แม่น้ำสตลุช
| แม่น้ำสตลุช | |
|---|---|
 ทิวทัศน์แม่น้ำสตลุช | |
 เส้นทางแม่น้ำ | |
| ที่ตั้ง | |
| ประเทศ | จีน, อินเดีย, ปากีสถาน |
| รัฐ | ทิเบต, หิมาจัลประเทศ, ปัญจาบ (อินเดีย), ปัญจาบ (ปากีสถาน) |
| ลักษณะทางกายภาพ | |
| ต้นน้ำ | ทะเลสาบ มานสโรวร-รากัส (Manasarovar-Rakas) |
| • ตำแหน่ง | ทิเบต |
| • พิกัด | 30°50′39″N 81°12′17″E / 30.84417°N 81.20472°E |
| • ระดับความสูง | 4,575 เมตร (15,010 ฟุต) |
| ปากน้ำ | บรรจบกับแม่น้ำจนาพเพื่อก่อเป็นแม่น้ำปันชนัท |
• ตำแหน่ง | ใกล้ไขร์ปุระ อำเภอพหาวัลปุระ แคว้นปัญจาบ ประเทศปากีสถาน |
• พิกัด | 29°23′23″N 71°3′42″E / 29.38972°N 71.06167°E |
• ระดับความสูง | 102 เมตร (335 ฟุต) |
| ความยาว | ประมาณ 1,450 กิโลเมตร (900 ไมล์) |
| พื้นที่ลุ่มน้ำ | ประมาณ 395,000 ตารางกิโลเมตร (153,000 ตารางไมล์) |
| อัตราการไหล | |
| • ตำแหน่ง | รูปนคร[1] |
| • เฉลี่ย | 500 ลูกบาศก์เมตร/วินาที (18,000 ลูกบาศก์ฟุต/วินาที) |
| อัตราการไหล | |
| • ตำแหน่ง | ปันชนัท จุดบรรจบกันของแม่น้ำจนาพ (ทางเหนือของปากแม่น้ำ 71 กิโลเมตร) |
| • เฉลี่ย | 2,946.66 ลูกบาศก์เมตร/วินาที (104,060 ลูกบาศก์ฟุต/วินาที)[2] 63.613 ลูกบาศก์กิโลเมตร/ปี (2,015.8 ลูกบาศก์เมตร/วินาที) |
| ลุ่มน้ำ | |
| ลำน้ำสาขา | |
| • ซ้าย | พัสปา |
| • ขวา | สปีติ, บีอาส, จนาพ |
แม่น้ำสตลุช (อังกฤษ: Sutlej River, Satluj River; ปัญจาบ: ਸਤਲੁਜ; สันสกฤต: शतद्रु (ศตทรุ)) เป็นแม่น้ำในประเทศอินเดียและปากีสถาน เป็นแม่น้ำที่ยาวที่สุดและอยู่ทางตะวันออกสุดของบรรดาแม่น้ำห้าสาย (ปัญจนาที) ของภูมิภาคปัญจาบ[3][4] และเป็นแม่น้ำสาขาของแม่น้ำสินธุ มีความยาวประมาณ 1,500 กิโลเมตร (932 ไมล์) มีต้นน้ำอยู่ที่ทะเลสาบรากษสตาล (Lake Rakshastal) ทางใต้ของเขาไกรลาสในทิเบต ก่อนจะไหลไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเป็นระยะทาง 260 กิโลเมตร (160 ไมล์) เข้าประเทศอินเดียทางช่องเขาชิปกีลา (Shipki La) แล้วไหลลงมาทางตะวันตกเฉียงใต้เป็นระยะทาง 360 กิโลเมตร (220 ไมล์) ไปรวมกับแม่น้ำบีอาส ที่ใกล้เมืองมาคู (Makhu) รัฐปัญจาบ แม่น้ำสายนี้จะไหลเข้าประเทศปากีสถานต่อไปเพื่อไปรวมกับแม่น้ำจนาพ กลายเป็นแม่น้ำปันชนัทที่ตำบลพหาวัลปุระ (Bahawalpur) แคว้นปัญจาบ และไหลไปรวมกับแม่น้ำสินธุในที่สุด[5]
ในสมัยโบราณหุบเขาแม่น้ำสตลุชตอนต้นถูกเรียกว่า หุบเขาครุฑ โดยชาวจางจุง (Zhangzhung) ซึ่งอาศัยอยู่ในทิเบตตะวันตก ซากปรักหักพังของเมืองจางจุงยังคงพบเห็นได้ในปัจจุบัน ชาวกรีกโบราณเรียกแม่น้ำสตลุชว่า "ซาราดรอส" (Zaradros)[6]
แม่น้ำสตลุชเป็นหนึ่งในแม่น้ำที่อยู่ในสนธิสัญญาแม่น้ำสินธุ ซึ่งเป็นข้อตกลงด้านทรัพยากรน้ำระหว่างอินเดียกับปากีสถาน[7] อินเดียสร้างเขื่อนหลายแห่ง เช่น เขื่อนภาขรา (Bhakra Dam) โรงไฟฟ้าพลังน้ำคาร์ชัมวังทู (Karcham Wangtoo Hydroelectric Plant) และเขื่อนนาถปาฌากรี (Nathpa Jhakri Dam) เพื่อใช้ประโยชน์ในการผลิตกระแสไฟฟ้า อินเดียเคยมีโครงการที่จะขุดคลองความยาว 214 กิโลเมตร (133 ไมล์) เพื่อเชื่อมแม่น้ำสตลุชกับแม่น้ำยมุนา[8] (คนละสายกับแม่น้ำยมุนาในบังกลาเทศ)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Sutlej valley". The Free Dictionary.
- ↑ "Rivers Network – Sutlej". riverstnetwork.org. 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 สิงหาคม 2022. สืบค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2022.
- ↑ "Sutlej Facts, information, pictures". Encyclopedia.com.
- ↑ "Sutlej River". Maps of India.
- ↑ "Panjnad River – river, Pakistan". Britannica.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2015.
- ↑ "Sutlej River – river, Asia". Britannica.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2015.
- ↑ Aaron T. Wolf; Joshua T. Newton. "Case Study of Transboundary Dispute Resolution: The Indus Water Treaty". transboundarywaters. Oregon State University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 ตุลาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2015.
- ↑ "Sutlej Yamuna Link Canal". india.gov.in. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 สิงหาคม 2013.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ แม่น้ำสตลุช- ลุ่มแม่น้ำสตลุช เครื่องหมายระบุตำแหน่งบนโอเพินสตรีตแมป
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
