เวสต์เจ็ต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เวสต์เจ็ต
IATA ICAO รหัสเรียก
WS WJA WESTJET
ก่อตั้ง27 มิถุนายน ค.ศ. 1994 (29 ปี)
เริ่มดำเนินงาน29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1996 (27 ปี)
AOC #แคนาดา 8993,[1]
สหรัฐ WJ0F768F[2]
ท่าหลักแคลกะรี[3]
ท่ารองโทรอนโต - เพียร์สัน
แวนคูเวอร์
เมืองสำคัญเอดมันตัน
วินนิเพก
สะสมไมล์เวสต์เจ็ตรีวาร์ด
บริษัทลูกซันวิงส์แอร์ไลน์
สวูป
เวสต์เจ็ตคาร์โก้
เวสต์เจ็ตเอนคอร์
เวสต์เจ็ตลิงค์
ขนาดฝูงบิน112
จุดหมาย100+
บริษัทแม่โอเน็กซ์คอร์ปอเรชั่น
สำนักงานใหญ่แคนาดา แคลกะรี, แคนาดา
ผู้ก่อตั้งAlexis von Hoensbroech (ประธานและซีอีโอ)
พนักงาน
8,400 (มีนาคม 2022)
เว็บไซต์www.westjet.com

เวสต์เจ็ต (อังกฤษ: WestJet) เป็นสายการบินสัญชาติแคนาดา ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1994 และเริ่มดำเนินงานใน ค.ศ. 1996 สายการบินเริ่มดำเนินการในรูปแบบสายการบินต้นทุนต่ำแทนสายการบินรายใหญ่ของประเทศ เวสต์เจ็ตให้บริการเที่ยวบินตามกำหนดเวลาและเช่าเหมาลำไปยังจุดหมายปลายทางกว่า 100 แห่งในทวีปอเมริกาเหนือและอเมริกากลาง

ประวัติ[แก้]

เวสต์เจ็ตถูกก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน ค.ศ. 1994[4] โดยไคลฟ์ เบดโด, เดวิด นีลแมน, มาร์ค ฮิลล์, ทิม มอร์แกน และโดนัลด์ เบลล์ โดยเวสต์เจ็ตมีฐานธุรกิจเป็นสายการบินต้นทุนต่ำ ชื่อของสายการบิน "เวสต์เจ็ต" มาจากเส้นทางบินแรกเริ่มของสายการบินในทางฝั่งตะวันตกของแคนาดา

ในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1996 เวสต์เจ็ตให้บริการเที่ยวบินแรกของสายการบิน จากแวนคูเวอร์สู่แคลกะรี[5] โดยใช้เครื่องบินโบอิง 737-200

จากการปรับโครงสร้างในอุตสาหกรรมการบินในแคนาดาอันเป็นผลมาจากการเข้าซื้อแคเนเดียนแอร์ไลน์ของแอร์แคนาดาในปีค.ศ. 2000 เวสต์เจ็ตได้ขยายเที่ยวบินไปยังแคนาดาตะวันออก โดยเริ่มให้บริการไปยังเมืองแฮมิลตัน, ออตตาวา, ออนแทรีโอ, แฮลิแฟกซ์ และมอนทรีออล เป็นต้น สายการบินได้เลือกท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น ซี. มันโร แฮมิลตันให้ฐานหลักของการดำเนินงานในฝั่งตะวันออก

ในปีค.ศ. 2004 เวสต์เจ็ตเริ่มบริการเที่ยวบินระหว่างประเทศ โดยเริ่มให้บริการเที่ยวบินไปยังหลายเมืองในสหรัฐ เช่น ลอสแอนเจลิส, ซานฟรานซิสโก, ฟอร์ตลอเดอร์เดล, นิวยอร์กซิตี้ เป็นต้น[6] จุดหมายปลายทางระหว่างประเทศแรกของเวสต์เจ็ตที่ตั้งอยู่นอกแคนาดาและสหรัฐ คือ แนสซอ, บาฮามาส

ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2010 เวสต์เจ็ตประกาศในให้บริการไปยังซานตาคลารา คิวบา, นิวออร์ลีนส์และแกรนด์เคย์แมน เป็นการเพิ่มจำนวนจุดหมายปลายทางทั้งหมดไป 71 แห่ง

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2017 เวสต์เจ็ตได้ประกาศแผนการที่จะเปิดตัวสายการบินต้นทุนต่ำใหม่ในปลายปีเดียวกัน[7] สายการบินใหม่จะดำเนินการโดยใช้เครื่องบินโบอิ้ง 737-800[8] โดยการเปิดตัวสายการบินใหม่ในชื่อ สวูป จะถูกเลื่อนออกไปเป็นเดือนมิถุนายน 2018[9]

กิจการองค์กร[แก้]

บริษัทลูก[แก้]

เวสต์เจ็ตเอนคอร์[แก้]

