ข้ามไปเนื้อหา

โยนางูนิ

พิกัด: 24°28′5″N 123°0′17″E / 24.46806°N 123.00472°E / 24.46806; 123.00472
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โยนางูนิ

与那国町

ดูนัน
หมู่บ้านโซไน
ศาลาว่าการเมืองโยนางูนิ
ประภาคารอางาริซากิ
ธงของโยนางูนิ
ธง
ตราอย่างเป็นทางการของโยนางูนิ
ตรา
ที่ตั้งของเมืองโยนางูนิ (เน้นสีชมพู) ในจังหวัดโอกินาวะ
ที่ตั้งของเมืองโยนางูนิ (เน้นสีชมพู) ในจังหวัดโอกินาวะ
แผนที่
โยนางูนิตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น
โยนางูนิ
โยนางูนิ
ที่ตั้งในประเทศญี่ปุ่น
พิกัด: 24°28′5″N 123°0′17″E / 24.46806°N 123.00472°E / 24.46806; 123.00472
ประเทศ ญี่ปุ่น
ภูมิภาคคีวชู
จังหวัด โอกินาวะ
อำเภอยาเอยามะ
การปกครอง
 • ประเภทเทศบาลเมือง
 • นายกเทศมนตรีเค็งอิจิ อิโตกาซุ (糸数 健一)
พื้นที่
 • ทั้งหมด28.90 ตร.กม. (11.16 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2025)
 • ทั้งหมด1,670 คน
 • ความหนาแน่น57.8 คน/ตร.กม. (150 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+09:00 (เวลามาตรฐานญี่ปุ่น)
ที่อยู่ศาลาว่าการ129 อาซะโยนางูนิ เมืองโยนางูนิ อำเภอยาเอยามะ จังหวัดโอกินาวะ
907–1801
รหัสท้องถิ่น47382-1
เว็บไซต์www.town.yonaguni.okinawa.jp
สัญลักษณ์
สัตว์ปีกนกแว่นตาขาวหลังเขียว (Zosterops japonicus)
สัตว์น้ำปลากระโทง (Xiphioidei)
ผีเสื้อผีเสื้อหนอนใบกระท้อน (Attacus atlas)
ต้นไม้ยี่เข่ง (Lagerstroemia indica)

โยนางูนิ (ญี่ปุ่น: 与那国町โรมาจิYonaguni-chō; โยนางูนิ: ドゥナン, Dunan, เดิมชื่อ ジュニ, Juni;[1] ยาเอยามะ: ユノーン, Yunōn; โอกินาวะ: ユナグニ, Yunaguni) เป็นเมืองที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ทั้งหมดของเกาะโยนางูนิในอำเภอยาเอยามะ จังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น เมืองนี้เป็นเทศบาลที่อยู่ทางตะวันตกสุดของประเทศญี่ปุ่น มีชื่อเสียงในเรื่องการจับปลากระโทง (Billfish) และเป็นสถานที่ดำน้ำ ใน ค.ศ. 1987 นักดำน้ำได้ค้นพบอนุสาวรีย์โยนางูนิ ซึ่งเป็นหินรูปร่างแปลกตาที่บางคนเชื่อว่าอาจเป็นฝีมือมนุษย์

เมืองนี้ยังเป็นแหล่งรวมระบบการเขียนของกลุ่มภาษารีวกีวสองระบบ ได้แก่ ระบบตัวอักษรแบบภาพ "ไคดะ-ดิ" (ใช้บนเกาะอิชิงากิและทาเกโตมิเช่นกัน ซึ่งเรียกว่า "ไคดะ-จิ") และสัญลักษณ์ที่ใช้ระบุชื่อครอบครัว "ดาฮัน" (ใช้บนเกาะอิชิงากิเช่นกัน ซึ่งเรียกว่า "ยาบัน")

ประวัติศาสตร์

[แก้]

