เอริก ก็องโตนา

เอริก ก็องโตนา

ก็องโตนาในเทศกาลภาพยนตร์เมืองกาน ค.ศ. 2009
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม	เอริก ดาเนียล ปีแยร์ ก็องโตนา
วันเกิด	(1966-05-24) 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1966
สถานที่เกิด	มาร์แซย์, ฝรั่งเศส
ส่วนสูง	1.88 m (6 ft 2 in)
ตำแหน่ง	กองหน้าตัวต่ำ
สโมสรเยาวชน
1980–1981	แอ็สโอ เลกายอล (SO Les Caillols)
1981–1983	โอแซร์
สโมสรอาชีพ*
ปี	ทีม	ลงเล่น	(ประตู)
1983–1988	โอแซร์	82	(23)
1985–1986	→ มาร์ตีก (ยืมตัว)	15	(4)
1988–1991	มาร์แซย์	40	(13)
1989	→ บอร์โด (ยืมตัว)	11	(6)
1989–1990	→ มงเปอลีเย (ยืมตัว)	33	(10)
1991	นีม	17	(2)
1992	ลีดส์ยูไนเต็ด	28	(9)
1992–1997	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	143	(64)
รวม		369	(131)
ทีมชาติ
1987–1995	ฝรั่งเศส	45	(20)
2005	ฝรั่งเศส (ชายหาด)	1	(1)
จัดการทีม
2005–2011	ฝรั่งเศส (ชายหาด)
2010–2012	นิวยอร์กคอสมอส (ผู้จัดการฟุตบอล)
* นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น

เอริก ดาเนียล ปีแยร์ ก็องโตนา (ฝรั่งเศส: Éric Daniel Pierre Cantona; เกิดเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2509 (ค.ศ. 1966) ที่เมืองมาร์แซย์ ประเทศฝรั่งเศส เล่นฟุตบอลอาชีพกับสโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดเป็นสโมสรสุดท้าย ก็องโตนาประสบความสำเร็จได้แชมป์พรีเมียร์ลีก ถึง 4 สมัย ภายในเวลา 5 ปี รวมไปถึงการคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกและฟุตบอลถ้วยเอฟเอคัพ ภายในฤดูกาลเดียวกันอีกสองสมัย

ในปี พ.ศ. 2543 ได้รับการโหวตจากแฟนทีมให้เป็นนักฟุตบอลแห่งศตวรรษ และถูกเชิดชูว่าเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดซึ่งแฟน ๆ ยังคงกล่าวถึงก็องโตนา โดยเรียกเขาว่า "เอริกเดอะคิง" จนถึงทุกวันนี้

การเล่นฟุตบอลในฝรั่งเศส

ก็องโตนาเริ่มเล่นฟุตบอลกับสโมสรออแล็งปิกเดอมาร์แซย์ เป็นคนที่ค่อนข้างหัวเสียง่าย มีอยู่ครั้งหนึ่งในขณะที่ลงแข่งขันนัดกระชับมิตรกับทีมตอร์เปโดมอสโก เขาถูกเปลี่ยนตัวออก แล้วได้แสดงอาการไม่พอใจด้วยการฉีกเสื้อแล้วขว้างทิ้ง เขาถูกลงโทษห้ามลงแข่งเป็นเวลา 1 เดือน อีก 2-3 สัปดาห์หลังจากนั้น เขาก็ได้ออกมากล่าวโจมตีผู้ฝึกสอนทีมชาติฝรั่งเศสทางโทรทัศน์

ก็องโตนาย้ายสู่บอร์โดด้วยสัญญายืมตัว หลังจากนั้นก็ได้ย้ายไปเล่นให้กับมงเปอลีเยซึ่งเขาได้สัมผัสกับถ้วยแชมป์กุปเดอฟร็องส์เป็นครั้งแรก ก่อนจะถูกมาร์แซย์ดึงตัวกลับมา แต่เขาก็ยังถูกขายให้กับสโมสรนีม

