ข้ามไปเนื้อหา

แลนโด นอร์ริส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แลนโด นอร์ริส
เกิด (1999-11-13) 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1999 (25 ปี)
บริสตอล อังกฤษ
รางวัลรายชื่อเต็ม
ฟอร์มูลาวันชิงแชมป์โลก
สัญชาติสหราชอาณาจักร บริติช
ทีมในปี 2025แม็กลาเรน-เมอร์เซเดส[1]
หมายเลขรถ4
แข่ง128 (เริ่มต้น 128)
ชนะเลิศ0
ชนะ4
โพเดียม26
คะแนน1007
ตำแหน่งโพล9
ทำรอบได้เร็วที่สุด12
แข่งครั้งแรกออสเตรเลียนกรังด์ปรีซ์ 2019
ชนะครั้งแรกไมอามีกรังด์ปรีซ์ 2024
ชนะครั้งล่าสุดอาบูดาบีกรังด์ปรีซ์ 2024
แข่งครั้งล่าสุดอาบูดาบีกรังด์ปรีซ์ 2024
อันดับในปี 20242 (374 คะแนน)
รายการที่แล้ว
ตำแหน่งแชมป์
เว็บไซต์landonorris.com
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

แลนโด นอร์ริส (อังกฤษ: Lando Norris; เกิด 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1999) เป็นนักแข่งรถชาวบริติช ปัจจุบันแข่งรถในการแข่งขันฟอร์มูลาวันให้แก่แม็กลาเรน นอร์ริสได้อันดับรองชนะเลิศในการชิงแชมป์โลกฟอร์มูลาวันประเภทนักขับของฤดูกาล 2024 กับแม็กลาเรน และคว้าชัยชนะมาได้ 4 กรังด์ปรีซ์ตลอดหกฤดูกาลแข่งขัน

นอร์ริสเกิดที่เมืองบริสตอล และเติบโตที่เมืองแกลสตันบูรี โดยเขาเป็นบุตรของบิดาชาวอังกฤษและมารดาชาวเบลเยียม[2][3] นอร์ริสเริ่มแข่งรถโกคาร์ตตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ[4] หลังจากอาชีพนักแข่งรถโกคาร์ตที่ประสบความสำเร็จ ซึ่งมาถึงจุดสูงสุดด้วยชัยชนะในรุ่นไดเรกไดร์ฟ ของการแข่งรถโกคาร์ตชิงแชมป์โลก ฤดูกาล 2014[5] นอร์ริสได้เลื่อนขั้นสู่รายการแข่งขันฟอร์มูลาระดับรอง เขาได้ตำแหน่งแชมป์ครั้งแรกที่เอ็มเอสเอฟอร์มูลาแชมเปียนชิป 2015 กับคาร์ลิน[6] เขายังคว้าชัยชนะจากรายการโตโยต้าเรซซิงซีรีส์ ฟอร์มูลาเรอโนลต์ยูโรคัพ และฟอร์มูลาเรอโนลต์ เอ็นอีซี ในฤดูกาล 2016[7][8] ส่งผลให้เขาได้รับรางวัลออโตสปอร์ตบีอาร์ดีซีอะวอร์ดประจำปีนั้น นอร์ริสคว้าชัยชนะในเอฟไอเอฟอร์มูลา 3 ชิงแชมป์ยุโรป ฤดูกาล 2017 และจบด้วยอันดับรองชนะเลิศโดยเป็นรองเพียงจอร์จ รัสเซลล์ ในเอฟไอเอฟอร์มูลา 2 แชมเปียนชิป ฤดูกาล 2018 กับคาร์ลินทั้งสองรายการ[9][10]

