ไดไฮโดรโคดีอีน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ไดไฮโดรโคดีอีน
ข้อมูลทางคลินิก
รหัส ATC
ตัวบ่งชี้
PubChem CID
DrugBank
ECHA InfoCard100.004.303
สารานุกรมเภสัชกรรม

ไดไฮโดรโคดีอีน (อังกฤษ: Dihydrocodeine; ชื่อย่อ: DHC หรือ DF-118) เป็นยาบรรเทาปวดสังเคราะห์กลุ่มโอปิออยด์ ใช้แก้ปวดหลังการผ่าตัด อาการหายใจลำบาก หรือเป็นยาแก้ไอ ถูกพัฒนาขึ้นมาในช่วงต้นปี ค.ศ. 1900 มีสูตรโครงสร้างทางเคมีและคุณสมบัติทางเภสัชกรรมใกล้เคียงกับโคดีอีน แต่มีฤทธิ์แรงกว่าสองเท่า และประมาณ 30% ของมอร์ฟีนที่ฉีดเข้ากล้ามเนื้อ ถึงแม้ว่าไดไฮโดรโคดีอีนจะมีเมทาบอไลต์ที่มีฤทธิ์มากในรูปของไดไฮโดรมอร์ฟีน (dihydromorphine) และไดไฮโดรมอร์ฟีน-6-กลูคิวโรไนด์ (Dihydromorphine-6-glucuronide) มีฤทธิ์ประมาณ 100 เท่า แต่เมทาบอไลต์เหล่าก็ไม่มีผลในการรักษาเนื่องจากว่ามีปริมาณน้อยมาก

ผลข้างเคียง[แก้]

เหมือนกับยาในกลุ่มโอปิออยด์ทั่วไปที่ดื้อยาง่าย และติดยาง่ายทั้งทางร่างกายและจิตใจหากมีการใช้ยาซ้ำหลายครั้ง การใช้ยาตัวนี้จึงถูกควบคุมโดยกฎหมายอย่างเข้มงวด


อ้างอิง[แก้]

  • Rowell FJ, Seymour RA, Rawlins MD. Pharmacokinetics of intravenous and oral dihydrocodeine and its acid metabolites. Eur J Clin Pharmacol. 1983;25(3):419-24.
  • Schmidt H, Vormfelde SV, Walchner-Bonjean M, Klinder K, Freudenthaler S, Gleiter CH, Gundert-Remy U, Skopp G, Aderjan R, Fuhr U. The role of active metabolites in dihydrocodeine effects. Int J Clin Pharmacol Ther. 2003 Mar;41(3):95-106.