เฟลิกซ์ ยูซ์ป็อป

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจ้าชายเฟลิกซ์ เฟลิกโซวิช ยูซูป็อป
Prince Felix Yusupov.jpg
คู่อภิเษกเจ้าหญิงอีรีนา อเล็กซานดราอฟนาแห่งรัสเซีย
พระราชบุตรเจ้าหญิงอีรีนา เฟลิกโซฟนา ยูซูโปวา
พระนามเต็ม
เฟลิกซ์ เฟลิกโซวิช ยูซูปอฟ
ราชวงศ์ยูซูปอฟ
พระราชบิดาเคานต์เฟลิกซ์ เฟลิกโซวิช ซูมาโรคอฟ-เอลส์ตัน
พระราชมารดาเจ้าหญิงซีไนดา นีโกลาเยฟนา ยูซูโปวา
ประสูติ23 มีนาคม [ตามปฎิทินเก่า: 11 มีนาคม] 1887
พระราชวังโมอิกา เซนต์ปีเตอส์เบิร์ก จักรวรรดิรัสเซีย
สวรรคต27 กันยายน ค.ศ. 1967(1967-09-27) (80 ปี)
ปารีส ประเทศฝรั่งเศส
ฝังพระศพSainte-Geneviève-des-Bois Russian Cemetery

เจ้าชายเฟลิกซ์ เฟลิกโซวิช ยูซูปอฟ เคานต์ซูมาโรคอฟ-เอลส์ตัน (รัสเซีย: Князь Фе́ликс Фе́ликсович Юсу́пов, Граф Сумаро́ков-Эльстон, อักษรโรมัน: Knyaz' Féliks Féliksovich Yusúpov, Graf Sumarókov-El'ston; 23 มีนาคม [ตามปฎิทินเก่า: 11 มีนาคม] 1887 – 27 กันยายน ค.ศ. 1967) เป็นขุนนางชาวรัสเซียจากตระกูลยูซูปอฟที่เป็นที่รู้จักจากการมีส่วนร่วมในการลอบสังหารกริกอรี รัสปูติน และสมรสกับเจ้าหญิงอีรีนา อเล็กซานดราอฟนา พระราชนัดดาในจักรพรรดินิโคลัสที่ 2 แห่งรัสเซีย

ประวัติ[แก้]

ยูซูป๊อปและครอบครัวของเขา เจ้าชายเฟเลกซ์, เจ้าชายนิโคลัส, เคาท์ เฟเลกซ์ ฟิโลวิส ซูมานอฟ และเจ้าหญิงซาเนียดาร์
เจ้าชายยูซูป๊อปและคู่สมรส, Princess Irina Alexandrovna of Russia, 1913

เฟลิกซ์ ยูซูป๊อป เกิดในเซนต์ปีเตอส์เบิร์กเมื่อ 23 มีนาคม 1886 ครอบครัวที่เป็นเจ้าของเหมืองแร่ขนาดใหญ่มีผลกำไรและรายการสั่งซื้อขายจากลูกค้าชนชั้นสูงจากสินค้าจำพวกที่ทำจากขนสัตว์ของเขาเป็นอย่างมาก ในปี 1909 เขาย้ายไปศึกษาที่มหาวิทยาลัยฟอร์ดวิทยาลัย เขายังเป็นสมาชิกของคลับ Bullingdon และเป็นที่ยอมรับใน Oxford University สำหรับสังคมคนรัสเซียในนั้น เมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 1914 ยูซูป๊อปอภิเสกสมรสกับ เจ้าหญิง ไอริน่า อเล็กซานโดรว่า หลานสาวของนิโคลัสที่สองในพระราชวังอนิคอฟ (Anichkov) ในฐานะที่เป็นผู้วางแผนสังหารรัสปูติน "ครอบครัว ยูซูป๊อป ถูกกล่าวหาว่าร่ำรวยที่สุดในรัสเซีย ... เขาเป็นเพียงคนเดียวที่เป็นทายาทผู้ชายที่รอดตายของครอบครัวยูซูป๊อป พี่ชายเขาที่แก่กว่าห้าปี นิโคไลถูกฆ่าตาย ในการต่อสู้ทางสงครามกลางเมืองโดยกลุ่มทหารแดงมานานหลายปีก่อนหน้านี้. "

ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1[แก้]

