ข้ามไปเนื้อหา

เอวีซีวิมินส์แชมเปียนส์ลีก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เอวีซีวิมินส์แชมเปียนส์ลีก
การแข่งขันหรือฤดูกาลครั้งต่อไป:
เหตุการณ์กีฬาปัจจุบัน เอวีซีวิมินส์แชมเปียนส์ลีก 2025
ชื่อก่อนหน้า
  • เอวีซีคัพวิมินส์คัพทัวร์นาเมนต์ (1999–2002)
  • วอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์สโมสรเอเชีย (2004–2024)
กีฬาวอลเลย์บอล
ก่อตั้ง1999; 26 ปีที่แล้ว (1999)
ฤดูกาลแรก1999
ผู้ดำเนินการสมาพันธ์วอลเลย์บอลเอเชีย (เอวีซี)
ประเทศสมาชิกเอวีซี
ทวีปเอเชียและโอเชียเนีย
ทีมชนะเลิศปัจจุบันประเทศญี่ปุ่น เอ็นอีซี เรดร็อกเก็ตส์
(2 สมัย)
(2024)
ทีมชนะเลิศสูงสุดประเทศจีน เทียนจินปัวไห่แบงก์
(5 สมัย)
หุ้นส่วนโทรทัศน์พีพีทีวี
หุ้นส่วนสตรีมมิงวอลเลย์บอลทีวี (ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2024)
เว็บไซต์Asian Volleyball Confederation

เอวีซีวิมินส์แชมเปียนส์ลีก (อังกฤษ: AVC Women's Champions League) ซึ่งเดิมเรียกว่า เอวีซีคัพวิมินส์คัพทัวร์นาเมนต์ (ระหว่างปี ค.ศ. 1999 ถึง 2002) และ วอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์สโมสรเอเชีย (ระหว่างปี ค.ศ. 2004 ถึง 2024) เป็นการแข่งขันวอลเลย์บอลระดับสโมสรประจำปีที่จัดขึ้นโดยสมาพันธ์วอลเลย์บอลเอเชีย (เอวีซี) ซึ่งเป็นหน่วยงานกำกับดูแลกีฬาระดับทวีป การแข่งขันจัดขึ้นครั้งแรกที่ประเทศจีนในปี ค.ศ. 1999 และไม่ได้จัดขึ้นในปี ค.ศ. 2003 และ ค.ศ. 2020 เนื่องจากการระบาดของโรคซาร์สใน ค.ศ. 2002–2004 และการระบาดทั่วของโควิด-19 ตามลำดับ

เดิมผู้ชนะการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์สโมสรเอเชียจะได้สิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์สโมสรโลก โดยตั้งแต่ปี ค.ศ. 2024 เป็นต้น ได้มีการปรับโครงสร้างใหม่สองอันดับแรกของการแข่งขันจะได้สิทธิ์เข้าร่วมแข่งขันชิงแชมป์สโมสรโลกโดยตรง[1]

สโมสรเทียนจินปัวไห่แบงก์ คว้าแชมป์มากที่สุด โดยชนะการแข่งขันถึง 5 ครั้ง นอกจากนี้สโมสรจากประเทศอิหร่านคว้าแชมป์ทั้งหมด 8 ครั้งซึ่งมากที่สุดในบรรดาประเทศทั้งหมด แชมป์เอเชียปัจจุบันคือ เอ็นอีซี เรดร็อกเก็ตส์ ซึ่งเอาชนะแอลพีแบงก์ นิญบิ่ญ ในรอบชิงชนะเลิศด้วยคะแนน 3–0 ของการแข่งขันในปี 2024

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2025 เป็นต้นไป การแข่งขันจะได้รับการเปลี่ยนชื่อและจะใช้ชื่อว่า เอวีซีวิมินส์แชมเปียนส์ลีก[2]

ผลการแข่งขัน

[แก้]

วอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์สโมสรเอเชีย

[แก้]
ปี เจ้าภาพ รอบชิงชนะเลิศ รอบชิงอันดับที่ 3 ทีม
ชนะเลิศ คะแนน รองชนะเลิศ อันดับที่ 3 คะแนน อันดับที่ 4
1999
รายละเอียด
ประเทศไทย
อุบลราชธานี
ประเทศเกาหลีใต้
แอลจี คาลเท็กซ์
พบกันหมด ประเทศไทย
วิทยุการบินฯ
ประเทศจีน
เซี่ยงไฮ้ เคเบิล ทีวี
พบกันหมด ประเทศคาซัคสถาน
อัลมา ดีนาโม
6
2000
รายละเอียด
ประเทศจีน
เช่าซิง
ประเทศจีน
เซี่ยงไฮ้ เคเบิล ทีวี
พบกันหมด ประเทศญี่ปุ่น
เอ็นอีซี เรดร็อกเก็ตส์
ประเทศจีน
เจ้อเจียง หนานตู้
พบกันหมด ประเทศเกาหลีใต้
ฮุนได อีแอนด์ซี กรีนฟ็อกซ์
6
2001
รายละเอียด
ประเทศเวียดนาม
นครโฮจิมินห์
ประเทศจีน
เซี่ยงไฮ้ เคเบิล ทีวี
3–2 ประเทศญี่ปุ่น
ฮิซามิตสึสปริงส์
ประเทศไทย
วิทยุการบินฯ
3–1 ประเทศคาซัคสถาน
ราฮัต ซีเอสเคเอ
8
2002
รายละเอียด
ประเทศไทย
กรุงเทพมหานคร
ประเทศญี่ปุ่น
ฮิซามิตสึสปริงส์
3–0 ประเทศไทย
บีอีซี เวิลด์
ประเทศคาซัคสถาน
ราฮัต อัลมาเตอ
3–1 ประเทศจีน
เซี่ยงไฮ้ เคเบิล ทีวี
8
2003 ยกเลิกเนื่องจากการระบาดของโรคซาร์สใน ค.ศ. 2002–2004
2004
รายละเอียด
ประเทศคาซัคสถาน
อัลมาเตอ
ประเทศคาซัคสถาน
ราฮัต อัลมาเตอ
พบกันหมด ประเทศจีน
ปาอีหนานชาง
จีนไทเป
จงชาน
พบกันหมด ประเทศคาซัคสถาน
อัสตานา กานาเตอ
6
2005
รายละเอียด
ประเทศเวียดนาม
นิญบิ่ญ
ประเทศจีน
เทียนจิน บริดจ์สโตนจ์
พบกันหมด จีนไทเป
จงชาน
ประเทศเกาหลีใต้
โคเรียไฮเวย์คอร์ปอเรชัน
พบกันหมด ประเทศคาซัคสถาน
ราฮัต ซีเอสเคเอ
7
2006
รายละเอียด
ประเทศฟิลิปปินส์
มะนิลา
ประเทศจีน
เทียนจิน บริดจ์สโตนจ์
พบกันหมด จีนไทเป
จงชาน
ประเทศไทย
แสงโสม
พบกันหมด ประเทศคาซัคสถาน
ราฮัต ซีเอสเคเอ
7
2007
รายละเอียด
ประเทศเวียดนาม
หวิญเอียน
ประเทศคาซัคสถาน
ราฮัต ซีเอสเคเอ
พบกันหมด ประเทศไทย
แสงโสม
ประเทศญี่ปุ่น
ฮิซามิตสึสปริงส์ส์
พบกันหมด ประเทศเกาหลีเหนือ
โซแพ็กซู
7
2008
รายละเอียด
ประเทศเวียดนาม
หวิญเอียน
ประเทศจีน
เทียนจิน บริดจ์สโตนจ์
3–2 ประเทศไทย
แสงโสม
ประเทศญี่ปุ่น
โทเรย์แอร์โรส์
3–2 ประเทศเกาหลีเหนือ
โซแพ็กซู
8
2009
รายละเอียด
ประเทศไทย
นครปฐม
ประเทศไทย
เฟเดอร์บรอย
3–2 ประเทศจีน
เทียนจิน บริดจ์สโตนจ์
ประเทศญี่ปุ่น
โทเรย์แอร์โรส์
3–2 ประเทศคาซัคสถาน
เฌตืยซูว์ อัลมาเตอ
11[3]
2010
รายละเอียด
ประเทศอินโดนีเซีย
เกรซิก
ประเทศไทย
เฟเดอร์บรอย
3–1 ประเทศคาซัคสถาน
เฌตืยซูว์ อัลมาเตอ
