ข้ามไปเนื้อหา

เรือควีนเอลิซาเบธ 2

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ควีนเอลิซาเบธ 2 ในฐานะโรงแรมลอยน้ำในดูไบ ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2020
ประวัติ
ชื่อควีนเอลิซาเบธ 2
เจ้าของ
ผู้ให้บริการ
ท่าเรือจดทะเบียน
เส้นทางเดินเรือแอตแลนติกเหนือและเรือสำราญระหว่างให้บริการกับคูนาร์ด
Ordered1964
อู่เรือจอห์นบราวน์แอนด์คอมปานี (อู่ต่อเรืออัปเปอร์ไคลด์), ไคลด์แบงก์, สกอตแลนด์
มูลค่าสร้าง29,091,000 ปอนด์สเตอร์ลิง
Yard number736
ปล่อยเรือ5 กรกฎาคม 1965
เดินเรือแรก20 กันยายน 1967 โดยสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2
สร้างเสร็จ26 พฤศจิกายน 1968 (ผ่านการทดสอบทางทะเลแล้ว)
Maiden voyage2 พฤษภาคม 1969
บริการ1969–2008
หยุดให้บริการ27 พฤศจิกายน 2008
รหัสระบุ
สถานะโรงแรมลอยน้ำและพิพิธภัณฑ์ที่ท่าเรือเราะชีด ดูไบ
ลักษณะเฉพาะ
ขนาด (ตัน):
  • (1968): 65,863 ตันกรอส, 37,218 ตันเนต[2]
  • (1994): 70,327 ตันกรอส, 37,182 ตันเนต
ขนาด (ระวางขับน้ำ): 49,738[3]
ความยาว: 963 ฟุต (293.5 เมตร)
ความกว้าง: 105 ฟุต (32.0 เมตร)
ความสูง: 171 ฟุต (52.1 เมตร)
กินน้ำลึก: 32 ฟุต (9.8 เมตร)
ดาดฟ้า: 10
ระบบพลังงาน:
  • 3 × หม้อไอน้ำ Foster Wheeler ESD II (ดั้งเดิม)
  • 9 × MAN B&W 9L58/64 (ปรับปรุงในปี 1987)
ระบบขับเคลื่อน:
  • 2 × กังหันไอน้ำบราวน์-เพเมทราดา (ดั้งเดิม)
  • 2 × มอเตอร์ขับเคลื่อน GEC (2 × 44 เมกะวัตต์) (ปรับปรุงในปี 1987)
  • 2 × ใบจักรแบบปรับมุมได้ 5 พวง (หลังเปลี่ยนเครื่องยนต์)
    • ความเร็ว:
  • สูงสุด 34 นอต (63 กิโลเมตรต่อชั่วโมง; 39 ไมล์ต่อชั่วโมง)
  • บริการ 28.5 นอต (52.8 กิโลเมตรต่อชั่วโมง; 32.8 ไมล์ต่อชั่วโมง)
  • ถอยหลัง 20 นอต (37 กิโลเมตรต่อชั่วโมง; 23 ไมล์ต่อชั่วโมง)
    • ความจุ:
  • ผู้โดยสาร 1,777 คน
  • ผู้โดยสาร 1,892 คน (ทุกเตียง)
    • ลูกเรือ: 1,040

    ควีนเอลิซาเบธ 2 (อังกฤษ: Queen Elizabeth 2 หรือ QE2) เป็นเรือโดยสารสัญชาติบริติชปลดระวางและถูกดัดแปลงเป็นโรงแรมลอยน้ำ เดิมสร้างขึ้นให้กับบริษัทคูนาร์ดไลน์ และให้บริการโดยคูนาร์ดทั้งในฐานะเรือโดยสารข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกและเรือสำราญตั้งแต่ ค.ศ. 1969 ถึง 2008 จากนั้นได้ถูกจอดเก็บไว้กระทั่งมีการดัดแปลง และนับตั้งแต่วันที่ 18 เมษายน ค.ศ. 2018 ก็ได้ทำหน้าที่เป็นโรงแรมลอยน้ำในดูไบ[4]

