เฟร์ริต
| เฟร์ริต | |
|---|---|
 |
|
| สถานะการอนุรักษ์ | |
|
สัตว์เลี้ยงหรือปศุสัตว์
|
|
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Mammalia |
| อันดับ: | Carnivora |
| วงศ์: | Mustelidae |
| สกุล: | Mustela |
| สปีชีส์: | M. putorius |
| ชนิดย่อย/noitalics: | M. p. furo |
| Trinomen | |
| Mustela putorius furo Linnaeus, 1758 |
|
| ชื่อพ้อง | |
|
|
เฟร์ริต (อังกฤษ: ferret; ชื่อวิทยาศาสตร์: Mustela putorius furo) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง จำพวกวีเซล นิยมเลี้ยงกันเป็นสัตว์เลี้ยง
เฟร์ริตเป็นชนิดย่อยของโพลแคตยุโรป (M. putorius) ที่เป็นวีเซลหรือเพียงพอนที่พบได้ในทวีปยุโรป จากการตรวจสอบทางดีเอ็นเอพบว่าเฟร์ริตนั้นถูกมนุษย์เลี้ยงกันมาถึง 2,500 ปีแล้ว โดยในประวัติศาสตร์ จะมีเฟร์ริตปรากฏตามที่ต่าง ๆ อาทิ ปรากฏในภาพวาดของลีโอนาร์โด ดา วินชี หรือเป็นสัตว์เลี้ยงของสมเด็จพระราชินีอลิซาเบธที่ 1 แห่งจักรวรรดิอังกฤษ และยังเป็นสัตว์ที่ใช้ในการวางสายเคเบิลในการถ่ายทอดพระราชพิธีอภิเษกสมรสของเจ้าฟ้าชายชาลส์ กับเลดี้ไดอานา ในปี ค.ศ. 1981 ด้วย[1]
เฟร์ริตมีความยาวประมาณ 20 นิ้ว (51 เซนติเมตร) และความยาวหาง 5 นิ้ว (13 เซนติเมตร) น้ำหนักประมาณ 1.5–4 ปอนด์ (0.7–2 กิโลกรัม) อายุขัยโดยเฉลี่ย 7-10 ปี ตัวผู้นั้นจะมีความยาวมากกว่าตัวเมีย[2]
ในสหรัฐอเมริกา เฟร์ริตถูกนำเข้ามาในฐานะของสัตว์ที่ฝึกไว้สำหรับล่ากระต่าย ซึ่งเป็นพฤติกรรมตามธรรมชาติของเฟร์ริตหรือวีเซลอยู่แล้ว ที่ล่าสัตว์ขนาดเล็กตามโพรงดิน เช่น หนู, กระต่าย เป็นอาหาร โดยการมุดเข้าไปลากออกมาถึงในโพรง[1]
เฟร์ริตนับเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีจำนวนชิ้นกระดูกสันหลังมากที่สุดในโลก โดยมีกระดูกที่ต้นคอถึง 7 ชิ้น และสะโพก 6 ชิ้น นั่นจึงทำให้เฟร์ริตสามารถที่จะมุดหรือลอดไปตามโพรงหรือรูเรี้ยวต่าง ๆ ได้อย่างยืดหยุ่น คล่องแคล่ว [1]
เฟร์ริตมีสีขนตามธรรมชาติ 2 สี คือ สีเข้ม ที่มีขนบริเวณใบหน้าสีขาวและมีแถบคาดดำพาดผ่านตา และสีขาวล้วน แต่ปัจจุบันได้มีการเพาะขยายพันธุ์ได้ออกเป็นสีต่าง ๆ ที่หลากหลายโดยเรียกเป็นสายพันธุ์ต่าง ๆ เช่น ซิลเวอร์, ไลต์ซิลเวอร์, แพนดา, ซินนามอน, แฟนซี, แอลบีโน เป็นต้น[3][1]
เฟร์ริตเป็นสัตว์ที่สามารถเลี้ยงไว้ในบ้านได้เป็นอย่างดี แต่มีข้อเสียคือ กลิ่นตัวที่เหม็น โดยเฉพาะเมื่อตกใจจะปล่อยกลิ่นออกมาตามสัญชาตญาณธรรมชาติ และเมื่อแก่ตัวไปมีโอกาสเป็นมะเร็งได้ด้วย เฟร์ริตมีฤดูผสมพันธุ์อยู่ระหว่างเดือนพฤษภาคม-ตุลาคม หลังจากผสมแล้วไข่จะตกภายใน 30-40 ชั่วโมง หลังจากผ่านไป 2 สัปดาห์ ท้องตัวเมียจะใหญ่ขึ้น เห็นราวนมชัดขึ้น มีระยะเวลาตั้งท้องนาน 40-50 วัน มีลูกปีละ 1-2 ครั้ง โดยเฉลี่ย 6-7 ตัวต่อครั้ง ใช้เวลาเลี้ยงลูกให้นมลูกนานราว 1 เดือน จากนั้นลูกเฟร์ริตจะเริ่มกินอาหาร กินเนื้อได้เอง ซึ่งในประเทศไทย ปัจจุบันสามารถเพาะขยายพันธุ์เฟร์ริตได้แล้ว แทนการนำเข้ามาจากต่างประเทศ แต่ในแง่ของปริมาณก็ยังให้ผลผลิตไม่ได้มากเท่าต่างประเทศด้วยเรื่องของอุณหภูมิที่ร้อนกว่า ซึ่งเฟร์ริตจะให้ลูกที่มากกว่าหากอากาศเย็น เฟร์ริตในต่างประเทศสามารถให้ลูกได้ถึงมากถึงครอกละ 12 ตัว[3] [1]
ภาพ[แก้]
-
เฟร์ริตสีต่าง ๆ นอนรวมกัน
-
ภาพวาด สตรีกับเออร์มิน (Lady with an Ermine) ของลีโอนาร์โด ดา วินชี
-
เฟร์ริตขนสีอ่อน
-
เฟร์ริตขาว
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Pets 101 : Pet Guide, สารคดีทางอนิมอลพลาเน็ต ทางทรูวิชั่นส์: พฤหัสบดีที่ 3 มกราคม 2556
- ↑ Bradley Hills Animal Hospital, Bethesda, Maryland, USA, on lifespan of Ferrets. Bradleyhills.com. Retrieved on 2012-02-28.
- ↑ 3.0 3.1 เฟร์ริต เจ้าขนฟูแสนซน
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: Mustela putorius furo |
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
ข้อมูลเกี่ยวข้องกับ Mustela putorius furo จากวิกิสปีชีส์
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