นอร์ริสเป็นสมาชิกแม็กลาเรนยังไดร์เวอร์โปรแกรมตั้งแต่ ค.ศ. 2017 และเข้าร่วมแม็กลาเรนในฤดูกาล 2019 เพื่อจับคู่กับการ์โลส ไซนซ์ ยูนิออร์ โดยเขาเปิดตัวในการแข่งขันฟอร์มูลาวันที่ออสเตรเลียนกรังด์ปรีซ์[11][12] เขาสามารถคว้าโพเดียมและทำรอบได้เร็วที่สุดเป็นครั้งแรกของเขาตั้งแต่ต้นฤดูกาลที่ออสเตรเลียนกรังด์ปรีซ์ในฤดูกาล 2020[13] ก่อนที่เขาจะคว้าตำแหน่งโพลแรกของเขาได้ที่รัสเซียนกรังด์ปรีซ์ในฤดูกาล 2021 ท่ามกลางโพเดียมเพิ่มเติมอีกมากมาย[14] หลังจากทำผลงานได้หนึ่งโพเดียมที่เอมีเลีย-โรมัญญากรังด์ปรีซ์ในฤดูกาล 2022[15] นอร์ริสกลับมาคว้าโพเดียมถึงเจ็ดครั้งตลอดฤดูกาล 2023[16] ในฤดูกาล 2024 นอร์ริสคว้าชัยชนะแรกของเขาที่ไมอามีกรังด์ปรีซ์[17] และทำได้อีกครั้งที่เนเธอร์แลนด์ สิงคโปร์ และอาบูดาบี[18][19][20]

ณ อาบูดาบีกรังด์ปรีซ์ 2024 นอร์ริสมีผลงานชนะการแข่งขัน 4 ครั้ง ตำแหน่งโพล 9 ครั้ง รอบที่เร็วที่สุด 12 ครั้ง และโพเดียม 26 ครั้งในการแข่งขันฟอร์มูลาวัน นอร์ริสจะยังคงอยู่กับแม็กลาเรนอย่างน้อยจนจบฤดูกาล 2027[1]

รางวัลและการเชิดชูเกียรติ

[แก้]

ฟอร์มูลาวัน

[แก้]

รางวัลอื่น ๆ

[แก้]

