เฟนิรามีน

เฟนิรามีน
ข้อมูลทางคลินิก
AHFS/Drugs.com	International Drug Names
ระดับความเสี่ยงต่อทารกในครรภ์	AU: A ; US: C (ยังไม่ชี้ขาด) ; ;
ช่องทางการรับยา	ปาก; ฉีด (กล้ามเนื้อ หรือหลอดเลือดดำแบบช้า); เฉพาะที่ (ตา/จมูก)
รหัส ATC	D04AA16 (WHO) R06AB05;
ข้อมูลเภสัชจลนศาสตร์
การเปลี่ยนแปลงยา	ตับ hydroxylation, demethylation และ glucuronidation
ครึ่งชีวิตทางชีวภาพ	16 - 19 ชั่วโมง (ปาก), 8 - 7 ชั่วโมง (ฉีดเข้าหลอดเลือกดำ)
การขับออก	ไต
ตัวบ่งชี้
	ชื่อตามระบบ IUPAC N,N-Dimethyl-3-phenyl-3-pyridin-2-yl-propan-1-amine;
เลขทะเบียน CAS	86-21-5 ;
PubChem CID	4761;
IUPHAR/BPS	7267;
DrugBank	DB01620 ;
ChemSpider	4597 ;
UNII	134FM9ZZ6M;
KEGG	D08355 ;
ChEMBL	CHEMBL1193 ;
ECHA InfoCard	100.001.506
ข้อมูลทางกายภาพและเคมี
สูตร	C16H20N2
มวลต่อโมล	240.350 g·mol−1
แบบจำลอง 3D (JSmol)	Interactive image;
	SMILES n1ccccc1C(c2ccccc2)CCN(C)C;
	InChI InChI=1S/C16H20N2/c1-18(2)13-11-15(14-8-4-3-5-9-14)16-10-6-7-12-17-16/h3-10,12,15H,11,13H2,1-2H3 ; Key:IJHNSHDBIRRJRN-UHFFFAOYSA-N ;
(verify)
สารานุกรมเภสัชกรรม

เฟนิรามีน (Pheniramine) เป็นสารต้านฮิสตามีนที่มีคุณสมบัติ anticholinergic ที่ใช้รักษาอาการแพ้อย่างไข้ละอองฟางหรือลมพิษ

ยานี้ได้รับการจดสิทธิบัตรใน ค.ศ. 1948^[2]

Stereoisomerism

Enantiomers ของเฟนิรามีน^[3]
(R)-Pheniramine CAS number: 56141-72-1	(S)-Pheniramine CAS number: 23201-92-5

อ้างอิง

↑ Witte PU, Irmisch R, Hajdú P (January 1985). "Pharmacokinetics of pheniramine (Avil) and metabolites in healthy subjects after oral and intravenous administration". International Journal of Clinical Pharmacology, Therapy, and Toxicology. 23 (1): 59–62. PMID 3988394.
↑ Fischer J, Ganellin CR (2006). Analogue-based Drug Discovery (ภาษาอังกฤษ). John Wiley & Sons. p. 546. ISBN 9783527607495.
↑ von Bruchhausen F, Dannhardt G, Ebel S, Frahm AW, Hackenthal E, Holzgrabe U (2014). Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis. Vol. Band 9: Stoffe P-Z (5th ed.). Berlin: Springer Verlag. p. 121. ISBN 978-3-642-63389-8.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Pheniramine
MedlinePlus Encyclopedia Pheniramine overdose
Leaflet on Avil by The Royal Australian College of General Practitioners

บทความเภสัชกรรมและยานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Witte PU, Irmisch R, Hajdú P (January 1985). "Pharmacokinetics of pheniramine (Avil) and metabolites in healthy subjects after oral and intravenous administration". International Journal of Clinical Pharmacology, Therapy, and Toxicology. 23 (1): 59–62. PMID 3988394.

[Fis2006-2] Fischer J, Ganellin CR (2006). Analogue-based Drug Discovery (ภาษาอังกฤษ). John Wiley & Sons. p. 546. ISBN 9783527607495.

[Hager-3] von Bruchhausen F, Dannhardt G, Ebel S, Frahm AW, Hackenthal E, Holzgrabe U (2014). Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis. Vol. Band 9: Stoffe P-Z (5th ed.). Berlin: Springer Verlag. p. 121. ISBN 978-3-642-63389-8.

[1]

[2]

[3]

ด ค ก สารต้านฮิสตามีน (R06)
Aminoalkyl ethers	โบรมาซีน คาร์บิน็อกซามีน คลีมาสทีน คลอร์เพน็อกซามีน ไดเฟนิลพิราลีน ไดเฟนไฮดรามีน ด็อกซิลามีน Orphenadrine Phenyltoloxamine
ทดแทน Alkylamine	บรอมเฟนิรามีน คลอร์เฟนามีน เดกซ์บรอมเฟนิรามีน (+pseudoephedrine) เดกซ์คลอเฟนิรามีน (+betamethasone) ไดเมตินดีน เฟนิรามีน ทาลาสทีน
ทดแทน Ethylenediamine	คลอโรพิรามีน ฮีสตาไพร์โรดีน เมพิรามีน เมทาพิริลีน ไตรเพเลนนามีน
Phenothiazine derivatives	อะลิเมมาซีน Fenethazine ไฮดรอกซีเอทิลโปรเมทาซีน ไอโซไทเพนดิล มีควิตาซีน เมทไดลาซีน โอโซเมมาซีน โปรเมทาซีน
Piperazine derivatives	บิวคลิซีน เซทิไรซีน เลโวเซทิริซีน คลอร์ไซคลิซีน Cinnarizine ไซคลิซีน Hydroxyzine เมคลิซีน ออกซาโตไมด์
ใช้งานทั่วกาย	แอนตาโซลีน Azanator อะซาตาดีน ไซโปรเฮปตาดีน เดปโตรพีน อีบาสทีน Emedastine อีพินาสทีน คีโตติเฟน Latrepirdine เมบไฮโดรลิน ไมโซลาสทีน Olopatadine เฟนินดามีน ไพเมตไทซีน ปิร์โรบิวตามีน Quifenadine รูปาตาดีน ไตรโพรลิดีน เฉพาะจุด (อะคริวาสทีน แอสเทมมีโซล อะเซลาสทีน Bilastine เดสลอร์อาตาดีน เฟกโซเฟนาดีน ลอราตาดีน เทอร์เฟนาดีน)
ใช้งานเฉพาะจุด	บามิพีน คลอโรพิรามีน คลอร์เพน็อกซามีน คลีมาสทีน ไดเมตินดีน ไดเฟนไฮดรามีน ไอโซไทเพนดิล เมพิรามีน โปรเมทาซีน ทีนาลิดีน