ข้ามไปเนื้อหา

เต็นท์ใหญ่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เต็นท์ใหญ่ (อังกฤษ: big tent) หรือ พรรคการเมืองแบบกินรวบ (อังกฤษ: catch-all party) คือพรรคการเมืองที่มีสมาชิกซึ่งมีความเชื่อที่ครอบคลุมเป็นวงกว้างในหลายด้าน[1] พรรคเต็นท์ใหญ่จะแตกต่างจากพรรคประเภทอื่น ๆ ซึ่งมักจะยึดมั่นในอุดมการณ์ที่กำหนดไว้ชัดเจน แสวงหาผู้ลงคะแนนที่ยึดติดกับอุดมการณ์นั้น และพยายามโน้มน้าวผู้คนให้หันมาเชื่อในอุดมการณ์ดังกล่าว

ตัวอย่างพรรคการเมืองที่เป็นพรรคเต็นท์ใหญ่

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Definition of "big tent" in English". oxforddictionaries.com. Oxford English Dictionary. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 13, 2019. สืบค้นเมื่อ 2 May 2017.
  2. 1 2 Sarah Elise Wiliarty (16 August 2010). The CDU and the Politics of Gender in Germany: Bringing Women to the Party. Cambridge University Press. pp. 218–221. ISBN 978-1-139-49116-7.
  3. ↑ Gallas, Daniel (March 29, 2016). "Dilma Rousseff and Brazil face up to decisive month". BBC News. สืบค้นเมื่อ 27 August 2017.
  4. ↑ Newell, James L. (28 January 2010). The Politics of Italy: Governance in a Normal Country. Cambridge University Press. p. 27. ISBN 978-0-521-84070-5.
  5. 1 2 Hertner, Isabelle; Sloam, James (2014). "The Europeanisation of the German Party System". ใน Erol Külahci (บ.ก.). Europeanisation and Party Politics: How the EU affects Domestic Actors, Patterns and Systems. ECPR Press. p. 35. ISBN 978-1-907301-84-1.
  6. ↑ Jane L. Curry (2011). "Poland: The Politics of "God's Playground"". ใน Sharon L. Wolchik; Jane L. Curry (บ.ก.). Central and East European Politics: From Communism to Democracy. Rowman & Littlefield. p. 171. ISBN 978-0-7425-6734-4.
  7. ↑ Maguire, Maria (1986). "Ireland". ใน Peter Flora (บ.ก.). Growth to Limits: Germany, United Kingdom, Ireland, Italy. Walter de Gruyter. p. 333. ISBN 978-3-11-011131-6.
  8. ↑ O'Malley, Eoin (2011). Contemporary Ireland. Palgrave Macmillan. p. 13. ISBN 978-0-230-34382-5.[ลิงก์เสีย]
  9. ↑ Ditrych, Ondrej (กรกฎาคม 2013). "The Georgian succession" (PDF). European Union Institute for Security Studies. p. 4. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2016. ...GD as a catch-all movement...
  10. ↑ Barrington, Lowell (2009). Comparative Politics: Structures and Choices. Cengage Learning. p. 379. ISBN 978-0-618-49319-7.
  11. ↑ Mohammadighalehtaki, Ariabarzan (2012). Organisational Change in Political Parties in Iran after the Islamic Revolution of 1979. With Special Reference to the Islamic Republic Party (IRP) and the Islamic Iran Participation Front Party (Mosharekat) (Ph.D. thesis). Durham University. p. 176.
  12. ↑ Sophie Di Francesco-Mayot (2017). "The French Parti Socialiste (2010–16): from office to crisis". ใน Rob Manwaring; Paul Kennedy (บ.ก.). Why the Left Loses: The Decline of the Centre-Left in Comparative Perspective. Policy Press. p. 162. ISBN 978-1-4473-3269-5.
  13. ↑ "Législatives : "Le parti d'Emmanuel Macron a un caractère attrape-tout"". Les Inrocks. June 9, 2017.
  14. ↑ Glenn D. Hook; Gilson, Julie; Christopher W. Hughes; Dobson, Hugo (2001). Japan's International Relations: Politics, Economics and Security. Routledge. p. 58. ISBN 978-1-134-32806-2.
  15. ↑ Karvonen, Lauri (2014). Parties, Governments and Voters in Finland: Politics Under Fundamental Societal Transformation. ECPR Press. p. 20. ISBN 978-1-910259-33-7.
  16. ↑ "Morena no está institucionalizado; "cacha" de todos lados: politólogo Ibero" [Morena is not institutionalized; it "gets it" from all sides: Ibero political scientist] (ภาษาสเปน). 2018-01-21.
  17. ↑ "El Salvador: "The President's Aim is to Concentrate Power"". Civicus (ภาษาอังกฤษ). 22 September 2021. สืบค้นเมื่อ 1 October 2023.
  18. ↑ O'Kane, David; Hepner, Tricia (2011), Biopolitics, Militarism, and Development: Eritrea in the Twenty-First Century, Berghahn Books, p. xx, ISBN 978-0-85745-399-0, สืบค้นเมื่อ 15 January 2011
  19. ↑ Cross, William (2015). "Party Membership in Quebec". ใน Emilie van Haute; Anika Gauja (บ.ก.). Party Members and Activists. Routledge. p. 50. ISBN 978-1-317-52432-8.
  20. ↑ Iskandaryan, Alexander (23 May 2012). "Armenian Elections: Technology vs. Ideology" (PDF). Caucasus Analytical Digest. ETH Zurich: 3. Both major parties in the Armenian parliament [Republican Party and Prosperous Armenia] represent elite groups. With almost no ideology to speak of, they are catch-all parties, a phenomenon becoming typical in the modern world.