สถิติการแข่งรถโกคาร์ต

[แก้]
ฤดูกาล รายการ ทีม อันดับ
2008 ซูเปอร์ 1 เนชั่นแนลแชมเปียนชิป – รุ่นคัมเมอร์คาเด็ต 35
2009 ฟอร์มูลาคาร์ตสตาส์ เอ็มเอสเอ – รุ่นคาเด็ต 21
ซูเปอร์ 1 เนชั่นแนลแชมเปียนชิป – รุ่นคัมเมอร์คาเด็ต 14
2010 คาร์ตมาสเตอส์บริติชกรังด์ปรีซ์ – รุ่นคัมเมอร์คาเด็ต 27
ฟอร์มูลาคาร์ตสตาส์ เอ็มเอสเอ – รุ่นคาเด็ต 10
ซูเปอร์ 1 เนชั่นแนลแชมเปียนชิป – รุ่นคัมเมอร์คาเด็ต 3
2011 เทรนต์แวลลีคาร์ตคลับ – มินิแม็กซ์ 27
คาร์ตมาสเตอส์บริติชกรังด์ปรีซ์ – รุ่นคัมเมอร์คาเด็ต 25
ซูเปอร์ 1 เนชั่นแนลแชมเปียนชิป – รุ่นคัมเมอร์คาเด็ต 5
เอ็มเอสเอ บริติชแชมเปียนชิป – รุ่นคาเด็ต 6
2012 คาร์ตมาสเตอส์บริติชกรังด์ปรีซ์ – รุ่นโรแท็กซ์มินิแม็กซ์ อาร์แอลเรซซิงดีพาร์ตเมนต์ 4
ซูเปอร์ 1 เนชั่นแนลแชมเปียนชิป – รุ่นโรแท็กซ์มินิแม็กซ์ 2
ฟอร์มูลาคาร์ตสตาส์ เอ็มเอสเอ – รุ่นมินิแม็กซ์ 1
ฟอร์มูลาคาร์ตสตาส์ เอ็มเอสเอ – รุ่นจูเนียร์แม็กซ์ 18
โรแท็กซ์แม็กซ์ยูโรแชเลนจ์ – รุ่นจูเนียร์ อาร์แอลเรซซิง 19
ดับเบิลยูเอสเค ไฟนอลคัพ – เคเอฟ3 ริกกี ฟรินมอเตอร์สปอร์ต 20
โกปา เด กัมเปออนส์ – เคเอฟ3 3
2013 เซาท์การ์ดาวินเทอร์คัพ – เคเอฟ3 ริกกี ฟรินมอเตอร์สปอร์ต 5
โตรเฟโออันเดรอามาร์กุตตี – เคเอฟเจ 5
ดับเบิลยูเอสเค ยูโรซีรีส์ – เคเอฟเจ 1
ดับเบิลยูเอสเค ซูเปอร์มาสเตอร์ซีรีส์ – เคเอฟเจ 2
ซีไอเค-เอฟไอเอ ยูโรเปียนแชมเปียนชิป – เคเอฟเจ 1
ซีไอเค-เอฟไอเอ อินเตอร์เนชั่นแนลซูเปอร์คัพ – เคเอฟเจ 1
โรแท็กซ์แม็กซ์ยูโรแชเลนจ์ – รุ่นจูเนียร์ 7
อิตาเลียน ซีเอสเอไอ แชมเปียนชิป – เคเอฟ3 13
ดับเบิลยูเอสเค ไฟนอลคัพ – เคเอฟเจ 7
โกปา เด กัมเปออนส์ – เคเอฟ3 5
ซีไอเค-เอฟไอเอ เวิลด์แชมเปียนชิป – เคเอฟเจ 4
2014 เซาท์การ์ดาวินเทอร์คัพ – เคเอฟ2 ริกกี ฟรินมอเตอร์สปอร์ต 34
ดับเบิลยูเอสเค แชมเปียนส์คัพ – เคเอฟ 20
ดับเบิลยูเอสเค ซูเปอร์มาสเตอร์ซีรีส์ – เคเอฟ 12
ซีไอเค-เอฟไอเอ ยูโรเปียนแชมเปียนชิป – เคเอฟ 3
ซีไอเค-เอฟไอเอ เวิลด์แชมเปียนชิป – เคเอฟ 1
แหล่งที่มา:[29][30]

สถิติการแข่งรถ

[แก้]

