ไทยสยาม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก ไทสยาม)
ไปยังการนำทาง ไปยังการค้นหา
บทความนี้เกี่ยวกับชาติพันธุ์ สำหรับบุคคลสัญชาติไทย ดูที่ ชาวไทย
ชาวสยาม
Siamese/Thai
Khon
คนไทยในพิธีพระราชทานเพลิงศพ
ประชากรทั้งหมด
ประมาณ 52–59 ล้านคน[a]
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างสำคัญ
 ไทย ประมาณ 51–57.8 ล้านคน[nb 1][1][2][3]
ไทยพลัดถิ่น
ประมาณ 1.1 ล้านคน
ส่วนที่เหลือทั่วโลกประมาณ 47,000[4]
 สหรัฐ247,205[5] (2015)
 เกาหลีใต้92,417[6] (2016)
 ออสเตรเลีย72,250[7] (2016)
 ไต้หวัน64,360[8] (2016)
 เยอรมนี58,765[9] (2016)
 มาเลเซีย51,000[10] (2012)
 สิงคโปร์47,700[10] (2012)
 ญี่ปุ่น47,647[11] (2016)
 สวีเดน39,877[12] (2016)
 สหราชอาณาจักร39,000[13] (2015)
 ฝรั่งเศส30,000[10] (2012)
 ฮ่องกง28,336[10] (2012)
 อิสราเอล28,000[10] (2011)
 ลิเบีย24,600[10] (2011)
 เนเธอร์แลนด์20,106[14] (2017)
 นอร์เวย์18,324[15] (2016)
 ลาว15,497[16] (2015)
 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์14,232[10] (2012)
 เดนมาร์ก12,137[17] (2017)
 ซาอุดีอาระเบีย11,240[10] (2012)
 แคนาดา10,015[18] (2006)
 สวิตเซอร์แลนด์9,058[19] (2015)
 ฟินแลนด์9,047[20] (2016)
 จีน8,618[10] (2012)
 นิวซีแลนด์8,500[10] (2012)
 อิตาลี5,766[21] (2016)
 บรูไน5,466[10] (2012)
 เบลเยียม3,811[10] (2012)
 ออสเตรีย3,773[10] (2012)
ภาษา
ภาษาไทย (สยาม, ตามโพร, คำเมือง, อีสาน)
ศาสนา
ส่วนใหญ่ Dharma Wheel.svg พุทธเถรวาท และอิทธิพลฮินดู
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ชาวไท ไทยเชื้อสายจีน, มาเลเซียเชื้อสายไทย

ชาวสยาม (อังกฤษ: Siamese) หรือ ชาวไทย (Thai people)[22][23][24][25][26] โดยทั่วไปหมายถึงกลุ่มชาติพันธุ์ซึ่งพูดภาษาไทยกลาง หรือมีเชื้อชาติไทยสยามผสมอยู่[ต้องการอ้างอิง] ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศไทยและอาศัยกระจายอยู่ในประเทศอื่นทั่วโลก ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ รองลงมาคือศาสนาอิสลามและศาสนาคริสต์

ในความหมายทางชาติพันธุ์ ใช้เฉพาะเจาะจงถึงคนไทยภาคกลาง แต่ในความหมายมุมกว้างสามารถหมายความครอบคลุมถึงกลุ่มชาติพันธุ์ไทยอื่น ๆ ทั้งนอกและในราชอาณาจักร เช่น ไทเบิ้ง ลาวอีสาน ชาวโยดะยา ไทยเกาะกง เช่นกัน

ประวัติ[แก้]

