เรือบรรทุกเครื่องบินรัสเซียอัดมีรัลคุซเนซอฟ

	เรือบรรทุกเครื่องบินอัดมีรัล คุซเนซอฟ ค.ศ. 2012
ประวัติ
โซเวียต / รัสเซีย
ชื่อ	อัดมีรัล โฟลตา โซเวียตโคกอร์ โซยูซา คุซเนซอฟ
ตั้งชื่อตาม	จอมพลเรือ นีโคไล เกราซีโมวิช คุซเนซอฟ
Ordered	3 มีนาคม 1981
ปล่อยเรือ	1 เมษายน 1982
เดินเรือแรก	6 ธันวาคม 1985
เข้าประจำการ	25 ธันวาคม 1990
รหัสระบุ	113
สถานะ	ในประจำการ
ลักษณะเฉพาะ
ประเภท:	เรือบรรทุกเครื่องบิน
ขนาด (ระวางขับน้ำ):	43,000 ตัน (ระวางปกติ); 55,200 ตัน (เต็มระวาง); 61,390 ตัน (ระวางสูงสุด)
ความยาว:	305 เมตร (ตลอดลำ); 270 เมตร (แนวน้ำ)
ความกว้าง:	72 เมตร (ตลอดลำ); 35 เมตร (แนวน้ำ)
กินน้ำลึก:	10 เมตร
ระบบพลังงาน:	เครื่องยนต์แรงดันไอน้ำขนาด 8 หม้อต้ม 4 เพลา 200,000 แรงม้า เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล 1,500 kW จำนวน 6 ชุด; เครื่องกำเนิดไฟฟ้าไอน้ำ 1,500 kW จำนวน 9 ชุด;
ระบบขับเคลื่อน:	4 ใบจักร
ความเร็ว:	29 นอต (54 กิโลเมตร/ชั่วโมง)
พิสัยเชื้อเพลิง:	45 วัน
ลูกเรือ:	1,690 นาย
ยุทโธปกรณ์:	8 × ปืน AK-630 AA (6×30 mm, 6,000 รอบ/นาที/กระบอก, 24,000 รอบ); 8 ระบบป้องกันระยะประชิด CADS-N-1 Kashtan (each 2 × 30 mm Gatling AA plus 32 3K87 Kortik SAM); 12 ระบบขีปนาวุธเรือสู่เรือ P-700 Granit; 24 ระบบขีปนาวุธเรือสู่อากาศ 8-cell 3K95 Kinzhal VLS (192 ; 1 ลูกต่อ 3 วินาที); ฐานปล่อยจรวด RBU-12000 UDAV-1 ASW;
อากาศยาน:	อากาศยานปีกตรึง: Su-33 - 14 ลำ; MiG-29 - 24 ลำ; Su-25UTG/UBP - 4 ลำ; อากาศยานปีกหมุน: ฮ. Ka-27LD32 - 4 ลำ; ฮ. Ka-27PL - 11 ลำ; ฮ. Ka-27PS - 2 ลำ;

อัดมีรัล โฟลตา โซเวียตโคกอร์ โซยูซา คุซเนซอฟ (รัสเซีย: Адмира́л фло́та Сове́тского Сою́за Кузнецо́в) เป็นเรือลาดตระเวนบรรทุกเครื่องบินของสหภาพโซเวียตและประเทศรัสเซีย ในปัจจุบันมีสถานะเป็นเรือธงของกองทัพเรือรัสเซีย ถูกต่อขึ้นที่อู่ต่อเรือทะเลดำในยูเครนสมัยยังเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียต ในตอนแรกเรือลำนี้จะถูกตั้งชื่อว่า ริกา ต่อมาเมื่อวางกระดูกงูจึงเปลี่ยนเป็นชื่อ เลโอนิด เบรจเนฟ เมื่อปล่อยลงน้ำและทดสอบเรือใช้ชื่อว่า ทบิลิซี ก่อนที่สุดท้ายจะมีชื่ออย่างเป็นทางการว่า คุซเนซอฟ^[3] โดยตั้งชื่อตามจอมพลเรือ นีโคไล เกราซีโมวิช คุซเนซอฟ ผู้บัญชาการทหารเรือแห่งสหภาพโซเวียต

เริ่มเข้าประจำการในกองทัพเรือโซเวียต และถูกวางให้เป็นเรือนำในชั้นเรือเดียวกัน แต่เรืออีกลำในชั้นเรือเดียวกันคือเรือบรรทุกเครื่องบินวาร์ยักนั้นกลับสร้างไม่เสร็จและตกเป็นสมบัติของรัฐบาลยูเครน ซึ่งต่อมาประเทศจีนได้ซื้อเรือวาร์ยักนี้ไปสร้างต่อจนแล้วเสร็จและเข้าประจำการในชื่อ เหลียวหนิง

อ้างอิง[แก้]

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 ^1.4 ^1.5 Yu.B. Apalkov, Korabli VMF SSSR, Tom 2, Udarnye Korabli, Galeya Print, Sankt Peterburg, 2003
↑ http://flotprom.ru/news/index.php?ELEMENT_ID=170929
↑ Sovetskii Avianostsy, S.Balakin & V.Zablotskiy, Moscow 2007

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

[ReferenceA-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 ^1.4 ^1.5 Yu.B. Apalkov, Korabli VMF SSSR, Tom 2, Udarnye Korabli, Galeya Print, Sankt Peterburg, 2003

[2] ttp://flotprom.ru/news/index.php?ELEMENT_ID=170929

[Sovetskii_Avianostsy_2007-3] Sovetskii Avianostsy, S.Balakin & V.Zablotskiy, Moscow 2007

[1]

[2]

[3]