ในช่วงแรกของช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 เจ้าชายยูซูป๊อป แปลงปีกของพระราชวัง มอยเกียร์ ของเขาเป็นโรงพยาบาลสำหรับทหารที่ได้รับบาดเจ็บ ในฐานะที่เป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล ก็สามารถที่จะหลีกเลี่ยงการเข้าร่วมกองกำลังติดอาวุธ เขาได้เข้าไปในโรงเรียนนายร้อยทหารและเอาหลักสูตรการฝึกอบรมของเจ้าหน้าที่ แต่เขาไม่มีความตั้งใจในการเข้าร่วมรัฐบาล พฤติกรรมของเขาถูกวิพากษ์วิจารณ์จากสมาชิกคนอื่นๆของราชสำนัก แกรนด์ดัชเชสโอลก้า ให้ความเห็นว่า "เขาแทบไม่ได้ทำอะไร; ไม่เต็มใจที่จะทำงานใดๆเพื่อรัฐบาลจักรวรรดิรัสเซีย" ในปี 1915 มอริซ เพเลโลกูล (Paléologue) เอกอัครราชทูตฝรั่งเศสในมอสโกแสดงความคิดเห็น: "เจ้าชายเฟลิคส์ ยูซูป๊อปมีพรสวรรค์ที่มีปัญญารวดเร็วและรสนิยมความงาม แต่เขาค่อนข้างที่จะจินตนาการขี้อ้อนเกินไปมีแนวโน้มเป็นพวกรักร่วมเพศ" ในขณะเดียวกันเขาคัดค้านอิทธิพลที่กริกอรัสปูตินมีอำนาจชี้นำซาร์และซาร์รีน่าเหมือนกับสมาชิกของราชสำนัก แต่แกรนด์ดุ๊วลาดิมีร์ แนะนำในสมุดบันทึกของเขาว่า ยูซูป๊อปได้มีความสัมพันธ์กับรัสปูติน: "เฟลิกซ์ ยูซูป๊อป ออกมาวางแผนเรื่องราวทั้งหมดกับฉันเพื่อนตบตารัสปูติน เขาได้รับความชื่นชอบภายในครั้งเดียวที่พบเจอ ... และหลังจากนั้นไม่นานรัสปูตินก็จะไว้วางใจเขาอย่างสมบูรณ์ พวกเขาเห็นพบเจอกัน เกือบทุกวันๆ และพูดคุยเกี่ยวกับทุกอย่าง รัสปูตินเริ่มเข้าไปในแผนการของเขา พวกเขาเพียงแค่พูดคุยหลักทรัพย์ในระหว่างการสนทนาของพวกเขาไม่มีที่สิ้นสุดก็เกินพอสำหรับหัวข้อการพูดคุยกันในแต่ละวัน และในที่สุดรัสปูตินก็ถูกวางยาพิษ ณ วังของยูซูปป๊อป แทงด้วยมีด ยิงด้วยปืนและโยนลงแม่น้ำเนวาร์ "


การลี้ภัยทางการเมือง[แก้]

เจ้าชายยูซูป๊อปพยายามที่จะกอบกู้ราชวงค์จากความอ่อนแอของราชสำนักอันมีเหตุมาจากความงมงายในตัวรัสปูติน แต่ทว่า ทุกอย่างสายเกินไป ในช่วงการปฏิวัติกุมภาพันธ์ปี 1917 เขาได้หลบหนีออกจากรัสเซียผ่านทางเรือไปยังปารีส กองทัพคอมมิวนิสต์ไล่หลังมา เขาหนึออกไปได้อย่างจวนเจียน สิ่งของที่นำติดไม้ติดมือมาได้จึงมีเพียงเสื้อผ้าและเครื่องเพชร เขาต้องลี้ภัยและหลบหนีอย่างทุลักทุเลไปพร้อมกับครอบครัวเขาและผู้ติดตามอีกเล็กน้อย ภรรยา ลูกสาว คู่ขา และคนรับใช้ ระหว่างการลี้ภัยสิ่งที่เขาจะภาคภูมิใจที่จะเล่าให้ผู้อื่นฟังมีเพียงเรื่องการสังหารรัสปูติน หลังจากลงเรือที่อิตาลี เขาก็นั่งรถไฟต่อไปยังฝรังเศส พำนักในปารีสโดยใช้เครื่องเพชรแลกและต่อมาไปยังอังกฤษและที่พำนักสุดท้ายคือ อเมริกา

เครือญาติ[แก้]

ผลงาน[แก้]

  • Youssoupoff, Félix (1927). La Fin de Raspoutine (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Librairie Plon. OCLC 422228302.
  • Youssoupoff, Félix (1952). Avant l'Exil: 1887-1919 (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Plon. OCLC 422228302.
    • Youssoupoff, Felix (1954). Lost Splendor. แปลโดย Green, Ann; Katkoff, Nicholas. New York: G. P. Putnam's Sons.
  • Youssoupoff, Félix (1954). En Exil (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Plon. OCLC 7254183.

บรรณานุกรม[แก้]

  • Ferrand, Jacques (1991). Les princes Youssoupoff & les comtes Soumarokoff-Elston: Chronique et photographies. Paris: Ferrand. OCLC 26077940.

อ้างอิง[แก้]

ข้อมูล[แก้]

  • Fuhrmann, Joseph T. (2013). Rasputin, the untold story (illustrated ed.). Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons, Inc. p. 314. ISBN 978-1-118-17276-6.
  • Greg King (1994) The Last Empress. The Life & Times of Alexandra Feodorovna, tsarina of Russia. A Birch Lane Press Book.
  • Margarita Nelipa (2010) The Murder of Grigorii Rasputin. A Conspiracy That Brought Down the Russian Empire, Gilbert's Books. ISBN 978-0-9865310-1-9.
  • Bernard Pares (1939) The Fall of the Russian Monarchy. A Study of the Evidence. Jonathan Cape. London.
  • Vladimir Pourichkevitch (1924) Comment j'ai tué Raspoutine. Pages de Journal. J. Povolozky & Cie. Paris

หล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Felix Yusupov

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เฟลิกซ์_ยูซ์ป็อป&oldid=10305183"