เทือกเขาแอเพนไนน์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เทือกเขาแอเพนไนน์

เทือกเขาแอเพนไนน์ (อังกฤษ: Apennines; ละติน: Appenninus; อิตาลี: Appennini) เป็นเทือกเขาซึ่งมีขนาดความยาว 1000 กม. และความกว้างสูงสุดอยู่ที่ 80/140  km จากเหนือจรดใต้ของประเทศอิตาลีตามชายฝั่งทางตะวันออก

ชื่อของเทือกเขาสันนิษฐานว่ามาจากรากศัพท์ภาษาละติน "เปนเน" (penne) ซึ่งหมายถึง ขนนก หรือ ขน และยังเป็นรากศัพท์ของคำว่า "pinnacle" (จุดยอด) ในภาษาอังกฤษอีกด้วย ดังนั้นในทางนิรุกติศาสตร์ของเทือกเขาเพนไนน์ในอังกฤษ

ชื่อของเทือกเขาเป็นที่มาของชื่อคาบสมุทรแอเพนไนน์ซึ่งเป็นส่วนประกอบใหญ่ของประเทศอิตาลี ภูเขาส่วนใหญ่มีสีเขียวและเต็มไปด้วยป่าเขาลำนาไพร ถึงแม้ว่ายอดสูงสุดของเทือกเขานี้ กอร์โนกรันเด (2,912 ม.) ปกคลุมไปด้วยธารน้ำแข็งที่อยู่ใต้สุดของทวีปยุโรป ส่วนลาดเอียงของเทือกเขาทางตะวันออกของประเทศอิตาลีไปจนถึงทะเลเอเดรียติกลาดชันมาก ขณะที่ส่วนลาดเอียงของเทือกเขาทางตะวันตกทำให้เกิดที่ราบซึ่งเป็นที่ที่เมืองทางประวัติศาสตร์ของอิตาลีส่วนใหญ่ตั้งอยู่

การแบ่ง[แก้]

นักภูมิศาสตร์สมัยใหม่ได้แบ่งเทือกเขานี้ออกเป็น 3 ส่วนด้วยกัน: เหนือ กลาง และใต้

พิกัดภูมิศาสตร์: 43°16′54″N 12°34′55″E / 43.28167°N 12.58194°E / 43.28167; 12.58194