สรุปอาชีพนักแข่งรถ

[แก้]
ฤดูกาล รายการ ทีม แข่งขัน ชนะ โพล ทำรอบ โพเดียม คะแนน อันดับ
2014 จิเนตตาจูเนียร์แชมเปียนชิป เอชเอชซีมอเตอร์สปอร์ต 20 4 8 2 11 432 3
2015 เอ็มเอสเอ ฟอร์มูลาแชมเปียนชิป คาร์ลิน 30 8 10 9 15 413 1
เอดีเอซี ฟอร์มูลา 4 แชมเปียนชิป มึคเคอมอเตอร์สปอร์ต 8 1 0 3 6 131 8
อิตาเลียนฟอร์มูลา 4 แชมเปียนชิป 9 0 0 3 1 51 11
บีอาร์ดีซี ฟอร์มูลา 4 ออทัมน์โทรฟี เอชเอชซีมอเตอร์สปอร์ต 4 2 1 1 4 128 5
2016 ยูโรคัพฟอร์มูลาเรอโนลต์ 2.0 โยเซ็ฟ เคาฟ์มันเรซซิง 15 5 6 4 12 253 1
ฟอร์มูลาเรอโนลต์ 2.0 เอ็นอีซี 15 6 10 4 11 316 1
โตโยต้าเรซซิงซีรีส์ เอ็ม2 คอมเพทิชัน 15 6 8 5 11 924 1
บีอาร์ดีซี บริติชฟอร์มูลา 3 แชมเปียนชิป คาร์ลิน 11 4 4 3 8 247 8
เอฟไอเอ ฟอร์มูลา 3 ชิงแชมป์ยุโรป 3 0 0 0 0 0 NC†
มาเก๊ากรังด์ปรีซ์ 1 0 0 0 0 — 11
2017 เอฟไอเอ ฟอร์มูลา 3 ชิงแชมป์ยุโรป คาร์ลิน 30 9 8 8 20 441 1
มาเก๊ากรังด์ปรีซ์ 1 0 0 0 1 — 2
เอฟไอเอ ฟอร์มูลา 2 แชมเปียนชิป กัมโปสเรซซิง 2 0 0 0 0 0 25
2018 เอฟไอเอ ฟอร์มูลา 2 แชมเปียนชิป คาร์ลิน 24 1 1 1 9 219 2
เวเทอร์เทค สปอร์ตส์คาร์แชมเปียนชิป ยูไนเต็ดออโตสปอร์ตส์ 1 0 0 0 0 18 58
ฟอร์มูลาวัน แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม นักแข่งทดสอบ/สำรอง
2019 ฟอร์มูลาวัน แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม 21 0 0 0 0 49 11
2020 ฟอร์มูลาวัน แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม 17 0 0 2 1 97 9
2021 ฟอร์มูลาวัน แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม 22 0 1 1 4 160 6
2022 ฟอร์มูลาวัน แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม 22 0 0 2 1 122 7
2023 ฟอร์มูลาวัน แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม 22 0 0 1 7 205 6
2024 ฟอร์มูลาวัน แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม 24 4 8 6 13 374 2
แหล่งที่มา:[29]
หมายเหตุ
  • † เนื่องจากนอร์ริสเป็นนักแข่งรับเชิญ จึงไม่มีสิทธิ์สะสมคะแนนชิงแชมป์

ผลการแข่งขันฟอร์มูลาวัน

[แก้]
(คำสำคัญ) (การแข่งขันที่กำหนดเป็น ตัวหนา คือตำแหน่งโพล; การแข่งขันที่กำหนดเป็น ตัวเอียง คือทำรอบเร็วที่สุด)
ปี ผู้เข้าแข่งขัน แชสซี เครื่องยนต์ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 อันดับ คะแนน
2018 แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม แม็กลาเรน เอ็มซีแอล33 เรอโนลต์ อาร์.อี.18 1.6 วี6 เทอร์โบ AUS BHR CHN AZE ESP MON CAN FRA AUT GBR GER HUN BEL
TD 		ITA
TD 		SIN RUS
TD 		JPN
