เมิ่งฉางจวิน
| เถียน เหวิน | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 เมิ่งฉางจวิน เถียน เหวิน (ภาพวาดจากเรื่องเลียดก๊ก ฉบับพิมพ์ภาษาจีน) | |||||
| |||||
| พระราชบิดา | จิ้งกว๋อจวิน เถียน อิง | ||||
เมิ่งฉางจวิน (จีนตัวย่อ: 孟尝君; จีนตัวเต็ม: 孟嘗君; พินอิน: Mèngchángjūn ฮกเกี้ยน: เบ๋งเสียงกุ๋น; มรณะ 279 ก่อน ค.ศ.) ชื่อตัวว่า เถียน เหวิน (จีน: 田文; พินอิน: Tián Wén ฮกเกี้ยน: เตียนบุ๋น) เป็นข้าราชการและรัฐบุรุษแห่งรัฐฉีในประเทศจีนสมัยโบราณ และเป็นหนึ่งในสี่กงจื่อผู้มีชื่อเสียงแห่งยุครณรัฐ เขาเป็นโอรสของเถียน อิง เป็นราชนัดดาในพระเจ้าฉีเวยอ๋องแห่งรัฐฉี และได้รับสืบทอดที่ดินศักดินาเมืองเซฺว (薛 Xuē อยู่ในเขตมณฑลชานตงปัจจุบัน) จากผู้เป็นบิดา เมิ่งฉางจวินเป็นที่รู้จักในฐานะผู้มีบริวารมากมายซึ่งพรั่งพร้อมไปด้วยความสามารถต่างๆ ตามข้อมูลในเอกสาร ฉื่อจี้ ระบุไว้ว่า เขาได้อุปถัมภ์ "สือเค่อ" หรือ "อาคันตุกะพึ่งกิน" ไว้เป็นจำนวนมากถึง 3,000 คน[1] ภายหลังเขาได้รับตำแหน่งเป็นอัครมหาเสนาบดีแห่งรัฐฉีและรัฐเว่ย
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 《史记•孟尝君列传》(Records of the Grand Historian, Biographies of Lord Mengchang)