แบท โบลิน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

แบท ริกการ์ด โยฮันเนส โบลิน (สวีเดน: Bert Rickard Johannes Bolin; ภาษาสวีเดน: [ˈbæʈː bʊˈliːn]; 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1925 – 30 ธันวาคม ค.ศ. 2007)[1] เป็นนักอุตุนิยมวิทยาชาวสวีเดน ซึ่งดำรงตำแหน่งประธานคนแรกของคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (IPCC) ตั้งแต่ ค.ศ. 1988 ถึง 1997

ประวัติ[แก้]

โบลินเกิดในนีเกอพิง ประเทศสวีเดน[2] และสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยอุปซอลาใน ค.ศ. 1946 เขาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทใน ค.ศ. 1949 และปริญญาเอกใน ค.ศ. 1956 ทั้งสองปริญญาในด้านอุตุนิยมวิทยาที่มหาวิทยาลัยสต็อกโฮล์ม[1] ในช่วงปริญญาเอก เขาใช้เวลาหนึ่งปีเมื่อ ค.ศ. 1950 ที่สถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูงในพรินซ์ตัน รัฐนิวเจอร์ซีย์ ซึ่งเขาทำงานร่วมกับจูล ชาร์นีย์, จอห์น ฟอน นอยมันน์ และคนอื่น ๆ ในการพยากรณ์อากาศด้วยคอมพิวเตอร์ครั้งแรกโดยใช้อีนิแอก ซึ่งเป็นคอมพิวเตอร์อิเล็กทรอนิกส์เครื่องแรก[3]

การแต่งงานของโบลินกับอุลลา ฟริกสตรันด์ จบลงด้วยการหย่าร้างใน ค.ศ. 1979 พวกเขามีลูกสามคน ได้แก่ ดอน, คารีนา และยอลัน[1] โบลินอาศัยอยู่ที่เอสเตอร์แคร์ทางตอนเหนือของสต็อกโฮล์ม เขายังคงกระฉับกระเฉงจนกระทั่งไม่นานก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ซึ่งเขาเสียชีวิตใน ค.ศ. 2007 ที่เทศบาลดัดเดรีดใกล้สต็อกโฮล์มเมื่ออายุ 82 ปี

อาชีพและรางวัล[แก้]

โบลินเป็นศาสตราจารย์ด้านอุตุนิยมวิทยาที่มหาวิทยาลัยสต็อกโฮล์มเมื่อ ค.ศ. 1961–1990 และมีส่วนร่วมในความร่วมมือด้านการวิจัยสภาพภูมิอากาศระหว่างประเทศตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1960 โบลินได้มีส่วนร่วมในการจัดระเบียบการใช้เครื่องมือดาวเทียมสำหรับการวิจัยสภาพภูมิอากาศ ซึ่งนำไปสู่การจัดตั้งคณะกรรมการด้านบรรยากาศศาสตร์ (CAS) ของสภาวิทยาศาสตร์ระหว่างประเทศใน ค.ศ. 1964 โดยโบลินได้กลายเป็นประธานคนแรกของคณะกรรมการดังกล่าว คณะกรรมการด้านบรรยากาศศาสตร์ได้เริ่มโครงการวิจัยบรรยากาศโลก (GARP) ใน ค.ศ. 1967 ซึ่งโบลินเป็นประธานเช่นกัน กระทั่งโครงการวิจัยบรรยากาศโลกได้กลายเป็นโครงการวิจัยสภาพภูมิอากาศโลกใน ค.ศ. 1980