บทความหลัก: เวสต์เจ็ตเอนคอร์

เวสต์เจ็ตเอนคอร์เป็นสายการบินระดับภูมิภาคในเครือของเวสต์เจ็ต สายการบินเริ่มดำเนินการเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 2013 ด้วยเครื่องบินบอมบาร์ดิเอร์ คิว400[10]

แซ้บ 340 ของแปซิฟิกโคสตัลแอร์ไลน์ ดำเนินงานให้กับเวสต์เจ็ตลิงค์

เวสต์เจ็ตลิงค์[แก้]

เวสต์เจ็ตลิงค์เป็นสายการบินลูกของเวสต์เจ็ตที่เปิดตัวในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2018[11] ดำเนินการโดยแปซิฟิกโคสตัลแอร์ไลน์ , เวสต์เจ็ตลิงค์ให้บริการจากฐานการบินหลักที่แคลกะรีและแวนคูเวอร์ ไปยังชุมชนขนาดเล็กในแคนาดา

สวูป[แก้]

บทความหลัก: สวูป (สายการบิน)

สวูปเป็นสายการบินต้นทุนต่ำพิเศษ (ULCC) ที่เวสต์เจ็ตเป็นเจ้าของ สวูปเริ่มดำเนินการเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 2018 ปัจจุบันสวูปให้บริการเครื่องบินโบอิ้ง 737-800 จำนวน 10 ลำ[12]

ผลประกอบการ[แก้]

ผลประกอบการของเวสต์เจ็ต (รวมเวสต์เจ็ตเอนคอร์) ในช่วงปี 2011-2018 มีดังนี้:

2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
รายได้ (ล้านดอลลาร์แคนาดา) 3,427 3,662 3,977 4,029 4,123 4,507 4,733
กำไรสุทธิ (ล้านดอลลาร์แคนาดา) 242 269 317 368 295 279 91
จำนวนพนักงาน (FTE ณ สิ้นปี) 7,742 8,000 8,698 9,211 9,988 11,089 11,624
ผู้โดยสาร (ล้านคน) 17.4 18.5 19.7 20.3 22.0 24.1 25.5
อัตราเปลี่ยนแปลงของผู้โดยสาร 82.8% 81.7% 81.4% 80.0% 81.8% 83.6% 83.8
จำนวนอากาศยาน (ณ สิ้นปี) 100 113 122 140 153 168 177
อ้างอิง [13] [13] [13] [13] [13] [14] [15]

ณ เดือนมกราคม ค.ศ. 2023 เวสต์เจ็ตยังไม่มีการประกาศผลประกอบการในช่วงปี 2019-2022 คาดว่าเพราะเวสต์เจ็ตเปลี่ยนเป็นบริษัทเอกชนในปี 2019

จุดหมายปลายทาง[แก้]

บทความหลัก: จุดหมายปลายทางของเวสต์เจ็ต

เวสต์เจ็ตให้บริการเที่ยวบินไปยัง 109 จุดหมายปลายทาใน 24 ประเทศ[16]

พันธมิตรทางการบิน[แก้]

เวสต์เจ็ตมีพันธมิตรทางการบินกับสายการบินดังต่อไปนี้:[17]

ข้อตกลงการบินร่วม[แก้]

เวสต์เจ็ตได้มีข้อตกลงการบินกับสายการบินดังต่อไปนี้:[17]

ฝูงบิน[แก้]

ฝูงบินปัจจุบัน[แก้]

ฝูงบินของเวสต์เจ็ต
โบอิง 737-700 ของเวสต์เจ็ต
โบอิง 737-800 ของเวสต์เจ็ต
โบอิง 737 แมกซ์ 8 ของเวสต์เจ็ต
โบอิง 787-9 ของเวสต์เจ็ต

ณ เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2023, เวสต์เจ็ตมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[21][22][23]

ฝูงบินของเวสต์เจ็ต
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร หมายเหตุ
J W Y รวม
โบอิง 737-700 41 — — 12 122 134
โบอิง 737-800 40 — — 12 162 174
โบอิง 737 แมกซ์ 7 — 32 — 12 134 146
โบอิง 737 แมกซ์ 8 24 19 — 12 162 174
โบอิง 737 แมกซ์ 10 — 54 TBA คำสั่งซื้อพร้อม 22 ตัวเลือก[24]
โบอิง 787-9 7 — 16 28 276 320 คำสั่งซื้อพร้อม 10 ตัวเลือก
ฝูงบินของเวสต์เจ็ตคาร์โก้
โบอิง 737-800CF 3 — สินค้า [25]
ทั้งหมด 112 95

ฝูงบินในอดีต[แก้]