ประเทศญี่ปุ่น
เจที มาร์เวลลัส
3–2 ประเทศจีน
เทียนจิน บริดจ์สโตนจ์
10[4]
2011
รายละเอียด
ประเทศเวียดนาม
หวิญเอียน
ประเทศไทย
ช้าง
3–0 ประเทศจีน
เทียนจิน บริดจ์สโตนจ์
ประเทศคาซัคสถาน
เฌตืยซูว์ อัลมาเตอ
3–0 ประเทศเวียดนาม
ทงตินเลียนโพสต์แบงก์
8[5]
2012
รายละเอียด
ประเทศไทย
นครราชสีมา
ประเทศจีน
เทียนจิน บริดจ์สโตนจ์
3–2 ประเทศญี่ปุ่น
โทเรย์แอร์โรส์
ประเทศไทย
ช้าง
3–0 ประเทศคาซัคสถาน
เฌตืยซูว์ อัลมาเตอ
10[6]
2013
รายละเอียด
ประเทศเวียดนาม
บวนมาถ็วต
ประเทศจีน
กวางตุ้ง เอเวอร์แกรนด์
3–1 ประเทศคาซัคสถาน
เฌตืยซูว์ อัลมาเตอ
ประเทศญี่ปุ่น
พีเอฟยู บลูแคตส์
3–0 ประเทศเกาหลีเหนือ
โบทงกัง
8[7]
2014
รายละเอียด
ประเทศไทย
นครปฐม
ประเทศญี่ปุ่น
ฮิซามิตสึสปริงส์
3–0 ประเทศจีน
เทียนจินปั๋วไห่แบงก์
ประเทศคาซัคสถาน
เฌตืยซูว์ อัลมาเตอ
3–0
จีนไทเป
10[8]
2015
รายละเอียด
ประเทศเวียดนาม
ห่านาม
ประเทศไทย
บางกอกกล๊าส
3–2 ประเทศญี่ปุ่น
ฮิซามิตสึสปริงส์
ประเทศจีน
เจ้อเจียง
3–0 จีนไทเป
ไต้หวันพาวเวอร์
9[9]
2016
รายละเอียด
ประเทศฟิลิปปินส์
บีญัน
ประเทศญี่ปุ่น
เอ็นอีซี เรดร็อกเก็ตส์
3–0 ประเทศจีน
ปาอี เสิ่นเจิ้น
ประเทศไทย
บางกอกกล๊าส
3–2 ประเทศคาซัคสถาน
อัลไต
13[10]
2017
รายละเอียด
ประเทศคาซัคสถาน
อุสต์-คาเมโนกอร์สค์
ประเทศไทย
สุพรีม ชลบุรี
3–1 ประเทศญี่ปุ่น
ฮิซามิตสึสปริงส์
ประเทศจีน
เทียนจินปั๋วไห่แบงก์
3–1 ประเทศคาซัคสถาน
อัลไต
8[11]
2018
รายละเอียด
ประเทศคาซัคสถาน
อุสต์-คาเมโนกอร์สค์
ประเทศไทย
สุพรีม ชลบุรี
3–2 ประเทศญี่ปุ่น
เอ็นอีซี เรดร็อกเก็ตส์
ประเทศจีน
เจียงซูเซนิตสตีล
3–2 ประเทศคาซัคสถาน
อัลไต
9[12]
2019
รายละเอียด
ประเทศจีน
เทียนจิน
ประเทศจีน
เทียนจินปั๋วไห่แบงก์
3–1 ประเทศไทย
สุพรีม ชลบุรี
ประเทศญี่ปุ่น
ฮิซามิตสึสปริงส์
3–1 ประเทศคาซัคสถาน
อัลไต
10[13]
2020 ยกเลิกเนื่องจากการระบาดทั่วของโควิด-19[14]
2021
รายละเอียด
ประเทศไทย
นครราชสีมา
ประเทศคาซัคสถาน
อัลไต
3–0 ประเทศไทย
นครราชสีมา คิวมินซี
ประเทศไทย
สุพรีม ชลบุรี
3–0 ประเทศอิหร่าน
ไซปา เตหะราน
7[15]
2022
รายละเอียด
ประเทศคาซัคสถาน
ซีย์มีย์
ประเทศคาซัคสถาน
กูว์เนิช
3–2 ประเทศคาซัคสถาน
อัลไต
ประเทศไทย
ไดมอนด์ ฟู้ด-ไฟน์เชฟ
3–1 ประเทศอิหร่าน
บอริจเอสเซนส์
6[16]
2023
รายละเอียด
ประเทศเวียดนาม
หวิญฟุก
ประเทศเวียดนาม
สปอร์ตเซ็นเตอร์ 1
3–2 ประเทศไทย
ไดมอนด์ ฟู้ด ไฟน์เชฟ–แอร์ฟอร์ซ