โบลินได้ทำงานในคณะทำงานที่ปรึกษาด้านแก๊สเรือนกระจก[4] ตั้งแต่ ค.ศ. 1985 ส่วนใน ค.ศ. 1987 บรึนต์ลันน์รีพอร์ต 500 หน้าซึ่งโบลินมีส่วนเกี่ยวข้องได้มีส่วนในการจัดตั้งคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (IPCC)[5] ภายใต้การเป็นประธานของเขา (ตั้งแต่ ค.ศ. 1988 ถึง 1997) คณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้จัดทำรายงานการประเมินครั้งแรก (ค.ศ. 1990) และรายงานการประเมินครั้งที่สอง (ค.ศ. 1995) ซึ่งมีส่วนทำให้คณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศแบ่งปันรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ ค.ศ. 2007 ร่วมกับอัล กอร์ อดีตรองประธานาธิบดีสหรัฐ[1] ซึ่งโบลินได้รับการขอให้รับรางวัลในนามของคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ แต่ป่วยเกินกว่าจะเข้าร่วม[5] โบลินได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้รวบรวมมุมมองที่หลากหลายในหมู่นักวิทยาศาสตร์ 3,500 คนของคณะวิจัย ให้กลายเป็นสิ่งที่คล้ายคลึงกันเป็นเอกฉันท์[6] รายงานฉบับแรกนำไปสู่กรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และฉบับที่สองสู่พิธีสารเกียวโต[1]

เขาเป็นผู้อำนวยการด้านวิทยาศาสตร์ขององค์การวิจัยอวกาศยุโรป (ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อองค์การอวกาศยุโรป)[2]

เขาได้รับรางวัลและเกียรติยศจำนวนมากจากผลงานการวิจัยสภาพภูมิอากาศ รวมถึงรางวัลองค์การอุตุนิยมวิทยานานาชาติ (ค.ศ. 1981), เหรียญวิจัยคาร์ล-กุสตาฟ รอสบี (ค.ศ. 1984), รางวัลไทเลอร์สำหรับความสำเร็จด้านสิ่งแวดล้อม (ค.ศ. 1988), รางวัลบรรยากาศศาสตร์สูงสุดของสมาคมอุตุนิยมวิทยาอเมริกัน, รางวัลวิทยาศาสตร์ยุโรปเคอร์เบอร์ (ค.ศ. 1990), เหรียญมิลูทิน มิลันโควิช ใน ค.ศ. 1993,[7] และรางวัลบลูแพลนเน็ต (ค.ศ. 1995) ซึ่งมักได้รับการมองว่าเป็นรางวัลโนเบลสาขาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม[2] นอกจากนี้ เขายังได้รับรางวัลผู้นำสิ่งแวดล้อมโลก ค.ศ. 1999 จากกองทุนสิ่งแวดล้อมโลก[8] ตลอดจนโบลินเป็นสมาชิกของสภาวิทยาศาสตร์แห่งสวีเดน, นอร์เวย์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1975) และรัสเซีย[6][9]

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2007 ไม่นานก่อนที่เขาจะเสียชีวิต โบลินได้รับการตีพิมพ์หนังสืออัตชีวประวัติบางส่วน ซึ่งคือประวัติวิทยาศาสตร์และการเมืองเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ: บทบาทของคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ[5]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Hevesi, Dennis (4 January 2008), "Bert Bolin, 82, Is Dead; Led U.N. Climate Panel", New York Times
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Rodhe, H. (1991). Bert Bolin and his scientific career, Tellus 43AB (4), 3–7.
  3. ↑ Bert Bolin Centre for Climate Research, About Bert Bolin เก็บถาวร 2018-12-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, accessed 7 December 2018
  4. ↑ David L. Downie, Kate Brash (September 2008). Climate Change: A Reference Handbook. ABC-CLIO. ISBN 978-1598841527. Bolin served on the Advisory Group on Greenhouse Gases
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 The Guardian, 9 January 2008, Bert Bolin:Swedish meteorologist who persuaded the world to take climate change seriously
  6. ↑ 6.0 6.1 Nick Sundt,"IPCC Chairman Ber Bolin Builds Consensus". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2002-11-16. สืบค้นเมื่อ 2003-08-13.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  7. ↑ "EGU - Awards & medals - Milutin Milankovic Medal". European Geosciences Union. สืบค้นเมื่อ 18 May 2018.
  8. ↑ GEF's 1999 Global Environment Leadership Award เก็บถาวร กรกฎาคม 15, 2007 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (PDF file)
  9. ↑ "Utenlandske medlemmer" (ภาษานอร์เวย์). Norwegian Academy of Science and Letters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 July 2007. สืบค้นเมื่อ 27 December 2021.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แบท_โบลิน&oldid=10315017"