เขาถูกห้ามลงแข่งขันอีกครั้งเป็นเวลา 1 เดือน จากการขว้างบอลใส่ผู้ตัดสิน และก็องโตนาก็ให้สัมภาษณ์วิจารณ์คำตัดสินอีก จึงถูกลงโทษเพิ่มเป็น 2 เดือน และนี่เองเปรียบเสมือนฟางเส้นสุดท้ายของก็องโตนา เขาจึงตัดสินใจแขวนสตั๊ด

ต้องขอบคุณแฟนฟุตบอลพันธุ์แท้รายหนึ่ง ที่ชักจูงให้ก็องโตนากลับมาเริ่มต้นเล่นฟุตบอลอีกครั้งที่ประเทศอังกฤษ

การเล่นฟุตบอลในอังกฤษ

หลังจากมาทดสอบฝีเท้ากับสโมสรเชฟฟีลด์เวนส์เดย์ ก็องโตนาก็ได้ย้ายเข้าสู่สโมสรลีดส์ยูไนเต็ดในปี พ.ศ. 2535 ก็องโตนาพายูงทองเถลิงบัลลังก์แชมป์ดิวิชัน 1 (เดิม) ได้ทันทีในฤดูกาลนั้นเอง (1991-92) แต่ในเดือนพฤศจิกายนปีเดียวกัน ก็องโตนาก็ย้ายสโมสรอีกครั้งหนึ่ง โดยเข้าสังกัดแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดด้วยค่าตัวที่ปีศาจแดงจ่ายให้กับลีดส์เพียงแค่ 1.2 ล้านปอนด์ เท่านั้น

ขณะนั้นทีมปีศาจแดงกำลังประสบกับปัญหาปืนฝืด ไม่สามารถทำประตูคู่แข่งได้เนื่องมาจากการที่สโมสรขายมาร์ก รอบินส์ และดีออน ดับลิน ซึ่งประสบปัญหาการบาดเจ็บออกไป

อย่างไรก็ตาม ก็องโตนาปรับตัวเข้ากับสโมสรแห่งใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ทำให้เขาสามารถทำประตูและส่งให้เพื่อนร่วมทีมทำประตูได้อย่างเป็นกอบเป็นกำ

2 ฤดูกาลต่อมา แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่ง โดยคว้าแชมป์ลีกในปี พ.ศ. 2536 และดับเบิลแชมป์ในปี พ.ศ. 2537 ซึ่งก็องโตนาทำประตูจากลูกจุดโทษสองประตูถล่มเชลซี 4-0 ในนัดชิงชนะเลิศของเอฟเอคัพ

ก็องโตนาก่อเรื่องน่าอายขึ้นในเกมเยือนคริสตัลพาเลซ เดือนมกราคม ฤดูกาลถัดมา (พ.ศ. 2538) เมื่อกระโดดถีบใส่แมตทิว ซิมมอนส์ แฟนบอลทีมเจ้าบ้าน หลังจากโดนผู้ตัดสินไล่ออกจากสนาม

ในงานแถลงข่าวภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว กลุ่มนักข่าวพากันมารอสัมภาษณ์ก็องโตนา เขาได้เดินเข้ามานั่งก่อนจะกล่าวว่า เมื่อนกนางนวลบินตามเรือประมง... ก็เพราะพวกมันคิดว่าปลาซาร์ดีนจะถูกโยนลงมาในทะเล เพียงเท่านี้ก็ลุกออกจากห้องไป สร้างความงุนงงให้กับกองทัพนักข่าวทั้งหลาย

ก็องโตนาถูกศาลชั้นต้นสั่งลงโทษจำคุกเป็นเวลา 2 สัปดาห์ ก่อนที่ศาลอุทธรณ์จะเปลี่ยนบทลงโทษให้เป็นทำงานบริการสังคมเป็นเวลา 120 ชั่วโมงแทน นอกจากนี้สมาคมฟุตบอลอังกฤษยังสั่งลงโทษก็องโตนาห้ามลงสนามจนกว่าจะถึงเดือนตุลาคมอีกด้วย