TD 		USA
TD 		MEX
TD 		BRA
TD 		ABU – –
2019 แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม แม็กลาเรน เอ็มซีแอล34 เรอโนลต์ อี-เทค 19 1.6 วี6 เทอร์โบ AUS
12 		BHR
6 		CHN
18† 		AZE
8 		ESP
Ret 		MON
11 		CAN
Ret 		FRA
9 		AUT
6 		GBR
11 		GER
Ret 		HUN
9 		BEL
11† 		ITA
10 		SIN
7 		RUS
8 		JPN
11 		MEX
Ret 		USA
7 		BRA
8 		ABU
8 		11 49
2020 แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม แม็กลาเรน เอ็มซีแอล35 เรอโนลต์ อี-เทค 20 1.6 วี6 เทอร์โบ AUT
3 		STY
5 		HUN
13 		GBR
5 		70A
9 		ESP
10 		BEL
7 		ITA
4 		TUS
6 		RUS
15 		EIF
Ret 		POR
13 		EMI
8 		TUR
8 		BHR
4 		SKH
10 		ABU
5 		9 97
2021 แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม แม็กลาเรน เอ็มซีแอล35เอ็ม เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เอ็ม12 อี เพอร์ฟอร์แมนซ์ 1.6 วี6 เทอร์โบ BHR
4 		EMI
3 		POR
5 		ESP
8 		MON
3 		AZE
5 		FRA
5 		STY
5 		AUT
3 		GBR
4 		HUN
Ret 		BEL
14 		NED
10 		ITA
2 		RUS
7 		TUR
7 		USA
8 		MXC
10 		SAP
10 		QAT
9 		SAU
10 		ABU
7 		6 160
2022 แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม แม็กลาเรน เอ็มซีแอล36 เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เอ็ม13 อี เพอร์ฟอร์แมนซ์ 1.6 วี6 เทอร์โบ BHR
15 		SAU
7 		AUS
5 		EMI
35 		MIA
Ret 		ESP
8 		MON
6 		AZE
9 		CAN
15 		GBR
6 		AUT
7 		FRA
7 		HUN
7 		BEL
12 		NED
7 		ITA
7 		SIN
4 		JPN
10 		USA
6 		MXC
9 		SAP
Ret7 		ABU
6 		7 122
2023 แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม แม็กลาเรน เอ็มซีแอล60 เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เอ็ม14 อี เพอร์ฟอร์แมนซ์ 1.6 วี6 เทอร์โบ BHR
17 		SAU
17 		AUS
6 		AZE
9 		MIA
17 		MON
9 		ESP
17 		CAN
13 		AUT
4 		GBR
2 		HUN
2 		BEL
76 		NED
7 		ITA
8 		SIN
2 		JPN
2 		QAT
33 		USA
24 		MXC
5 		SAP
22 		LVG
Ret 		ABU
5 		6 205
2024 แม็กลาเรน เอฟ1 ทีม แม็กลาเรน เอ็มซีแอล38 เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เอ็ม15 อี เพอร์ฟอร์แมนซ์ 1.6 วี6 เทอร์โบ BHR
6 		SAU
8 		AUS
3 		JPN
5 		CHN
26 		MIA
1 		EMI
2 		MON
4 		CAN
2 		ESP
2 		AUT
203 		GBR
3 		HUN
2 		BEL
5 		NED
1 		ITA
3 		AZE
4 		SIN
1 		USA
43 		MXC
2 		SAP
61 		LVG
6 		QAT
102 		ABU
1 		2 374
แหล่งที่มา:[31][32]
หมายเหตุ
  • † ไม่จบการแข่งขันแต่ถูกจัดอันดับ เนื่องจากแข่งขันมากกว่าร้อยละ 90 ของระยะทางการแข่งขัน