เหลียวหนิงตงหัว
3–1
คิงเวลไทเป
9[17]
2024
รายละเอียด
ประเทศไทย
นครราชสีมา
ประเทศญี่ปุ่น
เอ็นอีซี เรดร็อกเก็ตส์
3–0 ประเทศเวียดนาม
แอลพีแบงก์ นิญบิ่ญ
ประเทศไทย
นครราชสีมา คิวมินซี วีซี
3–0 ประเทศคาซัคสถาน
กูว์เนิช
8[18]

เอวีซีวิมินส์แชมเปียนส์ลีก

[แก้]
ปี เจ้าภาพ รอบชิงชนะเลิศ รอบชิงอันดับที่ 3 ทีม
ชนะเลิศ คะแนน รองชนะเลิศ อันดับที่ 3 คะแนน อันดับที่ 4
2025
รายละเอียด
ประเทศฟิลิปปินส์
ปาไซ
12

สถิติการแข่งขัน

[แก้]

ทีมชนะเลิศแบ่งตามสโมสร

[แก้]
สโมสร ชนะเลิศ รองชนะเลิศ ปีที่ชนะเลิศ ปีที่ได้รองชนะเลิศ
ประเทศจีน เทียนจินปั๋วไห่แบงก์ 5 3 2005, 2006, 2008, 2012, 2019 2009, 2011, 2013
ประเทศไทย ช้าง 3 2 2009, 2010, 2011 2007, 2008
ประเทศญี่ปุ่น ฮิซามิตสึสปริงส์ 2 3 2002, 2014 2001, 2015, 2017
ประเทศไทย สุพรีม ชลบุรี 2 1 2017, 2018 2019
ประเทศจีน เซี่ยงไฮ้ไบรท์อูเบสต์ 2 0 2000, 2001
ประเทศคาซัคสถาน ราฮัต อัลมาเตอ 2 0 2004, 2007
ประเทศญี่ปุ่น เอ็นอีซี เรดร็อกเก็ตส์ 2 2 2016, 2024 1999, 2018
ประเทศคาซัคสถาน อัลไต 1 1 2021 2021
ประเทศเกาหลีใต้ จีเอสคาลเท็กซ์โซลเคไอเอ็กซ์เอ็กซ์ 1 0 1999
ประเทศจีน กวางตุ้ง เอเวอร์แกรนด์ 1 0 2013
ประเทศไทย บางกอกกล๊าส 1 0 2015
ประเทศคาซัคสถาน กูว์เนิช 1 0 2022
ประเทศเวียดนาม สปอร์ตเซ็นเตอร์ 1 1 0 2023
จีนไทเป จงชาน 0 2 2005, 2006
ประเทศคาซัคสถาน เฌตืยซูว์ 0 2 2010, 2013
ประเทศจีน ปาอีหนานชาง 0 2 2004, 2016
ประเทศไทย วิทยุการบินฯ 0 1 1999
ประเทศไทย บีอีซี เวิลด์ 0 1 2002
ประเทศญี่ปุ่น โทเรย์แอร์โรส์ 0 1 2012
ประเทศไทย นครราชสีมา คิวมินซี 0 1 2021
ประเทศไทย ไดมอนด์ ฟู้ด ไฟน์เชฟ–แอร์ฟอร์ซ 0 1 2023
ประเทศเวียดนาม แอลพีแบงก์ นิญบิ่ญ 0 1 2024

ทีมชนะเลิศแบ่งตามประเทศ

[แก้]
ประเทศ ชนะเลิศ รองชนะเลิศ ปีที่ชนะเลิศ ปีที่ได้รองชนะเลิศ
 จีน 8 5 2000, 2001, 2005, 2006, 2008, 2012, 2013, 2019 2004, 2009, 2011, 2013, 2016,
 ไทย 6 7 2009, 2010, 2011, 2015, 2017, 2018 1999, 2002, 2007, 2008, 2019, 2021, 2023
 ญี่ปุ่น 4 6 2002, 2014, 2016, 2024 1999, 2001, 2012, 2015, 2017, 2018
 คาซัคสถาน 4 3 2004, 2007, 2021, 2022 2010, 2013, 2022
 เกาหลีใต้ 1 0 1999
 เวียดนาม 1 1 2023 2024
 จีนไทเป 0 2 2005, 2006