    ควีนเอลิซาเบธ 2 ถูกออกแบบมาเพื่อให้บริการข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกจากท่าเรือต้นทางที่เซาแทมป์ตัน ประเทศอังกฤษ ไปยังนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา[5] ทำหน้าที่เป็นเรือธงของบริษัทตั้งแต่ ค.ศ. 1969 ถึง 2004 ก่อนที่อาร์เอ็มเอส ควีนแมรี 2 จะมาทำหน้าที่แทน เรือลำนี้ได้รับการออกแบบโดยสำนักงานของคูนาร์ดในลิเวอร์พูลและเซาแทมป์ตัน และถูกสร้างขึ้นในไคลด์แบงก์ ประเทศสกอตแลนด์ เรือลำนี้เคยถูกมองว่าเป็นเรือเดินสมุทรลำสุดท้ายกระทั่งคูนาร์ดไลน์ได้ประกาศ "โครงการเจเนซิส" (Project Genesis) ใน ค.ศ. 1995 หลังมิกกี แอริสัน ประธานบริษัทคาร์นิวัล และคาร์นิวัล ยูเค (Carnival UK) เข้าซื้อกิจการของคูนาร์ด โครงการดังกล่าวมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างชีวิตใหม่แก่ตำนานเรือเดินสมุทร และใน ค.ศ. 1998 คูนาร์ดก็ได้เปิดเผยชื่อเรือลำใหม่ นั่นคือ อาร์เอ็มเอส ควีนแมรี 2 (RMS Queen Mary 2)

    ควีนเอลิซาเบธ 2 ได้รับการปรับปรุงใหม่โดยติดตั้งเครื่องยนต์ดีเซลสมัยใหม่ใน ค.ศ. 1986–87 เรือลำนี้ทำการเดินทางรอบโลกเป็นประจำเกือบ 40 ปี และต่อมาได้ให้บริการส่วนใหญ่ในฐานะเรือสำราญ โดยออกเดินทางจากเซาแทมป์ตัน ประเทศอังกฤษ ควีนเอลิซาเบธ 2 ไม่มีเรือคู่วิ่งและไม่เคยให้บริการเรือด่วนข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกรายสัปดาห์ตลอดทั้งปีไปยังนิวยอร์ก กระนั้น เรือลำนี้ก็ยังคงสืบทอดประเพณีของคูนาร์ดในการเดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกตามตารางเวลาตลอดอายุใช้งาน

    ควีนอลิซาเบธ 2 เกษียณจากการให้บริการกับคูนาร์ดในวันที่ 27 พฤศจิกายน ค.ศ. 2008 และถูกซื้อโดยหน่วยงานทุนเอกชนของดูไบเวิลด์ ซึ่งมีแผนดัดแปลงเรือลำนี้ให้เป็นโรงแรมลอยน้ำขนาด 500 ห้องจอดเทียบท่าอยู่ที่ปาล์มอัลญุมัยเราะฮ์ ดูไบ[6][7] อย่างไรก็ตาม วิกฤตการณ์การเงิน ค.ศ. 2007 ทำให้เรือลำดังกล่าวต้องถูกจอดไว้ที่อู่แห้งดูไบ และต่อมาที่ท่าเรือเราะชีด[8] เมื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ในฐานะโรงแรมลอยน้ำที่ท่าเรือเราะชีด ในช่วงเวลาดังกล่าว เรือได้เดินทาง 1,400 เที่ยวเป็นระยะทางกว่า 6 ล้านไมล์ทะเล ขณะเดียวกันก็ขนส่งผู้โดยสารรวมกว่า 2.5 ล้านคนในการเดินทางรอบโลก 25 เที่ยว[9] ต่อมามีการประกาศแผนการดัดแปลงเรือใน ค.ศ. 2012[10] และอีกครั้งโดยกลุ่มโอเชียนิกใน ค.ศ. 2013 แต่ทั้งสองแผนก็ล้มเลิกไป[11] ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2015 นิตยสาร Cruise Arabia & Africa ได้อ้างคำพูดของสุลต่าน อาฮ์เมท บิน สุลาเยม ประธานบริษัทดีพีเวิลด์ (DP World) ที่กล่าวว่าควีนเอลิซาเบธ 2 จะไม่ถูกนำไปแยกชิ้นส่วน[12] และในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2017 บริษัทก่อสร้างแห่งหนึ่งในดูไบได้ประกาศว่าได้รับการว่าจ้างให้ปรับปรุงเรือลำนี้[13] ควีนเอลิซาเบธ 2 ที่ผ่านการบูรณะเปิดให้เข้าชมเป็นครั้งแรกในวันที่ 18 เมษายน ค.ศ. 2018[14] แต่เป็นการเปิดบางส่วน

