เหตุการณ์ 12-3

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เหตุการณ์ 12-3
ส่วนหนึ่งของ การให้เอกราชในเอเชียและสงครามอาณานิคมโปรตุเกส
ผู้ว่าการโปรตุเกสแห่งมาเก๊าลงนามขอโทษใต้ภาพเหมา เจ๋อตง
วันที่พฤศจิกายน ค.ศ. 1966 – มกราคม ค.ศ. 1967
สถานที่มาเก๊า
วิธีการการเดินขบวน, การนัดหยุดงาน, การคว่ำบาตร
ผลรัฐบาลอาณานิคมโปรตุเกสยอมรับข้อเรียกร้องของผู้ประท้วง โดยจัดให้อาณานิคมอยู่ภายใต้การควบคุมของสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยพฤตินัย
คู่ขัดแย้ง

คณะกรรมการต่อต้านการกดขี่ข่มเหงของโปรตุเกส

สนับสนุนโดย:
 จีน

ยุวชนแดง
ผู้นำ
จำนวน
ไม่ทราบ

ทหาร 15,000 นาย
เรือรบ 5 ลำ

ยุวชนแดง 15,000 นาย
ความสูญเสีย
ไม่มีรายงานผู้เสียชีวิต, บาดเจ็บบางส่วน
  • ผู้ประท้วงถูกฆ่า 8 คน, บาดเจ็บ 212 คน
  • ยุวชนแดง 25 นาย [3][4]
เหตุการณ์ 12-3
อักษรจีนตัวเต็ม澳門一二·三事件
อักษรจีนตัวย่อ澳门一二·三事件
ความหมายตามตัวอักษรเหตุการณ์มาเก๊า 1 2-3

เหตุการณ์ 12-3 (จีน: 一二·三事件) หรือในโปรตุเกสเรียก การจลาจล 1-2-3 (โปรตุเกส: Motim 1-2-3) เป็นการจลาจลในมาเก๊า เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม ค.ศ. 1966 โดยได้รับอิทธิพลจากการปฏิวัติทางวัฒนธรรมในประเทศจีน ชื่อเหตุการณ์ดังกล่าวมาจากวันที่เกิดเหตุ[5]

ในปี ค.ศ. 1966 ชาวเมืองบนเกาะไทปาพยายามขออนุญาตเปิดโรงเรียนเอกชนที่สนับสนุนโดยองค์กรฝ่ายซ้าย[6] ถึงแม้จะได้รับการจัดสรรที่ดินจากเจ้าหน้าที่ แต่กระบวนการจัดตั้งโรงเรียนที่ล่าช้าและไม่ได้รับคำตอบจากเจ้าหน้าที่ ทำให้ชาวเมืองตั้งโรงเรียนขึ้นเองโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต[7] ในเดือนพฤศจิกายน ปีเดียวกัน เจ้าหน้าที่สั่งระงับการก่อสร้างโรงเรียน นำไปสู่การปะทะกันระหว่างชาวเมืองกับตำรวจมาเก๊า[6] มีผู้บาดเจ็บกว่า 40 คน[8]

ต่อมามีกลุ่มนักศึกษาและคนงานเดินขบวนที่ทำเนียบรัฐบาลมาเก๊า จนถึงวันที่ 3 ธันวาคม ปีเดียวกัน กลุ่มยุวชนแดงเริ่มก่อการจลาจล ด้านรัฐบาลประกาศจับกลุ่มผู้ชุมนุม ทำให้สถานการณ์ยิ่งรุนแรงขึ้น มีการทำลายสถานที่ต่าง ๆ เช่น อนุสาวรีย์วีเซ็งตือ นีกูเลา ดือ มึชกีตา ที่จัตุรัสซือนาดู, ทำลายภาพเหมือนของอดีตผู้ว่าการที่ศาลากลางและเผาหนังสือและบันทึกของทางการ[9] ภายหลังมีการประกาศกฎอัยการศึก[10] จากเหตุดังกล่าวทำให้มีผู้เสียชีวิต 8 คน บาดเจ็บ 212 คน[5]

หลังเหตุการณ์ดังกล่าว ชาวจีนในมาเก๊าประกาศ "3 ไม่" เพื่อต่อต้านรัฐบาล ได้แก่ ไม่จ่ายภาษี, ไม่ให้บริการ และไม่ขายสินค้าให้ชาวโปรตุเกส[11] ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1967 ผู้ว่าการมาเก๊าแสดงความเสียใจต่อเหตุการณ์ดังกล่าวที่สภาหอการค้าจีน[12] เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้อำนาจของโปรตุเกสในมาเก๊าเสื่อมลงและจีนแผ่นดินใหญ่ขึ้นมามีอำนาจแทน[10] อิทธิพลของจีนแผ่นดินใหญ่ทำให้กิจกรรมของพรรคก๊กมินตั๋งบนเกาะมาเก๊าถูกสั่งห้าม[13]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Fernandes, Moisés Silva. “Macau in Chinese Foreign Policy during the Cultural Revolution, 1966-1968.” Portuguese Literary and Cultural Studies 17/18 (2010): 209–24.
  2. ↑ 2.0 2.1 陳堅銘. "國共在澳門的競逐── 以 [一二‧ 三事件](1966-67) 為中心." "The Competition of the Kuomintang and Communist Party of China in Macau-Focusing on the 12-3 Incident (1966-67)" 臺灣國際研究季刊 11, no. 4 (2015): 153-177.
  3. ↑ "O Jornal do Brasil". 20 December 1966.
  4. ↑ "A Notícia, O Jornal do Brasil, Le Parisien libere, Le Courrier de l'Escaust". 20 December 1966.
  5. ↑ 5.0 5.1 Macau History and Society, Zhidong Hao, Hong Kong University Press, 2011, page 215
  6. ↑ 6.0 6.1 Hong Kong's Watershed: The 1967 Riots, Gary Ka-wai Cheung, Hong Kong University Press, 2009, page 16
  7. ↑ Sovereignty at the Edge: Macau and the Question of Chineseness, Cathryn H. Clayton, Harvard University Press, 2009, page 47
  8. ↑ Selected Hsinhua News Items, Xinhua News Agency, 1966, page 144
  9. ↑ Rioters Fight Macao Police, The Evening Independent, December 3, 1966, page 14A
  10. ↑ 10.0 10.1 Portugal, China and the Macau Negotiations, 1986-1999, Carmen Amado Mendes, Hong Kong University Press, 2013, page 34
  11. ↑ Twentieth Century Colonialism and China: Localities, the Everyday, and the World, Bryna Goodman, David Goodman Routledge, 2012, pages 217-218
  12. ↑ Naked Tropics: Essays on Empire and Other Rogues, Kenneth Maxwell, Psychology Press, 2003, page 279
  13. ↑ "Macao Electoral, Political Parties Laws and Regulations Handbook - Strategic Information, Regulations, Procedures". Google Books. สืบค้นเมื่อ November 10, 2017.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เหตุการณ์_12-3&oldid=10012588"