เจ้าภาพ

[แก้]

รายชื่อเจ้าภาพเรียงตามจำนวนที่จัดการแข่งขัน

จำนวน ประเทศ ปีที่จัด
8  เวียดนาม 2001, 2005, 2007, 2008, 2011, 2013, 2015, 2023
7  ไทย 1999, 2002, 2009, 2012, 2014, 2021, 2024
4  คาซัคสถาน 2004, 2017, 2018, 2022
3  ฟิลิปปินส์ 2006, 2016, 2025
2  จีน 2000, 2019
1  อินโดนีเซีย 2010

ผู้เล่นทรงคุณค่า

[แก้]

ตารางเหรียญการแข่งขัน

[แก้]
ลำดับที่ประเทศทองเงินทองแดงรวม
1 จีน85619
2 ไทย67720
3 ญี่ปุ่น46616
4 คาซัคสถาน43310
5 เวียดนาม1102
6 เกาหลีใต้1012
7 จีนไทเป0213
รวม (7 ประเทศ)24242472

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "FIVB Board of Administration approves key proposals from FIVB Commissions and Councils". www.fivb.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-07-06.
  2. "Volleyball League resumes with exciting matches". Arab Times (ภาษาอังกฤษ). 8 January 2025. สืบค้นเมื่อ 10 January 2025.
  3. "Thai Federbrau win Asian Women's Club Championship". Fédération Internationale de Volleyball. 9 June 2009. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  4. "Federbrau crowned Asian Women's Club Champion". Fédération Internationale de Volleyball. 5 July 2010. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  5. "Thailand's Chang takes Asian Women's Club title". Fédération Internationale de Volleyball. 26 June 2011. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  6. "Tianjin seal Club World champs berth". Fédération Internationale de Volleyball. 30 April 2012. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  7. "Evergrande qualify for FIVB Women's Club World Champs". Fédération Internationale de Volleyball. 6 May 2013. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  8. "Hisamitsu Springs capture Asian Women's Club Championship title and ticket to FIVB Club World Championship". Fédération Internationale de Volleyball. 25 April 2014. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  9. "Bangkok Glass reign supreme in Asian Women's Club Championship". Fédération Internationale de Volleyball. 20 September 2015. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  10. "NEC Red Rockets reign Supreme over Asian Women's Club Championship". Asian Volleyball Confederation. 11 September 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-09-20. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  11. "Thailand's Supreme VC win Asian Women's Club Championship". Fédération Internationale de Volleyball. 31 May 2017. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  12. "Supreme win back-to-back Asian Women's Club Championship titles". Fédération Internationale de Volleyball. 18 July 2018. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  13. "Li Yingying powers Tianjin to Asian Women's Club Championship triumph". Fédération Internationale de Volleyball. 6 May 2019. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  14. "Cancellation and postponement confirmed for 2020 AVC Championships". Asian Volleyball Confederation. 17 July 2020. สืบค้นเมื่อ 11 January 2021.
  15. "Altay power past Nakhon Ratchasima in thrilling three-setter to reign supreme at Asian Women's Club Championship". Asian Volleyball Confederation. 7 October 2021. สืบค้นเมื่อ 21 May 2022.
  16. "Defending champs Altay dethroned, Denysova's heroics help Kuanysh in epic comeback win at 2022 Asian Women's Club Championship". Asian Volleyball Confederation. 30 April 2022. สืบค้นเมื่อ 21 May 2022.
  17. "Sport Center 1 make hosts Vietnam proud after epic comeback win against Diamond Food for their unprecedented title in 2023 Asian Women's Club Championship". Asian Volleyball Confederation. 3 May 2023. สืบค้นเมื่อ 3 May 2023.
  18. Preechachan (11 September 2024). "Duels set for 2024 Asian Women's Club Championship in Thailand". AVC. สืบค้นเมื่อ 22 September 2024.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]