ไนเจล ชอร์ต
| ไนเจล ชอร์ต | |
|---|---|
 ชอร์ตในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2005 | |
| ชื่อเต็ม | ไนเจล เดวิด ชอร์ต |
| ประเทศ | อังกฤษ |
| เกิด | 1 มิถุนายน ค.ศ. 1965 ลีห์ แลงคาเชอร์ ประเทศอังกฤษ |
| ตำแหน่งที่ได้รับ | แกรนด์มาสเตอร์ |
| ระดับสมาพันธ์หมากรุกโลก | 2692 (เมษายน 2024) (อันดับ 55 ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2017 ตามอันดับโลกสมาพันธ์หมากรุกโลก) |
| ระดับสูงสุด | 2712 (เมษายน ค.ศ. 2004) |
ไนเจล เดวิด ชอร์ต (อังกฤษ: Nigel David Short; เอ็มบีอี; 1 มิถุนายน ค.ศ. 1965 – ) เป็นทั้งนักหมากรุกสากลระดับแกรนด์มาสเตอร์ชาวอังกฤษ, คอลัมนิสต์หมากรุกสากล, ผู้ฝึกสอนหมากรุกสากล และนักวิเคราะห์หมากรุกสากล ชอร์ตได้รับตำแหน่งแกรนด์มาสเตอร์เมื่ออายุ 19 ปี และอยู่ในอันดับสามของโลกโดยสมาพันธ์หมากรุกโลกตั้งแต่เดือนมกราคม ค.ศ. 1988 ถึงกรกฎาคม ค.ศ. 1989 ส่วนในปี ค.ศ. 1993 เขาได้กลายเป็นนักหมากรุสากลชาวอังกฤษคนแรกที่เข้าแข่งขันหมากรุกสากลชิงแชมป์โลก เมื่อเขาได้รับสิทธิดวลฝีมือกับแกรี คาสปารอฟ ในการแข่งหมากรุกสากลชิงแชมป์โลก 1993 ที่กรุงลอนดอน (ซึ่งคาสปารอฟเป็นฝ่ายชนะด้วยผล 12.5 ต่อ 7.5) ทั้งนี้ ตั้งแต่เดือนมีนาคม ค.ศ. 2017 เขาได้เป็นนักหมากรุกสากลระดับ 100 อันดับแรกของอันดับโลกสมาพันธ์หมากรุกโลกที่มีอายุมากที่สุด โดยอยู่ในอันดับที่ 55[1]
ครั้งหนึ่ง เขาเคยดวลฝีมือกับปรีชา สินประยูร ซึ่งเป็นนักหมากรุกสากลชาวไทย ในการแข่งขันโอลิมปิกหมากรุกสากลครั้งที่ 26 โดยที่ทั้งคู่เป็นฝ่ายเสมอกัน[2][3][4]
ชีวิตในวัยเยาว์[แก้]
ชอร์ตเกิดวันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 1965 ในลีห์ แลงคาเชอร์ เขาเติบโดมาในอาเธอร์ตัน โดยจะเข้าศึกษาที่โรงเรียนประถมเซนต์ฟิลิป ซึ่งตั้งอยู่ที่ถนนโบลตันเก่า โดยเขาได้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนโบลตัน และวิทยาลัยลีห์ ชอร์ตเป็นสมาชิกทั้งสโมสรหมากรุกสากลอาเธอร์ตัน ซึ่งได้รับการก่อตั้งโดยเดวิด ผู้เป็นบิดาของเขา และสโมสรหมากรุกสากลโบลตันในภายหลัง[5] ซึ่งทางสโมสรได้ปฏิเสธเขาในช่วงแรกเมื่ออายุได้เจ็ดขวบ เนื่องด้วยยังเด็กเกินไป
ชีวิตส่วนตัว[แก้]
ชอร์ตอาศัยอยู่ในกรุงเอเธนส์และแต่งงานกับเรีย อาร์ไจโร คาราจีโอเจา ซึ่งเป็นนักละครบำบัด โดยทั้งคู่มีลูกด้วยกันสองคน[6] ทั้งนี้ เขาเป็นเอเธียสต์[7]
งานเขียน[แก้]
- Short, Nigel (1989). Nigel Short's Chess Skills. Hamlyn. ISBN 978-0-600-55743-2.
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "The new rating list: Carlsen leads, Caruana comes closer". Chessbase News. 2 January 2017. สืบค้นเมื่อ 30 January 2017.
- ↑ การแข่งขันกีฬาหมากกระดานรัฐวิสาหกิจครั้งที่ 25 - Reocities[ลิงก์เสีย]
- ↑ Pricha Sinprayoon vs Nigel Short (1984) - Chessgames.com
- ↑ 1984 Olympiad Pricha Sinprayoon – Nigel Short[ลิงก์เสีย]
- ↑ "Bolton Chess Club". Bolton YMCA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-07-24. สืบค้นเมื่อ 27 December 2008.
- ↑ "The chess games of Nigel Short". Chessgames.com. Chessgames Services LLC. สืบค้นเมื่อ 2015-03-05.
- ↑ ""I am still slightly baffled as to how I, an oenophile, atheist Englishman, became Iran’s national chess coach," writes Nigel in this eminently readable Times article." Chess in Iran – Nigel Short's illuminating report, ChessBase.com, 09.12.2007.
หนังสืออ่านเพิ่ม[แก้]
- Chess News (1 June 2005), "Nigel Short turns forty", Chess News, ChessBase GmbH, สืบค้นเมื่อ 2015-03-05
- Forbes, Cathy (1993). Nigel Short: Quest for the Crown. Cadogan. ISBN 1-85744-048-X.
- Lawson, Dominic (1993). The Inner Game. Macmillan. ISBN 0-333-60949-2.
- Short, David (1982). Nigel Short, Chess Prodigy: His Career and Best Games. Faber & Faber. ISBN 0-571-11786-4.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- ไนเจล ชอร์ต player profile at Chessgames.com
- แม่แบบ:Chess.com player