูลจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ไม่ฝักใจทางเพศ&oldid=5827471"