ไทย: ตามแผนผังพื้นที่ตั้งวัดโดยสังเขปที่แนบมานี้ประวัติการสร้างวัดพื้นที่ตั้งวัดเป็นที่ราบลุ่มอาคารและเสนาสนะมีอุโบสถหลังเก่าสร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลายราวพ.ศ.๒๓๐๐ไม่ปรากฏนามผู้สร้างสร้างด้วยการก่ออิฐฉาบปูนเรียบหลังคาชั้นเดียวมุงหลังคาด้วยกระเบื้องเกล็ดปลาซีเมนต์โครงหลังคาทำด้วยไม้สัก หน้าบันทำด้วยไม้สักไม่มีลายแบบตีชิดกัน ช่อฟ้าใบระกา หางหงปูนปั้น บัวปลายเสา คันทวย ทำแบบปูนปั้น บานประตูและหน้าต่างทำด้วยไม้สักแบบ

โบราณบานละ๒ ข้างแบบมีอกเลา ไม่มีลายด้านหน้าอุโบสถมีเพิงลาดลง มีขนาด กว้าง ๑๐.๐๐ ม. ยาว ๒๑ ม. สูง ๑๒.๐๐ม.มีพระประธานอยู่ในอุโบสถสมัยอู่ทองหน้าหนุ่ม ปางสมาธิทำด้วยศิลาแลงไม่มีหลักฐานบ่งบอกว่าได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาครั้งแรกเมื่อใดบัดนี้ได้กลายเป็นวิหารโดยปริยายสำหรับอุโบสถหลังใหม่แบบจัตุรมุขกว้าง ๐๘.๐๐ เมตร ยาว ๒๙.๐๐ ม.หลังคาซ้อนกัน ๓ ชั้นเริ่มสร้างเมื่อ๒๕๑๘สร้าง พ.ศ. ๒๕๑๕ กุฏิสงฆ์มีจำนวน ๖ หลังหอสวดมนต์ทรงไทยโบราณหนึ่งหลัง กว้าง ๐๔.๕๐ ม. ยาว ๒๑.๐๐ ม.สร้างพ.ศ.๒๕๐๐ดำเนินการสร้างโดยหลวงพ่อเจ้าอาวาสรูปปัจจุบันคือ พระครูวิจิตรพัฒนาภรณสำหรับพระประธานปางสมาธินั้นเมื่อสร้างอุโสถหลังใหม่เสร็จแล้วหลวงพ่อเจ้าอาวาสได้อัญเชิญไปประดิษฐานที่อุโบสถจุตุรมุขหลังใหม่จนถึงปัจจุบัน

วัดดอกไม้ สร้างในสมัยอยุธยาตอนปลายประมาณพ.ศ.๒๓๐๐ ไม่ทราบนามและประวัติผู้สร้าง นามวัดอาจบ่งบอกถึงนามผู้สร้างหรือไม่ก็บ่งบอกภูมิประเทศที่ตั้งวัด ซึ่งแต่เดิมเป็นสวนมาก่อนวัดดอกไม้ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาครั้งหลังเมื่อ วันที่ ๒๓ มิถุนายนพ.ศ.๒๕๑๔