ดูบทความหลักที่: ชาวไท

ประชากรที่อาศัยในภาคกลางของประเทศไทยปัจจุบันมาจากการผสมผสานระหว่างชาวไทกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ทั้งที่เป็นชนพื้นเมืองเดิมในภูมิภาคนี้และชนที่เคลื่อนย้ายเข้ามาใหม่[27] จดหมายเหตุลาลูแบร์ระบุว่าชาวต่างชาติเรียกชนกลุ่มนี้ว่าชาวสยาม แต่ชาวสยามเรียกตนเองว่าไทน้อย[28] ต่อมาจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ได้ออก ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ให้เรียกประชาชนว่าไทย[29] ต่อมาวันที่ 2 สิงหาคม ได้ออกประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย ให้เลิกการเรียกแบ่งแยกคนไทยออกเป็นหลายพวกหลายเหล่า เช่น ไทยเหนือ ไทยอีสาน ไทยใต้ ไทยอิสลาม แต่ใช้คำว่าไทยแก่ชาวไทยทั้งมวลโดยไม่แบ่งแยก[30]

คนเชื้อชาติ-สัญชาติไทยในต่างแดน[แก้]

ประชากรชาวไทยสยามในต่างแดนทั่วโลก

ชาวไทยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศไทยแม้ว่าชาวไทยบางส่วนสามารถพบได้ในส่วนอื่นๆของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 51–57 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยเท่านั้น[31] ในขณะที่ชุมชนขนาดใหญ่ของชาวไทยสามารถพบได้ใน สหรัฐ, จีน, ลาว, ไต้หวัน, มาเลเซีย, สิงคโปร์, กัมพูชา, พม่า, เกาหลีใต้, เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, แคนาดา, ออสเตรเลีย, สวีเดน, สวีเดน, ลิเบีย และ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

สังคมและวัฒนธรรม[แก้]

ชาวไทยในวันสงกรานต์
นักเรียนชาวไทยแสดงความกตัญญูโดยการโอบกอดผู้ปกครอง

ภาษา[แก้]

ชาวไทยสามารถแบ่งออกเป็นกลุ่มต่างๆ ในภูมิภาคด้วยความหลากหลายของภาษาไทย กลุ่มเหล่านี้รวมถึง ภาษาไทยกลาง (รวมถึงความหลากหลายของมาตรฐานภาษาและวัฒนธรรม), ภาษาไทยถิ่นใต้, ภาษาอีสาน (ซึ่งมีเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาลาวมาตรฐานของลาวมากกว่าภาษาไทยมาตรฐาน), คำเมือง (ภาษาไทยภาคเหนือ) และภาษายาวีซึ่งเป็นภาษาไทยแบบมาเลย์มีที่ใช้ในกลันตัน-ปัตตานี

ภาษาไทยกลางยุคใหม่มีความโดดเด่นมากขึ้นเนื่องจากนโยบายของรัฐบาลซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อดูดซับและรวมความแตกต่างของคนไทยแม้จะมีความสัมพันธ์ทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรมระหว่างคนที่ไม่ได้พูดภาษาไทยกับชุมชน

การแต่งกาย[แก้]

ชาวไทยนิยมใส่ชุดไทยซึ่งสามารถสวมใส่โดยผู้ชายผู้หญิงและเด็ก ชุดไทยสำหรับผู้หญิงโดยทั่วไปประกอบด้วย ผ้านุ่ง หรือ โจงกระเบน, เสื้อและสไบ ผู้หญิงในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนืออาจสวม ซิ่น แทน ผ้านุ่งและโจงกระเบน และสวมชุดด้วยเสื้อหรือ เสื้อปัด ส่วนชุดไทยสำหรับผู้ชายรวมถึง โจงกระเบน หรือกางเกง, เสื้อราชปะเตน พร้อมถุงเท้ายาวเข่าสีขาวเสริม ชุดไทยสำหรับผู้ชายชาวไทยภาคเหนือประกอบด้วย กางเกงชาวเล แจ็คเก็ตสไตล์แบบจีนสีขาวและบางครั้ง มักจะมีผ้าโพกหัว ส่วนในโอกาสทางการผู้คนอาจเลือกสวมใส่ชุดประจำชาติไทยหรือชุดไทยพระราชนิยม

ศาสนา[แก้]