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 "Lando Norris agrees major contract extension to stay at McLaren until 2025". Formula 1. 9 February 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2022. สืบค้นเมื่อ 18 June 2022.
  2. ↑ Wilkes, Joseph (6 March 2019). "Who is Adam Norris, millionaire father of Lando Norris, McClaren's new Bristol-born Formula 1 star?". Bristol Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 May 2021. สืบค้นเมื่อ 6 March 2019.
  3. ↑ Tetaert, Chris (17 September 2019). "Lance Stroll en Lando Norris: halve Belgen in de F1". Knack (ภาษาเฟลมิช). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 January 2021. สืบค้นเมื่อ 13 July 2020.
  4. ↑ Ward, Tom (18 January 2023). "Lando Norris is coming in hot". GQ (UK). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 January 2023. สืบค้นเมื่อ 18 January 2023.
  5. ↑ "CIK champions awarded | Ardigo, Norris and Ahmed 2014 World Karting Champions". Fédération Internationale de l'Automobile. 5 December 2014. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  6. ↑ McErlean, Paul; Carter, Nick (8 December 2015). "2015 Season Review: MSA Formula Championship". BRSCC. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 September 2022. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  7. ↑ Carrell, Benjamin (22 March 2020). "Look back in history Sunday: Future F1 driver Lando Norris takes 2016 TRS title". Talk Motorsport. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 February 202a. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  8. ↑ Hensby, Paul (5 December 2016). "2016 Formula Renault 2.0 Review – Norris does the double". The Checkered Flag. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 December 2016. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  9. ↑ Hensby, Paul (15 November 2017). "Season Review: FIA European Formula 3 Championship – Norris' Rise Continues". The Checkered Flag. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 July 2021. สืบค้นเมื่อ 21 July 2021.
  10. ↑ "2018 Rewind: Lando Norris' last victory before his triumph in Miami". Formula 2. 7 May 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 May 2024. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  11. ↑ "Lando Norris joins McLaren F1 young driver programme". Motorsport Week. Motorsport Media. 22 February 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 November 2022. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  12. ↑ "Lando Norris to drive for McLaren from 2019". McLaren. 3 September 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 September 2018. สืบค้นเมื่อ 3 September 2018.
  13. ↑ Duncan, Phil; Slater, Luke (5 July 2020). "Valtteri Bottas wins chaotic Austrian Grand Prix as brilliant Lando Norris takes maiden podium for McLaren". The Telegraph. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 January 2022.
  14. ↑ "Hamilton takes 100th F1 victory after late rain shower denies long-time leader Norris at Sochi". Formula One. 26 September 2021. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  15. ↑ Thurston, Emma (24 April 2022). "Lando Norris hails McLaren's teamwork after P3 finish in Imola". Sky Sports. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 April 2022. สืบค้นเมื่อ 25 April 2022.
  16. ↑ Kalinauckas, Alex (27 December 2023). "Norris: F1 2023 has "been my best year"". Motorsport. Motorsport Network. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  17. ↑ "Norris beats Verstappen for breakthrough maiden F1 victory in action-packed Miami Grand Prix". Formula One. 5 May 2024. สืบค้นเมื่อ 22 April 2024.
  18. ↑ "Norris fights back against Verstappen to end home hero's run of Dutch GP wins". Formula One. 25 August 2024. สืบค้นเมื่อ 25 August 2024.
  19. ↑ Richards, Giles (22 September 2024). "Lando Norris eases to Singapore F1 GP win despite twice hitting wall". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 September 2024. สืบค้นเมื่อ 23 September 2024.
  20. ↑ "Norris sails to victory ahead of Sainz and Leclerc in Abu Dhabi as McLaren seal constructors' championship". Formula One. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 8 December 2024.
  21. ↑ "DHL Fastest Lap Award 2024". Sky Sports. 8 December 2024. สืบค้นเมื่อ 10 December 2024.
  22. ↑ "Vincitore Edizione 2013 | Lando Norris". Trofeo Lorenzo Bandini (ภาษาอิตาลี). Associazione Trofeo Lorenzo Bandini APS. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 January 2024. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  23. ↑ Duncan, Lewis (9 December 2019). "McLaren F1's Norris is British Competition Driver of the Year". Autosport. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 November 2021. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  24. ↑ "Norris wins Autosport's British Competition Driver of the Year Award". Autosport. Motorsport Network. 16 December 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 April 2021. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  25. ↑ Turner, Kevin (7 February 2022). "Norris named Autosport's British Competition Driver of the Year". Autosport. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 February 2022. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  26. ↑ Turner, Kevin (4 December 2023). "Lando Norris named Autosport's British Competition Driver of the Year". Autosport. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2023. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  27. ↑ 27.0 27.1 Mitchell, Scott (5 December 2015). "Lando Norris wins 2016 McLaren Autosport BRDC Award". Autosport. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 March 2024. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  28. ↑ Cozens, Jack (4 December 2017). "Autosport Awards: Norris named National Driver of the year". Motorsport. Motorsport Network. สืบค้นเมื่อ 12 December 2024.
  29. ↑ 29.0 29.1 "Lando Norris". Driver Database. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 October 2021. สืบค้นเมื่อ 3 December 2021.
  30. ↑ "Norris Lando". Kartcom (ภาษาฝรั่งเศส). 26 April 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 December 2021. สืบค้นเมื่อ 3 December 2021.
  31. ↑ "Lando Norris | Results". Motorsport Stats. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 April 2024. สืบค้นเมื่อ 16 December 2024.
  32. ↑ "Lando Norris | Involvement". StatsF1. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 March 2024. สืบค้นเมื่อ 16 December 2024.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ แลนโด นอร์ริส
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แลนโด_นอร์ริส&oldid=12095390"