เวสต์เจ็ตเคยให้บริการเครื่องบินเหล่านี้

ฝูงบินในอดีตของเวสต์เจ็ต
เครื่องบิน ประจำการ เริ่มปฎิบัติการ ปลดประจำการ หมายเหตุ
โบอิง 737-200 25 1996 2006
โบอิง 737-600 13 2006 2021
โบอิง 757-200 1 2011 2011 เช่าจากนอร์ทอเมริกันแอร์ไลน์
7 2011 2015 เช่าจากทอมมัสคุกแอร์ไลน์
โบอิง 767-300อีอาร์ 4 2015 2020

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Transport Canada (2019-08-28), Civil Aviation Services (CAS) AOC. wwwapps.tc.gc.ca.
  2. ↑ "Federal Aviation Administration - Airline Certificate Information - Detail View". av-info.faa.gov. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-03-29. สืบค้นเมื่อ 2019-06-27.
  3. ↑ Sherif, Omar. "Westjet says it will make Calgary its global hub in announcing pact with province". cbc.ca. cbc. สืบค้นเมื่อ 8 January 2023.
  4. ↑ "WestJet Airlines Ltd. Profile". www.sedar.com.
  5. ↑ WestJet, "Our first flight!" Facebook, 2021-03-3
  6. ↑ "WestJet to begin flying to U.S cities in October". web.archive.org. 2009-03-22. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-03-22. สืบค้นเมื่อ 2022-02-15.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  7. ↑ http://www.macleans.ca/economy/business/westjet-plans-to-launch-new-discount-airline/
  8. ↑ http://www.cbc.ca/news/canada/calgary/west-jet-westjet-ultra-low-cost-carrier-airline-calgary-lower-fares-1.4077103
  9. ↑ http://www.cbc.ca/news/business/westjet-discount-airline-1.4230251
  10. ↑ Deveau, Scott (2012-11-07). "WestJet's new regional carrier Encore aims for mid-June takeoff". Financial Post (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-02-15.
  11. ↑ WestJet. "WestJet Link launch delayed". www.newswire.ca (ภาษาอังกฤษ).
  12. ↑ "Low-cost airline Swoop's maiden flight lands in Abbotsford". British Columbia (ภาษาอังกฤษ). 2018-06-19.
  13. ↑ 13.0 13.1 13.2 13.3 13.4 "2016 Annual Report" (PDF). February 6, 2017. สืบค้นเมื่อ September 26, 2017.
  14. ↑ "Management's Discussion and Analysis of Financial Condition and Operating Results for the years ended December 31, 2017 and 2016" (PDF). www.westjet.com. สืบค้นเมื่อ 2018-03-22.
  15. ↑ "WestJet 2018 Annual Report" (PDF). สืบค้นเมื่อ 11 February 2019.
  16. ↑ List of WestJet destinations. (2022, 3 กุมภาพันธ์). ใน Wikipedia The free encyclopedia. สืบค้นเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2022, จาก https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=List_of_WestJet_destinations&action (อังกฤษ)
  17. ↑ 17.0 17.1 "Our airline partners | WestJet official site". www.westjet.com (ภาษาอังกฤษ).
  18. ↑ "Air Transat To Codeshare With WestJet On Transatlantic Flights". Simple Flying. April 29, 2022.
  19. ↑ "WestJet Secures Virgin Atlantic Codeshare Agreement". Simple Flying. November 19, 2019.
  20. ↑ "INTERLINE AND CODESHARE TRAVEL". Pakistan International Airlines. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-03-08. สืบค้นเมื่อ 2022-02-15.
  21. ↑ System, Government of Canada; Transport Canada; Civil Aviation; General Aviation; Aircraft Registration and Leasing; Canadian Civil Aircraft Register; General Aviation System; Civil Aviation (2013-08-28). "Canadian Civil Aircraft Register". wwwapps.tc.gc.ca.
  22. ↑ "Boeing Commercial Airplanes – Orders and Deliveries – 737 Model Summary". boeing.com. Boeing. June 30, 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 21, 2018. สืบค้นเมื่อ August 4, 2016.
  23. ↑ "WestJet Fleet Details and History". www.planespotters.net.
  24. ↑ "WestJet Group inks deal with Boeing for an additional 42 737-10 aircraft plus 22 options". www.westjet.com (ภาษาอังกฤษ).
  25. ↑ Atkins, Eric (2022-01-03). "Canadian airlines seize new opportunity amid global supply chain delays". The Globe and Mail.
  26. ↑ Arnone, Annie (2018-01-05). "WestJet passengers evacuated after plane clips jet on Pearson tarmac". The Toronto Star (ภาษาอังกฤษแบบแคนาดา). ISSN 0319-0781. สืบค้นเมื่อ 2022-02-15.
  27. ↑ Government of Canada, Transportation Safety Board of Canada (2018-07-11). "Air transportation safety investigation A18O0002 - Transportation Safety Board of Canada". www.tsb.gc.ca.
  28. ↑ "Air safety incidents for aircraft registration C-FUJR". www.aeroinside.com (ภาษาอังกฤษ).
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เวสต์เจ็ต&oldid=10742981"