คณะสามเณรกำลังเดินบิณฑบาตในตอนเช้า

ชาวไทยยุคใหม่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาทและระบุอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ของพวกเขาอย่างยิ่งด้วยการปฏิบัติทางศาสนาของพวกเขาซึ่งรวมถึงแง่มุมของการบูชาบรรพบุรุษในหมู่ความเชื่ออื่นๆของคติความเชื่อของไทย ซึ่งชาวไทยส่วนใหญ่ (มากกว่า 90%) เป็นที่ยอมรับว่าตนเองเป็นชาวพุทธ ตั้งแต่การปกครองของพ่อขุนรามคำแหงของอาณาจักรสุโขทัยและอีกครั้งตั้งแต่ "การปฏิรูปศาสนา" ในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในศตวรรษที่ 19 การปฏิรูปยึดแบบศาสนาพุทธในประเทศศรีลังกาแบบดั้งเดิมเป็นแม่แบบ อย่างไรก็ตามความเชื่อพื้นบ้านของคนไทยคือ การผสานความเชื่อของชาวพุทธอย่างเป็นทางการเข้ากับศาสนาผีและศาสนาฮินดู[32] ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจากอินเดียส่วนหนึ่งและอีกส่วนได้รับมรดกมาจากจักรวรรดิเขมรแห่งอังกอร์[33]

ดูเพิ่ม[แก้]

หมายเหตุ[แก้]

  1. ↑ ตัวเลขทั้งหมดเป็นเพียงการประมาณการ; จำนวนประชากรที่อ้างอิงทั้งหมดด้านล่าง
  1. ↑ คนไทยมีประชากรประมาณ 75-85% ของประเทศ (68 ล้านคน) รวมถึงไทยภาคเหนือและภาคใต้ของไทย

อ้างอิง[แก้]