ปัจจุบัน ซากปรักหักพังที่เก่าแก่ที่สุดที่ได้รับการยืนยันคือซากปรักหักพังในหาดตูกูรู และเนื่องจากพบเครื่องมือหินที่มีลักษณะแบบทางใต้ จึงเชื่อกันว่าที่นี่เคยมีวัฒนธรรมที่ได้รับอิทธิพลจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หลังจากนั้น ประวัติศาสตร์ของเกาะโยนางูนิก็ไม่ชัดเจน แต่ในยุคกูซูกุ พบว่ามีการตั้งถิ่นฐานบนที่ราบสูง ตัวอย่างหนึ่งคือพบซากปรักหักพังชิมะนากามูระ และเป็นที่รู้จักในฐานะหมู่บ้านที่เป็นบ้านเกิดของซังไอ อิโซบะ หัวหน้าเผ่าหญิงชื่อดัง

ตั้งแต่สมัยอาณาจักรรีวกีว โยนางูนิเจริญรุ่งเรืองขึ้นในฐานะศูนย์กลางการค้ากับไต้หวัน จนกระทั่งเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง เมืองนี้ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของสำนักงานบริหารพลเรือนแห่งหมู่เกาะรีวกีวของสหรัฐอเมริกา จำนวนผู้คนที่ลักลอบขนของจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในพื้นที่ดังกล่าว ประชากรใน ค.ศ. 1947 เพิ่มขึ้นเป็น 12,000 คน แม้ว่าโยนางูนิจะได้รับการจัดตั้งเป็นเทศบาลเมืองเมื่อ ค.ศ. 1948 แต่การปราบปรามการลักลอบขนของทำให้จำนวนประชากรลดลงอย่างรวดเร็ว[2]

ภูมิศาสตร์

[แก้]

โยนางูนิเป็นเมืองที่อยู่ทางตะวันตกสุดของญี่ปุ่นและตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างเกาะอิชิงากิกับเกาะไต้หวัน โดยที่แหลมอิริซากิ (ภาษาโยนางูนิ: อิรินซาติ) ทางขอบด้านตะวันตกของเกาะมีอนุสาวรีย์จารึกข้อความว่า "จุดตะวันตกสุดในญี่ปุ่น"

ระยะทางระหว่างชายฝั่งของแหลมอิริซากิบนเกาะโยนางูนิกับชายฝั่งของเขตอนุรักษ์ธรรมชาติชายฝั่งอูฉือปี๋ในเขตเมืองซูเอ้า เทศมณฑลอี๋หลาน ประเทศไต้หวัน คือ 108 กิโลเมตร (67 ไมล์) ซึ่งใกล้กว่าระยะห่างกับเกาะอิชิงากิซึ่งอยู่ห่างออกไป 118 กิโลเมตร (73 ไมล์) หากเปรียบเทียบให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น โยนางูนิอยู่ใกล้ไทเป เมืองหลวงของประเทศไต้หวัน ซึ่งอยู่ห่างประมาณ 160 กิโลเมตร (99 ไมล์) มากกว่าโตเกียว เมืองหลวงของประเทศญี่ปุ่น ซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ 2,000 กิโลเมตร (1,243 ไมล์) ด้วยเหตุนี้ โยนางูนิจึงพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับไต้หวันมากขึ้น รวมถึงพยายามสร้างการเข้าถึงการเดินทางเข้าออกจากเมืองต่าง ๆ ในไต้หวันให้สะดวกขึ้น[ต้องการอ้างอิง]

แม่น้ำ

[แก้]

สถิติประชากร

[แก้]
ประวัติจำนวนประชากร
ปีประชากร±%
19802,119—    
19852,054−3.1%
19901,833−10.8%
19951,801−1.7%
20001,852+2.8%
20051,796−3.0%
สำมะโนประชากร ค.ศ. 2005 กรมสถิติ กระทรวงกิจการภายในและการสื่อสาร

อ้างอิง

[แก้]
  1. Vovin 2010, pp. 43–44.
  2. 「与那国「国境交流特区」がめざすもの」 เก็บถาวร ตุลาคม 6, 2006 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (Yonaguni), page 1 (ในภาษาญี่ปุ่น)

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Vovin, Alexander (2010). Korea-Japonica: A Re-Evaluation of a Common Genetic Origin. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-3278-0. JSTOR j.ctt6wqz03.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]