    การพัฒนา

    [แก้]
    ตัวเรือ QE2 ที่หมายเลข 736 บนทางลาดลงน้ำ (ค.ศ. 1967)

    ใน ค.ศ. 1957 การเดินทางทางทะเลข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกเริ่มถูกแทนที่ด้วยการเดินทางโดยเครื่องบินเพราะความรวดเร็วและต้นทุนสัมพันธ์ที่ต่ำ โดยจำนวนผู้โดยสารแบ่งออกเป็น 50:50[15] ด้วยเครื่องบินไอพ่นที่สามารถบินข้ามมหาสมุทรได้อย่างต่อเนื่องเข้ามาแทนที่เครื่องบินใบพัด และการเปิดตัวเครื่องบินโบอิง 707 และดักลาส ดีซี-8 ใน ค.ศ. 1958 ทำให้กระแสนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว[16] เวลาเดียวกัน ควีนแมรีและควีนเอลิซาเบธที่เก่าแก่ก็มีค่าดำเนินงานสูงขึ้นเรื่อย ๆ และทั้งภายในกับภายนอกก็ล้วนเป็นสิ่งที่เหลืออยู่จากสมัยก่อนสงคราม

    แม้รายได้จากผู้โดยสารจะลดลง แต่คูนาร์ดก็ไม่ต้องการทิ้งบทบาทดั้งเดิมของตนในฐานะผู้ให้บริการผู้โดยสารบนแอตแลนติกเหนือและบริษัทโรยัลเมลแคเรียร์ (Royal Mail Carrier) จึงตัดสินใจที่จะแทนที่เรือควีนที่ล้าสมัยด้วยเรือโดยสารรุ่นใหม่[17]

    เมื่อครั้งยังเป็นโครงการ Q3 เรือลำนี้ถูกคาดหมายว่าจะมีขนาด 75,000 ตันกรอส บรรทุกผู้โดยสารได้ 2,270 คน และค่าใช้จ่ายราว 30 ล้านปอนด์[16][18]

    งานได้ดำเนินไปถึงขั้นการเตรียมข้อเสนอจากอู่ต่อเรือหกแห่งและการยื่นขอรับความช่วยเหลือทางการเงินจากรัฐบาลสำหรับการสร้างเมื่อความกังวลในหมู่ผู้บริหารและกรรมการบางคน ประกอบกับการต่อต้านของผู้ถือหุ้น นำไปสู่การประเมินผลประโยชน์ของโครงการอีกครั้ง และท้ายที่สุดก็ถูกยกเลิกในวันที่ 19 ตุลาคม ค.ศ. 1961[16][19]

    คูนาร์ดตัดสินใจเดินหน้าแผนการจัดหาเรือลำใหม่ต่อไปแต่ได้ปรับเปลี่ยนรูปแบบการดำเนินงานและการออกแบบให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้น เมื่อตระหนักถึงความเสื่อมถอยของการค้าข้ามแอตแลนติก จึงมีการวาดภาพว่าเรือ "ควีน" ลำใหม่นี้จะเป็นเรือเอนกประสงค์ 3 ชั้นโดยสาร ได้แก่ ชั้นหนึ่ง ชั้นโดยสาร และชั้นท่องเที่ยว เพื่อให้บริการเป็นเวลา 8 เดือนต่อปีบนเส้นทางข้ามแอตแลนติก จากนั้นจะใช้เป็นเรือสำราญในสภาพอากาศอบอุ่นและในช่วงฤดูหนาว[16][20]

