แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก
| แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก | |
|---|---|
วิลเลม อเล็กซานเดอร์ ฟอน นัสเซา-ไวล์บวร์ก แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก | |
 | |
| แกรนด์ดยุกผู้ปกครองลักเซมเบิร์ก ดยุกแห่งนัสเซา | |
| ครองราชย์ | 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 |
| รัชสมัย | 6 ปี 100 วัน |
| รัชกาลก่อนหน้า | แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก |
| รัชกาลถัดไป | แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก |
| พระราชบุตร | แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงฮิลดาแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงแอนโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก |
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์นัสเซา-ไวล์บวร์ก |
| พระราชบิดา | แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก |
| พระราชมารดา | เจ้าหญิงอเดลเฮด-มารีแห่งอันฮัลท์-เดสซู |
| ประสูติ | 22 เมษายน พ.ศ. 2395 ณ พระราชวังบรีบริช,วีสบาเดิน,ประเทศเยอรมนี |
| สวรรคต | 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 ณ ปราสาทเบิร์ก,คอลมาร์-เบิร์ก,ประเทศลักเซมเบิร์ก (พระชนมายุ 59 พรรษา) |
แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก (22 เมษายน พ.ศ. 2395 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455) ทรงดำรงเป็นแกรนด์ดยุคผู้ปกครองแห่งราชรัฐลักเซมเบิร์กตั้งแต่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 จนกระทั่งเสด็จสวรรคต เป็นพระราชบิดาของแกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์กและแกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก ทรงครองราชบัลลังก์สืบต่อจากแกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก พระราชบิดา และพระองค์ทรงอ้างสิทธิในพระอิศริยยศ ดยุกแห่งนัสเซา[1] พระองค์ทรงเป็นแกรนด์ดยุกพระองค์สุดท้ายแห่งลักเซมเบิร์กที่เสด็จสวรรคตขณะยังเป็นพระประมุข
ช่วงต้นพระชนม์ชีพ[แก้]
เจ้าชายวิลเลม อเล็กซานเดอร์ทรงประสูติในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2395 ณ พระราชวังบรีบริช,วีสบาเดิน โดยเป็นพระราชโอรสพระองค์โตในดยุกอดอลฟ์แห่งนัสเซากับพระมเหสีพระองค์ที่สอง เจ้าหญิงอเดลเฮด-มารีแห่งอันฮัลท์-เดสซู
ตั้งแต่ประสูติพระองค์ทรงได้เป็นรัชทายาทแห่งนัสเซา พระราชบิดาของพระองค์ทรงสนับสนุนจักรวรรดิออสเตรียในสงครามออสเตรีย-ปรัสเซียปีพ.ศ. 2406 หลังจากจักรวรรดิออสเตรียพ่ายแพ้ในสงคราม นัสเซาได้ถูกผนวกเข้ากับราชอาณาจักรปรัสเซียและทำให้พระราชบิดาสูญเสียราชบัลลังก์ในวันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2409
ในราชสำนักลักเซมเบิร์ก[แก้]
ในปีพ.ศ. 2422 พระญาติของพระองค์ซึ่งมีศักดิ์เป็นพระราชนัดดาของดยุกอดอลฟ์ พระราชบิดา คือ เจ้าหญิงเอ็มมาแห่งวัลเด็คและไพร์มอนต์ได้อภิเษกสมรสกับสมเด็จพระเจ้าวิลเลมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ซึ่งทรงเป็นแกรนด์ดยุตแห่งลักเซมเบิร์กด้วย ในปีพ.ศ. 2433 พระเจ้าวิลเลมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์เสด็จสวรรคต มีพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวได้สืบราชบัลลังก์เนเธอร์แลนด์เป็น สมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินาแห่งเนเธอร์แลนด์ เนื่องจากพระราชโอรสของพระองค์สิ้นพระชนม์ก่อนหน้านี้แล้ว พระนางวิลเฮลมินาทรงถูกตัดสิทธิ์ในราชบัลลังก์ลักเซมเบิร์กอันเนื่องมาจากกฎหมายแซลิกที่ไม่อนุญาตให้สตรีครองบัลลังก์
ราชรัฐซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่พ.ศ. 2358 ได้ผ่านราชบัลลังก์ไปสู่พระราชบิดาของพระองค์ซึ่งได้ขึ้นครองราชย์เป็น แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก ด้วยข้อสัญญาราชสกุลนัสเซา นับได้ว่าแกรนด์ดยุคอดอลฟีทรงมีศักดิ์เป็นพระญาติลำดับที่ 17 ของพระเจ้าวิลเลมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ โดยสืบราชสกุลผ่านทางบุรุษ ที่ซึ่งมีความเกี่ยวพันที่ห่างกันมากที่สุดในประวัติศาสตร์
เจ้าชายวิลเลม อเล็กซานเดอร์ทรงได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นแกรนด์ดยุกรัชทายาทแห่งลักเซมเบิร์ก
ครองราชย์[แก้]
ในวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 แกรนด์ดยุคอดอลฟ์เสด็จสวรรคต แกรนด์ดยุกรัชทายาทวิลเลม อเล็กซานเดอร์ได้ครองราชบัลลังก์สืบต่อเป็น แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก พระองค์ทรงเป็นโปรแตสแตนต์ และทรงอภิเษกสมรสตั้งแต่ก่อนครองราชย์ กับเจ้าหญิงมารี แอนน์แห่งโปรตุเกสพระราชธิดาในอดีตสมเด็จพระเจ้ามิเกลแห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอเดเลดแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์กในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2436 ณ ปราสาทฟิสช์ฮอร์น แซล อัม ซี ออสเตรีย พระองค์ทรงเชื่อว่าการอภิเษกสมรสกับพระราชธิดาจากประเทศโรมันคาทอลิกจะนำมาสู่การมีพระประมุขที่เป็นโรมันคาทอลิกด้วย โดยนับตั้งแต่หลังรัชสมัยแกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 พระประมุขทุกพระองคืล้วนเป็นคาทอลิก
หลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระปิตุลา เจ้าชายนิโคเลาส์-วิลเฮล์มในปีพ.ศ. 2448 สายสกุลบุรุษองค์เดียวที่ถูกต้องตามกฎหมายของราชวงศ์นัสเซา-ไวล์บวร์กคือ พระญาติของแกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 เจ้าชายจอร์จ นิโคเลาส์, เคานท์แห่งมาเรนเบิร์ก ซึ่งเป็นพระโอรสจากการแต่งงานต่างฐานันดร ดังนั้นในพ.ศ. 2450 แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 ทรงประกาศให้เคานท์แห่งมาเรนเบิร์กไม่ใช่ราชนิกุล โดยทรงประกาศให้พระราชธิดาพระองค์โต เจ้าหญิงมารี-อเดเลดขึ้นเป็นทายาทโดยสันนิษฐานแห่งราชบัลลังก์ของราชรัฐ
สวรรคต[แก้]
แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กในวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 ณ ปราสาทเบิร์ก,คอลมาร์-เบิร์ก,ประเทศลักเซมเบิร์ก สิริพระชนมายุ 59 พรรษา พระองค์ทรงเป็นแกรนด์ดยุกพระองค์สุดท้ายแห่งลักเซมเบิร์กที่เสด็จสวรรคตขณะยังเป็นพระประมุข พระราชธิดาได้ขึ้นครองราชย์ต่อเป็น แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก ภายใต้การสำเร็จราชการของพระนางมารี แอนน์ พระมเหสีของพระองค์ และต่อมาแกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดทรงทำให้เกิดวิกฤตในการดำรงอยู่ของสถาบันพระมหากษัตริย์ลักเซมเบิร์ก และแกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก พระราชธิดาองค์รองของพระองค์ซึ่งจะได้ครองราชย์สืบต่อจากแกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลด ทรงสามารถแก้ไขวิกฤตต่างๆที่เกิดขึ้นในสมัยพระเชษฐภคินีได้
พระอิศริยยศ[แก้]
- 22 เมษายน พ.ศ. 2395 - 20 กันยายน พ.ศ. 2409 : เจ้าชายรัชทายาทแห่งนัสเซา[2]
- 20 กันยายน พ.ศ. 2409 - 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2433 : เจ้าชายวิลเลม อเล็กซานเดอร์แห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ก[3]
- 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2433 - 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 : แกรนด์ดยุกรัชทายาทแห่งลักเซมเบิร์ก, เจ้าชายแห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ก[3]
- 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 : แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก[3]
พระราชธิดา[แก้]
แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กมีพระราชธิดาร่วมกับเจ้าหญิงมารี แอนน์แห่งโปรตุเกส 6 พระองค์ แต่ไม่มีพระราชโอรส พระราชธิดาได้แก่
| พระนาม | ประสูติ | สิ้นพระชนม์ | คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา | |
|
แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก | 14 มิถุนายน พ.ศ. 2437 |
24 มกราคม พ.ศ. 2467 |
ไม่ทรงอภิเษกสมรส |
|
แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก | 23 มกราคม พ.ศ. 2439 |
9 กรกฎาคม พ.ศ. 2528 |
อภิเษกสมรส วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2462 กับ เจ้าชายเฟลิกซ์แห่งบูร์บง-ปาร์มา มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ แกรนด์ดยุกฌ็องแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลิซาเบธ ดัชเชสแห่งโฮเฮนเบิร์ก เจ้าหญิงมารี แอดิเลดแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงมารี กาบรีแยลแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าชายชาร์ลแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงอาลิกซ์ เจ้าหญิงแห่งลีญ |
.jpg)
|
เจ้าหญิงฮิลดาแห่งลักเซมเบิร์ก | 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2440 |
8 กันยายน พ.ศ. 2522 |
อภิเษกสมรส วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2473 กับ อดอล์ฟ ชวาร์ทเซินแบร์ค ไม่มีพระโอรสธิดา |
| |เจ้าหญิงแอนโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก | 7 ตุลาคม พ.ศ. 2442 |
31 กรกฎาคม พ.ศ. 2497 |
อภิเษกสมรส วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2464 กับ เจ้าชายรูพเพ็ชลท์ มกุฎราชกุมารแห่งบาวาเรีย มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายไฮน์ริชแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอาร์มีการ์ดแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอีดิธาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงฮิลดาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงกาเบรียลแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงโซฟีแห่งบาวาเรีย | |
|
เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งลักเซมเบิร์ก | 7 มีนาคม พ.ศ. 2444 |
2 สิงหาคม พ.ศ. 2493 |
อภิเษกสมรส วันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2465 กับ เจ้าชายลุดวิก ฟิลิปแห่งทวร์นและทักซิส มีพระโอรสธิดา 2 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายอันเซล์มแห่งทวร์นและทักซิส เจ้าหญิงไอนิกาแห่งทวร์นและทักซิส |
.JPG)
|
เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก | 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2445 |
24 พฤษภาคม พ.ศ. 2484 |
อภิเษกสมรส วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2464 กับ เจ้าชายแอนสท์ ไฮน์ริชแห่งแซ็กโซนี มีพระโอรส 3 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายอัลเบิร์ต ดีโมแห่งแซ็กโซนี เจ้าชายจอร์จ ทีโมแห่งแซ็กโซนี เจ้าชายรูเพิร์ต เจโรแห่งแซ็กโซนี |
พระราชตระกูล[แก้]
เชิงอรรถ[แก้]
อ้างอิง[แก้]
| ก่อนหน้า | แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก | 
|
แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก (ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก) (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455) |
|
แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก |
| แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก |
|
 ดยุกแห่งนัสเซา (ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก) ผู้อ้างสิทธิในพระอิศริยยศ (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455) |
|
แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก |
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
