เอสยู-100
| เอสยู-100 | |
|---|---|
 รถถังเอสยู-100 ของรัสเซีย ที่งานไบแอธลอนรถถัง ปี ค.ศ. 2013 | |
| ชนิด | รถถังพิฆาต |
| แหล่งกำเนิด | สหภาพโซเวียต |
| ประวัติการผลิต | |
| จำนวนที่ผลิต | 2,335+ |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| มวล | 31.6 tonnes (69,665 lbs) |
| ความยาว | 9.45 m (30 ft) |
| ความกว้าง | 3.00 m (9 ft 10 in) |
| ความสูง | 2.25 m (7 ft 5 in) |
| ลูกเรือ | 4 |
| เกราะ | front: 75 mm (3 in) sides: 45 mm (1.77 in) rear: 45 mm (1.77 in) roof: 20 mm (.78 in) |
อาวุธหลัก | 100 mm D-10S gun |
| เครื่องยนต์ | Kharkiv Model V-2 V-12 diesel engine 500 hp (370 kW) |
| กำลัง/น้ำหนัก | 15.8 hp/tonne |
| กันสะเทือน | Christie |
พิสัยปฏิบัติการ | 200–250 km (199 mi) |
| ความเร็ว | 48 km/h (30 mph) |
เอสยู-100 (Samokhodnaya Ustanovka 100) เป็นรถถังพิฆาตสัญชาติโซเวียตติดตั้งด้วยปืนต่อต้านรถถังขนาด 100 มม.ในโครงส่วนบนป้อมปืน ได้ถูกใช้อย่างกว้างขวางในช่วงปีสุดท้ายของสงครามโลกครั้งที่สองและได้แสดงให้เห็นถึงการเข้าประจำการในช่วงเวลาหลายปีกับกองทัพพันธมิตรของโซเวียตทั่วโลก[1]
ผู้ใช้[แก้]
แอลจีเรีย: 50 in reserve.[2][3]
เกาหลีเหนือ: 100[4]
โมร็อกโก: 25;[4] 8 operational.[2]
โรมาเนีย: 47 in reserve as of 2016.[5]
เวียดนาม: 100[4]
เยเมน: 70[2]
ผู้ใช้ในอดีต[แก้]
แอลเบเนีย: Retired[6]
แองโกลา: 40;[4] all destroyed in the Angolan Civil War or decommissioned by the late 1980s.[7]
บัลแกเรีย: 100[4]
จีน: 300[4]
คิวบา: 100[4]
เชโกสโลวาเกีย: 200[4]
เยอรมนีตะวันออก: 50[4]
อียิปต์: 150[4]
ฮังการี: 50[4]
อิรัก: 250[4]
มองโกเลีย: 10[4]
เยเมนเหนือ: 50[4]
โปแลนด์: 25 or 26. Withdrawn from service in late 1960s.[8]
สหภาพโซเวียต[9]
ซีเรีย: 80[4]
ยูโกสลาเวีย: 40[10]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Higgins, David R. (2014). Jagdpanther vs SU-100. Eastern Front 1945. Osprey Publishing.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Cordesman, Anthony (October 2016). After The Storm: The Changing Military Balance in the Middle East. London: Bloomsbury Publishing. pp. 112–124, 701. ISBN 978-1-4742-9256-6.
- ↑ Nerguizian, Aram; Cordesman, Anthony (2009). The North African Military Balance: Force Developments in the Maghreb. Washington DC: Center for Strategic and International Studies Press. pp. 44–46. ISBN 978-089206-552-3.
- ↑ 4.00 4.01 4.02 4.03 4.04 4.05 4.06 4.07 4.08 4.09 4.10 4.11 4.12 4.13 4.14 "Trade Registers". Armstrade.sipri.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-04-22. สืบค้นเมื่อ 2013-06-20.
- ↑ "United Nations Register of Conventional Arms: Report of the Secretary-General" (PDF). New York: United Nations. 14 July 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 4 October 2016. สืบค้นเมื่อ 4 October 2016.
- ↑ М. Барятинский. (2017). Самоходные установки на базе Т-34. Litres. p. 29. ISBN 978-5-699-23790-6.
- ↑ "Wayback Machine" (PDF). archive.org. 16 มิถุนายน 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 16 มิถุนายน 2017. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2018.
{{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|deadurl=ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help) - ↑ Jurek. "SU-100, średnie działo pancerne". www.2wojna.pl. สืบค้นเมื่อ 19 April 2018.
- ↑ "Soviet Ground Force Weapons And Armored Vehicles" (PDF). Langley: Central Intelligence Agency. August 1969. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 10 March 2017. สืบค้นเมื่อ 20 May 2017.
- ↑ Kočevar, Iztok (August 2014). "Micmac à tire-larigot chez Tito: L'arme blindée yougoslave durant la Guerre froide" [The Yugoslav armored arm during the Cold War]. Batailles et Blindés (ภาษาฝรั่งเศส). No. 62. Caraktère. pp. 66–79. ISSN 1765-0828.