  21. ↑ David Torrance, "Scotland's Progressive Dilemma," The Political Quarterly, 88 (2017): 52–59. doi:10.1111/1467-923X.12319.
  22. ↑ Carrell, Severin (25 April 2011). "Alex Salmond's big tent bulges as Tommy Sheridan lends voteless support". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 26 April 2020.
  23. ↑ "Serbian Compliance Patterns towards EU Integration under the Progressive Party: An Exercise in Statecraft" (PDF). สืบค้นเมื่อ 13 December 2018.
  24. ↑ Stojić, Marko (2017). Party Responses to the EU in the Western Balkans: Transformation, Opposition or Defiance?. Springer. p. 135.
  25. 1 2 Lisi, Marco; Freire, André (2014). "The selection of political party leaders in Portugal". ใน Jean-Benoit Pilet; William Cross (บ.ก.). The Selection of Political Party Leaders in Contemporary Parliamentary Democracies: A Comparative Study. Routledge. p. 124. ISBN 978-1-317-92945-1.
  26. ↑ Gallagher, Tom; Allan M. Williams (1989). "Southern European socialism in the 1990s". ใน Tom Gallagher; Allan M. Williams (บ.ก.). Southern European Socialism: Parties, Elections, and the Challenge of Government. Manchester University Press. p. 271. ISBN 978-0-7190-2500-6.
  27. ↑ Pallaver, Günther (2008). "South Tyrol's Consociational Democracy: Between Political Claim and Social Reality". ใน Jens Woelk; Francesco Palermo; Joseph Marko (บ.ก.). Tolerance Through Law: Self Governance and Group Rights In South Tyrol. Martinus Nijhoff Publishers. pp. 305, 309. ISBN 978-90-04-16302-7.
  28. ↑ Lublin, David (2014). Minority Rules: Electoral Systems, Decentralization, and Ethnoregional Party Success. Oxford University Press. p. 229. ISBN 978-0-19-994884-0.
  29. 1 2 "Junts pel Sí (Together for Yes): "We are all in, we've reached the end of the line"". Ara. 2015-07-21.
  30. ↑ Sventlana S. Bodrunova; Anna A. Litvinenko (2013). "New media and political protest: the formation of a public counter-sphere in Russia, 2008–2012". ใน Andrey Makarychev; Andre Mommen (บ.ก.). Russia's Changing Economic and Political Regimes: The Putin Years and Afterwards. Routledge. p. 35. ISBN 978-1-135-00695-2.
  31. ↑ Joseph Liow; Michael Leifer (20 November 2014). Dictionary of the Modern Politics of Southeast Asia. Routledge. pp. 102–. ISBN 978-1-317-62233-8.
  32. ↑ Harits Asyraf Hasnan (22 September 2015). "New Pakatan Harapan coalition formed". Astro Awani. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 October 2015. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  33. ↑ Shannon Teoh (23 September 2015). "Malaysia's opposition forms Pakatan Harapan alliance". The Straits Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 February 2016. สืบค้นเมื่อ 23 September 2015.
  34. ↑ PN Official, Leadership (2020-03-23). "Persatuan Perikatan Parti Malaysia (PPPM) telah menjadi Gabungan rasmi politik yang dikenali sebagai Parti Perikatan Nasional (PN)". Gabungan Perikatan Nasional (ภาษามาเลย์). สืบค้นเมื่อ 2020-03-23.
  35. ↑ "ROS: Pakatan can register as a single party". Malaysiakini. 8 October 2009. สืบค้นเมื่อ 8 October 2009.
  36. ↑ "Jeffrey Kitingan forms United Borneo Front to get more for Sabah, Sarawak". The Star. 16 December 2010. สืบค้นเมื่อ 23 April 2018.
  37. ↑ "Opposition parties form United Sabah Alliance". Daily Express. 10 March 2015. สืบค้นเมื่อ 12 April 2018.
  38. ↑ Kristy Inus (12 May 2018). "Sabah BN coalition to be disbanded to pave way for Gabungan Bersatu". New Straits Times. สืบค้นเมื่อ 13 May 2018.
  39. ↑ Bernama (11 March 2022). "RoS approves registration of Gabungan Rakyat Sabah, says Hajiji". malaymail. สืบค้นเมื่อ 13 March 2022.
  40. ↑ Express, Daily (18 December 2022). "'GRS stronger now as a fully local party'". Daily Express. สืบค้นเมื่อ 21 December 2022.
  41. ↑ Sharon Ling; Geryl Ogilvy (12 June 2018). "Sarawak BN parties pull out of coalition to form independent state-based pact". The Star. สืบค้นเมื่อ 12 June 2018.
  42. ↑ "Dr M announces new coalition of four parties, Gerakan Tanah Air". New Straits Times. August 4, 2022. สืบค้นเมื่อ 5 August 2022.
  43. ↑ Sabah Dream Party can be recognized as dominant party in Sabah
  44. ↑ Robinson, Paul (2002). "Civil War". The White Russian Army in Exile 1920-1941. Oxford University Press. pp. 1–15. doi:10.1093/acprof:oso/9780199250219.003.0001. ISBN 978-0-19-925021-9.
  45. ↑ "In the Wake of Empire".
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เต็นท์ใหญ่&oldid=12591063"