ข้ามไปเนื้อหา

โฟลเคอ เบอร์นาดอตต์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โฟลเคอ เบอร์นาดอตต์
เคานต์แห่งวิสบอร์ก
เบอร์นาดอตต์ในช่วงกลางคริสต์ทศวรรษที่ 1940
ประสูติ2 มกราคม ค.ศ. 1895(1895-01-02)
สต็อกโฮล์ม สวีเดน
สวรรคต17 กันยายน ค.ศ. 1948(1948-09-17) (53 ปี)
เยรูซาเลม
คู่อภิเษกEstelle Romaine Manville (สมรส 1928)
พระราชบุตร
  • Gustaf Eduard Bernadotte
  • Folke Bernadotte
  • Frederik Oskar Bernadotte
  • Bertil Oskar Bernadotte
ราชวงศ์เบอร์นาดอตต์
พระราชบิดาเจ้าชายออสการ์ เบอร์นาดอตต์
พระราชมารดาเอ็มบา มอกุส อัล ฟุสเก

โฟลเคอ เบอร์นาดอตต์ เคานต์แห่งวิสบอร์ก (สวีเดน: Folke Bernadotte af Wisborg, 2 มกราคม 1895 – 17 กันยายน 1948) เป็นขุนนางและนักการทูตชาวสวีเดนที่ซึ่งในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง พระองค์ได้ทรงเจรจาปล่อยตัวชาวยิวเชื้อสายเดนมาร์กกว่า 450 คนและนักโทษที่ไม่ใช่ชาวยิวกว่า 30,550 คนออกจากค่ายกักกันเทเรซีนชตัดท์ (Theresienstadt concentration camp) ของนาซีเยอรมนี[a] โดยนักโทษเหล่านั้นได้รับการปล่อยตัวเมื่อวันที่ 14 เมษายน ค.ศ. 1945[4][5] ในปี ค.ศ. 1945 พระองค์ได้รับข้อเสนอการยอมแพ้ของเยอรมนีจากไฮน์ริช ฮิมเลอร์ แต่ข้อเสนอนี้ถูกปฏิเสธจากฝ่ายพันธมิตรในที่สุด

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง พระองค์ได้รับเลือกอย่างเป็นเอกฉันท์ให้เป็นผู้ไกล่เกลี่ยในคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติในความขัดแย้งระหว่างอาหรับกับอิสราเอลในปี ค.ศ. 1947–1948 แต่สุดท้ายพระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์ที่กรุงเยรูซาเล็มในปี ค.ศ. 1948 โดยกลุ่มกองกำลังกึ่งทหารไซออนิสต์เลไฮ (Lehi) ขณะที่พระองค์กำลังทรงงานอยู่ หลังจากที่พระองค์สิ้นชีพิตักษัย ราล์ฟ บันช์ (Ralph Bunche) ได้เข้ารับงานที่พระองค์ได้ทรงงานไว้และประสบความสำเร็จในการไกล่เกลี่ยข้อตกลงสงบศึกระหว่างอิสราเอลและอียิปต์ในปี ค.ศ. 1949

ดูเพิ่มเติม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Persson, Sune (2000). "Folke Bernadotte and the White Buses". Journal of Holocaust Education. 9 (2): 237–268. doi:10.1080/17504902.2000.11087111. ISSN 1359-1371.
  2. David Cesarani; Paul A. Levine, บ.ก. (2002). Bystanders to the Holocaust: A Re-evaluation. Routledge. ISBN 9780714682433.
  3. Ilan, Amitzur (1989). Bernadotte in Palestine, 1948. New York, New York: St. Martin's Press, Inc. ISBN 0-312-03259-5.
  4. Fox, Frank. "A Jew talks to Himmler". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-21.
  5. Macintyre, Donald (2008-09-18). "Israel's forgotten hero: The assassination of Count Bernadotte–and the death of peace". The Independent. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-25. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.
  1. ตัวเลขที่แน่นอนนั้นไม่มีการบันทึกอย่างเป็นทางการ การนับจำนวน 21,000 คนแรกประกอบด้วยชาวเดนมาร์กและนอร์เวย์ 8,000 คน ชาวโปแลนด์ 5,911 คน ชาวฝรั่งเศส 2,629 คน ชาวยิวไร้สัญชาติ 1,615 คน และชาวเยอรมัน 1,124 คน จำนวนชาวยิวทั้งหมดอยู่ที่ 6,500 ถึง 11,000 คน ขึ้นอยู่กับคำจำกัดความ[1][2][3]: 37 

แหล่งข้อมูลทั่วไป

[แก้]

อ่านเพิ่มเติม

[แก้]
  • เบน-ดรอร์, เอลาด (2015). Ralph Bunche และความขัดแย้งระหว่างอาหรับ-อิสราเอล: การไกล่เกลี่ยและสหประชาชาติ 1947–1949, RoutledgeISBN 978-1-138-78988-3หมายเลข ISBN 978-1-138-78988-3 .

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]