    เมื่อเทียบกับเรือรุ่นก่อนที่มีห้องเครื่องสองห้องและใบจักรสี่เพลา เรือ Q4 ที่ได้รับการออกแบบใหม่จะมีขนาดเล็กกว่ามาก โดยมีห้องหม้อไอน้ำหนึ่งห้อง ห้องเครื่องหนึ่งห้อง และใบจักรสองเพลา ซึ่งเมื่อรวมกับการนำระบบอัตโนมัติมาใช้จะทำให้จำนวนเจ้าหน้าที่ฝ่ายวิศวกรรมลดลง[21] เรือลำใหม่นี้ผลิตกำลังเครื่องยนต์ได้ 110,000 shp และมีความเร็วให้บริการเท่ากับเรือรุ่นก่อนที่ 28.5 นอต (52.8 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) ขณะเดียวกันก็บริโภคเชื้อเพลิงเพียงครึ่งเดียว คาดว่าการลดลงเหลือ 520 ตันต่อวัน [22] จะช่วยให้คูนาร์ดประหยัดเงินได้ 1 ล้านปอนด์ต่อปี[21] เรือสามารถแล่นผ่านคลองปานามาและคลองสุเอซได้ โดยมีระยะกินน้ำลึก 7 ฟุต (2.1 เมตร) ที่ 32 ฟุต (9.8 เมตร) ช่วยให้เรือเข้าเทียบท่าเรือที่มีขนาดเล็กและจำนวนมากกว่าเรือรุ่นก่อน โดยเฉพาะในน่านน้ำเขตร้อน[17]

    การออกแบบ

    [แก้]

    การสร้าง

    [แก้]

    ประจำการ

    [แก้]

    โรงแรมและสถานที่ท่องเที่ยว

    [แก้]

    ดูเพิ่ม

    [แก้]

    อ้างอิง

    [แก้]
    1. ↑ Rouquayrol, Gautier (9 May 2022). "Accor adds legendary Queen Elizabeth 2 to its portfolio in Dubai" (Press release). Paris: Accor – Newsroom.
    2. ↑ Frame, Chris (2024), QE2 Facts
    3. ↑ Maritime Information Exchange, search for Queen Elizabeth 2
    4. ↑ Frame, Chris (10 April 2018). "QE2 reopens as a Hotel in Dubai on 18 April after 9 ½ years of retirement". Tumblr. สืบค้นเมื่อ 15 September 2022.
    5. ↑ Frame, Chris (2 May 2019). "QE2 50th Anniversary". Tumblr. สืบค้นเมื่อ 15 September 2022.
    6. ↑ Fitch, Asa (19 January 2013). "QE II Ocean Liner Heads to Asia to Become Floating Hotel". Zawya.
    7. ↑ "QE2 To Leave Cunard Fleet And Be Sold To Dubai World To Begin A New Life at the Palm". Cunard.com. 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 July 2007. สืบค้นเมื่อ 20 June 2007.
    8. ↑ Morris, Hugh (13 January 2016). "'Forlorn' QE2 is not coming home from Dubai, campaigners concede". Telegraph Media Group. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 January 2022. สืบค้นเมื่อ 18 January 2016.
    9. ↑ "Queen Elizabeth 2 (QE2) turns 50 in Dubai, its longevity is testimony to resilience and reinvention". gulfnews.com (ภาษาอังกฤษ). 2019-05-01. สืบค้นเมื่อ 2024-09-26.
    10. ↑ "Cruise liner Queen Elizabeth 2 to be converted into hotel". HT Media Limited. 3 July 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 September 2015. สืบค้นเมื่อ 29 August 2015.
    11. ↑ "New home for Queen Elizabeth 2". CNN International. 18 January 2013. สืบค้นเมื่อ 18 January 2016.
    12. ↑ "There is a new plan for former Cunard liner QE2 – she will not be scrapped insists DP World Chairman" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 10 November 2015. สืบค้นเมื่อ 2018-02-06.
    13. ↑ "Queen Elizabeth 2 – Refurbishment Works" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). Shafa Al Nahda. สืบค้นเมื่อ 2018-02-06.
    14. ↑ "Queen Mary 2 Guests to be First to Board the QE2 Hotel in Dubai".
    15. ↑ Glen. Page 296.
    16. ↑ 16.0 16.1 16.2 16.3 Payne. Page 31.
    17. ↑ 17.0 17.1 "QE2 Facts". Chris' Cunard Page. 2010. สืบค้นเมื่อ 13 May 2010.
    18. ↑ "A new Cunard Liner". University of Glasgow. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 February 2018. สืบค้นเมื่อ 5 September 2022.
    19. ↑ Cross.
    20. ↑ "Queen Elizabeth 2: History". Members.tripod.com. สืบค้นเมื่อ 5 September 2022.
    21. ↑ 21.0 21.1 Payne. Page 32.
    22. ↑ Glen. Page 303.
    เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เรือควีนเอลิซาเบธ_2&oldid=12120268"