มีการคาดการณ์กันไปต่าง ๆ นานา ว่าก็องโตนาอาจจะยุติการค้าแข้งที่อังกฤษหลังจากพ้นโทษแบน แต่อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เป็นผู้ที่ชักจูงให้ก็องโตนาอยู่กับทีมต่อไป ซึ่งในช่วงต้นฤดูกาลนั้นสโมสรได้ขายผู้เล่นสำคัญบางคนออกไปและเลื่อนชั้นนักเตะจากทีมเยาวชนขึ้นมาแทน ทำให้ความหวังในการคว้าแชมป์ไม่สู้จะดีนักเช่นเดียวกับในปี พ.ศ. 2535

ก็องโตนายิงประตูจากลูกจุดโทษในเกมพบกับลิเวอร์พูลได้ในนัดประเดิมสนามหลังจากพ้นโทษ และประตูของเขาก็ช่วยให้สโมสรคว้าแชมป์ลีกได้หลังจากต้องเป็นฝ่ายไล่ตามหลัง 10 คะแนนตั้งแต่เดือนธันวาคมเป็นต้นมา และเป็นทีมแรกที่สามารถคว้าดับเบิลแชมป์ได้สองสมัยติดต่อกันหลังจากก็องโตนาทำประตูชัยได้ในนัดชิงชนะเลิศเอฟเอคัพ

แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดคว้าแชมป์ได้อีกครั้งในฤดูกาล 1996-97 ทำให้ก็องโตนาได้แชมป์ลีกไปแล้วถึง 6 ครั้งในรอบ 7 ปี ยกเว้นเพียงปีที่เขาโดนแบนเท่านั้น หลังฤดูกาลจบลง ก็องโตนาก็สร้างความประหลาดใจให้กับแฟนบอลด้วยการประกาศเลิกเล่นในขณะที่อายุเพิ่งจะ 30 ปีเท่านั้น ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานได้เปลี่ยนไปเล่นฟุตบอลชายหาดให้กับทีมชาติฝรั่งเศส โดยเป็นกัปตันทีมด้วย

ในปี พ.ศ. 2547 ก็องโตนาได้ให้สัมภาษณ์อีกครั้งโดยได้กล่าวว่า ผมภูมิใจที่แฟน ๆ ยังคงร้องเรียกชื่อผม แต่ผมกลัวว่าพรุ่งนี้พวกเขาอาจจะไม่ทำเช่นนั้น ผมกลัวเพราะผมรักมัน และทุก ๆ สิ่งที่คุณรัก คุณก็ต้องกลัวที่จะเสียมันไป คำพูดนี้ได้ถูกนำมาประกอบลงไปในวอลเปเปอร์ของสโมสรที่ให้แฟน ๆ ในเว็บไซต์ของสโมสร

การเล่นให้กับทีมชาติฝรั่งเศส

ก็องโตนาเป็นที่ชื่นชอบของมีแชล ปลาตีนี ซึ่งเป็นผู้จัดการทีมชาติในขณะนั้น ซึ่งปลาตีนีพูดถึงก็องโตนาว่า เขาจะต้องเลือกก็องโตนาเป็นหนึ่งในขุนพลเลอเบลออย่างแน่นอน ถ้ายังเล่นได้อย่างสุดยอด ปลาตีนีเป็นอีกคนหนึ่งที่ริเริ่มความคิดการเล่นฟุตบอลในอังกฤษให้กับก็องโตนา

ภายหลังล้มเหลวจากศึกฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 1992 ที่ประเทศสวีเดน ปลาตีนีก็ได้ลาออกจากตำแหน่ง ซึ่งขณะนั้นฝรั่งเศสมีคู่ศูนย์หน้า คือ ก็องโตนาและฌ็อง-ปีแยร์ ปาแป็ง ผู้ที่เข้ามารับงานต่อจากปลาตีนีก็คือ เฌราร์ อูลีเย