เชิงอรรถ
  1. ↑ McCargo, D.; Hongladarom, K. (2004). "Contesting Isan‐ness: Discourses of politics and identity in Northeast Thailand" (PDF). Asian Ethnicity. 5 (2): 219. doi:10.1080/1463136042000221898.
  2. ↑ David Levinson (1998), Ethnic Groups Worldwide: A Ready Reference Handbook, Oryx Pres, p. 287, ISBN 1573560197
  3. ↑ Paul, Lewis M.; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D. (2013), Ethnologue: Languages of the World, SIL International, ISBN 978-1-55671-216-6
  4. ↑ "Trends in International Migrant Stock: Migrants by Destination and Origin" (XLSX). United Nations. 1 December 2015. สืบค้นเมื่อ 14 July 2016.
  5. ↑ "U.S. Immigrant Population by Country of Birth, 2000-Present" (XLSX). migrationpolicy.org. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
  6. ↑ "Korea Immigration Service". immigration.go.kr (in Korean). July 3, 2016.
  7. ↑ "Estimated Resident Population by Country of Birth, 30 June 1992 to 2016". stat.data.abs.gov.au. สืบค้นเมื่อ April 6, 2017.
  8. ↑ "105.12Foreign Residents by Nationality (01/25/2017)". immigration.gov.tw (in Chinese). December 31, 2016.
  9. ↑ "Ausländische Bevölkerung 2008 bis 2016" (PDF). Destatis. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
  10. ↑ 10.00 10.01 10.02 10.03 10.04 10.05 10.06 10.07 10.08 10.09 10.10 10.11 10.12 "รายงานจำนวนประมาณการคนไทยในต่างประเทศ 2012" (PDF). consular.go.th (in Thai). March 5, 2012.
  11. ↑ "MOFA 2017 タイ王国（Kingdom of Thailand）". Ministry of Foreign Affairs (Japan) (in Japanese). สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
  12. ↑ "Foreign-born persons living in Sweden - Population by country of birth, age and sex. Year 2000 - 2016". Statistics Sweden. 2017-06-08. สืบค้นเมื่อ 13 July 2017.
  13. ↑ "Population of the United Kingdom by Country of Birth and Nationality 2015". ons.gov.uk. 25 August 2016. สืบค้นเมื่อ February 21, 2017.
  14. ↑ "Bevolking; generatie, geslacht, leeftijd en herkomstgroepering". statline.cbs.nl (in Dutch). July 18, 2017.
  15. ↑ "Befolkningen etter innvandringskategori og landbakgrunn (Innvandrere og Norskfødte med innvandrerforeldre)". ssb.no (in Norwegian). 3 March 2016. สืบค้นเมื่อ February 21, 2017.
  16. ↑ "Table P4.8 Overseas Migrant Population 10 Years Old and Over by Country of Origin and Province of Current Residence" (PDF). lsb.gov.la. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
  17. ↑ "FOLK2 Folketal 1. januar efter køn, alder, herkomst, oprindelsesland og statsborgerskab (1980-2017)". statistikbanken.dk (in Danish). สืบค้นเมื่อ February 20, 2017.
  18. ↑ "Ethnic origins, 2006 counts, for Canada, provinces and territories". statcan.ca. October 6, 2010.
  19. ↑ "Ständige ausländische Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeit". bfs.admin.ch (in German). August 26, 2016.
  20. ↑ "Väestö kielen mukaan". stat.fi (in Finnish). April 3, 2017. สืบค้นเมื่อ April 6, 2017.
  21. ↑ "Cittadini Stranieri. Popolazione residente per sesso e cittadinanza al 31 dicembre 2016". Istat (in Italian). สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
  22. ↑ Cheesman, P. (1988). Lao textiles: ancient symbols-living art. Bangkok, Thailand: White Lotus Co., Thailand.
  23. ↑ Fox, M. (1997). A history of Laos. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.
  24. ↑ Fox, M. (2008). Historical Dictionary of Laos (3rd ed.). Lanham: Scarecrow Press.
  25. ↑ Goodden, C. (1999). Around Lan-na: a guide to Thailand's northern border region from Chiang Mai to Nan. Halesworth, Suffolk: Jungle Books.
  26. ↑ Wijeyewardene, G. (1990). Ethnic groups across national boundaries in mainland Southeast Asia. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
  27. ↑ ประวัติศาสตร์ชาติไทย, หน้า 36-37
  28. ↑ จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม, หน้า 38
  29. ↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 810. 24 มิถุนายน 2482. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2562.
  30. ↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 1281. 7 สิงหาคม 2482. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2562.
  31. ↑ "CIA – The World Factbook". Cia.gov. สืบค้นเมื่อ 2012-08-29. 95.9% of 67,497,151 (July 2013 est.)
  32. ↑ Patit Paban Mishra (2010), The History of Thailand, Greenwood, p. 11
  33. ↑ S.N. Desai (1980), Hinduism in Thai Life, Bombay: Popular Prakashan Private
บรรณานกรม
ภาษาไหล-เกยัน
ภาษากัม-ไท
กลุ่มภาษากัม-ไท > กลุ่มภาษาไท
กลุ่มเชียงแสน
กลุ่มลาว-ผู้ไท
กลุ่มไทพายัพ
กลุ่มอื่น ๆ
ภาษาไท (อื่น ๆ)
ชาวไทย
ในประเทศ
Flag of Thailand.svg
แอฟริกา
อเมริกา
เอเชีย
ยุโรป
โอเชียเนีย
กลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย แยกตามตระกูลภาษา
ออสโตรเอเชียติก
ธงชาติไทย
ขร้า-ไท
จีน-ทิเบต
ออสโตรนีเซียน
ม้ง-เมี่ยน
อื่น ๆ
ไทย บทความเกี่ยวกับประเทศไทย
ประวัติศาสตร์
แบ่งตามเวลา
แบ่งตามหัวข้อ
Emblem of Thailand.svg
ภูมิศาสตร์
การเมือง
รัฐบาล
เศรษฐกิจ
สังคม
วัฒนธรรม
ประเด็น
Crystal Clear kdm user male.png บทความเกี่ยวกับมนุษย์ มานุษยวิทยา และเรื่องที่เกี่ยวข้องนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล
ดึงข้อมูลจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ไทยสยาม&oldid=8393197"