ฝรั่งเศสไม่สามารถผ่านรอบคัดเลือกไปเล่นฟุตบอลโลกที่สหรัฐอเมริกาได้ในอีกสองปีต่อมา หลังจากที่แพ้บัลแกเรียคาบ้าน 2 ต่อ 1 ซึ่งฝรั่งเศสต้องการเพียงแค่ผลเสมอ ในเกมนั้น ดาวีด ฌีโนลา ทำบอลเสียนำไปสู่การได้ประตูชัยของบัลแกเรียโดยเอมิล กอสตาดีนอฟ ทำให้ก็องโตนาโกรธฌีโนลามาก หลังเกมนั้น อูลีเยลาออกจากตำแหน่ง ทำให้เอเม ฌาแก เข้ามาสานงานต่อ

สองปีต่อมา ฝรั่งเศสผ่านเข้าไปเล่นในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 1996 ที่อังกฤษได้สำเร็จ ซึ่งฌาแกได้ปรับปรุงทีมโดยใช้ผู้เล่นสายเลือดใหม่สองสามคน หนึ่งในนั้นก็คือกองกลางจอมทัพซึ่งมีลีลาการเล่นที่น่าตื่นตาตื่นใจและมีความเป็นผู้นำสูงอย่างซีเนดีน ซีดาน โดยก็องโตนาถูกหมางเมิน

หลายฝ่ายต่างคาดการณ์กันว่า ก็องโตนาคงจะหลุดจากทีมชาติชุดลุยบอลโลกที่ประเทศตัวเองอย่างแน่นอน และมีข่าวเล็ดลอดออกมาว่า ก็องโตนาประกาศเลิกเล่นเมื่อปี พ.ศ. 2540 ก็เพราะว่าต้องการหลีกเลี่ยงแรงกดดันที่ฌักเก้ต์และทีมชาติฝรั่งเศสต้องเผชิญจากการที่ไม่เลือกเขาร่วมทีม

ฝรั่งเศสสามารถคว้าแชมป์ฟุตบอลโลกที่ประเทศตัวเองได้สำเร็จ โดยซีดานทำสองประตูในนัดชิงชนะเลิศกับบราซิล

ชีวิตหลังเลิกค้าแข้ง

หลังจากแขวนสตั๊ดแล้ว ก็องโตนาก็หันไปเป็นนักแสดงในประเทศฝรั่งเศส นอกจากเป็นนักแสดงแล้ว เขายังเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ขนาดสั้นด้วย ก็องโตนาเริ่มเป็นที่รู้จักในฐานะนักแสดงจากภาพยนตร์เรื่อง เอลิซาเบท ที่เขาเล่นเป็นทูตชาวฝรั่งเศส นอกจากนี้เขาก็ยังรับงานนายแบบโฆษณาให้กับบริษัทไนกี้ด้วย

ในช่วงก่อนการแข่งขันฟุตบอลโลกปี 2002 (พ.ศ. 2545) ก็องโตนาก็เล่นภาพยนตร์โฆษณาให้กับไนกี้ร่วมกับตีแยรี อ็องรี, โรเบร์ตู การ์ลูส, โรนัลโด และลูอิช ฟีกู โดยก่อนหน้านี้ เขาก็เคยเล่นภาพยนตร์โฆษณาให้กับไนกี้ในประเทศอังกฤษ ในการปรากฏตัวร่วมกับเอียน ไรต์, สตีฟ มักแมนามัน และร็อบบี ฟาวเลอร์ด้วย

รางวัลและเกียรติยศ

สโมสร

ลีดส์ยูไนเต็ด

• ฟุตบอลลีกเฟิสต์ดิวิชัน: 1991–92
• เอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์: 1992

แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด

• พรีเมียร์ลีก: 1992–93, 1993–94, 1995–96, 1996–97
• เอฟเอคัพ: 1993–94, 1995–96
• เอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์: 1993, 1994, 1996

ทีมชาติ

ทีมชาติฝรั่งเศส U21

• ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี: 1988

ทีมชาติฝรั่งเศส (ฟุตบอลชายหาด)

• Euro Beach Soccer League: 2004
• ฟุตบอลชายหาดชิงแชมป์โลก: 2005

เกียรติยศส่วนตัว

• หอเกียรติยศพรีเมียร์ลีก : 2021
• หอเกียรติยศฟุตบอลอังกฤษสมัยแรก : 2002
• บาลงดอร์ - อันดับ3 : 1993
• การเสนอชื่อเข้าชิงบาลงดอร์ : 1993 , 1994 , 1996
• ผู้เล่นแห่งปีเซอร์แมตต์ บัสบี : 1993-94, 1995-96
• นักฟุตบอลยอดเยี่ยมของพีเอฟเอ : 1994
• นักฟุตบอลแห่งปีของสมาคมผู้สื่อข่าวฟุตบอล : 1995-96
• ทีมยอดเยี่ยมพรีเมียร์ลีกของพีเอฟเอ : 1993-94
• ทีมพีเอฟเอแห่งศตวรรษ (1907–2007)
• รางวัลผู้เล่นแห่งเดือนของพรีเมียร์ลีก : มีนาคม 1996
• ฟีฟ่า 100  : 2004
• นักเตะฝรั่งเศสแห่งศตวรรษ -อันดับ10
• เพรสซิเด้นท์ อวอร์ด : 2019

สถิติ

สถิติสโมสร

ฤดูกาล	สโมสร	ดิวิชัน	ลีก		คัพ		ลีกคัพ		ลีกทวีป		อื่น ๆ		ทั้งหมด
			แข่ง	ประตู	แข่ง	ประตู	แข่ง	ประตู	แข่ง	ประตู	แข่ง	ประตู	แข่ง	ประตู
ฝรั่งเศส			ลีก		กุปเดอฟร็องส์		กุปเดอลาลีก		ยุโรป		อื่น ๆ		รวม
1983–84	โอแซร์	ลีกเอิง	2	0	0	0	–		–		–		2	0
1984–85			5	2	0	0	–		0	0	–		5	2
1985–86			7	0	0	0	–		1	0	–		8	0
1985–86	มาร์ตีก	ลีกเดอ	15	4	0	0	–		–		–		15	4
1986–87	โอแซร์	ลีกเอิง	36	13	4	4	–		–		–		40	17
1987–88			32	8	5	1	–		2	1	–		39	10
1988–89	มาร์แซย์		22	5	0	0	–		–		–		22	5
1988–89	บอร์โด		11	6	1	0	–		0	0	–		12	6
1989–90	มงเปอลีเย		33	10	6	4	–		–		–		39	14
1990–91	มาร์แซย์		18	8	0	0	–		3	1	–		21	9
1991–92	นีม		17	2	0	0	–		–		–		17	2
อังกฤษ			ลีก		เอฟเอคัพ		ลีกคัพ		ยุโรป		แชริตีชีลด์		รวม
1991–92	ลีดส์ยูไนเต็ด	เฟิสต์ดิวิชัน	15	3	0	0	0	0	–		–		15	3
1992–93		พรีเมียร์ลีก	13	6	0	0	1	0	5	2	1	3	20	11
1992–93	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด		22	9	1	0	0	0	0	0	–		23	9
1993–94			34	18	5	4	5	1	4	2	1	0	49	25
1994–95			21	12	1	1	0	0	2	0	1	1	25	14
1995–96			30	14	7	5	1	0	0	0	–		38	19
1996–97			36	11	3	0	0	0	10	3	1	1	50	15
ลีกฝรั่งเศส			198	58	16	9	—		6	2	—		220	69
ลีกอังกฤษ			171	73	17	10	7	1	21	7	4	5	220	96
รวมทั้งหมด			369	131	33	19	7	1	27	9	4	5	440	165

อ้างอิง

ก่อนหน้า		เอริก ก็องโตนา		ถัดไป
พอล มักกราท		นักฟุตบอลยอดเยี่ยมของพีเอฟเอ (พ.ศ. 2537)		แอลัน เชียเรอร์
เยือร์เกิน คลินส์มันน์		นักฟุตบอลยอดเยี่ยมของสมาคมผู้สื่อข่าวอังกฤษ (พ.ศ. 2539)		จันฟรังโก โซลา